Toxoplasmose (synoniemen: toxoplasma-infectie; toxoplasma gondii-infectie; toxoplasma; toxoplasmose; ICD-10 B58.-: Toxoplasmose) is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door Toxoplasma gondii, een protozoa (eencellig organisme). Vanwege een ontwikkelingscyclus met twee hosts wordt er onderscheid gemaakt tussen tussenliggende hosts en een uiteindelijke host. Tussengastheren zijn muizen, varkens, schapen, runderen, gevogelte en mensen. Eindgastheren zijn Felidae, zoals katten. Ze scheiden ontlasting uit die oöcysten bevat die gedurende lange tijd besmettelijk zijn in de omgeving. Voorval: De infectie komt wereldwijd voor. Overdracht van de ziekteverwekker (infectieroute) kan plaatsvinden door onvoldoende verhit vlees, vooral lam en varkensvlees (tachy- en bradyzoïeten; ongeveer 20% van het varkensvlees is geïnfecteerd) of door directe behandeling van geïnfecteerde katten. Een andere bron van infectie met T. gondii bij de mens zijn onvoldoende gewassen groenten en fruit die zijn verontreinigd met oöcysten. Verder vindt infectie plaats via de bodem, bijvoorbeeld tijdens het tuinieren, via een besmet oppervlak. waterof diaplacentaal, dwz van de moeder naar het ongeboren kind. Bovendien is er een klein risico om tijdens bloed transfusies en orgaantransplantaties. De incubatietijd (tijd van infectie tot het begin van de ziekte) is gewoonlijk 14-21 dagen. Afhankelijk van de klinische symptomen kunnen drie verschillende vormen van toxoplasmose worden onderscheiden:
- Postnatale infectie bij immuuncompetente personen - infectie na de geboorte bij personen met competente immuunafweer.
- Postnatale infectie bij immuungecompromitteerde personen (reactief toxoplasmose) - bij personen met asymptomatische Toxoplasma-infectie kan optreden als gevolg van een verzwakking van de immuunsysteem (met name in 에이즈), reactivering van Toxoplasma-infectie, meestal ernstig.
- Prenatale (connatale) infectie - infectie van het ongeboren kind door de moeder tijdens zwangerschap in dit geval neemt het risico van overdracht op het kind toe met de duur van de zwangerschap, maar neemt de ernst van de infectie af.
In Duitsland is de besmetting met de ziekteverwekker bij ouderen tot 70%, dat wil zeggen, meer dan 70% van de bevolking ouder dan 50 jaar heeft antilichamen naar Toxoplasma gondii. Zwangere vrouwen vertonen in tot 75% van de gevallen geen immuniteit. Als u eenmaal besmet bent, blijft u levenslang besmet, dus reactivering is ook mogelijk. Toxoplasmose is gevaarlijk in zwangerschap als het een eerste infectie van de moeder is, want dan zijn er geen antilichamen om de foetus in utero (ongeboren kind in de baarmoeder). Als infectie met de ziekteverwekker optreedt tijdens zwangerschap foetus kan de volgende symptomen / ziekten ervaren.
In het eerste trimester (derde trimester van de zwangerschap).
- Abortus (miskraam)
In het tweede en derde trimester
- Abortus (miskraam)
- Chorioretinitis - ontsteking van de choroïde (choroidea) met betrokkenheid van het netvlies (retina).
- Hydrocephalus (hydrocephalus) - pathologische uitbreiding van de met vloeistof gevulde vloeistofruimten (hersenen ventrikels) van de hersenen.
- Intracraniële calcificaties - calcificaties in de hersenen.
- Epilepsie
- Cerebrale atrofie - afname van de massa van de grote hersenen.
- Microcefalie - abnormale kleinheid van de hoofd vanwege een ontwikkelingsstoornis van de hersenen.
- scheelzien (scheelzien)
- Mentale retardatie
- Optische atrofie - vermindering van het gezichtsvermogen als gevolg van degeneratie van de optische zenuw.
- Iritis - ontsteking van de iris in het oog.
- staar - vertroebeling van de lens van het oog.
- Voortijdige geboorte
- Longontsteking (longontsteking)
- Myocarditis (ontsteking van de hartspier)
- Nefritis (ontsteking van de nieren)
- Hepatitis (leverontsteking)
- Gastro-enteritis (gastro-intestinale ontsteking)
Als de moeder kort voor het einde van de zwangerschap besmet raakt, wordt het kind gewoonlijk asymptomatisch geboren (85% van de gevallen), maar ontwikkelt het later symptomen (chorioretinitis, iritis, doofheid, encefalitis, microcefalie, epilepsie, psychomotorische vertraging) van Toxoplasma-infectie zonder voldoende therapie Om deze reden moet de bestaande immuniteit bij zwangere vrouwen worden verduidelijkt door de antilichaamstatus te testen.
Laboratoriumdiagnostiek
Toxoplasmoseonderzoek is vereist in de volgende gevallen:
- Vóór een geplande zwangerschap moeten de volgende vrouwen worden getest:
- Met onvruchtbaarheid en kinderwens
- Met een gestreste zwangerschap of geboortegeschiedenis
- Zonder bekende immuunstatus
- Tijdens de zwangerschap moeten de volgende vrouwen worden gescreend:
- Zonder bekende immuunstatus
- Na onvruchtbaarheid behandeling of met een gespannen zwangerschap of geboortegeschiedenis.
- Zonder immuniteit daarna onvruchtbaarheid behandeling of met een gespannen zwangerschap of geboorte-anamnese.
- Hoe dan ook, screening moet worden gezocht bij zwangere vrouwen met een onbekende immuunstatus of een gebrek aan immuniteit.
Laboratoriumparameters 1e orde - verplichte laboratoriumtests.
- Directe microscopische detectie van de ziekteverwekker in de bloed.
- Toxoplasma gondii antilichaamdetectie (IgM / IgG-detectie bij immunofluorescentie).
Zwangere vrouwen moeten opnieuw serologisch worden getest (van bloed) 14 dagen na een positieve IgM-test. Bij zwangere vrouwen zonder immuniteit moeten herhaalde tests bij voorkeur worden uitgevoerd met tussenpozen van acht weken, maar in ieder geval niet langer dan twaalf weken tot het einde van de zwangerschap. Laboratoriumparameters van de tweede orde - afhankelijk van de resultaten van de geschiedenis, fysiek onderzoek, enz. - voor differentiële diagnostische opwerking
- Toxoplasma gondii DNA-detectie (genetische detectie van Toxoplasma gondii-infectie).
Interpretatie
| Toxoplasma gondii IgG | Toxoplasma gondii-IgM | Resultaten geven meestal de volgende infectiestatus aan. |
| Laag | Laag | Niet relevant, inactieve infectie |
| Hoge | Laag | Rottende infectie |
| Hoge | Hoge | Recente infectie |
| Laag | Hoge | Acute infectie |
