Lens van het oog

Synoniemen

Lens oog

Introductie

De lens is een onderdeel van het oculaire apparaat, bevindt zich achter de leerling en is samen met andere structuren verantwoordelijk voor de breking van de inkomende lichtbundel. Het is elastisch en kan actief worden gebogen door spieren. Hierdoor kan het brekingsvermogen worden aangepast aan verschillende vereisten. Met de leeftijd nemen de inherente elasticiteit en transparantie af.

Classificatie van de lens

• Binnenste lenskern
• Lens schors
• Lenscapsule
• Ophang- en accommodatieapparatuur

Anatomie van de lens van het oog

De lens bevindt zich achter de leerling van het oog. De lens is omhuld in een lenscapsule. De binnenkant van de lens is verdeeld in een lenscortex (buitenkant) en een lenskern (binnenkant).

Lenscortex en lenskern bevatten de lensvezels. Aan de binnenkant van het voorste lenskapsel en op de lensevenaar bevinden zich cellen (lensepitheelcellen) die levenslang lensvezels vormen. De vezels hechten zich van buitenaf schelpvormig aan de reeds bestaande vezels, geven in de loop van de tijd steeds meer water af en worden zo dunner en dunner.

Hierdoor ontstaat de lenskern, die dichter en harder is. De lens is onderhevig aan leeftijdsgebonden veranderingen, dus wordt hij groter en harder. Dit resulteert in een verlies aan inherente elasticiteit, wat leidt tot een zekere mate van verziendheid in elke persoon.

In de loop van het leven kan het gewicht van de lens vervijfvoudigen. De diameter van de lens is ongeveer 8 - 10 mm, hij is ongeveer 2 - 5 mm dik en transparant. Het is biconvex en aan de achterkant iets meer gebogen dan aan de voorkant. Het achterste deel van de lens grenst aan het glaslichaam.

Lens samenstelling

De lens is samengesteld uit ongeveer 60% eiwitten, die bestaan ​​uit dichte, stabiele kristallen. De overige 40% bevat water. De kristallijnen zorgen voor stabiliteit tegen eiwitvernietiging (denaturatie).

Verder heeft de lens een hoog gehalte aan vitamine C (ascorbinezuur) en zeker enzymen, die zorgen voor een zekere "stressbestendigheid" (anti-oxidatief). Het hoge watergehalte zorgt voor transparantie en neemt, net als het brekingsvermogen of de elasticiteit, in de loop van het leven af. Dus met de leeftijd wordt de lens ook troebel.

De lens wordt gevoed door het kamerwater. De kristallen zijn negatief geladen, waardoor positief geladen zouten (kationen) de belangrijkste zijn. De lens epitheel heeft een pomp die transporteert kalium in de lens en natrium terug in het kamerwater. De lens bevat nr zenuwen en nee bloed schepen.