Therapie
De therapie van een ontsteking van de achillespees hangt af van de oorzaak van de ontsteking en of het een acuut of chronisch proces is. In het geval van een acute ontsteking van de achillespees, is het het beste gebleken om het getroffen gebied te koelen, de voet omhoog te zetten en de belasting te stoppen. bovendien is het raadzaam om de intensiteit van de sportieve activiteit die verantwoordelijk is voor de pijn of om tijdelijk volledig te pauzeren. Het is ook mogelijk om naar een ander over te schakelen uithoudingsvermogen sport zoals zwemmen tot het overeenkomstige pijn is afgenomen.
Het is ook mogelijk om de pijn met medicatie. Bekend pijnstillers zoals ibuprofen, diclofenac en paracetamol zijn beschikbaar voor behandeling. Ibuprofen en diclofenac behoren tot de groep van zogenaamde niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen, die niet alleen de pijn verlichten, maar ook een ontstekingsremmende werking hebben.
Deze medicijnen kunnen niet alleen in tabletvorm worden ingenomen, maar kunnen ook lokaal als zalf worden aangebracht. Een andere mogelijkheid voor pijnbehandeling is het injecteren van een lokaal anestheticum door een arts in het gebied van de pees. De toepassing van warmte met behulp van een warmtekussen ongeveer een dag na het begin van een acute ontsteking van de achillespees heeft ook bewezen effectief te zijn.
Elektrotherapie, waardoor iontoforese en ultrageluid therapie moet hier genoemd worden, heeft ook zijn plaats gevonden bij de behandeling van achillespeesontsteking. In de acute fase is het ook nuttig om de hiel van de aangedane voet hoger te leggen en voor een zacht beddengoed in de schoen te zorgen. Ten slotte is een andere optie om te presteren stretching oefeningen aan de aangedane zijde.
De therapie van de chronische ontsteking van het Achilles-huwelijk verschilt van de acute therapie. Bij chronische ontstekingen ligt de focus van de behandeling vooral op fysiotherapie en orthopedische therapie. Net als bij de behandeling van acute ontstekingen, een toename van de hakhoogte met inlegzolen en massage en stretching oefeningen zijn nuttig.
Voor een langdurige behandeling van een achillespeesontsteking worden bandages aanbevolen, die vooral zorgen voor stabiliteit in de voet. Er wordt onderscheid gemaakt tussen verbanden met verschillende brandpunten, die individueel gewogen dienen te worden en tot ontlasting van de achillespees leiden. Als de oorzaak van een chronische ontsteking van de achillespees een hielspoor is, kan deze chirurgisch of door een zogenaamde extracorporale schokken golftherapie (ESWT).
In dit geval past de arts in verschillende sessies drukgolven toe op het getroffen gebied. Als de ontsteking niet kan worden genezen met conservatieve methoden zoals medicatie, fysiotherapie, inlegzolen en hielverhoging, of als de ontsteking te uitgebreid is, kan een operatie als laatste optie worden uitgevoerd. Bij een dergelijke operatie wordt het ontstoken deel van de achillespees verwijderd.
Vaak wordt een nieuw stuk pees van het lichaam in het geopereerde gebied ingebracht. Na zo'n operatie is uitgebreide nazorg bestaande uit fysiotherapie en een geleidelijke belastingverhoging noodzakelijk. Lopen is dus pas na enkele weken toegestaan.
Als de ziekte van Bechterew wordt beschouwd als de oorzaak van chronische achillespeesontsteking, is reumatologische behandeling vaak nodig naast fysiotherapie, gymnastiek en orthopedische behandeling. Medicatie wordt hier gebruikt niet-steroïde anti-reumatische geneesmiddelen zoals ibuprofen or diclofenaccorticosteroïden of speciale antireumatische geneesmiddelen zoals sulfasalazine of zogenaamde biologische geneesmiddelen. Doorslaggevend bij de diagnose van een ontsteking van de achillespees zijn de medische geschiedenis en het klinische onderzoek.
Daarnaast beschikt de arts over verschillende radiologische onderzoeken, zoals ultrageluid, Röntgenfoto's of magnetische resonantie beeldvorming, die de vermoedelijke diagnose van ontsteking van de achillespees kunnen bevestigen. Tijdens anamnese is het belangrijk om te weten waar, hoe en sinds wanneer de pijn bestaat en in welke situaties de pijn optreedt. Het is ook belangrijk om erachter te komen wat voor soort sport en andere fysieke activiteiten de patiënt onderneemt.
Het is ook nuttig om te weten of de patiënt eerdere reumatische aandoeningen of stofwisselingsziekten heeft, zoals jicht or suikerziekte mellitus. Tijdens de fysiek onderzoek, is het allereerst belangrijk om erachter te komen of eventuele misstanden, zoals boogpoten of knikkende knieën, verschillen in been lengte of spierverkorting kan worden gedetecteerd en kan de klachten adequaat verklaren. Palpatie van de achillespees veroorzaakt meestal een drukpijn boven de hielbeen als de pees ontstekingsveranderingen heeft.
Als de voet actief en passief wordt bewogen, kan er ook pijn ontstaan als de achillespees ontstoken is. Daarnaast is vaak een verdikking van de achillespees of knobbeltjes in het gebied van de pees voelbaar. Als verdere diagnostiek is gepland, wordt een ultrageluid van de achillespees is de eerste stap. tijdens dit onderzoek, dat gebaseerd is op ultrasone golven en ook wel echografie wordt genoemd, kan de arts compressie, verkalking, gedeeltelijke scheuren of zelfs, in het ergste geval, scheuren detecteren bij een ontsteking van de achillespees.
Als een calcaneale uitloper of een andere benige oorzaak voor een achillespeesontsteking wordt vermoed, kan een Röntgenstraal onderzoek kan helpen om deze vraag te beantwoorden. Op een Röntgenstraal beeld is een hielspoor meestal duidelijk zichtbaar. De laatste radiologische procedure is een MRI van de achillespees.
Met deze onderzoeksmethode kunnen zelfs kleine veranderingen in de achillespees betrouwbaar worden gediagnosticeerd. De nadelen van deze methode zijn de kosten en de duur van het onderzoek. Ten slotte kunnen bepaalde basisziekten worden opgespoord of uitgesloten door middel van laboratoriumtests. In het bijzonder stofwisselingsziekten zoals suikerziekte mellitus of jicht of ook reumatologische aandoeningen zoals reumatoïde artritis of de ziekte van Bechterew kan hier worden herkend, als ze worden beschouwd als een oorzaak voor een ontsteking van de achillespees. Met name de ontstekingswaarden zoals het C-reactieve proteïne of de bloed bezinkingssnelheid en specifiek antilichamen moet worden vermeld en gecontroleerd in het geval van reumatologische aandoeningen.
