Symptomen
Alvleesklierkanker veroorzaakt pas in een vergevorderd stadium symptomen. Het manifesteert zich als pijnloos geelzucht (icterus), wat te wijten is aan een vernauwing van de gal ductus (ductus choledochus): de pancreasenzymen worden vrijgegeven in de dunne darm (twaalfvingerige darm = twaalfvingerige darm) voor de vertering van voedsel. Zoals de galblaas en lever passeren door de hoofd of de alvleesklier, wordt dit kanaal van buitenaf samengedrukt door de tumorgroei en uiteindelijk volledig samengedrukt.
De gevormde gal kan niet meer wegvloeien, hoopt zich weer op in de galblaas en lever en gaat over in de bloed. De witte huid van het oog (sclera) wordt geel. Indien niet op tijd behandeld, kan deze zogenaamde mechanische icterus (geelzucht) (als gevolg van congestie van de gal leidingen) leidt tot progressieve schade aan de lever, zodat het zijn uitgebreide taken in het metabolisme (leverinsufficiëntie) niet meer kan vervullen.
Andere symptomen (pijn in de bovenbuik en rug)
Bovenste pijn in de buik Andere veel voorkomende symptomen zijn saai pijn in de bovenbuik dat kan uitstralen naar de rug en afvallen. Dit wordt veroorzaakt door een stoornis in het gebruik van voedsel (maldigestie): Naast de galwegkan het pancreaskanaal (Ductus pancreaticus), dat ook in de klier loopt, ook worden samengedrukt zodat de enzymen nodig voor de vertering van voedsel, die worden gevormd door de alvleesklier en vrijgegeven in het pancreaskanaal, bereiken niet langer hun werkingsplaats in de dunne darm. Dit symptoom gaat gepaard met een ontsteking van de alvleesklier en is daarom ook bekend als secundaire obstructieve pancreatitis (dwz sluiting ontsteking van de pancreas).
Af en toe een pijnlijke maar niet gevaarlijke ontsteking van de oppervlakkige been aderen (een zogenaamde tromboflebitis) komen ook voor. Terug pijn Veel patiënten met alvleesklierkanker last van rug pijn. De omkering van deze zin is echter nauwelijks van toepassing.
Meer dan elke tweede persoon heeft terug pijn in de loop van hun leven. Dit maakt dit klinische beeld een van de meest voorkomende. Oorzaken zijn vaak spanningen van het spierstelsel of spinale aandoeningen.
Omdat pijn in de rug komt zo vaak voor dat artsen het zelden associëren alvleesklierkanker. Ze zijn een zeer niet-specifiek symptoom. Iedereen die mee naar een dokter gaat pijn in de rug moet daarom nooit bang zijn voor een directe diagnose van kanker.
Rugpijn gaat vaak weg na verloop van tijd of met de administratie van pijnstillers zoals diclofenac. De oorzaak van alvleesklier kanker-gerelateerde rugpijn is waarschijnlijk te wijten aan irritatie van de omgeving zenuwen. Het is niet ongebruikelijk dat tumorziekten gepaard gaan met een ontsteking van het omliggende weefsel. Omdat met name de alvleesklierstaart erg ver naar achteren in de buik zit, kan een tumor in dit gebied rugpijn veroorzaken.
histologie
Tumoren van de alvleesklier zijn afkomstig van het gangetische epitheel, dwz oppervlaktecellen van de alvleeskliergangen (zie anatomie). De tumor vormt klierachtige structuren die ook slijm kunnen produceren en zich diffuus door het hele orgaan verspreiden. Omdat de alvleesklier niet is omgeven door een beschermende capsule van bindweefsel, groeit de tumor snel voorbij de alvleesklier en valt de omliggende structuren aan.
Dit verklaart de extreem slechte prognose van pancreas kanker (zie hieronder). Er is een hoog risico op metastasen (metastasen) die via de bloedbaan naar andere organen worden verspreid, waar de tumor de neiging heeft om in te groeien schepen. Vooral frequent zijn metastasen.
- De lever (65%)
- De longen (25%)
- En in het skelet (10%)
Als de beschreven symptomen worden vermoed, wordt een weefselmonster uit de alvleesklier genomen (fijne naald prik). Het atypische uiterlijk van de tumorcellen maakt een duidelijke diagnose onder de microscoop mogelijk (histopathologische diagnose). Bijzondere voorzichtigheid is geboden bij het afnemen van het monster, aangezien het risico bestaat dat het weefsel niet afkomstig is van de tumor, maar onbedoeld van het omringende orgel dat ‘slechts’ door een ontsteking wordt aangetast.
De belangrijkste reden voor een late diagnose van alvleesklierkanker is echter het lange, pijnloze verloop van de ziekte, niet een valse diagnose. Verdere diagnostische mogelijkheden zijn: eiwitten geproduceerd door de tumor kan worden gedetecteerd in de bloed. (zogenaamde tumormarkers, deze zijn min of meer specifiek voor een bepaalde tumor: die voornamelijk bij alvleesklierkanker worden gebruikt, worden CEA en CA 19-9 genoemd.
Het vinden van nieuwe markers voor verschillende tumoren is onderwerp van lopend onderzoek). - een echografisch onderzoek (echografie)
- Computertomografie, CT
- MRI, magnetische resonantie beeldvorming
- Tumormarker
De diagnose van alvleesklierkanker omvat een fysiek onderzoekeen ultrageluid en CT-scan, evenals een bloed test. Hoewel er geen specifieke waarden zijn die alleen in het bloed worden veranderd in het geval van alvleesklierkanker, zijn er enkele bloedwaarden die soms kunnen duiden op een kwaadaardige ziekte in het algemeen.
Deze omvatten lipase in het bloed - wat zegt het? IJzer metabolisme aandoeningen met een laag ijzergehalte in combinatie met een laag hemoglobinegehalte in het bloed kunnen ook duiden op tumorgerelateerde anemie. - hoge bloedsuikerspiegels in het geval van diabetes mellitus die niet wordt voorgeschreven
- Hoge ontstekingswaarden (CRP-waarde, leukocyten)
- En toegenomen enzymen van de alvleesklier (bijv. lipase)
