Bar
Pijn in het heupgebied kan uitstralen naar diverse andere regio's. Naast straling naar de onderrug (lumbale wervelkolom) of dijen, melden veel van de getroffen patiënten een extra perceptie van pijn in de lies. Bovendien kunnen ziekten van de liesstreek er ook voor zorgen dat de getroffen patiënten waarnemen pijn in de heup.
Pijn die tegelijkertijd de heup en de lies aantast, komt vooral voor bij actieve mensen en wedstrijdsporters. Liespijn is over het algemeen een van de meest voorkomende oorzaken van mislukte trainingen en wedstrijden. De zogenoemde "liesbreuk”Speelt daarbij een bijzondere rol.
Bij deze ziekte steekt een herniazak uit die gevuld is met darmsecties. In de meeste gevallen is de directe oorzaak van de liesbreuk is een zwak punt in het gebied van de buikwand. Als de druk in de buikholte toeneemt (bijvoorbeeld tijdens persen of sportactiviteiten), kan de darm niet meer in het lichaam worden vastgehouden.
De meest gevreesde complicatie van de liesbreuk is het vastlopen van de herniazak in het gebied van de herniale opening. Hierdoor voorwaarde, bestaat het risico dat de bloed schepen de darmtoevoer worden gecomprimeerd en daarom wordt de zuurstoftoevoer afgesloten. De delen van de darm in de herniale zak sterven af.
Het belangrijkste symptoom van de liesbreuk is een pijn in de lies die in veel gevallen kan uitstralen naar de heup. Een andere oorzaak voor de ontwikkeling van heup en liespijn is spieronbalans. Vooral bij sportactiviteiten kan het romp-bekken-been regio wordt door slingerbewegingen aan een hoge belasting blootgesteld.
De spieren en ligamenten van het heupgebied werken op de lies als zowel statische als dynamische structuren. Als houdingsafwijkingen en / of onjuiste belasting optreden, ontstaat er een disbalans tussen de individuele spieren. Als gevolg hiervan wordt de stabiliserende functie van de heupspieren verstoord en treedt stress-geïnduceerde pijn op in het heup- en bekkengebied.
Bij het onderzoeken van de oorzaken van heuppijnis het patiëntenonderzoek bijzonder belangrijk. Hieruit moet blijken vanaf wanneer de klachten aanwezig zijn, met welke bewegingen ze het grootst zijn en of bijbehorende trauma's en ongevallen hebben plaatsgevonden. Dit wordt gevolgd door een fysiek onderzoek.
Bij dit onderzoek wordt nauwkeurig gekeken naar houding en gang van de patiënt om te zien of er sprake is van een verkeerde houding zoals boogpoten of knikknieën (indicatie van coxartrose). Zowel passieve als actieve bewegingen van de been in de heup gewricht worden vervolgens uitgevoerd op de liggende patiënt, waarbij bijzondere aandacht wordt besteed aan bewegingen die de patiënt bijzonder ernstige pijn bezorgen. De fysiek onderzoek wordt gevolgd door de beeldvormende diagnostiek, klassiek allereerst de conventionele röntgenstraal van de dij van de aangedane zijde en de heup.
De beelden worden vervolgens aangevuld met een bekkenoverzichtsbeeld. Duidelijke breuken van de dij of heup kan op deze manier worden gezien. Ook de veel voorkomende artrose is al te zien via een Röntgenstraal van de heup.
Als er geen afwijkingen zijn in het Röntgenstraal beeld kan daarnaast een CT van de heup en het bekken worden uitgevoerd. Op deze afbeelding zijn zelfs de kleinste haarscheurtjes van het bekken te zien. Veel fracturen van de bekkenring komen niet voor op conventionele röntgenfoto's en verschijnen alleen op het CT-beeld.
Bovendien kan een CT-scan worden gebruikt om te controleren op spieraanhechtingen en om bijbehorende haarlijnfracturen te zien. Als een meer gedetailleerde weergave gewenst is, kan een MRI van het bekken moet worden uitgevoerd. U vindt meer informatie onder ons onderwerp:
- MRI van het bekken
- MRT van de heup
