Oefeningen
De heup gewricht, als het meest belaste gewricht van het menselijk lichaam met het grootste bewegingsbereik, wordt ondersteund, bewogen en vastgezet door ongeveer 18 verschillende spieren in zijn geleiding. naast de bilspieren (buitenste heupspieren) omvatten deze de heupbuigerspieren (binnenste heupspieren), de diepliggende heupspieren en de adductoren spiergroep (spieren voor het trekken van de been richting het lichaam). Door deze spiergroepen gericht en evenwichtig te trainen, is het mogelijk om grote ladingen beter te bufferen, het ligamenteuze apparaat te beschermen en de kraakbeen van de heup gewricht door overmatige, ongelijkmatige slijtage. Het is echter belangrijk dat de tegenstander van de getrainde spier (tegenstanders zijn bijv. Heupbuigers en extensoren) met dezelfde mate en intensiteit wordt versterkt, zodat er geen onbalans tussen de twee ontstaat, wat op zijn beurt kan leiden tot onjuiste belasting van het gezamenlijke systeem.
Op dezelfde manier, stretching oefeningen (5-10 minuten / dag) zijn van enorm belang om de heupspieren soepel te houden en verkorting te voorkomen. Als er al bestaande ziekten van de heup gewrichtis het versterken van de heupspieren des te belangrijker, omdat het het gewricht kan ontlasten en het genezingsproces kan ondersteunen. Het is raadzaam om fysiotherapeuten te zoeken die specifiek de juiste oefeningen voor de betreffende storing van het heupgewricht kunnen bepalen en kunnen helpen deze correct uit te voeren en later zelfstandig in het dagelijks leven te integreren.
Deze krachtoefeningen omvatten bijvoorbeeld oefeningen in een staande positie (bijvoorbeeld lateraal, horizontaal tillen van de gestrekte been om de abductorspieren van de heup te versterken) of liggen (bijv. een brug bouwen, laterale steun staan ​​bij het optillen van de pijnlijke been), die dagelijks met minimaal 10 herhalingen moet worden uitgevoerd. Zwemmen of aquagym kan ook worden gebruikt om de heupspieren zachtjes te versterken, aangezien het drijfvermogen van het water het gewricht ontlast en de weerstand van het water de spieren versterkt.
Kruipen en rugslag zwemmen wordt meer aanbevolen dan schoolslag. De therapie hangt volledig af van de oorzaak van de pijn. Terwijl fracturen van het bekken (stabiele bekkenringfracturen) meestal geen andere behandeling vereisen dan pijn behandeling, een onstabiele bekkenring fractuur vereist meestal een chirurgische behandeling.
Scheuren in de bekkenspieren worden meestal ook conservatief behandeld. Artrose van het heupgewricht wordt ook in de vroege stadia behandeld met pijnstillers en alleen fysiotherapie. In vergevorderde stadia de implantatie van een kunstmatig heupgewricht (hip-TEP) wordt aangegeven.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen chronische en acute heup pijn. Acute pijn treedt plotseling en onverwacht op, de oorzaak is meestal een trauma, in de vorm van een getrokken of gescheurde spier of breuk van het bekkenbeen of nek van het dijbeen (ook na trauma). De oorzaken van chronisch pijn in de heup zijn in de meeste gevallen tekenen van slijtage in het heupgewricht door jarenlange onjuiste belasting.
Deze zogenaamde heup artrose (coxartrose) is de meest voorkomende oorzaak van heuppijn, vooral bij oudere mensen. In de vroege stadia zijn er weinig klachten, meestal pas als het heupgewricht volledig belast is. In vergevorderde stadia van artrose klagen patiënten al over trekkende en bijtende pijn in rust, waardoor ze in een verlichtende houding komen te staan ​​en de gebruikelijke heupbewegingen niet kunnen blijven uitvoeren.
Diagnose van heuppijn omvat niet alleen een gedetailleerd interview met de patiënt, maar ook een fysiek onderzoek evenals een beeldvormend onderzoek in de vorm van een Röntgenstraal, waar fracturen of artrose kunnen worden gezien. Breuken zijn nog duidelijker te zien in een CT of MRT. Bij stabiele bekkenfracturen wordt de behandeling meestal conservatief uitgevoerd en bij instabiliteit moet een operatie worden uitgevoerd. Naast de vormen van behandeling moeten fysiotherapeutische oefeningen worden uitgevoerd voor alle heuppijn.
