Speciale diagnostiek van bepaalde vertigo-aandoeningen | Diagnose van duizeligheid

Speciale diagnostiek van bepaalde duizeligheidsziekten

Goedaardige paroxismale positionele duizeligheid (BPLS) wordt gedetecteerd door een speciale positioneringsmanoeuvre. Als het resultaat positief is, kan dit leiden tot positionele duizeligheid en een zogenaamd positioneel nystagmus (oog tremor) aan de aangedane zijde. De patiënt draait zich om hoofd Zit 45 ° opzij en bevindt zich aan de andere kant.

Dezelfde beweging wordt dan in tegengestelde richting gemaakt. Als een centrale oorzaak in de hersenen wordt vermoed, a Doppler-echografie van de schepen en een hoge resolutie MRI worden ook uitgevoerd. Bij de diagnose van vestibulaire neuritis onthult het neurologisch onderzoek een spontaan oog tremor (spontaan nystagmus) naar de aangedane zijde. De symptomen worden onderzocht met zogenaamde Frenzel bril, die een hoog brekingsvermogen hebben en de fixatie van een object voorkomen.

Een neiging om naar de zieke zijde te vallen wordt waargenomen tijdens verschillende stand- en looptesten. Als de onderzoeker de patiënt omdraait hoofd schokkerig met beide handen naar de aangedane zijde kan een aanpassingscascade worden gedetecteerd. Een saccade is de snelle, schokkerige terugkeerbeweging van de oogbal nadat een object is gefixeerd.

Deze aanpassingssaccade is een teken van een vertraagde reflex. Als dit zogenaamd hoofd impulstest geeft geen duidelijk resultaat, verdere diagnostiek wordt gevolgd door een elektronystagmografie met spoelen van de externe gehoorgang met koud en warm water. De diagnose vestibularisparoxysma kan voornamelijk worden gesteld door een geschikte anamnese.

Getroffen personen melden korte aanvallen van duizeligheid duurt een paar seconden tot minuten, die zich zowel als roterende duizeligheid en als vestibulaire duizeligheid. In sommige gevallen zijn er aanvullende symptomen in de oren aanwezig, zoals gehoorverlies of oorsuizen. Zo'n duizeligheid aanvallen kan tijdens het onderzoek experimenteel worden geprovoceerd door het hoofd in verschillende posities te hyperventileren of te bewegen.

Als de patiënt medische geschiedenis en de bevindingen van het onderzoek leiden tot een gegronde verdenking van vestibulaire paroxysma, wordt een MRI-onderzoek bevolen om te zien of een bepaald bloedvat schade toebrengt aan het vestibulaire zenuwen door druk uit te oefenen. Het MRI-beeld kan echter alleen laten zien of er vasculair-zenuwcontact is; dit kan ook het geval zijn bij gezonde personen. De juiste diagnose wordt meestal pas gesteld als de beschreven symptomen verbeteren na het begin van de therapie.

De medische geschiedenis en de door de patiënt beschreven constellatie van symptomen speelt ook een belangrijke rol bij de diagnose van de ziekte van Menière. De volgende symptomen zijn typerend voor dit duizeligheidssyndroom: Om de arts de meest nauwkeurige informatie over de symptomen te geven, is het zinvol om een ​​dagboek over epileptische aanvallen te schrijven. Om een ​​diagnose te kunnen stellen dienen minimaal twee aanvallen van duizeligheid moet hebben plaatsgevonden en minimaal 20 minuten hebben geduurd.

Bovendien moet er zijn tinnitus of een gevoel van druk op het oor, evenals een gemeten gehoorverlies. Deze gehoorverlies wordt vastgesteld tijdens een audiometrisch onderzoek, een geluidssensatiestoornis die vooral de lage tonen aantast.

  • Gehoorverlies
  • oplichterij
  • tinnitus

Een somatoforme duizeligheid wordt bepaald door het feit dat er geen lichamelijke oorzaak kan worden vastgesteld en de symptomen een psychosomatische oorzaak hebben.

De meest voorkomende vorm van somatoform duizeligheid is fobische duizeligheid. Een lichamelijke oorzaak kan dan bij diagnostiek worden uitgesloten. De medische geschiedenis hangt af van de volgende leidende symptomen: Als al deze symptomen aanwezig zijn, is de diagnose fobische duizeligheid waarschijnlijk.

  • Schwank duizeligheid met onzekerheid over houding en gang
  • Angst om te vallen zonder echt te vallen
  • Associatie met typische situaties (bruggen oversteken, mensenmassa's), die na verloop van tijd worden vermeden
  • Verbetering door alcoholgebruik en lichamelijke inspanning