Procedure
In de regel kan de patiënt beslissen of hij / zij een kalmerend middel (bijv. Midazolam) of een korte verdoving (meestal met propofol) zodat hij / zij niets merkt van het onderzoek. Opgemerkt moet echter worden dat in dit geval de mogelijkheid om 24 uur te rijden als beperkt wordt beschouwd. Eerst krijgt de patiënt een zogenaamde flexula, een buisje dat in de ader zodat het kalmeringsmiddel of verdovend kan worden geïnjecteerd.
Voordat dit wordt gedaan, wordt de patiënt meestal op zijn zij gepositioneerd. Bovendien is een pulsoximeter verbonden met een van de vingers van de patiënt om zuurstofverzadiging en puls te meten. Het kalmeringsmiddel /verdovend wordt geïnjecteerd, waarna de patiënt wacht tot het effect heeft.
De onderzoeker begint dan voorzichtig de colonoscoop rectaal in te brengen en vooruit te bewegen totdat deze het voorste deel van de dikke darm of het laatste deel van de dunne darm De colonoscoop wordt dan langzaam teruggetrokken en er wordt lucht ingeblazen (ingeblazen) in de darm zodat deze uitzet, wat de zichtbaarheid aanzienlijk verbetert. Deze lucht kan soms licht veroorzaken winderigheid na het onderzoek.
Vervolgens alle secties van het dikke darm worden zorgvuldig onderzocht. Gedurende colonoscopieniet alleen de darm kan worden beoordeeld, maar indien nodig kunnen ook kleine ingrepen worden uitgevoerd. Dit wordt mogelijk gemaakt door kleine gereedschappen die in de colonoscoop kunnen worden ingebracht.
Bijvoorbeeld in het geval van een lichte bloeding in de dikke darmhemostase is mogelijk door middel van injecties. Als colon poliepen (uitsteeksels van het slijmvlies die in de loop der jaren dreigen te degenereren tot een colorectaal carcinoom) worden ontdekt, worden deze meestal bij hetzelfde onderzoek verwijderd. Bij vernauwing (stenose) van delen van de darm kunnen deze delen tijdens het onderzoek weer verwijd worden (bougienage).
Als er opvallende delen van het slijmvlies worden ontdekt, wordt een klein weefselmonster (biopsie) kunnen hieruit worden gehaald en vervolgens voor onderzoek naar een laboratorium worden gestuurd. Het hele onderzoek duurt gewoonlijk ongeveer 15-30 minuten. Daarna mag de patiënt weer normaal eten en drinken.
Als de patiënt een kalmeringsmiddel of verdoving heeft gekregen, blijft hij of zij enige tijd in de instelling Grensverkeer en kan dan naar huis worden afgevoerd. In dit geval is autorijden op deze dag echter niet meer toegestaan. Na het onderzoek heeft de patiënt in de regel geen klachten.
Af en toe is er een lichte winderigheid en een licht gevoel van duizeligheid dat de rest van de dag kan aanhouden en te wijten is aan het kalmerende / verdovend. Als symptomen zoals koorts, malaise of ernstig pijn in de buik optreden na het onderzoek, moet een arts worden geraadpleegd. Een veel voorkomende vondst zijn poliepen van de darm.
Deze veroorzaken in eerste instantie geen symptomen, worden daarom niet opgemerkt door de patiënt en worden meestal pas opgemerkt tijdens een preventief onderzoek. poliepen van welke aard dan ook moeten worden verwijderd, omdat ze kunnen uitgroeien tot gevaarlijke carcinomen. In de meeste gevallen zijn deze poliepen worden onmiddellijk verwijderd met behulp van een elektrische lus en voor diagnose naar de patholoog gestuurd.
Grotere poliepen moeten worden verwijderd met een klein mes. In sommige gevallen is na verwijdering een kleine hechting nodig. Bloeden wordt ook vaak gezien tijdens een colonoscopie.
Afhankelijk van het feit of de bloeding acuut is en injecteert of ouder is en al is gestopt, moet het gewonde vat worden afgebonden met behulp van een klein elektrisch apparaat. Soms is het nodig om adrenaline in het vat te injecteren om het te sluiten. Als het vat hevig bloedt, moet het vat worden gesloten met een hechtdraad.
Kleine ontstekingen van de darmwand worden naast het nemen van een monster meestal alleen met foto's gedocumenteerd. Al deze colonoscopie procedures zijn mogelijk met een colonoscoop onder bepaalde technische transformatie. Afhankelijk van de bevindingen kan de duur van een colonoscopie sterk variëren.
Daarnaast spelen ook de anatomische condities een grote rol. Hoe kronkeliger een dikke darm is, hoe moeilijker het is voor de onderzoeker om de colonoscoop door de spoelen te manoeuvreren. Ook de zichtbaarheid speelt een grote rol.
Als de patiënt de colonoscopie te kort voor het onderzoek heeft uitgevoerd en de darm niet schoon is, kan de onderzoekstijd worden verlengd. Afhankelijk van de bevindingen en het aantal genomen monsters kan ook een kortere of langere onderzoekstijd worden behaald. De duur van een colonoscopie is tussen de 20 minuten en een uur, rekening houdend met bovenstaande factoren.
Elke procedure brengt risico's met zich mee, ook al wordt colonoscopie over het algemeen als zeer laag risico en veilig beschouwd. In Duitsland worden elk jaar talrijke therapeutische of diagnostische colonoscopieën uitgevoerd en complicaties zijn zeldzaam. Risico's worden echter ook vóór elke colonoscopie gewezen.
Deze omvatten allereerst intolerantie voor de verdoving. Het is waar dat de doses meestal klein zijn en daarom de anesthesie tijden zijn kort. Intolerantiereacties kunnen echter altijd voorkomen en vereisen een intensieve medische vervolgbehandeling.
Tijdens de colonoscopie en na het onderzoek kan een bloeding optreden die mogelijk ook verdere medische ingreep vereist. Bloeden kan vooral optreden wanneer huidgebieden worden gebiopteerd of wanneer poliepen worden verwijderd. Zelfs na de ingreep kan een daling van de hemoglobine in de bloed de telling moet doen denken aan een bloeding veroorzaakt door de colonoscopie.
Terwijl de colonoscoop (speciale buis) heen en weer wordt bewogen door de darm en over bochten en voorbij hoeken wordt gemanoeuvreerd, kunnen er in individuele gevallen perforaties in de darm optreden, die in het ergste geval kunnen eindigen in het breken van de darm en resulteren in een noodoperatie waarbij de darm moet worden gehecht en de buikholte moet worden schoongemaakt bacteriën uit de darm om ernstig te voorkomen bloed vergiftiging. Deze complicatie is echter uiterst zeldzaam en kan in de meeste gevallen worden voorkomen. Het kan ook de organen in de directe omgeving van de darm aantasten.
Als er een perforatie optreedt, kan een open chirurgische buikoperatie nodig zijn. Na bloeding of perforatie, wond genezen er kunnen stoornissen en ontstekingen optreden, die ook een speciale medische behandeling vereisen. Minder dramatisch zijn oppervlakkige verwondingen aan de darmwand veroorzaakt door de buis, die tot bloeding kunnen leiden, evenals postoperatieve bloeding na het nemen van monsters of het verwijderen van poliepen uit de darm.
Deze bloedingen moeten al tijdens het onderzoek worden gestopt of een vervolgonderzoek nodig maken als de bloeding later na het onderzoek optreedt. Zoals bij alle geneesmiddelen kunnen allergische reacties optreden op alle gebruikte materialen en geneesmiddelen, die kunnen uitmonden in levensbedreigende allergische reacties schokken of zelfs de dood. Eventuele medicatie-inname en allergieën dienen daarom in het vooroverleg te worden besproken om het risico zo klein mogelijk te houden.
Al deze complicaties zijn zeer zeldzaam en vele kunnen worden voorkomen door voldoende ervaring van de keuringsarts, maar desalniettemin moet men er in de aanloop naar het onderzoek altijd op wijzen, aangezien er geen garantie is om hiervan gespaard te blijven. Het risico neemt echter over het algemeen toe met de leeftijd van de patiënt. Het risico neemt ook toe voor patiënten met een chronisch ontstoken darmwand zoals De ziekte van Crohn Omdat de darmwand in dit geval kwetsbaarder is, wordt het onderzoek tijdens een ziekte onder normale omstandigheden nooit en verder alleen met grote zorg uitgevoerd.
