Osteopathie | Therapie van depressie

Osteopathie

Osteopathie is geen erkend behandelconcept voor de behandeling van Depressie. Ook de studiesituatie met betrekking tot effectiviteit is erg mager. Bovendien hoeven osteopaten geen arts te zijn. In dit opzicht, osteopathie is geen bruikbaar concept voor de behandeling van Depressie volgens de huidige stand van kennis. Het mag daarom alleen worden gebruikt als een aanvullen op medicamenteuze en psychotherapeutische therapie.

Prognose

Meestal afleveringen of fasen van Depressie duren ongeveer 7 maanden zonder therapeutische hulp. Therapeutische hulp kan dit tijdsbestek verkorten tot ongeveer 2 maanden (voor de helft van de patiënten). Na ongeveer 4 maanden voelt ongeveer 80% van de patiënten zich gewoonlijk aanzienlijk beter.

Bij 10% van de patiënten kan een slecht, blijvend (chronisch) beloop optreden. Het risico op een slechter beloop van de ziekte neemt toe als de leeftijd van de eerste ziekte ruim voor de leeftijd van 35 jaar ligt. Het is ook ongunstig als er in de familie een "neiging" tot depressie bestaat (genetische aanleg). Ook permanente sociale of beroepsmatige stress of verstoringen in conflictbeheersing kunnen leiden tot een ongunstig beloop of tot een verhoogd risico op terugval.

Diagnose

De diagnose wordt gesteld door therapeuten die ervaring hebben met depressie. Dit zijn natuurlijk psychiaters maar ook psychotherapeutisch ervaren psychologen. Uiteraard zijn er ook een groot aantal huisartsen die zeker zijn van de diagnose, maar bij twijfel dient de specialist geraadpleegd te worden.

De belangrijkste stap bij het stellen van een diagnose is het zogenaamde diagnostische interview. Verder is er een groot aantal vragenlijsten waarmee de ernst van de ziekte kan worden bepaald. Natuurlijk is er niet alleen de simpele depressieve ziekte, maar zo'n stoornis kan ook verband houden met lichamelijke (somatische) ziekten.

Hierbij kan vooral gedacht worden aan: Ook bij medicijnen, die gebruikt worden bij de therapie van lichamelijke ziekten, kunnen depressieve episodes als bijwerking optreden. Er zijn verschillende medicijnen. De belangrijkste groepen medicijnen worden hier genoemd: Er moet echter worden opgemerkt dat men nooit mag stoppen met het innemen van medicijnen zonder de voorschrijvende arts te raadplegen, alleen als er een bijwerking wordt vermoed!

Vertel uw arts over nieuwe symptomen, maar behandel uzelf niet! Andere bijkomende ziekten - zoals manie - moet altijd rekening worden gehouden bij het kiezen van medicatie.

  • Tumorziekten
  • Hersenziekten
  • Stofwisselingsziekten
  • Luchtwegaandoeningen
  • Hormoonstoornissen
  • Cytostatica
  • Hartmedicatie om hoge bloeddruk of aritmie te beheersen
  • Benzodiazepines (bijv. valium)
  • antibiotica
  • Anticonceptiepil
  • cortisone