Als een of beide testikels niet in het scrotum zitten nadat een kind is geboren, het is een ontwikkelingsstoornis die niet-ingedaalde testis wordt genoemd. Zo'n niet-ingedaalde zaadbal bijna altijd medische behandeling vereist.
Wat is niet-ingedaalde testis?
Ongeveer 1-3% van alle mannelijke zuigelingen en 30% van alle premature zuigelingen wordt getroffen door niet-ingedaalde testis. Niet-ingedaalde testis is een ontwikkelingsstoornis waarbij een of beide optreedt testikels niet in het scrotum zijn gemigreerd. Meestal is de testikels migreren in het scrotum rond de zevende maand van zwangerschap​ Het is mogelijk dat een vertraagde, onafhankelijke migratie van de teelballen naar het scrotum plaatsvindt binnen het eerste levensjaar. Over het algemeen wordt onderscheid gemaakt tussen 3 vormen van niet-ingedaalde testis:
Inguinale testis: buikholte en scrotum zijn verbonden door het lieskanaal, dit is waar de testis zich in dit geval bevindt
Glijdende zaadbal: de zaadbal wordt altijd teruggetrokken in het lieskanaal op basis van het feit dat de zaadstreng van de zaadbal te kort is
Buiktelbal: het is niet mogelijk om de zaadbal te voelen, omdat deze zich in de buikholte bevindt.
De slingerproefis moet worden onderscheiden van deze vormen. De slingertestikel is geen ziekte, maar de reflexieve verplaatsing van de zaadbal van het scrotum naar het lieskanaal, hier is het geen niet-ingedaalde zaadbal.
Oorzaken
Niet-ingedaalde testis kan zowel een anatomische als een hormonale oorzaak hebben. Er kan bijvoorbeeld een liesbreuk of het lieskanaal kan te smal zijn, waardoor de zaadbal niet in het scrotum kan bewegen. Hormonale oorzaken kunnen een vertraagde ontwikkeling van het kind in de baarmoeder zijn, wat ook de migratie van de zaadbal beïnvloedt. De ontwikkeling van testikels bij ongeboren baby's vindt in principe plaats in de nier regio. Daar is de temperatuur buiten het lichaam, in het scrotum, optimaal voor sperma productie, migreren de testikels tijdens de ontwikkeling naar het scrotum. Vaak wordt echter geen duidelijke oorzaak gevonden in niet-ingedaalde testikels.
Symptomen, klachten en tekenen
Het belangrijkste symptoom van niet-ingedaalde testis zijn onvolledig ingedaalde testikels uit de buikholte na de geboorte. Dit kan een of beide testikels beïnvloeden. In dit geval kunnen de testikels worden opgemerkt in de entree gebied van het scrotum of helemaal niet. Er kunnen verschillende vormen van niet-ingedaalde testis zijn, waarvan de symptomen kunnen variëren. De buik teelbal (cryptochisme) kunnen meestal helemaal niet worden gepalpeerd. Een hangende zaadbal bevindt zich in het scrotum, maar migreert terug naar de lies wanneer dat het geval is koud, bijvoorbeeld. Een inguinale zaadbal kan in de lies worden gepalpeerd, maar kan niet in het scrotum worden gepasseerd. Een glijdende zaadbal daarentegen kan in het scrotum worden geleid, maar keert van daaruit terug naar de lies. Het is bijzonder zeldzaam om een ​​testiculaire necropsie te hebben. Dit betekent dat de zaadbal zich niet op zijn natuurlijke pad bevindt, maar zich bijvoorbeeld in de dij of perineum. Meestal zijn de testikels niet goed geplaatst, maar ze worden normaal gevormd en ontwikkeld. In jeugdworden niet-ingedaalde testikels niet geassocieerd met andere symptomen. Als het na deze leeftijd aanhoudt, kan het leiden tot een aantal late gevolgen. Allereerst is er een risico van onvruchtbaarheid. Het kan ook leiden naar zaadbalkanker​ Getroffen volwassenen klagen ook pijn in sommige gevallen.
Diagnose en verloop
Tijdens het U1-onderzoek van de pasgeborene kan niet-ingedaalde testis worden gediagnosticeerd door een kinderarts. Om een ​​diagnose te stellen, palpeert de arts het scrotum terwijl het kind achtereenvolgens staat, zit en ligt. Als de arts de zaadbal niet kan palperen, wordt een hormoonstimulatietest uitgevoerd om testisweefsel te detecteren. Verdere diagnostische methoden worden uitgevoerd met behulp van laparoscopie, MRI en ultrageluid​ Deze procedures worden echter niet regelmatig uitgevoerd in het geval van niet-ingedaalde testikels. Een niet-ingedaalde zaadbal die te laat wordt behandeld, kan in de loop van de tijd diverse ernstige gevolgen hebben. Reeds beschadigd testisweefsel kan leiden naar onvruchtbaarheid​ Dit komt voor bij ongeveer 30% van de getroffenen. Bovendien verhogen niet-ingedaalde testikels het risico op liesbreuk en later zaadbalkanker.
Complicaties
Als niet-ingedaalde testikels niet tijdig medisch worden behandeld, bestaat er soms een risico op ernstige complicaties, aangezien de voorwaarde vordert. Deze worden meestal duidelijk vanaf de adolescentie. Baby's en kinderen hebben zelden last van de onmiddellijke effecten van niet-ingedaalde testikels, zoals hormonale onevenwichtigheden of pijn​ Hoewel de testikels niet correct hechten, worden ze normaal gevormd. Adolescenten die seksueel bewustzijn ontwikkelen, lopen echter het risico op psychische problemen als een of beide testikels zich niet in het scrotum bevinden. Gewoonlijk worden niet-ingedaalde testikels echter vóór de eerste verjaardag behandeld, dus dit is zelden het geval. Zonder therapieis er een risico op secundaire symptomen op volwassen leeftijd, waaronder teelbalverdraaiing (rotatie van de zaadbal). De rotatie van de zaadbal op de zaadstreng wordt vaak veroorzaakt door de verkeerde positie van de zaadbal. Hierdoor is de schepen het leveren van de zaadbal lopen het risico te worden afgesneden, zodat de zaadbal kan afsterven zonder onmiddellijke behandeling. In het geval van een inguinale of glijdende zaadbal, vormen zich bij sommige getroffen personen zwakke plekken in het lieskanaal. Dit kan er op zijn beurt voor zorgen dat darmen uit de buikholte barsten, wat door medische professionals wordt aangeduid als een liesbreuk​ Een andere complicatie is onvruchtbaarheid​ Als maldescensus-testis in slechts één zaadbal aanwezig is, heeft dit weinig effect. Als beide testikels echter worden aangetast, worden soms aanzienlijk minder kinderen verwekt. Bovendien kunnen niet-ingedaalde testikels een gunstig effect hebben op zaadbalkanker​ Dus zonder behandeling het risico van kanker neemt twintigvoudig toe.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Niet-ingedaalde testikels worden meestal onmiddellijk na de geboorte door een kinderarts gediagnosticeerd en onmiddellijk behandeld. Medische behandeling is uiterlijk vereist wanneer de verkeerde plaatsing van de testikels dit veroorzaakt pijn of ander ongemak. Ouders die dergelijke symptomen bij hun kind opmerken, kunnen dat het beste worden geadviseerd praten naar de kinderarts. Als zich ernstige complicaties voordoen, moet het kind in het ziekenhuis worden behandeld. Ouders dienen onmiddellijk een onderzoek te regelen om het risico op late complicaties zoals onvruchtbaarheid of testis te minimaliseren kanker​ Personen die zijn gediagnosticeerd en behandeld voor niet-ingedaalde testikels in jeugd hun huisarts of uroloog regelmatig op latere leeftijd moeten bezoeken. Een uitgebreid onderzoek zorgt ervoor dat de zaadbal goed is gepositioneerd en geen problemen veroorzaakt. Bovendien kunnen eventuele triggers, zoals hormonale fluctuaties, in een vroeg stadium worden geïdentificeerd en gecorrigeerd voordat niet-ingedaalde testikels optreden. Als de verkeerde positie het gevolg is van een ernstige ziekte, sluit u Grensverkeer door een specialist is vereist. De behandeling wordt meestal uitgevoerd in een gespecialiseerde urologiekliniek.
Behandeling en therapie
Als de testis niet vanzelf neerdaalt binnen de eerste zes maanden van het leven in het geval van niet-ingedaalde testis, wordt behandeling door een uroloog aanbevolen. Voordat een chirurgische ingreep wordt uitgevoerd, hormoon therapie moet worden toegediend. Hormoon therapie omvat de administratie van het hormoon gonadotrofine. Het doel is om ervoor te zorgen dat de zaadbal (verder) in het scrotum beweegt. Het hormoon kan via het slijmvlies worden opgenomen in de vorm van een neusspray of intramusculair geïnjecteerd. Hormoontherapie voor niet-ingedaalde testis is in 20% van alle gevallen succesvol. Er zijn uitzonderingen waarin een operatie moet worden uitgevoerd. Deze uitzonderingen zijn onder meer:
- Niet-ingedaalde testis tijdens de puberteit
- Gelijktijdige liesbreuk
- Mislukte hormoontherapie
- Abnormale positionering van de testis
Tijdens de operatie wordt de zaadbal chirurgisch overgebracht naar het scrotum en daar op het laagste punt gehecht. Als de zaadbal al is geatrofieerd, wordt deze verwijderd om verdere gevolgschade te voorkomen. In elk geval van niet-ingedaalde testikels zijn regelmatige controles nodig vanaf de leeftijd van 15 jaar.
Vooruitzichten en prognose
In zeldzame gevallen kan de aangetaste testis binnen het eerste levensjaar zonder behandeling zelfstandig in het scrotum terechtkomen. Naarmate de patiënt ouder wordt, wordt dit echter minder waarschijnlijk. Hoe eerder de niet-ingedaalde zaadbal chirurgisch of hormonaal wordt behandeld, hoe lager het risico op langdurige complicaties of secundaire ziekten. De prognose met hormoontherapie is significant beter als de aangetaste zaadbal al eerder naar het scrotum is gemigreerd. Hormonale therapie is succesvol bij ongeveer 20 procent van de getroffenen. Ongeveer 25 procent van de testikels die aanvankelijk met succes worden behandeld, komt echter weer uit het scrotum na hormoontherapie. Bij chirurgische behandeling is de prognose aanzienlijk beter. Bij vijf procent van de getroffenen migreert de behandelde zaadbal na de operatie toch weer omhoog. In zeldzame gevallen is er gevolgschade als gevolg van de niet-ingedaalde zaadbal of de operatie. De zaadbal is bijvoorbeeld mogelijk al beschadigd vóór een succesvolle behandeling en kan disfunctioneel zijn. Na de operatie kan de zaadbal ook atrofiëren. Als noch hormonale noch chirurgische behandeling succes vertoont, wordt chirurgische verwijdering van de zaadbal vaak geadviseerd vanwege een verhoogd risico op kanker​ Zelfs na een succesvolle behandeling is de kans op het ontwikkelen van zaadbalkanker iets hoger.
het voorkomen
Omdat niet-ingedaalde testis een ontwikkelingsstoornis is, zijn er geen preventieve middelen maatregelen​ Alleen late effecten kunnen worden vermeden door niet-ingedaalde testikels te behandelen door middel van vroege controleonderzoeken.
Nazorg
Als de niet-ingedaalde zaadbal operatief wordt behandeld, moet na de procedure altijd een respijtperiode in acht worden genomen. Voor optimaal wond genezendient de patiënt hiervoor in bed te blijven en twee dagen te rusten. Lichamelijke activiteiten moeten gedurende deze tijd worden vermeden. Bedrust kan plaatsvinden als intramurale patiënt in het ziekenhuis of als poliklinische patiënt thuis. Zelfs na een succesvolle chirurgische of hormonale behandeling kunnen de testikels weer rechtop gaan staan. Zogenaamde atrofie, atrofie van de testikels, is ook mogelijk. Om deze mogelijke complicaties te kunnen detecteren, sluit u Grensverkeer is aanbevolen. Hiertoe dienen om de drie maanden vervolgonderzoeken te worden uitgevoerd. Dit betreft een ultrageluid om de grootte en positie van de testikels te beoordelen. Als de toestand van de testikels zes maanden na voltooiing van de therapie niet bevredigend is, moet de patiënt zich meestal opnieuw melden bij de behandelende chirurg. Als de bevindingen normaal zijn, zijn verdere vervolgonderzoeken elke drie maanden tot een jaar na de operatie nodig. Bovendien moeten patiënten ouder dan vijftien jaar terugkeren voor nazorg. Op dit moment worden patiënten onderzocht op maligniteiten van de testis. Het onderzoek kan plaatsvinden bij de verantwoordelijke kinderarts. Als alternatief kunnen huisartsen en urologen deze zorg ook verlenen. Verder wordt volgens de S-2 richtlijn aanbevolen dat adolescenten zichzelf regelmatig onderzoeken. Elke vergroting van de testikels moet onmiddellijk aan een arts worden gemeld. Dit is vooral het geval als de vergroting pijnloos verloopt.
Wat u zelf kunt doen
Als bij het kind niet-ingedaalde testikels zijn vastgesteld, is medische behandeling vereist. De hormoontherapie die als eerste plaatsvindt, kan worden ondersteund door alternatieve methoden uit de natuurgeneeskunde en homeopathie in overleg met de arts. De belangrijkste maatregel is echter de observatie van het kind. Het gedrag van het kind kan relatief snel vertellen of de hormoontherapie succesvol is, omdat een verlaging van de zaadbal vaak merkbaar is door pijnvermindering. De aangetaste zaadbal moet regelmatig door een arts worden gecontroleerd, omdat dit de enige manier is om er zeker van te zijn dat de verlaging daadwerkelijk plaatsvindt. Als de niet-ingedaalde zaadbal ondanks hormonale behandeling aanhoudt, moet een operatie worden uitgevoerd. Omdat dit een routineprocedure is, hoeft het kind er niet speciaal op voorbereid te zijn. Het is belangrijk om eventuele angsten van het kind weg te nemen en de tijd in het ziekenhuis zo aangenaam mogelijk te maken. Bij oudere kinderen moet de ontwikkelingsstoornis worden besproken, bij voorkeur samen met de kinderarts, die de oorzaak van de stoornis aan de getroffen persoon kan uitleggen en tegelijkertijd de angst voor een chirurgische ingreep kan wegnemen. Na de operatie moet het kind een paar dagen thuis blijven en rustig aan doen. Vooral sportactiviteiten dienen in de eerste periode na een operatie te worden vermeden.
