De petrosale grote zenuw is een zenuwbaan in het gezicht en vormt een tak van de gezichtszenuw Het draagt voor het grootste deel parasympathische zenuwvezels, maar het draagt ook enkele sensorische vezels. Als onderdeel van het parasympathische zenuwstelselis de petrosale grote zenuw onderhevig aan de werking van parasympathomimetica en parasympatholytica.
Wat is de petrosale grote zenuw?
De petrosale grote zenuw is de grote petrosuszenuw, die deel uitmaakt van de gezichtszenuw Het behoort gedeeltelijk tot het parasympathische zenuwstelsel, die mensen niet bewust kunnen beheersen en die primair verantwoordelijk is voor kalmerende en regeneratieve processen. Het parasympathische zenuwstelsel is ook van groot belang voor spijsverteringsprocessen. Andere zenuwvezels, die ook in de grotere petrosale zenuw lopen, dienen echter om sensorische zenuwsignalen over te brengen. De grotere petrosale zenuw is, zoals alle zenuwbanen, geen gladde structuur, maar bestaat uit talrijke zenuwvezels die als draden samenkomen om een grotere bundel te vormen. Die filamenten zijn de axonen van zenuwcellen en zenden elektrische signalen uit die bekend staan als actiepotentialen.
Anatomie en structuur
De oorsprong van de petrosale grote zenuw is de gezichtszenuw of nervus facialis. Dit begint in de hersenen in de medulla oblongata (medulla oblongata) bij de superieure speekselkern (nucleus salivatorius superior). Van daaruit loopt het door het petrous bot naar het geniculaat ganglion, dat de thuisbasis is van de sensorische en sensorische cellichamen van de zenuw. De axonen van deze neuronen vormen de zenuwvezels die make-up de hele zenuw. De grotere petrosale zenuw vertakt zich van de aangezichtszenuw en passeert het wiggenbeen (Os sphenoidale) naar de pterygopalatine ganglion, ook bekend als het vleugel-palatale ganglion. In deze verzameling van zenuwcel lichamen, de informatie die de zenuw doorgeeft, verandert naar de volgende (postganglionische) cellen. Voordat de vezels van de petrosale grote zenuw de pterygopalatine bereiken ganglion, ze komen samen met vezels van de petrosale profundale zenuw. Deze zenuw draagt informatie van de sympathische zenuwstelsel en begint bij de interne halsslagader; dit is een plexus van zenuwen op de interne halsslagader of interne halsslagader. Na het ganglion pterygopalatine gaat het pad van de petrosale grote zenuw door het gezichtsgebied naar de traanklier, neusslijmvlies, nasopharynx en gehemelte.
Functie en taken
De petrosale grote zenuw zorgt voor de verbinding tussen de hersenen en andere zenuwen enerzijds en bepaalde organen in het gezicht anderzijds. In het gehemelte slijmvlies, de sensorische vezels van de zenuw zijn verantwoordelijk voor het verbinden van de smaak daar knoppen naar het zenuwstelsel. Ze dragen bij aan smaakperceptie, hoewel de sensorische cellen in het palatinale slijmvlies spelen een ondergeschikte rol vanwege hun kleine aantal. Signalen van de grotere petrosuszenuw bereiken de traanklier (glandula lacrimalis) via de traanzenuw. Het bevindt zich schuin boven de baan, naar de buitenkant verschoven; zijn afscheiding bestaat uit eiwitten en elektrolyten naast vloeistof. Een deel van de traanvloeistof komt de neus- via de traankanalen, waar het wordt gecombineerd met andere componenten om neusslijm of neussecretie te vormen. Het slijmvlies van de neus- is ook verbonden met de petrosale zenuw. De zenuw innerveren hier echter geen sensorische cellen, maar de neusklieren (glandulae nasales). Ze produceren een seromukeuze afscheiding die deel uitmaakt van het neusslijm. Dit is samengesteld uit verschillende afscheidingen en omvat ook traanvocht, gecondenseerde vloeistof uit de lucht en mucines uit slijmbekercellen. Bovendien zorgt de petrosale grote zenuw voor een neurale verbinding met de nasopharynx, in wiens slijmvlies andere klieren zijn gelokaliseerd.
Ziekten
Omdat de petrosale grote zenuw tot de parasympathische zenuwstelsel, parasympathomimetica en parasympatholytica kan er ook een effect op hebben. Dit soort drugs zijn stoffen die de parasympathische zenuwstelsel. Parasympathomimetica vergroot het effect van de parasympathische zenuwstelsel De geneeskunde verdeelt deze stoffen in directe en indirecte agentia: indirecte parasympathomimetica remmen de afbraak van neurotransmitters, die daardoor in dezelfde hoeveelheid een sterker zenuwsignaal opwekken. Directe parasympathomimetica gedragen zich in de synaptische spleet zoals de zender acetylcholineDe stof kan zich vastzetten aan de postsynaptische receptoren en zo een actiepotentiaal in de stroomafwaartse zenuwcel Het neuron maakt geen onderscheid tussen acetylcholine en het parasympathomimeticum, maar reageert uitsluitend op de stimulus die wordt gemedieerd door de receptor. Een voorbeeld van een direct parasympathomimeticum is het medicijn pilocarpine. Het stimuleert de slijmbekercellen in de luchtwegen zodat ze meer secreties produceren. Het bevordert ook de vorming van traanvocht, waarvoor ook de petrosale grote zenuw relevant is. Bovendien leidt pilocarpine tot verhoogde activiteit van de pancreas, maag, darm, speeksel en zweetklieren Artsen gebruiken het medicijn gedeeltelijk om droog te behandelen mond dat kan optreden als gevolg van straling therapie, evenals bij de behandeling van glaucoma en tegen krabben in de wimpers. De geschiktheid van het medicijn hangt echter af van het individuele geval. Bij de diagnose van taaislijmziekte, de pilocarpine iontoforese zweettest kan toepassing vinden. Parasympathicolytica de werking van het parasympathische zenuwstelsel verminderen door competitief te remmen acetylcholine: De middelen bezetten de receptoren, maar veroorzaken geen reactie. In plaats daarvan blokkeren ze de receptoren alleen voor acetylcholine, waarvan de afgifte daarom een verminderd effect heeft, hoewel dezelfde hoeveelheid neurotransmitter is aanwezig. Parasympatholytica worden daarom ook wel genoemd anticholinergica. Een voorbeeld hiervan is atropine, die zowel in de oogheelkunde als in noodgeval medicijn Het kan echter ook als een gif werken en is mogelijk dodelijk.
