Nek dissectie verwijst naar chirurgische excisie van de nek weefselvocht knooppunten en aangrenzend weefsel. De procedure wordt gebruikt om te behandelen weefselvocht knooppunt metastasen in de nek.
Wat is nekdissectie?
De term nek dissectie komt uit de Engelse taal en betekent nekdissectie. Het verwijst naar een radicale chirurgische methode waarbij de chirurg alles verwijdert weefselvocht knooppunten in het hoofd en nek regio omdat er een primaire tumor aanwezig is. Dit om te voorkomen dat de tumorcellen zich verder in het lichaam verspreiden. In de geneeskunde wordt onderscheid gemaakt tussen profylactisch en therapeutisch nek dissectie. Een profylactisch middel nek dissectie wordt uitgevoerd wanneer de lymfeklieren worden verwijderd, zelfs als nee metastasen kan in hen worden gedetecteerd. Door deze procedure opereert de chirurg micrometastasen die niet zichtbaar zijn. Als daarentegen de dochtertumoren konden worden gedetecteerd, is dit een therapeutische nekdissectie.
Functie, effect en doelen
Het belangrijkste toepassingsgebied van nekdissectie vertegenwoordigt het bestaan van metastasen van de lymfeklieren in het nekgebied, als de primaire tumor bekend is. De procedure wordt echter ook toegepast als de primaire tumor nog niet is geïdentificeerd, maar er wel dochtertumoren aanwezig zijn. Metastasen komen vaak voor bij kankers die voorkomen in de regio van de hoofd en nek. Soms lijden getroffen personen ook aan tumoren in de urinewegen, de buik of borst regio zoals bronchiaal carcinoom. De meest voorkomende tumor ziekten dat leiden tot de vorming van dochtertumoren omvatten kwaadaardige speekselkliertumoren, larynxcarcinoom, keelholte kanker, kwaadaardige tumoren in de neus- or neusbijholten, en neoplasmata binnen de mondholte zoals carcinoom van de basis van de tong of tonsillair carcinoom. In de meeste gevallen wordt nekdisscetie geassocieerd met daaropvolgende bestraling therapie van de primaire tumor en de lymfedrainage regio's in de nek. Artsen maken onderscheid tussen verschillende vormen van nekdissectie. Dit zijn de radicale, functionele, selectieve en suprahyoid nekdissectie, die verschillende chirurgische technieken hebben. Radicale nekdissectie omvat de verwijdering van alles lymfeklieren en lymfe schepen in het nekgebied samen met aangrenzend weefsel. Bovendien significant zenuwen en bloed schepen worden vaak geopereerd, wat weer een hoger risico op complicaties met zich meebrengt. Deze ingrijpende chirurgische methode wordt vooral toegepast bij ernstige aantasting van de lymfeklieren bij uitzaaiingen. Minder ingrijpend is de functionele nekdissectie. Op deze manier structuren zoals de accessorius zenuw, de interne halsader ader en de spieren blijven behouden. Functionele halsklierdissectie wordt uitgevoerd wanneer lymfekliermetastasen niet zijn gefixeerd. Selectieve halsdissectie is wanneer enkele halssecties worden weggesneden. In dit geval worden alleen bepaalde lymfekliergebieden aangetast door enkele primaire tumoren. Om deze reden verdelen artsen de neklymfeklierregio's in zes speciale niveaus. Bij lymfkliermetastasen die niet kunnen worden gedetecteerd, wordt een selectieve halsklierdissectie uitgevoerd. Een andere vorm is de suprahyoid nekdissectie. Het wordt voornamelijk gebruikt voor carcinoom van de vloer van de mond, carcinoom van de lip or tong kanker. Het tongbeen (Os hyoideum) markeert de grens van deze uitsnijding. Voorafgaand aan nekdissectie ontvangt de patiënt narcose. Hierna maakt de chirurg een incisie in de hoofd-nicker spier. Deze bevindt zich in het laterale nekgebied. Aan een of beide zijden van de nek verwijdert de chirurg zowel de lymfeklieren als de lymfe schepen. Het aantal verwijderde lymfeklieren en bloedvaten hangt af van hun betrokkenheid. In sommige gevallen chirurgische uitbreiding naar de sleutelbeen kan ook nodig zijn. Indien nodig zal de arts opereren om andere delen van het weefsel in het aangrenzende gebied te verwijderen. Dit kunnen klieren zijn, zenuwenbloedvaten, spieren of andere lymfeklieren. in het geval van een radicale nekdissectie verwijdert de chirurg bovendien anatomische structuren zoals de sternohyoideus-spier (sternocleidomastoïde spier), de sternothyroideus-spier (sternocleidomastoïde kraakbeen spier), de omohyoideus-spier (schouder tongspier), de sternocleidomastoideus spier (hoofdknobbelspier), de interne halsader ader (interne halsader), de accessorius zenuw en de submandibulaire klier. Dit leidt tot een omvangrijk weefselverlies, wat de patiënt ook functioneel beperkt. Als er complicaties optreden, verdere chirurgische ingrepen maatregelen kan nodig.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Als gevolg van nekdissectie zijn verschillende complicaties mogelijk, waarvan de omvang vaak afhangt van de omvang van de ingreep. Als het een oppervlakkige verwijdering van de lymfeklieren is voor diagnostische doeleinden, worden de negatieve bijwerkingen als minder uitgesproken beschouwd en worden ze toegeschreven aan algemene chirurgische risico's. Als er echter een uitgebreide operatie wordt uitgevoerd waarbij diepgewortelde lymfeklieren worden verwijderd, is de kans groot bijwerkingen stijgt. Als echter zachte chirurgische methoden worden gebruikt en de chirurg voldoende ervaring heeft, kan het risico worden geminimaliseerd. Algemene chirurgische risico's omvatten wond genezen problemen, bloeding, postoperatieve bloeding, de vorming van littekens, ontsteking, sensorische stoornissen op de huiden wondretentie waarvoor mogelijk verdere chirurgie nodig is. Bovendien zijn verwondingen aan grote nekvaten mogelijk als gevolg van nekdissectie. In zeldzame gevallen treedt levensbedreigende bloeding op die moet worden behandeld met een bloed transfusie. De risico's van de procedure omvatten ook schade aan de diepe nekaders. Deze veroorzaken op hun beurt storingen in het gezicht, de stembanden, tong, schild diafragma. Als grote hoeveelheden weefsel worden verwijderd tijdens nekdissectie, resulteert dit soms in merkbare vormveranderingen. Na nekdissectie moet de patiënt de nek en het hoofd verzorgen en zich onthouden van schokkerige bewegingen. Wassen en scheren moet tijdelijk worden vermeden in het wondgebied.
