Het typische kronkelige huid laesies van mijnwormziekte worden toepasselijk huidmol genoemd. Gelukkig heeft deze buitengewoon onaangename ziekte een goede kans op genezing en kan ze gemakkelijk met een beetje voorzichtigheid worden vermeden.
Wat is mijnwormziekte?
De ziekte van haakwormen wordt veroorzaakt door verschillende geslachten van haakwormlarven. Aangenomen wordt dat de meest voorkomende veroorzakers Necator americanus, Ancylostoma duodenale zijn, die beide alleen bij mensen voorkomen, en Ancylostoma brasiliense, de hondenhaakworm. Andere namen voor de ziekte zijn onder meer huid mol, kruipende uitbarsting, pitziekte, ankylostomiasis en larve migrans. Het is een van de meest voorkomende ziekten van de huid in tropische en warme gebieden. Haakwormen leven in Azië, Afrika, het Caribisch gebied en Midden- en Zuid-Amerika. De wormen kunnen ook in het Middellandse Zeegebied voorkomen als het erg heet is. De ziekte werd voor het eerst schriftelijk vermeld in 1874, en in 1928 werd het toegewezen aan specifiek pathogenen Huidmol komt vooral veel voor bij mijnwerkers en tunnelarbeiders, daarom wordt het onder hen als een beroepsziekte beschouwd.
Oorzaken
Wanneer larven van haakwormen zich in de huid van een persoon boren, ontwikkelt zich een haakwormziekte. Infectie treedt meestal op wanneer een persoon blootsvoets over grond loopt die besmet is met met mijnworm besmette dierlijke en menselijke uitwerpselen, zoals bij een zwemmen strand. Besmette dieren en mensen scheiden mijnworm uit eieren met hun uitwerpselen, die binnen een paar dagen uitgroeien tot larven. Deze kunnen twee tot drie weken zonder gastheer overleven. De ziekte kan ook worden veroorzaakt door voedsel dat is besmet met haakwormen. Dit geval is echter vrij zeldzaam. Overdracht van mens op mens kan worden uitgesloten. Huidmol is de naam die wordt gegeven aan veranderingen in de huid die ontstaan wanneer de larven onder de huid kruipen.
Symptomen, klachten en tekenen
Slechts een paar uur nadat de larven de huid zijn binnengedrongen, kunnen de mijnwormziekte en de huidmol al zichtbaar worden met roodheid en jeuk. Als de haakwormlarven migreren naar de longen of strottehoofd, getroffen personen hoesten of misselijkheid, heesheid en kortademigheid. Kolonisatie van de spijsverteringskanaal wordt merkbaar ongeveer één tot vier weken na infectie door misselijkheid, braken, pijn in de buik, verlies van eetlust en winderigheid, meestal vergezeld van bloederig slijm diarree Een ernstige besmetting kan ook leiden tot bloedarmoede, die wordt gekenmerkt door algemene zwakte, prestatieverlies, concentratiestoornissen, hoofdpijn en opvallende bleekheid van de huid. Andere symptomen kunnen zijn haaruitval en broos nagels In het algemeen verzwakt de haakwormziekte het afweersysteem van het lichaam en maakt het vatbaarder voor infecties; als gevolg van het eiwitverlies dat met de ziekte gepaard gaat, verhoogd water wordt vaak afgezet in de weefsels (oedeemvorming). De huidmol veroorzaakt door de larven van honden- en kattenhaakwormen blijft net onder de huid zonder diepere organen te penetreren. In de vroege stadia veroorzaken de parasieten tamelijk niet-specifieke huidletsels zoals roodheid en zwelling. Zodra de larven aan hun migratie beginnen, worden hun kanalen zichtbaar in de vorm van rode, kronkelige lijnen die ongeveer drie centimeter per dag kunnen worden verlengd. De bijbehorende jeuk wordt beschreven als zeer ernstig tot bijna ondraaglijk.
Diagnose en verloop
De diagnose wordt meestal snel gesteld vanwege het typische huidletsels Het zijn kronkelige, roodachtige, dunne kanalen die zich onder de huid vormen. Fecaal onderzoek kan ook mijnworm detecteren eieren onder de microscoop. Aanvankelijk treedt ernstige jeuk op op de plaatsen van huidletsels, vooral op de plaats waar de larven binnenkomen. Nadat de larven zich onder de huid hebben ingegraven, komen ze via de bloedbaan de longen en darmen binnen. ziekteverwekkers in de longen leiden tot sterke hoestprikkels. In de darm beginnen de larven zich te ontwikkelen tot volwassen wormen. Dit duurt ongeveer een maand. De larven hechten zich vast aan de slijmvlies van de dunne darm en zuigen bloed, waardoor ernstig bloedverlies en mogelijk zelfs bloedarmoede Een tot vier weken na infectie treden verdere symptomen op, zoals misselijkheid en braken, pijn in de buik, winderigheid, slijm-bloederig diarree, verlies van eetlust en, in bijzonder ernstige gevallen, tekenen van bronchitisHoewel de larven van de hondenhaakworm ernstig jeukende huidirritaties veroorzaken, verdwijnen ze na enkele weken omdat ze niet kunnen overleven in de huid van mensen.
Complicaties
In de meeste gevallen veroorzaken deze ziekten zeer onaangenaam ongemak op de huid, wat het leven van de patiënt ernstig kan beperken en de kwaliteit van leven kan verminderen. In de meeste gevallen ontstaat jeuk en roodheid op de huid. Deze kunnen de esthetiek van de patiënt negatief beïnvloeden, wat leidt tot een verminderd gevoel van eigenwaarde of minderwaardigheidscomplexen. Verder bloedarmoede treedt op, wat een zeer negatief effect heeft op de patiënt volksgezondheid De getroffenen lijden aan ernstige pijn in de buik en braken en misselijkheid. Niet zelden diarree en winderigheid komen ook voor, waarbij bloederige ontlasting niet zelden wordt veroorzaakt paniekaanvallen Patiënten hebben ook last van een verlies van eetlust en kunnen tekenen van een tekort vertonen. Als het pathogenen verspreidde zich ook naar de longen, een ernstige hoesten en ontsteking van de luchtwegen kan gebeuren. Deze ziekten zijn in de regel relatief eenvoudig te behandelen, zodat er geen verdere complicaties en ongemakken zijn. Hiervoor worden voornamelijk medicijnen gebruikt. De levensverwachting wordt niet verlaagd als de behandeling succesvol is.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als zwelling, ulceratie of verhoging van de huid wordt opgemerkt, kan er een huidmol aanwezig zijn. Een bezoek aan de dokter is aan te raden als de symptomen langer aanhouden dan normaal of als er andere symptomen optreden. Als symptomen zoals jeuk, verkleuring van de huid of opengaan wonden optreden, is medisch advies vereist. Als er ontstekingen optreden, moet de getroffen persoon uiterlijk naar de huisarts gaan. Hij kan de mijnwormziekte diagnosticeren en verder beginnen maatregelen Bijkomende symptomen zoals diarree, misselijkheid en overgeven medische hulp nodig hebben als ze aanhouden gedurende een periode van meerdere dagen of weken. Ernstige complicaties zoals aanhoudend buikkrampenernstige winderigheid of high koorts moet onmiddellijk worden verduidelijkt. Hetzelfde geldt voor laesies onder de voeten, bloed ophoping in de ontlasting of functionele stoornissen van de ledematen. Als de bovengenoemde klachten optreden na contact met een mogelijk besmet dier of na het bezoeken van een strand, is het vermoeden van een huidmol duidelijk. In dit geval is het het beste om praten bij de huisarts.
Behandeling en therapie
De haakwormziekte kan goed worden behandeld met anthelmintica. Ivermectine, albendazoleen van thiabendazol is aangetoond dat ze effectieve middelen zijn. Ze worden plaatselijk of oraal aangebracht, afhankelijk van waar de larven zich bevinden. Orale inname wordt alleen gedaan als er geen verbetering is na een week externe behandeling, omdat dit gepaard gaat met veel bijwerkingen. De anthelmintica verlammen de spieren van de larven, waardoor het gemakkelijker wordt voor het lichaam immuunsysteem om ze te bestrijden en te elimineren. Ernstige begeleidende symptomen zoals diarree en braken kunnen ook worden verlicht met geschikte medicatie. Verkoelend en rustgevend crèmes en zalven verzwakken de jeuk. Chirurgisch maatregelen of glazuur hebben weinig effect.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor mijnwormziekte en huidmol is gunstig. De meeste patiënten ervaren een spontane genezing na een paar dagen of weken. De symptomen genezen volledig. Consequente symptomen of beperkingen zijn normaal gesproken niet te verwachten. Meer dan 80% van de ziekteverwekkers sterft vanzelf als dat van de patiënt is immuunsysteem is intact en worden vervolgens uit het organisme getransporteerd. Vaak bestaat de behandeling uit symptomatische zorg voor de getroffen persoon, aangezien de ziekteverwekkers al inactief zijn gemaakt door het eigen afweersysteem van het lichaam en niet langer een bedreiging vormen. In het geval van de mijnwormziekte kunnen bij sommige risicogroepen in de loop van de ziekte ernstige en levensbedreigende complicaties optreden. Vooral kinderen hebben adequate medische zorg nodig als bloed het verlies is hoog. Ze lopen een verhoogd risico op overlijden als ze geen behandeling krijgen. Bovendien bestaat het risico op het ontwikkelen van verdere infecties, die tot een minimum moeten worden beperkt. Als er nog meer ziekten optreden, verslechtert de anders goede prognose aanzienlijk. De ziekte van haakworm en de huidmol vergen veel middelen van het organisme, zodat als de infectie voortduurt, de patiënt een significante verslechtering van de algemene toestand van de patiënt ervaart. volksgezondheid In ernstige gevallen zijn de interne krachten niet voldoende en treedt blijvende aantasting of verkorting van de bestaande levensverwachting op.
het voorkomen
Momenteel is er geen vaccinatie tegen haakwormen, maar het is in de ontwikkelingsfase. Er zijn er echter een paar maatregelen ter voorkoming van mijnwormziekte: degenen die zich in een tropische of hete regio bevinden, mogen niet blootsvoets lopen, maar stevige schoenen dragen. Onderkussens en ligstoelen op badstranden kunnen worden besmet door dierlijke of menselijke uitwerpselen en moeten worden vermeden. Andere gevaarlijke plaatsen zijn speeltuinen en zandbakken, omdat deze kunnen worden besmet met uitwerpselen van dieren. Ze moeten daarom regelmatig worden schoongemaakt. Regelmatig en zorgvuldig ontwormen en ontluizen van huisdieren behoort ook tot de preventieve maatregelen. Degenen die al besmet zijn, mogen alleen toiletten gebruiken en niet in de open lucht poepen.
Nazorg
Meestal is er geen follow-up nodig bij de behandeling van intestinale haakwormen. Ze reageren goed op drugs therapie en snel sterven. Het is echter anders met haakwormen die niet de gebruikelijke route naar de darm hebben gevolgd, maar in de skeletspier zijn blijven steken. De werkzame stof bereikt deze vaak onvoldoende, ze overleven en vervolgen hun reis naar de darm. Eenmaal daar veroorzaken ze typische symptomen zoals 피로verlies van eetlust, buik pijn, winderigheid of zelfs slijmerige bloederige diarree. Getroffen personen moeten het optreden van dergelijke symptomen serieus nemen en contact opnemen met hun arts over verlenging therapie Tijdens of na therapie, een dieetGebaseerde parasiet genezen kan worden geïmplementeerd. Vermijden suiker en koolhydraten zal letterlijk parasieten en darmschimmels verhongeren. Evenzo kan na de behandeling een darmreiniging worden uitgevoerd met daaropvolgende darmreiniging. Door middel van een ontlastingsmonster wordt de samenstelling van de darm bepaald bacteriën wordt bepaald in het laboratorium en de darmflora wordt opgebouwd door gerichte opname van bepaalde bacteriën. In het geval van een besmetting met huidmollen, meer bepaald de larven van de haakworm, kunnen in de loop van de behandeling ernstige bijwerkingen optreden. Getroffen personen kunnen de jeuk van de larvale kanalen die zich onder de huid bevinden, verlichten met antihistaminica en moeten onmiddellijk contact opnemen met een arts als ze symptomen krijgen zoals diarree, braken of malaise.
Wat u zelf kunt doen
Patiënten met de ziekte van mijnworm en huidmol volgen de instructies die ze van hun arts krijgen. Patiënten bestrijden de verschillende symptomen van de ziekte met aangepaste maatregelen, hoewel voorafgaand overleg met het medisch ondersteunend personeel op zijn plaats is. Aanvankelijk proberen de getroffenen de onaangename jeuk te weerstaan. Om hierbij te helpen, vermijden patiënten zweterige activiteiten en irriterende cosmetische producten. Indien mogelijk beperken individuen het gebruik van schoonheidsmiddelen op de huid tijdens de behandeling. Bovendien, aangezien de getroffenen er vaak last van hebben misselijkheid en overgeven, een dieet afgestemd op de symptomen wordt gevolgd. Op zijn best is de dieet is licht verteerbaar en zonder irriterend voedsel maag In het geval van gastro-intestinale symptomen gunnen patiënten zichzelf fysieke rust en besteden ze meer aandacht aan de hygiëne van het geconsumeerde voedsel. In sommige gevallen hebben getroffen patiënten last van hoestproblemen en is het nuttig om te stoppen of op zijn minst te verminderen roken terwijl de ziekte wordt behandeld. Infectie met andere aandoeningen van de luchtwegen moet worden vermeden. De getroffen personen nemen de medicijnen die zijn voorgeschreven voor de behandeling van mijnwormziekte en huidmol, volgens de instructies van de arts met betrekking tot tijd en dosering.
