De werkzame stof metoprolol wordt gebruikt voor de therapie of hart- ziekten en hoge bloeddruk Bovendien kan het medicijn worden gebruikt om migraine te voorkomen.
Wat is metoprolol?
De werkzame stof metoprolol wordt gebruikt voor de therapie of hart- ziekten en hoge bloeddruk. Metoprolol behoort tot de geneesmiddelengroep van bètablokkers. Het is dus geschikt voor de behandeling van coronair slagader ziekte, tachycardische aritmieën en arteriële hypertensie (hoge bloeddruk Metoprolol werd voor het eerst op de markt gebracht in de Verenigde Staten in 1978. Verdere octrooiaanvragen leidden tot de ontwikkeling van het medicijn als een succinaat. Het werd in 1992 in de VS goedgekeurd. Ondertussen is metoprolol ook goedkoop verkrijgbaar algemeen medicijn. Metoprolol heeft het voordeel dat het goed wordt verdragen. Overdosering van het medicijn moet echter worden vermeden, omdat dit kan leiden tot uitgesproken bijwerkingen. Vanwege het receptplichtige karakter is metoprolol alleen verkrijgbaar bij de apotheek op vertoon van een recept.
Farmacologische werking
In geval van spanninggeeft het menselijk organisme het hormoon af adrenaline in de bloed. Adrenaline is een spanning hormoon dat na korte tijd alle organen bereikt. Door aan bèta-adrenoreceptoren te koppelen, kan het hormoon uitstoten spanning signalen. Hierdoor passen de respectievelijke organen zich aan de stresssituatie aan. Daarnaast vindt de verwijding van de luchtwegen plaats, wat betekent dat er meer zuurstof wordt geabsorbeerd. Verdere processen zijn de vermindering van de spijsvertering, een sterkere bloed circulatie evenals een snellere hartslag. Op deze manier krijgt het menselijk lichaam meer energie en zuurstof Soms zijn er echter ook afwijkingen van het systeem mogelijk. De hart- klopt dan sneller, hoewel het geen signaal heeft ontvangen om dat te doen. Als gevolg hiervan komt het organisme onder aanzienlijke belasting te staan, wat op zijn beurt schade kan toebrengen aan de bloed schepen, de ontwikkeling van bloedstolsels en hartritmestoornissen Dit is waar metoprolol om de hoek komt kijken. Het actieve ingrediënt blokkeert selectief de adrenaline receptoren op het hart. Op deze manier gaat het medicijn het aanmeren van adrenaline tegen, zodat het zijn effect niet meer kan uitoefenen. De hartslag blijft dus normaal. Wanneer metoprolol oraal wordt ingenomen, wordt bijna alle werkzame stof in de darm opgenomen. Zelfs voordat het de plaats van handeling bereikt, wordt het medicijn grotendeels afgebroken door de lever Omdat metoprolol snel binnen 3.5 uur door de nieren wordt uitgescheiden, wordt het gewoonlijk met verlengde afgifte toegediend tablets, die de afgifte van het medicijn vertragen. Het medicijnniveau in het organisme bereikt dus dezelfde continuïteit gedurende ongeveer 24 uur.
Medische toepassing en gebruik
De belangrijkste indicaties voor metoprolol zijn hypertensie en hart- en vaatziekten. Bovendien is de bètablokker geschikt voor de behandeling van hartaandoeningen die gepaard gaan met myocardinsufficiëntie. Dit omvat bijvoorbeeld stal angina pectoris die geen symptomen veroorzaakt. Ook onder de indicaties voor metoprolol zijn hartritmestoornissen geassocieerd met een te snelle hartslag. Door de hartslag te vertragen, oefent het medicijn een positieve invloed uit op de aandoeningen. Metoprolol kan ook worden toegediend om het hart te verlichten tijdens de behandeling van een acute hartaanval. Na een hartaanvalwordt de bètablokker gebruikt om verdere symptomen te voorkomen. Op deze manier wordt het risico op plotselinge hartdood verkleind. Metoprolol wordt echter niet alleen gebruikt voor de behandeling van hartaandoeningen, maar kan ook worden gebruikt voor de profylaxe van migraine aanvallen. Als het medicijn met regelmatige tussenpozen wordt ingenomen, de omvang en frequentie van migraine aanvallen kunnen worden verminderd. Metoprolol wordt gebruikt als zout met barnsteenzuur (succinaat), fumaarzuur (fumaraat) of wijnsteenzuur (tartraat). Het medicijn wordt meestal toegediend als een tablet met langdurige afgifte, waaruit het actieve ingrediënt met vertraging wordt vrijgegeven. Andere vormen van administratie omvatten conventionele tablets en injecties Metoprolol kan ook worden toegediend in combinatie met calcium kanaalblokkers of diuretica Het voordeel van langdurige afgifte tablets is dat ze maar één keer per dag hoeven te worden ingenomen. Voor dit doel het optimale dosis van de werkzame stof wordt bepaald door de arts. Als metoprolol moet worden gestaakt, de dosis moet stap voor stap worden verminderd om het ongewenste rebound-fenomeen te voorkomen. Dit houdt een reflexverhoging in bloeddruk na een plotselinge stopzetting van het medicijn.
Risico's en bijwerkingen
Ongeveer één tot tien op de honderd patiënten krijgen last van bijwerkingen na inname van metoprolol. Deze omvatten voornamelijk duizeligheid na het opstaan, 피로, vertraagde hartslag, hoofdpijn, misselijkheid, braken en ademhaling problemen na lichamelijke inspanning. Andere mogelijke bijwerkingen kunnen zijn hartritmestoornissen, problemen met de bloedsomloop met verlies van bewustzijn, verslechtering van zwakte van de hartspier, algemene malaise, lethargie, slapeloosheid, constipatie, diarree, winderigheid, tintelingen van de huidkoud gevoel in de ledematen, allergische huidreacties, 피로en verwarring. Zelfs Depressie, nachtmerries of hallucinaties zijn binnen het rijk van de mogelijkheden. Als overgevoeligheid voor metoprolol of andere bètablokkers aanwezig is, moet de patiënt afzien van het gebruik van het medicijn. Hetzelfde geldt in het geval van cardiogeen schokken, onvoldoende behandelde myocardinsufficiëntie, geleidingsstoornissen naar het hart, laag bloeddruk, circulatiestoornissen door Raynaud-syndroom of perifere arteriële occlusieve ziekte, ziekten van het bijniermerg, uitgesproken astma of aandoeningen van de zuur-base evenwicht Er moet ook aandacht worden besteed aan interacties met andere medicijnen. Dit komt doordat de bloeddruk-verlagend effect wordt aanzienlijk versterkt door het gelijktijdig gebruik van metoprolol en andere bloeddrukverlagende preparaten. Waaronder calcium kanaalblokkers van de nifedipine type, ACE-remmers, bloedvat dilaterende middelen zoals hydralazine of dihydralazine, en diuretica (uitdrogende middelen).
