12-fasen progressie
Verschillende auteurs hebben de Burnout syndroom in twaalf fasen, maar deze hoeven niet in precies deze volgorde te gebeuren. - De drang naar erkenning is erg sterk. De resulterende overdreven ambitie leidt tot buitensporige eisen, omdat er te hoge doelen worden gesteld.
- Het manifesteert zich door een overdreven bereidheid om te presteren, waardoor er nauwelijks taken aan anderen worden gegeven. Er is dus geen vermindering van de werkdruk, maar eerder een werkdruk. - De eigen basisbehoeften vervagen.
Slaap, rust en regeneratie vinden nauwelijks plaats. In plaats daarvan is de verhoogde consumptie van koffie, alcohol en nicotine neemt zijn plaats in. - Waarschuwingssignalen van te hoge eisen vervagen en er sluipen steeds meer fouten in.
- De eigen omgeving wordt als vervormd ervaren. Het contact met familie en vrienden wordt verminderd, omdat het steeds meer als stressvol wordt ervaren. Vaak lijden de partners van de getroffenen.
- Lichamelijke symptomen zoals angst, hoofdpijn en vermoeidheid hier voorkomen. Deze tekens worden echter vakkundig genegeerd. - Het is de fase van terugtrekking.
De positieve gevoelens worden grotendeels onderdrukt door buitensporige eisen en uitzichtloosheid. Alcohol en medicatie worden vaker gebruikt. De sociale omgeving wordt bijna volledig genegeerd.
- Kritieke ongeschiktheid is het belangrijkste kenmerk in deze fase. Het wordt volledig afgewezen en gezien als een aanval op jezelf. Als gevolg hiervan trekt de getroffen persoon zich steeds meer terug.
- De fase van vervreemding begint wanneer iemand zichzelf ziet als anders, als geautomatiseerd, en het gevoel heeft dat hij geen eigen vrije wil meer heeft. - Het dagelijkse leven van de getroffen persoon wordt bepaald door uitputting en ontmoediging. Daarnaast, paniekaanvallen komen vaak voor.
Het eten van orgieën of meer alcohol en dergelijke zouden de problemen moeten onderdrukken. - Depressieve stemming, gebrek aan drive en interesse zijn de belangrijkste symptomen van Depressie en komen voor in deze sectie. - De totale uitputting laat zich zien. De immuunsysteem wordt verminderd door de aanhoudende stress, het risico op hart- en vaatziekten en gastro-intestinale stoornissen neemt toe. Bovendien neemt de kans op zelfmoord toe en is deze het hoogst in deze fase.
Diagnose
Vaak wordt de voorlopige vermoedelijke diagnose 'burn-out' gesteld door de huisarts die de patiënt behandelt, die in veel gevallen in eerste instantie wordt geraadpleegd op basis van de lichamelijke klachten, zoals hoofdpijn en terug pijn of toenemende vermoeidheid. Na uitsluiting van een organische oorzaak en de bijbehorende sociale anamnese (verzameling van informatie over de economische, sociale, familiale, psychologische en werksituatie van de patiënt), wordt vervolgens verwezen naar een specialist in de psychiatrie en psychosomatische geneeskunde of een psycholoog, die uiteindelijk in staat is om de diagnose "burn-out syndroom" te stellen door middel van discussies en eventueel nader lichamelijk onderzoek. Omdat de symptomen zo gevarieerd zijn en vaak sterk verschillen van patiënt tot patiënt, kan het soms lang duren voordat de definitieve diagnose is gesteld.
Opgemerkt moet echter worden dat de term "burn-out" vaak door patiënten wordt gebruikt als eufemisme voor andere psychiatrische stoornissen. De rage 'burn-out' lijkt sociaal meer geaccepteerd dan bijvoorbeeld Depressie.
