Bulbair hersenen syndroom is een complicatie van het middenhersensyndroom. Zo'n syndroom is het gevolg van compressie van hersenen structuren na verhogingen van intracraniale druk in de middelste craniale fossa. Terwijl het middenhersensyndroom meestal omkeerbaar is, bulbair hersenen syndroom loopt een hoog risico voor de finale hersendood.
Wat is het bulbaire hersensyndroom?
Met uitzondering van de cerebellumomvat de hersenstam alle hersendelen onder het diencephalon. Dus, naast de middenhersenen (mesencephalon) en brug (pons), maakt ook het verlengde merg (medulla oblongata) deel uit van de hersenstam Bulbar hersensyndroom is aanwezig wanneer er een totale storing is van hersenstam functies. Dit falen kan omkeerbaar zijn en is meestal het gevolg van bilaterale acute schade aan de pons en medulla oblongata. In de meeste gevallen is de oorzaak van de storingssymptomen te wijten aan het bekneld raken van de hersenstam structuren door de cerebellaire amandelen. Dit fenomeen doet zich meestal voor in de context van verhogingen van de intracraniale druk en wordt aangeduid als lagere beknelling. Hiervan onderscheiden is het bekneld raken van de bovenste delen, wat resulteert in een zogenaamd middenhersensyndroom. Bulbar hersensyndroom is meestal een complicatie van het middenhersensyndroom. De twee verschijnselen zijn dus meestal te wijten aan dezelfde primaire oorzaken.
Oorzaken
Het middenhersensyndroom is het gevolg van een toename van de intracraniale druk in de fossa craniale media. De toename van de druk binnen de schedel resulteert in de verplaatsing van hersenstructuren. Vanwege de beperkte volume van de schedelkunnen de hersencomponenten maar in beperkte mate naar buiten bewegen en vast komen te zitten. Bij het middenhersensyndroom raakt de middenhersenen bijvoorbeeld bekneld in de tentoriale spleet, wat resulteert in het falen van de gecomprimeerde structuren. Oorzaken van de activerende intracraniale drukverhoging kunnen beroertes of traumagerelateerde bloeding zijn. Ruimte-innemende laesies veroorzaken ook een stijging van de intracraniale druk. Hetzelfde geldt voor oedeem en stoornissen in de uitstroom van cerebrospinale vloeistof. Dit laatste fenomeen wordt genoemd in alle processen die de drainerende cerebrospinale vloeistofpaden blokkeren en zo de uitstroom van cerebrospinale vloeistof naar de externe cerebrospinale vloeistofruimte belemmeren. Het middenhersensyndroom, of bovenste beknelling, ontwikkelt zich tot onderste beknelling als de intracraniale druk blijft stijgen, wat resulteert in het bulbaire hersensyndroom.
Symptomen, klachten en tekenen
De symptomatologie van het bulbaire hersensyndroom bestaat uit acuut falen van de hersenstam reflexen In de meeste gevallen zijn patiënten met het bulbaire hersensyndroom comateuze patiënten die alleen hypotone spierspanning in de skeletspieren vertonen. Getroffen personen lijden ook aan areflexie. Dus de reflexen van de skeletspieren mislukken. De oogspieren vertonen ook geen reflexgedrag meer. Om deze reden is er aanhoudende mydriasis. Daarnaast zijn er meestal verstoringen van de vitale functies. De ademhalingsdrang wordt bijvoorbeeld vaak verminderd en resulteert in biotisch of naar adem happen ademhaling De hartslag wordt ook gekenmerkt door bradycardie Hoewel er nog tijd is voor het middenhersensyndroom, wordt het bulbaire hersensyndroom als een acuut levensbedreigend beschouwd voorwaarde dat moet zo snel mogelijk worden opgelost. Omdat er een onderaanbod is van zuurstof aan de medulla oblongata als gevolg van compressie, kunnen de centrale regelgevende centra onomkeerbaar worden beschadigd. Dergelijke schade zou leiden tot stilstand van de bloedsomloop (cardiovasculair falen).
Diagnose en verloop
De neuroloog stelt de diagnose bulbair hersensyndroom na controle van de hersenstam reflexen Als er een storing is, wordt de diagnose als bevestigd beschouwd. Onderzoek van hersenstamreflexen maakt ook mogelijk differentiële diagnose van bulbaire hersensyndroom van middenhersensyndroom. In principe wordt aangenomen dat de geleidelijke overgang van spierhypertonie in de zin van extensorsynergismen naar spierhypotonie de weg wijst voor de diagnose van een middenhersensyndroom. Al bij de diagnose van een middenhersensyndroom moet de intracraniale druk worden bepaald. Bovendien helpt beeldvorming om de oorzaak van de progressieve toename van de intracraniale druk te achterhalen. In de meeste gevallen gebruikt de neuroloog een MRI bij verdenking op het middenhersenen- of bulbaire hersensyndroom. In de plakbeelden, tumoren onder contrastmiddel administratietonen bijvoorbeeld een relatief karakteristiek beeld. Hetzelfde geldt voor bloedingen. De prognose is nogal ongunstig voor patiënten met bulbair hersensyndroom. Het is acuut levensbedreigend voorwaarde.
Wanneer moet je naar een dokter?
Bij het bulbaire hersensyndroom moet in ieder geval medisch onderzoek en behandeling plaatsvinden. In het ergste geval kan het syndroom de dood van de getroffen persoon veroorzaken. Omdat het bulbaire hersensyndroom echter meestal voorkomt in coma patiënten is geen aanvullend onderzoek nodig. Er moet echter een arts worden ingeschakeld als de getroffen persoon niet langer gewone reflexen vertoont. In dit geval kunnen de ogen ook niet meer worden bewogen. Naar adem happen of bewustzijnsverlies kan ook op het syndroom duiden en moet worden onderzocht. In acute noodsituaties is onmiddellijke behandeling door een spoedarts noodzakelijk. Als de hersenen onherstelbaar beschadigd zijn, hart- mislukking resulteert meestal. De arts moet worden geraadpleegd als de patiënt plotseling zonder specifieke reden stopt met het vertonen van reflexen. Het onderzoek kan worden uitgevoerd door een neuroloog. Helaas is behandeling in de meeste gevallen niet mogelijk, waardoor de getroffen persoon afhankelijk is van een verblijf in het ziekenhuis.
Behandeling en therapie
Tot het stadium van het bulbaire hersensyndroom wordt compressie van structuren van de middenhersenen gewoonlijk als omkeerbaar beschouwd. Vanaf het falen van hersenstamreflexen is volledig herstel van patiënten meestal onmogelijk. De focus van therapie bij patiënten met bulbaire hersensyndroom is het zorgen voor vitale functies. Bovendien wordt het hersenmetabolisme zoveel mogelijk behouden. Ventilatie wordt geleverd door middel van gecontroleerde hyperventilatie. In aanvulling op catecholamines, artsen geven volume vervanging. Het secundaire therapeutische doel is een causale behandeling om de progressieve toename van de intracraniale druk te stoppen. De primaire oorzaak van de druktoename moet worden weggenomen om de intracraniale druk effectief te verlagen en zo te voorkomen hersendood. Aanvankelijk, mannitol wordt gegeven om de druk te verlagen. Afhankelijk van de oorzaak kan ventriculaire drainage of craniotomie worden uitgevoerd. Tijdens invasieve procedures, continu Grensverkeer van spanningen en vitale functies wordt aangegeven. Intensieve zorg Grensverkeer is beschikbaar voor bewaking. De uiteindelijke verwijdering van de primaire oorzaak is meestal neurochirurgisch. Als er een bloeding optreedt, hematoom evacuatie moet plaatsvinden. Causatieve ruimte-innemende laesies vereisen uitroeiing van de tumor. Als patiënten het bulbaire hersensyndroom overleven, blijft er vaak ernstige schade, zoals het apallisch syndroom, bestaan. Ondersteunend maatregelen voor revalidatie zijn altijd geïndiceerd na middenhersenen of bulbaire hersensyndroom. Terwijl deze maatregelen relatief veelbelovend zijn na het middenhersensyndroom, is er veel minder kans op succes na het bulbaire hersensyndroom.
Vooruitzichten en prognose
De prognose bij het bulbaire hersensyndroom is over het algemeen erg slecht, wat resulteert in hersendood in de meeste gevallen. Als gevolg hiervan overlijdt de patiënt dan ook. De dood kan alleen worden uitgesteld door symptomatische behandeling, waardoor de levensverwachting van de patiënt toeneemt. Een volledige genezing kan echter niet meer worden bereikt bij het bulbaire hersensyndroom. Patiënten zijn afhankelijk van kunstmatige beademing als onderdeel van de behandeling. De druk in de hersenen moet ook worden verlaagd om hersendood te voorkomen. De exacte levensverwachting hangt in grote mate af van de volksgezondheid omstandigheden en de ernst van het bulbaire hersensyndroom. Slechts in zeer zeldzame gevallen kan de getroffen persoon overleven. In deze gevallen lopen de hersenen echter een grote schade op, waardoor de getroffen persoon lijdt aan motorische en mentale beperkingen. Deze zijn niet meer te behandelen en dus onomkeerbaar. Als er geen behandeling plaatsvindt bij het bulbaire hersensyndroom, sterft de getroffen persoon meestal na korte tijd als gevolg van hersendood. Voor het overlijden valt de patiënt meestal in a coma en reageert niet meer.
het voorkomen
Bulbar hersensyndroom kan alleen worden voorkomen voor zover oorzakelijke compressies van de medulla oblongata kunnen worden voorkomen. Preventie is meestal de verantwoordelijkheid van neurologen die het voorafgaande middenhersensyndroom behandelen. Dichtbij Grensverkeer van intracraniale druk en effectieve verlaging van drukverhoudingen zijn geïndiceerd tijdens de behandeling van het middenhersensyndroom om bulbaire hersensyndroom te voorkomen.
Follow-up
De opties voor nazorg zijn meestal zeer beperkt bij het bulbaire hersensyndroom. Het is absoluut noodzakelijk dat het syndroom zelf door een arts wordt behandeld om de dood van de getroffen persoon te voorkomen. Vroege diagnose en behandeling van het syndroom hebben een zeer positief effect op het verdere verloop van de ziekte en kunnen verdere complicaties voorkomen. De getroffen persoon krijgt meestal medicatie om te verlagen bloed druk. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat deze regelmatig worden ingenomen en ook de interactie met andere medicijnen moet worden verduidelijkt. Evenzo is chirurgische ingreep meestal nodig om het bulbaire hersensyndroom volledig te behandelen. Na zo'n operatie moet de getroffen persoon in ieder geval rusten en voor zijn lichaam zorgen. In dit geval moeten sportactiviteiten of andere inspannende activiteiten in ieder geval worden vermeden om het genezingsproces te versnellen. Als het bulbaire hersensyndroom wordt veroorzaakt door een tumor, is verder en vooral regelmatig onderzoek van het hele lichaam aan te raden om verdere tumoren in een vroeg stadium op te sporen en te verwijderen. In de meeste gevallen wordt de levensverwachting van de patiënt echter beperkt door het bulbaire hersensyndroom. Contact met anderen die door het syndroom zijn getroffen, kan ook nuttig zijn, aangezien dit vaak leidt tot uitwisseling van informatie.
Hier is wat u zelf kunt doen
Bulbar hersensyndroom is een medisch noodgeval. Wanneer het zich voordoet, moeten de medische hulpdiensten worden gewaarschuwd en eerste hulp gegeven aan de getroffen persoon. Na de behandeling moet de patiënt het in eerste instantie rustig aan doen. Afhankelijk van de ernst van het syndroom, een aantal medicinale of therapeutische maatregelen worden dan aangegeven. Als er neurologische aandoeningen optreden als gevolg van het syndroom, kan dit duiden op hersenbeschadiging, die bij nader onderzoek moet worden vastgesteld. Bij ernstig hersenletsel heeft de patiënt vaak ook zorg en psychologische hulp nodig. Als het bulbaire hersensyndroom positief is, zijn rust en matige lichaamsbeweging meestal voldoende voor follow-up. De patiënt moet op ongebruikelijke symptomen letten en de arts informeren. Het is ook belangrijk om eventuele bijwerkingen te bespreken of interacties van de voorgeschreven medicijnen met de arts om grote complicaties te voorkomen. Als, ondanks alle maatregelen, de patiënt volksgezondheid verslechtert, moet het bulbaire hersensyndroom naar een neuroloog worden gebracht. De behandelend arts kan verdere tips geven voor zelfhulpmaatregelen en zo het bulbaire hersensyndroom helpen snel af te nemen.
