Methylmalonacidurie is een stofwisselingsziekte. De ziekte kan ook synoniem worden aangeduid als methylmalonacidemie of met de afkorting MMA. Het is over het algemeen buitengewoon zeldzaam, dus slechts een relatief klein aantal mensen heeft de aandoening. De aandoening valt meestal onder de categorie organoacidopathieën. Methylmalonacidurie wordt voornamelijk op autosomaal recessieve wijze overgeërfd.
Wat is methylmalonacidurie?
In wezen wordt methylmalonacidurie gekenmerkt door de ophoping van een abnormaal hoge hoeveelheid methylmalonzuur, die vervolgens via de nieren uit het lichaam wordt uitgescheiden. De frequentie van de ziekte is ongeveer 1: 50,000, dus het is een zeer zeldzame erfelijke aandoening. In principe is er een defect in een specifiek enzym dat afhankelijk is van vitamine B12 Als gevolg hiervan is de afbraak van specifieke aminozuren en vetzuren is gestoord. Dit zijn voornamelijk de stoffen isoleucine, valine, threonine, methionine en cholzuur. Zo ontstaat geleidelijk een ophoping van de stof methylmalonyl-CoA. Op deze manier worden zogenaamde vergiftigingen gevormd, die leiden naar crisistoestanden in het metabolisme. Als deze crises niet voldoende ontvangen therapie, kunnen ze gepaard gaan met laesies van de hersenen in korte tijd. In sommige gevallen ook leiden relatief snel tot de dood van de getroffen persoon. Enerzijds is er een erfelijke vorm van methylmalonacidurie, anderzijds is er ook een voedingsvorm van de ziekte. Dit vormt zich voornamelijk wanneer er een ernstig tekort is aan vitamine B12.
Oorzaken
Bij de ontwikkeling van methylmalonacidurie is er een kenmerkend mechanisme dat leidt tot de manifestatie van de ziekte in de loop van de tijd. Doorslaggevend voor het ontstaan van de ziekte is in de meeste gevallen een verstoring van de afbraak van de stof methylmalonyl-CoA. Deze stof wordt gevormd uit het zogenaamde propionyl-CoA, dat wordt geproduceerd tijdens de afbraak van speciale amino- en vetzuren Mogelijke animoacids zijn in dit geval bijvoorbeeld methionine en isoleucine. Onder fysiologische omstandigheden ontwikkelt de stof succinyl-CoA zich uit het methylmalonyl-CoA, dat vervolgens een onderdeel wordt van de citraatcyclus. De overeenkomstige omzettingsstap wordt echter verstoord in de context van methylmalonazidurie, aangezien een speciaal enzym hier niet goed werkt en niet goed werkt. Medisch onderzoek kent in de eerste plaats drie genen waarin corresponderende mutaties optreden die uiteindelijk voorkomen leiden tot de ontwikkeling van methylmalonacidurie. De eerste is MCM, dat verantwoordelijk is voor het coderen van methylmalonyl-CoA-mutase. Bij afwezigheid van het verantwoordelijke enzym als gevolg van verschillende mutaties, wordt het gebruikelijke proces verstoord. Als methylmalonacidurie het gevolg is van dergelijke mutaties, is de administratie of vitamine B12 geeft gewoonlijk geen verlichting van de symptomen. Als MMAA of MMAB op de voorgrond staan, ontstaan er andere aandoeningen. Dit komt doordat deze verantwoordelijk zijn voor de codering van enzymen die een rol spelen bij de vorming van de stof adenosylcobalamine. Dit betreft in het bijzonder het cobalaminederivaat. Een ander geval is wanneer methylmalonacidurie optreedt zonder genetische componenten. Meestal gaat het om een ernstig tekort aan vitamine B12 die leidt tot de expressie van de typische symptomen.
Symptomen, klachten en tekenen
Methylmalonacidurie wordt gekenmerkt door bepaalde klachten en symptomen die bij alle patiënten gelijk zijn. Niettemin zijn individuele variaties in de klinische presentatie van de ziekte mogelijk. Zo domineren bepaalde symptomen bij sommige individuen, terwijl andere klachten vaker voorkomen bij andere patiënten. Kortom, methylmalonacidurie wordt gekenmerkt door intoxicatie waarin de cyclus van ureum evenals gluconeogenese worden achtereenvolgens verstoord. Dit resulteert in de typische symptomen van de ziekte, namelijk hyperammoniëmie, metabole encefalopathie en een ketoacidotische stofwisseling. Mogelijke langdurige schade door methylmalonacidurie kan zich vormen op de nier Dit komt omdat vanwege de permanent hoge eliminatie van methylmalonzuur via de nieren, vormt zich bij sommige patiënten een zogenaamde tubulo-interstitiële nefritis. In sommige gevallen chronisch nier zwakte ontstaat hieruit.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose methylmalonacidurie kan op verschillende manieren worden gesteld en omvat meestal verschillende methoden. Ten eerste speelt het patiëntgesprek een belangrijke rol. De arts bespreekt zowel de huidige klachten als de vroegere ziektes van de getroffen persoon. Ook persoonlijke levensstijl komt aan bod. Dit wordt gevolgd door klinische onderzoeken. Bijvoorbeeld een zogenaamde bloed gasanalyse wordt uitgevoerd. Bepaalde biologische zuren en andere stoffen worden ook onderzocht. Wat betreft differentiële diagnose, zijn andere soorten organoacidopathieën bijzonder significant.
Complicaties
Door methylmalonacidurie lijden getroffen personen voornamelijk aan een stofwisselingsstoornis. Dit kan zeer verschillende effecten hebben, waardoor een algemeen beloop van deze ziekte doorgaans niet te voorspellen is. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten met methylmalonacidurie ook last hebben van psychische klachten die hun kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen. Bovendien treedt bij de meeste patiënten schade aan de nieren op als de ziekte niet wordt behandeld. In het slechtste geval, nierinsufficiëntie komt ook voor, wat kan leiden tot de dood van de patiënt als deze niet wordt behandeld. De getroffenen zijn dan meestal afhankelijk van dialyse of een donor nier Bij methylmalonacidurie treden echter geen andere complicaties of bijzondere klachten op. De meeste beperkingen en klachten van deze ziekte zijn relatief goed te behandelen door een specialiste dieet Dit leidt in de meeste gevallen ook niet tot complicaties. De getroffen personen zijn hier echter meestal van afhankelijk dieet en supplementen voor de rest van hun leven, aangezien oorzakelijke behandeling van deze ziekte niet mogelijk is. Of dit leidt tot een afname van de levensverwachting is in het algemeen niet te voorspellen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als metabole onregelmatigheden worden opgemerkt, moet een arts worden geraadpleegd voor een intensieve controle. Als er diffuse klachten optreden die de getroffen persoon niet kan verklaren, is een bezoek aan een arts aan te bevelen. Als de algemene prestaties afnemen, zich ziek voelen of de gebruikelijke fysieke activiteiten afnemen, is een bezoek aan de dokter aan te raden. Als er klachten zijn over nieractiviteit of eigenaardigheden bij het naar het toilet gaan, is een arts nodig. Een veranderde urine volume, veranderingen in geur of pijn zijn tekenen van een bestaand volksgezondheid bijzondere waardevermindering. Een gevoel van ontsteking in het organisme evenals een beperking van nierfunctie moet worden onderzocht en behandeld door een arts. Als, ondanks een gezonde levensstijl en een evenwichtige dieeteen gestage afname van de beschikbare energiereserves wordt waargenomen, is er reden tot bezorgdheid. Als de gebruikelijke dagelijkse taken niet meer kunnen worden uitgevoerd, snelle uitputting optreedt of de vatbaarheid voor infecties toeneemt, is er sprake van een aandoening. Er moet een arts worden geraadpleegd zodat een diagnose kan worden gesteld. Als de getroffen persoon lijdt stemmingswisselingen, verhoogde prikkelbaarheid of innerlijke rusteloosheid, moet een arts worden geraadpleegd. Klachten van de zenuwen, sensorische stoornissen op de huidspierzwakte en problemen bij het handhaven concentratie zijn aanwijzingen voor een huidige ziekte. Ze moeten worden beoordeeld door een arts.
Behandeling en therapie
Er zijn verschillende opties beschikbaar voor de behandeling van methylmalonacidurie. Gewoonlijk krijgen getroffen patiënten een dieet voorgeschreven dat slechts een zeer kleine hoeveelheid bevat eiwitten Dit dieet moet gewoonlijk gedurende het hele leven worden volgehouden. Daarnaast kan het raadzaam zijn om de stof L-carnitine te vervangen. Als methylmalonacidurie het gevolg is van een verstoring van het metabolisme van cobalamine, vitamine B12 moet worden opgevat als een aanvullen.
Vooruitzichten en prognose
Bij deze ziekte is de prognose meestal gunstig als de patiënt meewerkt. Niettemin is het een chronische ziekte dat kan leiden tot herhaling van symptomen op elk moment als de besproken richtlijnen niet worden gevolgd. De therapie van methylmalonacidurie is bijna uitsluitend gericht op een verandering in de dagelijkse voeding. Om deze reden heeft de getroffen persoon geen medische of medicamenteuze behandeling nodig. Alleen de verandering in het dagelijkse leven leidt tot het vrij zijn van symptomen, om de symptomen te verlichten en zo over het algemeen te verbeteren volksgezondheidmoet de volledige voedselopname worden aangepast aan de individuele behoeften van het organisme. In de meeste gevallen wordt een speciaal dieet aanbevolen, dat een zeer kleine hoeveelheid bevat eiwitten Op voorwaarde dat de betrokkene zich aan de instructies van de arts houdt, is er een voortdurende verandering in het organisme. De verandering in voedselinname moet echter op lange termijn en gedurende de hele levensduur plaatsvinden. Anders is een terugval van de klachten te verwachten. Zelfs sporadische optimalisaties zijn niet voldoende. Bovendien kan een eiwitrijk dieet schade aan de interne organen In deze gevallen wordt met name de nier aangevallen. Aldus wordt de getroffen persoon bedreigd met een ongunstig beloop van de ziekte van chronische nierzwakte en bijgevolg met een ongunstige prognose.
het voorkomen
Omdat methylmalonacidurie meestal een aangeboren stofwisselingsziekte is, zijn er geen effectieve manieren onderzocht om de ziekte te voorkomen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Over het algemeen is methylmalonacidurie relatief goed te behandelen met zelfhulpmiddelen. Medische behandeling is niet in alle gevallen nodig. Regelmatige medische controles zijn echter altijd aan te raden voor een chronische ziekte, aangezien methylmalonacidurie niet volledig onder controle kan worden gehouden. De symptomen en klachten van de ziekte worden voornamelijk beperkt door een speciaal dieet. Dit dieet moet laag zijn eiwitten, verder zijn er geen beperkingen nodig. Dit betekent echter dat de getroffen persoon dit moet vermijden eieren or melk in zijn dagelijks leven zoveel mogelijk. Het eten van vlees mag ook alleen in kleine hoeveelheden worden gedaan om de symptomen niet te verergeren. Vaak kan de inname van L-carnitine ook een goed effect hebben op het beloop van de ziekte, zodat patiënten ervoor moeten zorgen dat ze het regelmatig innemen. Vitamine B12 kan aanvullend worden ingenomen als cobalamine verantwoordelijk is voor de stofwisselingsstoornis en dus voor methylmalonacidurie. Evenzo is contact met andere patiënten met methylmalonacidurie nuttig, aangezien dit kan leiden tot de uitwisseling van informatie of voorschriften, waardoor de kwaliteit van leven wordt verhoogd.
