Classificatie volgens Weber
An enkel breuk wordt meestal door artsen ingedeeld op basis van het type en de locatie. Een manier om dit te doen, is door ze volgens Weber te classificeren. Weber's classificatie van enkel fracturen is gebaseerd op de syndesmosis.
De syndesmose is voornamelijk verantwoordelijk voor de stabiliteit van het geheel enkel gewricht. Het is een sterk ligament dat het scheenbeen en kuitbeen verbindt en zo de zogenaamde enkelvork vormt. Als de syndesmose ook wordt aangetast door een blessure, is dit doorslaggevend voor de behandeling, omdat er door zijn belangrijke rol als stabilisator ernstige gevolgschade aan het gewricht kan ontstaan.
De classificatie volgens Weber is onderverdeeld in drie klassen: Weber-A-Breuk: De breuk bevindt zich onder de syndesmose, meestal op de dunnere fibula. In de meeste gevallen is de syndesmose zelf niet gewond. Weber-B breuk: De breuk bevindt zich ter hoogte van de syndesmose; het risico dat de syndesmose ook wordt aangetast door het letsel is significant groter.
Weber-C-fractuur: De fractuur bevindt zich boven de syndesmose bij de kuit en / of het scheenbeen. Bij dit type fractuur wordt de syndesmose bijna altijd beïnvloed door het letsel.
- Weber-A-fractuur: de fractuur bevindt zich onder de syndesmosis, meestal op de dunnere fibula. In de meeste gevallen is de syndesmose zelf niet gewond.
- Weber-B-fractuur: De fractuur bevindt zich ter hoogte van de syndesmose, het risico dat de syndesmose ook wordt aangetast door het letsel is aanzienlijk groter.
- Weber C-fractuur: De fractuur ligt boven de syndesmose op de kuit en / of het scheenbeen. Bij dit type fractuur wordt de syndesmose bijna altijd beïnvloed door het letsel.
Enkelgewrichtsbreuk - OP
Indien de enkel fractuur is een open fractuur, het gewricht is in positie verplaatst door de fractuur, een complexe fractuur of een Weber B fractuur of Weber C fractuur, is het raadzaam om de enkelfractuur operatief te behandelen. Het belangrijkste doel is om de anatomische positie van het gewricht te herstellen, de breuk te herstellen en de functie van het gewricht te behouden. Kleine plaatjes en schroeven worden vaak gebruikt om de breuken te repareren.
Deze kunnen lange tijd in het lichaam blijven en worden pas op zijn vroegst 12 maanden verwijderd. Er kunnen ook risico's ontstaan bij een enkel fractuur, inclusief huid necrose, infecties van het geopereerde gewricht, botstoornissen en wond genezen, evenals onjuiste genezing die later tot enkel kan leiden artrose De revalidatiemaatregelen die volgen op de operatie verschillen niet van de conservatieve behandeling van enkelfracturen.
De voortgang van de genezing moet regelmatig worden gecontroleerd door middel van Röntgenstraal controle afbeeldingen. In professionele kringen wordt dit ook wel functionele nazorg genoemd. Dit artikel is wellicht ook interessant voor u: “Stress na een enkelfractuur
Alle artikelen in deze serie:
