Meralgia paresthetica verwijst naar een zenuwcompressiesyndroom. Het wordt ook wel het inguinale tunnel syndroom genoemd.
Wat is meralgia paraesthetica?
Meralgia paresthetica is de term die in de geneeskunde wordt gebruikt wanneer de laterale cutaneus femoris zenuw bekneld raakt. Deze zenuw vindt zijn oorsprong in de lumbale plexus. Het heeft ook algemene somatogevoelige vezels. De dunne zenuw bevindt zich onder het inguinale ligament en is verantwoordelijk voor het leveren van de dij regio tot aan de knie. In het geval van meralgie paresthetica, getroffen personen lijden aan pijn die op een bijna opwindende manier naar binnen schiet. De helft van alle patiënten ervaart ook gevoelloosheid. Meralgia paraesthetica is ook bekend als inguinaal tunnel syndroom of Bernhardt-Roth-syndroom Meralgia paraesthetica is een van de meest voorkomende vernauwingssyndromen. Het komt drie keer zo vaak voor bij mannen als bij vrouwen. In principe kan het optreden van meralgia paraesthetica bij iedereen voorkomen.
Oorzaken
Meralgia paraesthetica wordt meestal veroorzaakt door mechanische druk onder het inguinale ligament. Evenzo kunnen echter tractie- of drukeffecten in de loop van de laterale cutaneus femoris-zenuw verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van het syndroom, wat vooral geldt voor het bekkenuitlaatgebied. In sommige gevallen, zenuwschade in de loop van medische behandeling is ook de reden voor pijnlijke meralgia paraesthetica. Dit kan een prik van de iliacale top, een buikwandopening of het verwijderen van botschilfers. Het optreden van meralgia paraesthetica wordt niet zelden begunstigd door specifiek risicofactoren Dit komt voornamelijk door hoge druk op het liesband zwangerschap, te zwaar (zwaarlijvigheid) of te strakke riemen of broeken. Een extra risicofactor is suikerziekte mellitus. Eveneens als ongunstig beschouwd worden staande werkactiviteiten met ernstige extensie op de heup, lange marsen en uitgesproken krachttraining op de heup, dijof buik. De pijn van meralgia paraesthetica wordt veroorzaakt door compressie van de laterale huid dijbeenzenuw door de passage van bepaalde spiervezels. De zenuw buigt om deze reden ongeveer 90 graden.
Symptomen, klachten en tekenen
Meralgia paraesthetica is merkbaar door brandend pijn dat gebeurt aan de buitenkant van de dij Bovendien lijden getroffen personen aan onaangename paresthesieën zoals gevoelloosheid, sensorische stoornissen of tintelingen. Als de getroffen persoon zijn heup gewricht in anterieure richting resulteert dit in een verbetering van de symptomen. Naarmate het inguinale tunnel syndroom voortschrijdt, worden ook sensorische stoornissen zoals hypalgesie of hypesthesie duidelijk. Ongeveer 20 procent van alle patiënten lijdt aan symptomen aan beide zijden van het lichaam. Soms blijkt meralgia paraesthetica zo onaangenaam te zijn dat zelfs het dragen van kleding ongemak veroorzaakt voor de getroffenen. Echter, verlies van sterkte treedt niet op als gevolg van het inguinale tunnel syndroom omdat er geen motorvezels zijn in de laterale cutaneus femoris zenuw.
Diagnose en verloop van de ziekte
Bij vermoeden van meralgia paraesthetica wordt een bezoek aan een arts aanbevolen. Hij begint zijn onderzoek door het medische geschiedenis van zijn patiënt. Hij voert dan een grondige uit fysiek onderzoek Dit omvat een neurologische beoordeling, die meestal opvallende sensorische stoornissen aan de buitenkant van de dij onthult. Bovendien is de patiënt gewoonlijk gevoelig voor drukpijn, die de arts veroorzaakt door met twee vingers druk uit te oefenen op de spina iliaca anterior superior. Op dit punt passeert de zenuw het inguinale ligament. Bij sommige patiënten kan de arts ook abnormale somatosensorische evoked potentials (SEP) afleiden. In sommige gevallen is het gepast om een MRI (MRI) -scan om de inguinale ligamentstructuren beter te evalueren. Bij de meeste patiënten verloopt meralgia paraesthetica positief. Zo verbetert de pijn bij negen van de tien getroffen patiënten. Elke vierde patiënt lijdt echter aan spontane remissie.
Complicaties
Meralgia paraesthetica zorgt ervoor dat de patiënt zeer onaangename gevoelens van verlamming of gevoelloosheid ervaart. In de meeste gevallen lijden getroffen personen aan ernstige tintelingen of perceptuele stoornissen en sensorische stoornissen in het proces. In sommige gevallen kan ook pijn optreden, die zich in dit geval ook naar andere delen van het lichaam kan verspreiden. De kwaliteit van leven wordt aanzienlijk verminderd en beperkt door de sensorische stoornissen. Verschillende verlammingen kunnen ook leiden aan beperkingen in het dagelijks leven, zodat de getroffenen vanwege meralgia paraesthetica afhankelijk zijn van de hulp van andere mensen. Pijn komt voornamelijk voor in de vorm van drukpijn of overbelastingspijn. Als er in rust pijn is, kan dat ook leiden slaapproblemen tijdens de slaap. De behandeling van meralgia paraesthetica wordt uitgevoerd met behulp van pijnstillers en verschillende therapieën. In de meeste gevallen zijn er geen complicaties en kunnen de symptomen relatief goed worden verlicht. Het is echter meestal niet te voorspellen of een volledige genezing zal worden bereikt. De levensverwachting wordt meestal niet beïnvloed door de ziekte.
Wanneer moet je naar een dokter?
Perceptuele stoornissen of sensorische stoornissen op de huid moet worden beoordeeld door een arts. Een tintelend gevoel op de huid of gevoelloosheid zijn reden tot bezorgdheid. Vaak neemt het ongemak toe in ernst en duurt het enkele dagen of weken. Als er pijn aan de buitenkant van de dij optreedt, is een arts nodig. Als de voortbeweging wordt belemmerd als gevolg van symptomen of als er onvast lopen is, neemt het algemene risico op ongevallen en letsel toe. Een doktersbezoek is noodzakelijk om een behandelplan op te stellen en mogelijke risico's te minimaliseren. Verlies van sterkte, stoornissen in het uitvoeren van dagelijkse taken of een afname van fysieke activiteit moeten met een arts worden besproken. Een arts moet worden geraadpleegd als de mobiliteit beperkt is of als de patiënt niet in staat is om de gebruikelijke beroepsactiviteiten uit te voeren. Als er een slechte lichaamshouding ontstaat door het ongemak in de dij, wordt een doktersbezoek geadviseerd. Bij een blijvende slechte lichaamshouding kan schade aan het skelet ontstaan, wat moet worden voorkomen. Als zich naast het fysieke ongemak ook mentale afwijkingen voordoen, is een arts nodig. In geval van prikkelbaarheid, stemmingswisselingen of terugtrekking uit het sociale leven, wordt overleg met een arts aanbevolen. Als de voortbeweging sterk wordt verminderd, moeten tegenmaatregelen worden uitgewerkt en genomen.
Behandeling en therapie
De therapie van meralgia paraesthetica hangt af van de oorzaak. Het is ook raadzaam om de behandeling individueel aan te passen aan de behoeften van de patiënt. Hoe langer de symptomen aanhouden, hoe groter ook de kans op herstel. De patiënt kan ook bijdragen aan het verbeteren van zijn of haar klachten door het dragen van strakke kleding en het vermijden van lichaamsbeweging stretching houdingen met de heup gewricht Conservatieve behandeling omvat meestal het gebruik van pijnstillers zoals niet-steroïde ontstekingsremmers drugs (NSAID's). Verder zijn preparaten zoals baclofen, gabapentine, pregabaline, carbamazepine evenals pyrimidinenucleosiden kunnen worden toegediend. Complementaire analgetica zoals ibuprofen worden ook als nuttig beschouwd voor therapie Daarnaast is behandeling van bestaande onderliggende ziekten uitermate belangrijk. Als al deze therapeutische maatregelen geen verbetering van de symptomen teweegbrengen, kan een chirurgische ingreep worden overwogen. Dit omvat ofwel decompressie van de aangedane zenuw of zelfs het doorsnijden ervan. Het doorsnijden van de zenuw veroorzaakt volledige doofheid in het leveringsgebied. Aan de andere kant is er een mogelijkheid dat het zenuwuiteinde dat tijdens het proces wordt gevormd, zeer gevoelig is voor weefseldruk, wat op zijn beurt resulteert in nieuwe pijn. Daarom doorsnijding van de laterale cutaneal dijbeenzenuw is nogal ontmoedigd. Een chirurgische ingreep daarentegen snijdt de bladgedeelten op het liesband zodanig af dat bewegingen van de heup gewricht kan geen pijn meer veroorzaken bij de kleine zenuw.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van meralgia paraesthetica is over het algemeen gunstig. Een conservatieve behandeling wordt gestart zodra de diagnose is gesteld. Daarnaast kan de getroffen persoon in belangrijke mate bijdragen aan het verlichten van zijn eigen klachten door zowel de houding als de bewegingssequenties te veranderen voor een positieve ontwikkeling. Zonder medische zorg zullen de klachten waarschijnlijk constant blijven. Bovendien kunnen door de lichamelijke beperkingen pijn of andere secundaire ziekten optreden. In het bijzonder wordt het spierstelsel onderworpen aan extra spanning, zodat bij een ongunstig beloop een slechte houding en spanning te verwachten is. Looponzekerheden treden op en algemene voortbeweging is moeilijker. Als de getroffen persoon een arts raadpleegt, wordt als eerste stap medicatie voorgeschreven. Daarnaast kunnen fysiotherapeutische trainingen worden besteld. Hierin leert de getroffen persoon hoe hij zijn of haar bewegingen op de lange termijn kan optimaliseren. Als behandeling met medicatie niet voldoende is, wordt er geopereerd. Hoewel een operatie risico's met zich meebrengt, is het vaak de laatste optie om de algehele situatie te verbeteren. Parallel hieraan moeten toch oefeningen worden uitgevoerd voor een betere beweging. Als de chirurgische procedure en de wond genezen probleemloos zijn, wordt de getroffen persoon binnen enkele weken van de behandeling ontslagen.
het voorkomen
Specifiek preventief maatregelen tegen meralgia paraesthetica zijn niet bekend. Het is echter belangrijk om bepaalde te vermijden risicofactoren, zoals zijn te zwaar of het dragen van te strakke kleding.
Nazorg
Omdat zelfgenezing niet kan optreden bij meralgia paraesthetica, richt de nazorg zich op het verlichten van symptomen en het verbeteren van de kwaliteit van leven. Bij meralgia paraesthetica kunnen verschillende complicaties en ongemakken optreden. In de meeste gevallen veroorzaakt deze ziekte verschillende gevoelens van gevoelloosheid of stoornissen in de waarneming. Getroffenen hebben vaak last van tintelingen in verschillende delen van het lichaam en ook het dagelijks leven wordt door deze klachten aanzienlijk bemoeilijkt. Het temperatuurgevoel wordt ook verminderd en bemoeilijkt door meralgia paraesthetica. Bij kinderen kan de ziekte leiden tot significante ontwikkelingsstoornissen als deze niet op de juiste manier worden behandeld. Ook bij het dragen van kleding kunnen deze klachten optreden en een negatieve invloed hebben op het dagelijks leven van de getroffen persoon. Het is daarom niet ongebruikelijk dat veel patiënten psychische stoornissen of zelfs psychische stoornissen ontwikkelen Depressie, wat moet worden verduidelijkt met een psycholoog. Soms therapie is aan te raden. Contact met anderen die daar last van hebben voorwaarde kan ook helpen om het lijden te verminderen en de uitwisseling van ervaringen te bevorderen.
Wat u zelf kunt doen
Patiënten met meralgia paraesthetica worden getroffen door onaangename symptomen zoals pijn, tintelingen en gevoelloosheid in de dij vanwege de ziekte. Zowel de verstoringen in gevoeligheid als de pijnbeleving hebben een negatieve invloed op de kwaliteit van leven. Patiënten bezoeken een arts en komen bij alle controles, die vaak bij verschillende medisch specialisten plaatsvinden. Na de diagnose stellen de behandelende artsen een behandelplan op, dat de patiënt strikt in zijn of haar eigen belang volgt. De patiënt neemt het voorgeschreven pijnstillers op het voorgeschreven tijdstip. Als er bijwerkingen optreden van de medicatie, meldt de patiënt dit direct bij de verantwoordelijke arts of een spoedarts. Veel patiënten melden vervelende effecten van te strakke kleding op gevoeligheidsstoornissen. Daarom is het handig om individueel geschikte kleding te vinden die het ongemak niet verergert. Fysiotherapie heeft soms een gunstig effect op de toestand van volksgezondheid en daarmee de kwaliteit van leven van de getroffenen. Dit is echter meestal slechts een begeleidende therapie, omdat de pijn er niet uit verdwijnt. Indien gewenst ondergaan patiënten een operatie, waarbij chirurgen vaak de zenuw doorsnijden. Postoperatief blijven patiënten in de kliniek en volgen ze de gedragsregels van de arts.
