In kat krab ziekte, die wordt veroorzaakt door bacteriënkomt de ziekteverwekker het menselijk organisme binnen, voornamelijk door krabben van de katten. De katten zelf worden helemaal niet of slechts in geringe mate ziek.
Wat is kattenkrabziekte?
Kattenkrabziekte is een gemeenschappelijk besmettelijke ziekte waarin de lokale weefselvocht knooppunten zijn ontstoken. Fever, pijn in de ledematen en hoofdpijn kan ook aanwezig zijn. Kattenkrabziekte, die wordt overgedragen van geïnfecteerde katten op mensen door middel van krassen of bijtwonden, is meestal onschadelijk. De pathogenen incl bacteriën Bartonella henselae en Bartonella clarridgeiae. Het vermoeden bestaat dat de kat ook besmet kan raken door vlooienbesmetting, hoewel de aanname niet is bewezen. Volgens studies draagt ongeveer elke tiende kat de bacteriën De ziekte wordt niet van persoon op persoon overgedragen, maar alleen van kat op persoon. Vooral mensen met een verzwakte immuunsysteem worden vaker en vaker aangetast door kattenkrabziekte.
Oorzaken
In principe kan kattenkrabziekte iedereen treffen, maar katteneigenaren lopen een bijzonder risico vanwege de overdrachtsroute. Omdat met name jonge dieren besmettelijk zijn, komt kattenkrabziekte vaker voor in huishoudens met zeer jonge katten, maar de ziekte kan ook worden overgedragen door oudere dieren. De meeste mensen die getroffen zijn door kattenkrabziekte zijn tot 21 jaar oud of hebben nog steeds jeugd De reden hiervoor is dat kinderen vaak intiem contact hebben met het huisdier en aan de andere kant nog niet volledig ontwikkeld zijn immuunsysteem Echter, volwassenen met een verzwakte immuunsysteem hebben ook meer kans om kattenkrabziekte op te lopen. Bovendien vertonen ze vaak een ernstiger beloop. De ziekteverwekker bereikt de klauwen van een kat via verschillende routes: wanneer het dier aan zijn poten likt, worden de bacteriën, die zich in de speeksel en bloed, bereik de klauwen. Een andere mogelijkheid is wanneer vlooien settelen en zuigen aan de kat bloed Met de uitwerpselen van de vlooien worden uitgescheiden en zitten in de vacht. Sinds de prik site jeukt, de kat krabt en de vlooien'uitwerpselen komen onder de klauwen. Als de kat een mens likt huid plaats die eerder is bekrast of vooraf is beschadigd, kan de ziekteverwekker worden overgedragen. Bovendien, aangezien de vlo ook mensen bijt, is directe overdracht mogelijk, hoewel dit veel minder vaak voorkomt.
Symptomen, klachten en tekenen
De eerste symptomen van kattenkrabziekte kunnen al na twee tot drie dagen merkbaar zijn, maar het is ook mogelijk dat dit twee maanden aanhoudt. Daarom wordt de kattenbeet na zo'n lange tijd vaak niet meer als trigger beschouwd. Mogelijke symptomen zijn onder meer dat de kat krabt of bijt, ook al is deze mogelijk genezen. Rode puisten of papels in het gebied van de wond, evenals gezwollen en ontstoken, soms pijnlijk weefselvocht knooppunten op de oksels of nek zijn ook tekenen van de ziekte. Mogelijke begeleidende symptomen kunnen zijn griep-achtige symptomen, bijvoorbeeld koorts, hoofdpijn, pijnlijke ledematen, zere keel en pijn in de buik,rillingen, misselijkheid en braken In armen volksgezondheid of met een verzwakt immuunsysteem, bijvoorbeeld in de context van een HIV-infectie of 에이즈kan de normaal onschadelijke kattenkrabziekte tot gevolg hebben bloed vergiftiging, hersenvliesontsteking or hart- ventiel ontsteking Daarom is voorzichtigheid geboden bij mensen in armen volksgezondheid of met onderliggende ziekten.
Diagnose en verloop van de ziekte
Omdat de symptomen van kattenkrabziekte vaak heel verschillend zijn en net als bij andere ziekten kunnen voorkomen, moet de medische professional de ontwikkeling van de ziekte kennen. Ook cruciaal is natuurlijk of er katten in het huishouden zijn. Bovendien een bloed Test is uitgevoerd. Als het lichaam in contact is gekomen met de ziekteverwekker, vormt het een specifieke vorm antilichamen tegen de bacterie, die in het bloed kan worden opgespoord. Door middel van een bloedmonster kan de ziekteverwekker ook gekweekt worden, wat enkele weken duurt. Vervolgens is een eenduidig resultaat mogelijk. Als de diagnose moeilijk is, kan er ook weefsel uit een gezwollen exemplaar worden gehaald weefselvocht knooppunt om de ziekte met zekerheid te bepalen. In de meeste gevallen is kattenkrabziekte onschadelijk. Slechts zelden doen zich complicaties voor wanneer de bacteriën de ziekte aanvallen hart-, botten of longen, en oorzaak ontsteking hier. Als het pathogenen teveel in het bloed vermenigvuldigen, dit kan leiden naar bloed vergiftiging en bloedarmoede, die levensbedreigend is en in een ziekenhuis moet worden behandeld intensive care afdeling.
Complicaties
In de meeste gevallen wordt de kattenkrabziekte in een zeer laat stadium gediagnosticeerd. Deze ziekte kan ook pas na enkele maanden de eerste symptomen vertonen, dus in de meeste gevallen is er ook een vertraging in de behandeling. In de regel lijdt de getroffen persoon er voornamelijk aan pijn veroorzaakt door het bijten of krabben van de kat. Papels en puisten vormen zich op het lichaam. De getroffen gebieden kunnen gezwollen en pijnlijk worden. Het is niet ongebruikelijk dat de getroffenen hieraan blijven lijden koorts en 피로 Symptomen vergelijkbaar met gewoon griep komen ook voor. In het ergste geval bloed vergiftiging treedt op, wat leidt tot ontsteking van de hart- or hersenen Patiënten hebben er ook last van misselijkheid, braken en rillingen Het dagelijkse leven van de getroffen persoon is beperkt en er is een vermindering van de veerkracht. Behandeling van kattenkrabziekte wordt uitgevoerd met behulp van antibiotica Dit doet niet leiden tot verdere complicaties. Deze kunnen echter optreden als de patiënt al aan een verzwakt immuunsysteem lijdt. In dat geval kan de levensverwachting eventueel ook worden verkort.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als mensen die in direct contact staan met katten laten zien volksgezondheid veranderingen, moeten ze een arts raadplegen. In het geval van plotselinge veranderingen in het uiterlijk van de huid, zoals roodheid en vorming van populieren of puisten, is een arts nodig. Als de eerste afwijkingen enkele dagen na contact met katten optreden, is ook een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Als pijn optreedt, er koorts of verhoogde lichaamstemperatuur en zwelling op het lichaam is, moet een arts worden geraadpleegd. Als lymfeklieren op de nek of in de oksels toename in omvang en gevoeligheid, dit wordt beschouwd als een indicatie van ziekte en moet worden onderzocht. Als griep-achtige symptomen treden op, zoals herhaald braken, misselijkheid or duizeligheidis een medisch onderzoek nodig om de oorzaak vast te stellen. Rillingen, pijn in de buik, problemen met de spijsvertering, ongemak van de ledematen, pijn botten or hoofd moet aan een arts worden voorgelegd. Als bestaande klachten zich verspreiden of in intensiteit toenemen, is een bezoek aan de huisarts noodzakelijk. Vermoeidheid, vermoeidheid, een afname van de normale prestaties en een gevoel van ziekte moeten door een arts worden beoordeeld. Bij kattenkrabziekte treden de symptomen vaak op na een beet of een schrammetje huid Naast de hierboven beschreven symptomen is een bezoek aan de dokter noodzakelijk als de wond slecht geneest.
Behandeling en therapie
Omdat kattenkrabziekte een bacteriële infectie is, kan deze goed worden behandeld met een antibioticum als het gecompliceerd of ernstig is. Dit wordt meestal gedurende vier weken ingenomen. Als de ziekte gepaard gaat met griepachtige symptomen, koortsverlagende medicatie of pijnstillers kan ook worden voorgeschreven. Bij mensen met een sterk immuunsysteem en zonder voorgeschiedenis van ziekte is medicatie echter meestal niet nodig, omdat de symptomen bij deze personen mild zijn en vanzelf verdwijnen.
Vooruitzichten en prognose
Gezonde volwassenen ervaren meestal slechts milde griepachtige symptomen in de vorm van hoofdpijn, pijnlijke ledematen of lichte koorts, waarvoor geen medische behandeling nodig is. De getroffenen vermoeden in de eerste plaats de aanwezigheid van een milde griepachtige infectie en gaan niet naar de dokter. Ze gebruiken warme baden, koud kompressen, gember thee of wrijven met wrijven alcohol as huismiddeltjes om de symptomen te verlichten. Een intact immuunsysteem kan een infectie met de bacterie meestal bestrijden pathogenen van kattenkrabziekte zelf. Er moet altijd contact worden opgenomen met een arts als de koorts stijgt of als bestaande symptomen verergeren. Evenzo als er een plaatselijke ontstekingsreactie is na een krab- of bijtletsel bij de kat. Bij senioren, kinderen of chronisch ziek Bij personen daarentegen is het immuunsysteem niet volledig functioneel en kan het de infectie zelf meestal niet bestrijden. Om geen tijd te verliezen, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd en moet een medische behandeling worden gestart. Vooral in het geval van kinderen is het belangrijk om hen bepaalde gedragsregels bij de omgang met de kat aan te leren om herhaling van de ziekte te voorkomen. Ze moeten uit de buurt blijven van de kat in aanwezigheid van open wonden tot de eerste behandeling met een pleister en laat de kat in geen geval de wond likken.
het voorkomen
Als preventieve maatregel, na verwonding door katten, altijd de wonden goed. Na contact wordt aanbevolen om de handen grondig te wassen met zeep en water Katten moeten ook regelmatig op betrouwbare wijze van vlooien worden ontdaan. Vaccinatie is momenteel niet beschikbaar. Bij een acute onderliggende ziekte kan het raadzaam zijn om de kat indien mogelijk tijdelijk weg te geven.
Nazorg
Kattenkrabziekte wordt acuut behandeld. Geplande vervolgonderzoeken komen in de dagelijkse praktijk niet voor. Na een eenmalige ziekte zal de behandelende arts u preventief aanwijzen maatregelen om herhaling van de typische symptomen te voorkomen. De patiënt draagt hiervoor echter de eigen verantwoordelijkheid. Vlooienbestrijding is dus van essentieel belang voor katten. Voldoende hygiëne na contact met huisdieren is ook noodzakelijk. Bij bepaalde mensen veroorzaakt kattenkrabziekte complicaties. De risicogroep omvat mensen met een verzwakt immuunsysteem. In het ergste geval levensbedreigend bloed vergiftiging ontwikkelt. Getroffen patiënten moeten vanwege het gevaar contact met huisdieren volledig vermijden. Dit wordt echter niet gecontroleerd door de behandelende arts. Hij communiceert dit na een eerste diagnose. De patiënt is zelf verantwoordelijk voor de uitvoering. Er is geen reden voor een permanente behandeling, die onderdeel kan uitmaken van de nazorg. In de meeste gevallen treedt spontane genezing op. De patiënt kan echter op elk moment opnieuw geïnfecteerd raken. Een bloedanalyse maakt een eenduidige diagnose mogelijk. In het geval van een langdurige cursus, een antibioticum belooft een snelle opluchting. Diereneigenaren moeten zich consequent houden aan de preventieve maatregelen maatregelen beschreven. Dit verkleint de kans op infectie. Instructie met betrekking tot passende preventieve maatregelen maatregelen in het dagelijks leven vervangt geplande follow-up.
Wat u zelf kunt doen
Kattenziekte is een bacteriële infectie met symptomen die niet verschillen van die van een lichte griep. Bij gezonde volwassenen met een intact immuunsysteem is medische behandeling meestal niet nodig. In de meeste gevallen weten de getroffenen niet eens dat ze niet zomaar een koud Zelfs degenen die gewond zijn geraakt door een kat en vrezen dat ze besmet zijn met de kattenziekte, kunnen in eerste instantie afwachten. Kleine begeleidende symptomen zoals hoofdpijn en pijnlijke ledematen of lichte koorts kunnen ook zonder aarzelen worden behandeld met vrij verkrijgbare medicijnen. Er moet echter altijd een arts worden geraadpleegd als de symptomen verergeren, vooral als er hoge koorts ontstaat of als de kras of bijtwond geïnfecteerd raakt. Voorzichtigheid is ook geboden bij kinderen en senioren, aangezien het immuunsysteem van deze groepen mensen nog niet of niet meer volledig functioneel is. Als er een kat in huis woont en deze personen tekenen van kattenziekte vertonen, mogen ze niet experimenteren met zelfhulpmaatregelen, maar moeten ze onmiddellijk een arts raadplegen. Hetzelfde geldt voor mensen bij wie het immuunsysteem verzwakt is door een ziekte. De ziekteverwekkers zijn ook te vinden in de speeksel van de kat. Om het risico op infectie te verkleinen, moet kinderen worden geleerd dat ze ziek kunnen worden als ze het huisdier gekneusde knieën of andere lichte verwondingen laten likken.
