Acylaminopenicillines vertegenwoordigen een breed spectrum antibiotica die voornamelijk effectief zijn tegen Gram-negatief bacteriën Hun individuele actieve ingrediënten worden vooral gebruikt om het zogenaamde ziekenhuis te bestrijden kiemen zoals Pseudomonas aeruginosa of enterokokken. Acylaminopenicillines zijn echter niet zuur- en bètalactamase-stabiel.
Wat zijn acylaminopenicillines?
Acylaminopenicillines hebben een breed spectrum antibiotica die behoren tot de penicilline groep. Een onderscheidend kenmerk van hun moleculaire structuur is het bezit van een bètalactamring. In het geval van de acylaminopenicillines is de bètalactamring echter niet beschermd tegen aantasting door het zogenaamde bètalactamase, dat wordt aangemaakt door bepaalde bacteriën Bovendien zijn de acylaminopenicillines ook niet stabiel tegen de invloed van zuren Acylaminopenicillines worden met name gebruikt om Gram-negatief te bestrijden bacteriën van de Pseudomonas- of Proteus-soort. Echter als breed spectrum antibiotica, kunnen ze ook effectief zijn tegen sommige Gram-positieve bacteriën. De belangrijkste vertegenwoordigers van de acylaminopenicillinegroep zijn azlocilline, mezlocilline, piperacilline or ampicilline Vanwege hun bètalactamase en zuurinstabiliteit worden de acylaminopenicillines perenteraal toegediend in de vorm van veneuze of musculaire infusies.
Farmacologische effecten op het lichaam en organen
Net als alle penicillines, acylaminopenicillines interfereren met het metabolisme van bacteriën. Nadat ze de bacteriecel zijn binnengegaan, remmen ze de opbouw van de bacteriële celwand. Hun bèta-lactamring opent zich in het cytoplasma van de bacterie en bindt zich in geopende toestand aan het bacteriële enzym D-alanine transpeptidase. Met de hulp van D-alanine transpeptidase, zijn alanineresiduen in de celwand met elkaar verbonden in de bacteriële cel. Door dit enzym te blokkeren kan deze koppeling niet meer plaatsvinden. Als gevolg hiervan verliest de bacterie het vermogen om zich verder te delen en sterft tijdens het proces. De bacteriële ontwikkeling van resistentie tegen antibiotica naar penicilline antibiotica is te wijten aan het vermogen van de bacterie om het enzym betalactamase te synthetiseren. Betalactamase splitst de antibioticum's bètalactamring voordat deze de stofwisseling kan verstoren. Acylaminopenicillines zijn ook niet beschermd tegen aantasting door betalactamase, aangezien de ring vrij toegankelijk is in het molecuul. Niettemin zijn acylaminopenicillines in staat resistentie te bestrijden kiemen bij gebruik op een bepaalde manier. Omdat acylaminopenicillines niet zuur- of bètalactamase-stabiel zijn, moeten ze parenteraal worden geïnjecteerd. Ze komen dus onmiddellijk in de bloedbaan via veneuze injectie. Injectie in de spier is ook mogelijk. Meteen daarna administratie, het actieve ingrediënt dringt vervolgens de cel van de bacterie binnen en voorkomt verdere opbouw van de bacteriële celwand. De bacterie wordt niet primair gedood. Het sterft echter omdat het niet verder kan verdelen. Acylaminopenicillines worden vaak gebruikt in combinatie met bèta-lactamaseremmers om het uitgebreide te overwinnen resistentie tegen antibiotica van de te bestrijden bacteriën. De bèta-lactamaseremmer remt, zoals de naam suggereert, de activiteit van het bacteriële enzym bèta-lactamase en kan zo het effect van de acylaminopenicillines versterken. De halfwaardetijd van acylaminopenicillines in het lichaam is slechts ongeveer een uur. Ze worden dan voor 60 procent grotendeels onveranderd uitgescheiden door de nieren.
Medisch gebruik en toepassing
Acylaminopenicillines vinden veelzijdig gebruik als breedspectrumantibiotica bij de bestrijding van infecties met opportunisten kiemen Pseudomonas aeruginosa of de enterokokken. Deze bacteriën zijn in de regel niet erg besmettelijk. Ze kunnen echter ernstige infecties veroorzaken bij immuungecompromitteerde personen. Dit zijn meestal ziekenhuisinfecties (infecties met ziektekiemen in het ziekenhuis). Deze ziektekiemen komen vooral via het lichaam binnen wonden op de huid of slijmvliezen. Bij patiënten op intensive care-afdelingen veroorzaken ze vaak longontsteking Ze kunnen ook urineweginfecties veroorzaken na urologische chirurgie of het gebruik van permanente katheters, etterig huid infecties in wondeninvestering veilig is en u uw kans vergroot op bloedvergiftiging. Piperacilline heeft het breedste gebruiksspectrum onder de acylaminopenicillines en dus ook onder de penicillines Het is effectief tegen gramnegatieve bacteriën zoals enterobacteriën, Pseudomonas aeruginosa en anaëroben, evenals tegen grampositieve bacteriën, hoewel de werkzaamheid tegen grampositieve bacteriën inferieur is aan die van sommige andere bacteriën. penicillineswordt het voldoende geacht in de context van breedspectrumactiviteit. Naast het gebruik ervan bij het bestrijden van ziekenhuisbacteriën, piperacilline wordt ook gebruikt voor urogenitale infecties, gonorroeabdominale abcessen, longontsteking, bloedvergiftiging, bacterieel endocarditisinfecties in wonden en brandwonden, en bot- en gewrichtsinfecties. Piperacilline wordt zowel als een enkel preparaat als in combinatie met bèta-lactamaseremmers Het actieve ingrediënt azlocilline is daarentegen bijzonder effectief tegen enterokokken en Pseudomonas aeruginosa. Het wordt vaak samen met cefalosporine gebruikt voor zeer ernstige infecties veroorzaakt door onbekende pathogenen Mezlocillin heeft ook een breed werkingsspectrum. Het is echter minder effectief dan azlocilline bij Pseudomonas-infecties. Ampicilline is ook een breed spectrum antibioticum, maar over het algemeen heeft het minder werkzaamheid dan alle andere acylaminopenicillines.
Risico's en bijwerkingen
Het gebruik van acylaminopenicillines brengt in sommige gevallen naast de vele gunstige effecten ook risico's met zich mee. Voor gebruik is het altijd nodig om te controleren op overgevoeligheid voor penicillines. Het is dus mogelijk dat een kruis-allergie met andere beta-lactam antibiotica is aanwezig. Als dit het geval is, is er een risico van anafylactische shock wanneer acylaminopenicillines worden gebruikt. Daarom is het gebruik van acylaminopenicillines absoluut gecontra-indiceerd in geval van bestaande penicilline overgevoeligheid. In zeldzame gevallen kunnen andere ongewenste bijwerkingen optreden. Zo kan het optreden van zogenaamde pseudoallergieën met huid roodheid, huiduitslag en jeuk is mogelijk. Zeer zelden, medicijn koortseosinofilie, pijnloze zwelling van de huid (Quincke's oedeem), bloedarmoede, vasculair ontsteking, nier ontsteking of zelfs een permanente toename van bloedplaatjes is geobserveerd. Over het algemeen worden er ongeveer dezelfde risico's waargenomen bij het gebruik van andere antibiotica.
