In iris heterochromie, de irissen van de twee ogen hebben verschillende kleuren. In de meeste gevallen is het fenomeen te wijten aan een aangeboren afwijking, syndroom of ontsteking en daardoor veroorzaakte depigmentatie. Veel heterochromieën hebben geen behandeling nodig omdat ze het gezichtsvermogen niet beïnvloeden.
Wat is iris heterochromie?
Oogkleur is de pigmentatie van de irisof iris. Normaal gesproken zijn de oogkleuren van beide ogen hetzelfde. Bij mensen met iris heterochromie, dit is niet het geval. De pigmentatie van de huid en de ogen worden gereguleerd door de zogenaamde melanocyten. Dit zijn cellen die synthetiseren en tot expressie brengen melanine. melanine bestaat in verschillende tinten: donkerbruin pigment wordt bijvoorbeeld eumelanine genoemd, terwijl geelachtig rode melanine pheomelanine wordt genoemd. Bij een gezond persoon is er meestal een combinatie van de twee soorten pigment, waarvan de exacte samenstelling het individu bepaalt huid en oogkleur. Het verschil tussen de twee regenbooghuiden komt overeen met een pigmentatiestoornis, ook wel odd-eye genoemd, die mensen vrij zelden treft. Witte en bonte huisdieren zoals katten en honden worden vaker getroffen door het fenomeen. In de regel is de pigmentatiestoornis depigmentatie. Delen van het oog bevatten in dit geval niet melanine en dus blauwachtig lijken. Naast aangeboren vormen kan ook iris heterochromie worden verworven en is in deze secundaire vorm vaak het gevolg van iritis.
Oorzaken
Iris heterochromie komt meestal overeen met depigmentatie van de iris en kan een aangeboren fenomeen zijn. In dit geval wordt het fenomeen voornamelijk geassocieerd met het Waardenburg-syndroom, dat te wijten is aan een mutatie-embryonale differentiatiestoornis in de neurale toppen. In de meeste gevallen wordt het Waardenburg-syndroom geassocieerd met een gebrekkige emigratie van melanocyten, wat leidt tot pigmentstoornissen. Naast deze pigmentaire aandoeningen van de iris, perceptief gehoorverlies is het belangrijkste symptoom van het mutatiegerelateerde syndroom. De verworven vorm van irisdepigmentatie is meestal causaal gerelateerd aan iris huid ontstekingen. Dergelijke ontstekingen komen bijvoorbeeld voor in de context van autoimmuunziekten zoals de ziekte van Bechterew, waarin de immuunsysteem valt het eigen weefsel van het lichaam aan. Bovendien kan iritis overeenkomen met een immunologische reactie op infectieziekten De iris kan bijvoorbeeld ontstoken raken tijdens infecties met herpes virussen or LymeEn ontsteking kan vernietiging van pigment-synthetiserende melanocyten veroorzaken, wat zich later manifesteert als depigmentatie. Minder vaak is iris heterochromie een symptoom van een defect aan de nervus sympathicus.
Symptomen, klachten en tekenen
Patiënten met iris heterochromie hebben ogen met verschillende kleuren. Het gedepigmenteerde oog lijkt meestal bleker dan het andere. Aangeboren pigmentstoornissen van de iris worden in verband gebracht met leukisme en kunnen gepaard gaan met andere pigmentstoornissen en sensorineuraal gehoorverlies als onderdeel van het Waardenburg-syndroom. Bij verworven iris heterochromie als gevolg van iris ontstekingkan de pigmentstoornis gepaard gaan met staar en andere lensvertroebelingen. In veel gevallen, vooral die met neurogene oorzaken, ongelijk leerling breedte is aanwezig naast de ongelijkheid van de regenbooghuid. Normaal gesproken wordt het gezichtsvermogen niet beïnvloed door de pigmentstoornis. Sectoriële heterochromie is aanwezig wanneer niet het hele oog, maar slechts een bepaald irissegment kleurgedifferentieerd is, vaak een irissegment lopend schuin naar het midden. Bij centrale heterochromie is een ring met een andere kleur aanwezig in het midden van de iris. Deze vorm van iris heterochromie komt veel voor in de populatie en hoeft niet in verband te worden gebracht met ziekte.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose van iris heterochromie wordt meestal gesteld door de arts door middel van een starende diagnose, aangezien het kleurverschil onmiddellijk duidelijk is. Als onderdeel van het diagnostische proces moet de oorzaak van het kleurverschil nader worden bepaald. De belangrijkste focus ligt op het schatten van de ziektewaarde. Bij aangeboren syndromen zoals het Waardenburgsyndroom wordt voor de diagnose een functionele test van het gehoorsysteem gebruikt. Ontstekingen worden opgespoord door middel van diagnostische laboratoriumanalyses. Als de oorzaak inflammatoir is, moet de arts tijdens de diagnose verder onderscheid maken tussen auto-immunologische en infectieuze triggers om een geschikte behandeling te starten.
Complicaties
In de meeste gevallen leidt iris heterochromie niet tot bepaalde complicaties of symptomen. Als iris heterochromie dat niet doet leiden vanwege beperkingen in het gezichtsvermogen of in het dagelijks leven in het algemeen, is behandeling niet noodzakelijkerwijs vereist. In veel gevallen kan de getroffen persoon in het ene oog beter zien dan in het andere. Het is niet ongebruikelijk voor iris heterochromie leiden aan de ontwikkeling van gehoorverlies Vooral bij jonge mensen kan gehoorverlies leiden naar Depressie en andere psychologische stoornissen. Meestal kan de diagnose zeer snel worden gesteld, omdat de manifestatie van deze ziekte direct zichtbaar is voor de arts. Evenzo wordt het gehoor gecontroleerd en zijn er geen bijzondere complicaties. In veel gevallen vindt er geen behandeling van deze ziekte plaats. Alleen bij infecties of ontstekingen een behandeling met behulp van antibiotica kan plaatsvinden. Dit leidt meestal tot succes en er treden geen verdere complicaties op. Als er visuele klachten zijn, kunnen deze worden gecompenseerd met behulp van bril De levensverwachting wordt niet verminderd of beïnvloed door iris heterochromie.
Wanneer moet je naar een dokter?
Normaal gesproken vereist iris heterochromie geen overleg met een arts. Het is een verandering in oogkleur, maar niet volksgezondheid disfunctie. Aangezien het gezichtsvermogen niet is aangetast of heterochromie van de iris niet leidt tot vroegtijdige visuele stoornissen, is er vanuit medisch oogpunt geen reden tot bezorgdheid. Een bezoek aan de dokter is alleen nodig als de afwijkingen als een optische smet worden gezien en daardoor zowel emotionele als mentale problemen ontstaan. Als er sprake is van een depressieve ervaring, schaamtegevoelens of sociale terugtrekking, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Verlies van welzijn, verminderde prestaties en apathie zijn symptomen waarvoor een bezoek aan de dokter wordt aanbevolen. Bij gedragsafwijkingen of persoonlijkheidsstoornissen die optreden als gevolg van iris heterochromie, heeft de getroffen persoon hulp nodig. Met ondersteuning van een arts of therapeut kunnen veranderingen worden bewerkstelligd die leiden tot een verbetering van de kwaliteit van leven. Echter, als verminderd zicht, wazig zicht of snelle ogen 피로 optreedt, moet een bezoek aan de dokter worden gebracht. In het geval van hoofdpijn, een gevoel van druk in de oogkassen of in de hoofd, bloeding van het oog en ongebruikelijke afscheiding van het oog, is er een ziekte die moet worden onderzocht en behandeld. Als de getroffen persoon lijdt aan vertroebeling van de lens, is ook een bezoek aan de dokter noodzakelijk.
Behandeling en therapie
In de meeste gevallen heeft iris heterochromie geen invloed op het gezichtsvermogen. Om deze reden wordt in veel gevallen geen verdere behandeling van de voorwaarde is noodzakelijk. Als patiënten last hebben van de heterochromie, wordt ze geadviseerd om te gebruiken contactlenzen van de gewenste kleur. Als de heterochromie optreedt in de context van een verworven ziekte, causaal therapie van de trigger wordt aangegeven, zoals het bestrijden van infectieuze ontsteking door administratie of antibiotica Bij syndromen zoals het Waardenburg-syndroom, causaal therapie is niet mogelijk omdat het een mutatiegerelateerde ziekte is. Bestaande symptomen zoals perceptief gehoorverlies worden symptomatisch behandeld. Verder therapie van heterochromie is noodzakelijk in gevallen van aangeboren oorzaken, vooral bij Fuchs heterochromocyclitis, aangezien er ook een ontsteking bij betrokken is. Bij auto-immunologisch veroorzaakte ontstekingen met heterochromie, bijvoorbeeld in de context van multiple sclerosewordt een acute opflakkering meestal beëindigd met hoge doses cortisone Dit ontstekingsremmende medicijn kan de bloed-hersenen barrière en zo doordringen de centrale zenuwstelsel Patiënten van autoimmuunziekten krijgen ook profylaxe tegen recidieven met medicatie om terugkerende ontsteking te voorkomen.
Vooruitzichten en prognose
Aangeboren iris heterochromie is mogelijk niet problematisch van a volksgezondheid standpunt, maar het kan ook verband houden met andere aangeboren aandoeningen. Als het wordt geassocieerd met het Waardenburg-syndroom, lijden getroffen personen bovendien aan doofheid. Deze aandoening wordt autosomaal overgeërfd, maar kan ook het gevolg zijn van andere manifestaties van leukisme. Omdat alle fysieke beperkingen die ermee samenhangen echter aangeboren zijn, is er geen mogelijkheid tot volledige genezing. Iris heterochromie door ontsteking van de iris, aan de andere kant, is een secundaire voorwaarde wat aangeeft dat er permanente schade aan de iris is toegebracht. In de loop van iemands leven kan dit zich ontwikkelen tot staar of een vorm van lensdekking die uiteindelijk kan leiden tot blindheid Totdat het geval zich daadwerkelijk voordoet, wordt het gezichtsvermogen niet beïnvloed door iris heterochromie en blijft het gezichtsvermogen bestaan. Zelden is de leerling de breedte van het aangedane oog is aangetast en is niet langer in dezelfde mate open of gesloten als in het andere oog, wat het gezichtsvermogen van de persoon kan beïnvloeden. Het is ook mogelijk dat het aangedane oog een warmer perspectief waarneemt dan het gezonde oog. Als er storende veranderingen in het gezichtsvermogen optreden, kunnen deze worden behandeld om het normale beeld te herstellen, maar de iris heterochromie zal als gevolg daarvan aanhouden en kan door buitenstaanders als zodanig worden herkend.
het voorkomen
Verworven iris heterochromie als gevolg van infectie kan tot op zekere hoogte worden voorkomen door onmiddellijke behandeling van de veroorzaker besmettelijke ziekte Voor zover vaccinaties beschikbaar zijn, kunnen ook deze als preventief worden aangemerkt maatregelen Aangeboren oorzaken en autoimmuunziekten kan nog niet met succes worden voorkomen.
Follow-up
In de meeste gevallen van iris heterochromie, de maatregelen van een nazorg zijn zeer beperkt of helemaal niet beschikbaar voor de getroffen persoon. In dit geval dient de patiënt in een zeer vroeg stadium een arts te raadplegen en vervolgens ook de behandeling te starten om verdere complicaties en verdere verergering van de symptomen te voorkomen. Een vroege diagnose van iris heterochromie heeft altijd een zeer positief effect op het verdere verloop van de ziekte. Bij iris heterochromie is behandeling niet altijd nodig, zodat nazorg in de meeste gevallen ook bij deze ziekte helemaal niet nodig is. Bij iris heterochromie moet de getroffen persoon meestal worden ingenomen antibiotica Het is altijd nodig om op een juiste dosering te letten en ook op een regelmatige inname van de medicatie. Evenzo mogen de antibiotica niet samen worden ingenomen alcohol, omdat hun effect anders zal worden verminderd. Raadpleeg bij onduidelijkheden of vragen altijd eerst een arts. De ziekte vermindert in de regel de levensverwachting van de getroffen persoon niet en is relatief goed te genezen. Verder maatregelen nazorg is in dit geval niet meer nodig.
Wat u zelf kunt doen
Behandeling is niet in alle gevallen van iris heterochromie nodig. In de regel hoeven getroffen personen alleen een behandeling te zoeken als het voorwaarde resulteert in verminderde gezichtsscherpte of andere visuele klachten. De zelfhulpopties zijn echter ernstig beperkt voor iris heterochromie. De ziekte zelf kan worden voorkomen door infecties en ontstekingen van het oog snel en vroegtijdig te behandelen. De ziekte kan ook worden bestreden door specifieke vaccinaties, die in overleg met de keuringsarts worden gegeven. Naleving van bepaalde hygiënische normen in geval van ooginfecties is ook aan te raden voor getroffenen. Iris heterochromie wordt meestal behandeld met behulp van antibiotica, zodat de getroffen persoon geen verdere maatregelen hoeft te nemen. Bij het nemen van antibiotica moet echter op mogelijk worden gelet interacties met andere medicijnen. Raadpleeg bij twijfel altijd een arts om bijwerkingen te voorkomen. Drinken alcohol tijdens het gebruik van antibiotica moet strikt worden vermeden. Het gebruik van speciaal gekleurd contactlenzen kan het uiterlijk van de ziekte beperken.
