Onder hyposalivatie begrijpt de medische professie het gebrek aan afscheiding van speeksel De mondelinge slijmvlies wordt rood bij dit fenomeen, het doet pijn en is soms ontstoken. Therapeutische procedures zoals de administratie of speeksel vervangers kunnen worden gebruikt om droogte te bestrijden mond.
Wat is hyposalivatie?
Hyposalivatie staat bekend als het gebrek aan afscheiding van speeksel Het tegenovergestelde is de meer dan gemiddelde afscheiding van speeksel, ook wel hypersalivatie genoemd. Wanneer de speekselvloed met de helft van normaal wordt verminderd, verwijst de geneeskunde ook naar xerostomie of droog mond Xerostomie is dus een speciale vorm van hypersalivatie waarbij de gehele orale slijmvlies wordt niet langer bevochtigd met voldoende speeksel. Naast het bevochtigen van de orale slijmvliesspeeksel heeft ook functies bij de voedselopname die bij onvoldoende speekselafscheiding niet meer naar tevredenheid worden vervuld. Van ziekten tot hormonale veranderingen of medicijnen, verschillende oorzaken zijn mogelijk als triggers van hyposalivatie of droogheid mond In een gezond organisme scheidt de speekselklier ongeveer één milliliter speeksel per minuut af. Deze waarde wordt teruggebracht tot minder dan 0.5 milliliter in droge mond.
Oorzaken
De meest voorkomende oorzaak van hyposalivatie, of droge mond, is fysiologische veroudering. Dus met hogere leeftijd neemt de speekselafscheiding natuurlijk af naarmate de speekselklieren minder actief worden. Bovendien nemen veel mensen na een bepaalde leeftijd medicijnen die de speekselvloed kunnen verminderen. Deze medicijnen omvatten bijvoorbeeld antihypertensiva, anticholinergica, tricyclisch antidepressiva, antihistaminica en cytostatica. Meer dan 400 drugs beschrijven hyposalivatie in hun bijwerkingen. amfetaminen kan een even deprimerend effect hebben op de speekselafscheiding. Gebrek aan vochtinname en uitdroging veroorzaken ook dat de mond uitdroogt. Afgezien hiervan, psychologische factoren zoals spanning kan de speekselproductie minimaliseren. Straling therapie is een even veel voorkomende oorzaak. Veroorzakende ziekten omvatten de ziekte van Zagari, het syndroom van Sjögren of Heerfordt, evenals 에이즈 en bloedvergiftiging. Bovendien, ontsteking en tumoren van de speekselklieren kan hyposalivatie tot gevolg hebben.
Symptomen, klachten en tekenen
Wanneer hyposalivatie aanwezig is, verliest het speeksel zijn bufferende functie. Dit betekent dat het mondslijmvlies rood wordt en kwetsbaar wordt ontsteking Soms bloeden tandvlees in. Pijn in de mond is daarom een vaak voorkomende bijwerking van hyposalivatie. EEN brandend sensatie op de tong kenmerkt in het bijzonder het klinische beeld. Het risico van cariës neemt ook toe met verminderde speekselafscheiding. Schadelijk zuren in de mond worden nauwelijks geneutraliseerd door het gebrek aan speeksel. Slechte adem treedt in. Na een langere periode atrofieert het gehele mondslijmvlies. Kauwen is in veel gevallen moeilijk. Hetzelfde geldt voor de slikbeweging. Daarnaast het gevoel van smaak kan worden beïnvloed. Patiënten hebben vaak bovengemiddelde dorst. In plaats van een heldere vloeistof wordt de orale vloeistof schuimig. Soms kunnen patiënten nauwelijks extreem spreken droge mond.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose voor hyposalivatie wordt meestal gesteld door palpatie. Om dit te doen, gebruikt de arts een handschoen die aan het mondslijmvlies kleeft wanneer er geen speekselafscheiding is in de vestibule van de mond. Wanneer hij probeert de speekselklieren, geven de klieren daardoor geen speekselafscheiding af. Op visuele diagnose, rode gebieden en mogelijk ontsteking net zoals cariës laesies zijn indicatief voor hyposalivatie. De medische geschiedenis kan ook belangrijke aanwijzingen geven voor het gebrek aan afscheiding. Om een kuur te starten therapiemoet de arts de oorzaak van de hyposalivatie bepalen. De prognose wordt ook bepaald met de oorzaak. Een goede prognose bestaat bijvoorbeeld bij medicijnen die maar een bepaalde tijd ingenomen hoeven te worden. Een droge mond door minimale vochtinname is ook prognostisch gunstig. Ziekten van de speekselklieren zijn minder gunstig.
Complicaties
Hyposalivatie resulteert voornamelijk in oraal ongemak. Dit omvat roodheid van het slijmvlies en pijn en ontsteking. in de meeste gevallen verhindert hyposalivatie de patiënt ook om normale hoeveelheden voedsel en vocht in te nemen, zodat de patiënt gewoonlijk lijdt aan ondergewicht of door verschillende deficiëntiesymptomen. Het is ook niet ongebruikelijk om een brandend sensatie op de tong en bloeden tandvlees Het bloeden op de tandvlees is erg onaangenaam en leidt tot pijn. Hetzelfde, tandbederf en andere ziekten van de tanden komen vaak voor. Patiënten klagen ook over een sterk en onaangenaam slechte adem, wat ook een negatief effect kan hebben op het milieu. Dit kan leiden tot sociaal ongemak of uitsluiting. Bovendien hebben de getroffenen last van slikproblemen, welke kan leiden pijn, vooral als de dorst toeneemt. De mondholte is ernstig uitgedroogd en de getroffen persoon kan nauwelijks praten. In de meeste gevallen kan hyposalivatie relatief gemakkelijk en snel worden behandeld. Dit doet niet leiden tot verdere complicaties. De behandeling is oorzakelijk en afhankelijk van de onderliggende ziekte. De levensverwachting wordt niet beperkt door hyposalivatie.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Symptomen zoals herhaald bloedend tandvlees en brandend sensatie op de tong duiden op hyposalivatie. Een bezoek aan de dokter is aangewezen als de symptomen langdurig aanhouden en er geen duidelijke oorzaak kan worden vastgesteld. Als andere symptomen zoals slechte adem of problemen met slikken ontwikkelen, is medisch advies vereist. cariës of een algemeen onaangenaam gevoel in de mond duiden ook op problemen met speekselvorming die door een arts moeten worden opgehelderd. Mensen die regelmatig medicatie gebruiken, zijn bijzonder vatbaar voor de ontwikkeling van hyposalivatie. Straling therapie, spanning en ziekten zoals 에이즈 en bloedvergiftiging zijn ook mogelijke triggers. Degenen die tot de risicogroepen behoren, moeten medische hulp inroepen als de bovenstaande symptomen en klachten optreden. Kinderen die plotseling weigeren te eten, moeten onmiddellijk naar een kinderarts worden gebracht. Tandvleesbloedingen en pijn zijn ook klachten die wijzen op hyposalivatie bij het kind en die onmiddellijk moeten worden opgehelderd. Naast de huisarts kan ook de tandarts worden ingeschakeld.
Behandeling en therapie
Behandeling van hyposalivatie is gebaseerd op de oorzaak. Als er simpelweg te weinig vocht is ingenomen, kan het tekort gemakkelijk worden gereguleerd. Als het gebrek aan speeksel het gevolg is van het feit dat de patiënt 's nachts met de mond open slaapt, dan is de neus- moet worden geopend om nasaal toe te staan ademhaling vervanging mond ademen Als de verminderde speekselafscheiding een symptoom is van een ander voorwaarde die mogelijk niet genezen, worden speekselvervangers aan de patiënt gegeven. Administratie van deze middelen kunnen de symptomen symptomatisch verlichten. Het gebruik van suiker-vrij kauwgom wordt vaak aanbevolen omdat het de speekselvloed kan stimuleren. In plaats van kauwgom, kunnen bepaalde medicijnen de klieren ook stimuleren om speeksel af te scheiden. Indien nodig kan medicinale speekselstimulatie via de stof pilocarpine worden toegepast. Patiënten met hyposalivatie worden ook vaak geadviseerd om goed te blijven mondhygiëne De verminderde speekselvloed verhoogt anders het risico op ontstekingsreacties en cariës. Als medicijnen verantwoordelijk zijn voor hyposalivatie, worden de voordelen en risico's van deze medicijnen besproken. Omdat hyposalivatie meestal het lagere risico is in vergelijking met het niet innemen van een bepaald medicijn, wordt het stoppen van de medicatie normaal gesproken niet aanbevolen.
het voorkomen
De meeste oorzaken van overmatig speekselen of een droge mond kunnen niet worden tegengegaan. Hyposalivatie als gevolg van uitdroging kan worden voorkomen door dagelijks minstens 1.5 liter vloeistof te drinken. Droge mond door mond ademhaling tijdens de slaap kan worden voorkomen door indien nodig de adenoïden te verwijderen.
Nazorg
Voor nazorg voor hyposalivatie bevelen artsen vaak aan suiker-vrij kauwgom Deze verhogen de speekselvloed, waardoor het risico op ontsteking afneemt en tandbederf Afhankelijk van hoeveel speekselstimulatie verstoord is, kunnen ook medicijnen worden gebruikt. Voor patiënten die lijden aan de voorwaarde vanwege andere medicijnen raden artsen meestal af om verdere medicatie te geven. Bij de vervolgbehandeling ligt de focus dus meer op het goede mondhygiëneDit, samen met de normale speekselafvoer, vermindert het risico op ontstoken plekken in de mond. Om een droge mond tegen te gaan, helpt het vaak om meer te drinken. Patiënten moeten minstens 1.5 liter per dag consumeren om het speciale type te vermijden uitdroging Als de problemen over een langere periode niet verbeteren, vindt een gedetailleerd onderzoek naar de oorzaak plaats. Onder andere mond ademhaling tijdens de slaap kan verantwoordelijk zijn voor de verminderde speekselstroom. Het kan helpen om de poliepen. anders maatregelen tegen onbewust mond ademen kan ook de situatie verbeteren. In sommige gevallen helpt het al om niet op de rug maar op de zijkant te liggen. Voor een acute droge mond, zouden patiënten moeten hebben kauwgom handig. Suiker-vrij kauwgom, die de tanden niet aantasten volksgezondheid, zijn beste.
Wat u zelf kunt doen
In het geval van hyposalivatie zijn er enkele zelfhulpopties beschikbaar voor de getroffen persoon, dus het is niet altijd nodig om een arts te raadplegen. In de meeste gevallen treedt hyposalivatie op als gevolg van onvoldoende vochtopname. Als de getroffen persoon weinig vloeistof consumeert, moet deze gewoonte worden veranderd. In de regel moet de patiënt ongeveer twee liter vloeistof per dag drinken. Slapen met de mond open kan ook hyposalivatie bevorderen en moet worden vermeden. Bij een acuut speekselverlies in de mond kan dit ook relatief goed gestimuleerd worden door kauwgom. Hiervoor is suikervrije kauwgom bijzonder geschikt, om de tanden niet te beschadigen. Sommige medicijnen kunnen ook de voorwaarde Ze kunnen ook worden stopgezet in overleg met een arts of vervangen door anderen. Er moet echter altijd eerst een arts worden geraadpleegd. Als de symptomen niet door middel van zelfhulp kunnen worden behandeld, is de getroffen persoon meestal afhankelijk van een bezoek aan de arts.
