A hypofyse tumor is een overwegend goedaardige groei van de hypofyse dat is goed voor ongeveer 30 tot 40 procent van hersenen tumoren. Hypofysetumoren zijn meestal gemakkelijk te behandelen dankzij moderne microchirurgische procedurele technieken.
Wat is een hypofysetumor?
Schematisch diagram met de locatie van een hersenen tumor in de hersenen. Klik om te vergroten. EEN hypofyse tumor is een pathologische, meestal goedaardige (goedaardige) neoplasma van de hypofyse Er wordt onderscheid gemaakt tussen de vaker gediagnosticeerde hypofyse-adenomen, die in totaal 15 procent uitmaken van hersenen tumoren en ontstaan uit celweefsel van de voorkwab van de hypofyse (adenohypofyse), en de uiterst zeldzame tumoren van de achterste kwab van de hypofyse (bijv. granulaire celtumoren van de neurohypofyse). De hypofyse is een hormonale klier ter grootte van een boon die fungeert als een interface tussen de hersenen en de endocriene systeem en is significant betrokken bij het hormonale regulatiesysteem. Sinds een hypofyse tumor voortkomt uit weefselcellen van de hypofyse, kan het zijn hormoonproducerende eigenschappen overnemen. Daarom wordt een bijkomend onderscheid gemaakt tussen hormoon-inactieve en hormoon-actieve hypofysetumoren. De overwegend voorkomende hormoonactieve hypofysetumoren produceren hormonen en het hormonale regulatiesysteem van de hypofyse verstoren als gevolg van een teveel aan hormonen. De meest voorkomende hypofysetumor is prolactinoom (ongeveer 40 procent van de hypofysetumoren), een hormoonactieve tumor die produceert prolactine.
Oorzaken
De oorzaken van een hypofysetumor zijn tot op heden niet duidelijk begrepen. Het vermoeden bestaat dat een hypofysetumor ontstaat uit een enkele abnormale hypofyseweefselcel die zich deelt, zich vermenigvuldigt en een tumor vormt, zonder dat specifieke cellen een bijzonder risico lopen op degeneratie. De triggers voor dit degeneratieproces zijn ook onbekend en er is een verband tussen milieufactoren inwerken op het genoom en de ontwikkeling van een tumor is nog niet aangetoond. In individuele specifieke gevallen liggen genetische factoren ten grondslag aan een hypofysetumor. Bijvoorbeeld, multiple endocriene neoplasie (MEN-1-syndroom) heeft een verhoogd risico op hypofysetumoren.
Typische symptomen en tekenen
- Visuele stoornissen
- Gezichtsvelddefecten
- Verhoging van hypofysehormonen
Diagnose en verloop
Voor de diagnose van een hypofysetumor kunnen diagnostische beeldvormende technieken zoals MRI, CT en Röntgenstraal worden voornamelijk gebruikt. MRI (MRI) van de hoofdkan bijvoorbeeld worden gebruikt om een hypofysetumor te lokaliseren en de grootte ervan te bepalen. Een hormoonbepaling van de bloed geeft informatie over de hormoonactiviteit en het type hypofysetumor als onderdeel van een differentiële diagnose Dus in het geval van een prolactinoom, de prolactine waarde is verhoogd. Een verhoogde waarde van groei hormonen (boven 5 ng / mm) duidt op een hypofysetumor die groeihormoon produceert. Bovendien een dexamethason test kan een ACTH-producerende (adrenocorticotroop hormoon) hypofysetumor. Sinds visuele beperking aanwezig is in ongeveer 30 procent van de gevallen van hypofysetumor, is een nauwkeurig oogonderzoek aangewezen. Hypofysetumoren zijn over het algemeen niet dodelijk of levensbedreigend en de prognose is gunstig, hoewel de kans op herhaling groot is. Indien onbehandeld, kan een hypofysetumor aangrenzende organen aantasten (optische zenuwen, bloed schepen) aangezien het in omvang toeneemt en in de meeste gevallen tot de dood leidt.
Complicaties
In de meeste gevallen kan een hypofysetumor relatief goed worden behandeld en verwijderd, waardoor er geen bijzondere complicaties of ongemak voor de patiënt optreden. Zonder behandeling kan de tumor in de hersenen zich echter verspreiden naar andere delen van de hoofd en lichaam en veroorzaken ongemak in die regio's. Door de hypofysetumor treden in de meeste gevallen visuele stoornissen op. Het gezichtsvermogen kan verminderd zijn en de patiënt lijdt aan dubbelzien of zogenaamd sluierzicht. Bovendien kunnen verlamming en storingen in de verschillende gebieden van het gezichtsveld optreden, zodat de getroffen persoon bepaalde gebieden niet meer kan bewegen of controleren. Deze verlammingen beperken het dagelijks leven van de patiënt ernstig en resulteren in een aanzienlijk verlies van kwaliteit van leven. Behandeling van de hypofysetumor gebeurt meestal door bestraling therapie, aangezien chirurgische verwijdering niet mogelijk is. Er zijn geen bijzondere complicaties en de tumor kan meestal relatief goed worden verwijderd. Verder wordt er medicatie gebruikt en moet de getroffen persoon in de daaropvolgende jaren herhaaldelijk onderzoek ondergaan. Als de verwijdering succesvol is, wordt de levensverwachting niet beïnvloed.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Afhankelijk van de grootte en locatie kan een hypofysetumor zeer verschillende symptomen veroorzaken. Een bezoek aan de dokter is aan te raden zodra er tekenen van een hormoonstoornis optreden, zoals toenemende vetophopingen op de buik met gelijktijdig spierverlies massa of onverklaarbare vergroting van de handen en voeten (acromegalie Kinderen moeten bij de kinderarts worden aangeboden als de normale groeispurten niet optreden en hun lengte aanzienlijk achterblijft bij die van hun leeftijdsgenoten. Menstruele onregelmatigheden en verlies van seksueel verlangen bij vrouwen kunnen duiden op een tumorgerelateerd tekort aan vrouwelijk geslacht hormonen In dit geval wordt een bezoek aan de gynaecoloog aanbevolen, die gynaecologische oorzaken kan uitsluiten en, indien nodig, verdere specialistische opheldering kan regelen. Bij mannen veroorzaakt een hypofysetumor af en toe potentie-stoornissen en een verlies van libido; hier is de uroloog een geschikt eerste aanspreekpunt. Andere waarschuwingssignalen van een tumor van de hypofyse kunnen een verhoogd gevoel zijn koud, een langzame polsslag, laag bloed druk, 피로, prestatieverlies, merkbare bleekheid van de huid, hoofdpijn, visuele stoornissen en neiging tot hypoglycemie Elk van deze symptomen kan ook worden veroorzaakt door andere, veel onschuldiger ziekten - een bezoek aan de huisarts is aan te raden als er meerdere symptomen tegelijk optreden, de klachten langdurig aanhouden of steeds erger worden. Als het vermoeden wordt bevestigd, is verder onderzoek door een endocrinoloog of door middel van beeldvormende procedures aan te raden.
Behandeling en therapie
De standaard therapie voor een hypofysetumor is microchirurgie, hoewel prolactinoom een uitzondering is en met medicatie wordt behandeld. Vanwege de locatie van de hypofyse is de toegang tot de tumor in de meeste gevallen via de neusopening en opening van de schedel is alleen vereist voor bijzonder grote hypofysetumoren. Als de hypofysetumor niet of slechts gedeeltelijk verwijderbaar blijkt te zijn, bestraling therapie wordt ook gebruikt. In sommige gevallen is radicale verwijdering van de resterende tumor echter vanwege de problematische ligging van de hypofyse niet mogelijk, dus wordt de ontwikkeling ervan gevolgd met behulp van beeldvormende technieken (MRI) en is, indien nodig, een nieuwe chirurgische ingreep vereist. Prolactinoom, als een hormonaal actieve hypofysetumor, wordt medicinaal behandeld met dopamine agonisten, die remmen verhoogd prolactine afscheiding en achtereenvolgens leiden tot minimalisatie van de hypofysetumor. Microchirurgische tumorverwijdering wordt alleen overwogen bij patiënten die langdurige medicamenteuze therapie niet kunnen verdragen en wanneer de tumor niet op het medicijn reageert. Het gevolg van microchirurgische en radicale verwijdering van de hypofysetumor is, in niet zeldzame gevallen, hypopituïtarisme, wat resulteert in hormoontekort. Dit wordt gecompenseerd met medicatie als onderdeel van substitutietherapie.
het voorkomen
Omdat noch de exacte oorzaken, noch de triggers voor de veronderstelde celdegeneratie bekend zijn, is het niet mogelijk om een hypofysetumor te voorkomen. In het algemeen wordt aanbevolen om kankerverwekkende stoffen zoals chemicaliën, onnodige straling en alcohol en nicotine. Een gezond dieet en oefen ondersteuning van de immuunsysteem en minimaliseren van het risico op ziekte in het algemeen en specifiek met betrekking tot hypofysetumoren.
Follow-up
Na een hypofysetumor is er vaak een hormoontekort, veroorzaakt door de hypofunctie van de hypofyse. Hiervoor schrijft de arts de juiste medicatie voor. Patiënten dienen de instructies voor deze substitutietherapie zorgvuldig op te volgen om eventuele problemen uit te sluiten. In de nabehandelingsfase is het belangrijk om schadelijk te vermijden genotmiddelen zoals alcohol en nicotine Gezonde voeding en voldoende lichaamsbeweging helpen de getroffenen om het risico op ziekte te verminderen en de immuunsysteem Met deze verbetering in volksgezondheid, voelen patiënten zich gewapend tegen ziekte en terugval dieet, kunnen ze beperken cafeïne consumptie en dieet als ze dat zijn te zwaar Patiënten met een normaal gewicht voelen zich veel beter omdat hun cardiovasculair systeem is niet overbelast. Een door een arts aanbevolen gewichtsverlies heeft ook een positief effect op de bloedwaarden en zorgt voor meer geschiktheid Daarom loont het om sport en bewegen op te nemen in het nazorgprogramma. De activiteiten en de daaropvolgende ontspanning fasen verminderen ook elke dag spanning Dit is een ander belangrijk punt voor volksgezondheid. Met autogene training en / of yoga, trainen de getroffenen ook hun opmerkzaamheid en verhogen zo hun kwaliteit van leven.
Wat u zelf kunt doen
De hypofysetumor is een ernstige ziekte die patiënten in geen geval alleen mogen behandelen of negeren. Het is erg belangrijk dat de therapie in overleg met de behandelende arts wordt bepaald en consequent wordt uitgevoerd. Actieve deelname door de patiënt is mogelijk. De patiënt kan het therapieplan consequent volgen, controleonderzoeken bijwonen en actief wijzigingen, afwijkingen of mogelijke nieuwe symptomen aan de arts melden. Parallel aan de tumortherapie kan de patiënt proberen een immuunsysteem dat is zo stabiel mogelijk en een goed algemeen lichamelijk voorwaarde Een eerste stap hiertoe is het vermijden van schadelijke stoffen zoals nicotine en alcohol. Cafeïne Het verbruik kan ook worden teruggebracht tot één of twee kopjes per dag. Als de patiënt dat is te zwaar, moet hij proberen een normaal gewicht te bereiken. Dit zal de zijne ontlasten cardiovasculair systeem en hem in een fittere, gezondere toestand brengen. Gewichtsverlies kan meestal snel worden bereikt via een verandering in dieet, en bloedwaarden en de algehele fysieke voorwaarde ook verbeteren. Een passend sport- of bewegingsprogramma ondersteunt deze maatregelen Op deze manier kan de patiënt er zelf voor zorgen dat hij een gezonder lichaam heeft om beter om te gaan met de zware spanningen van de therapieën. Spanning en druk in het dagelijks leven kan in veel gevallen worden vermeden of verminderd. Autogene training or yoga kan bijdragen aan ontspanning.
