Hoeveel nosocomiale infecties zijn er in Duitsland en hoeveel doden vallen er door?
Het is moeilijk om een exact cijfer te bepalen, aangezien er geen meldingsplicht is voor ziekenhuisinfecties. Sommige worden ook over het hoofd gezien of worden ten onrechte beschouwd als "poliklinische infecties". Zeer zelden zijn gevallen waarin een "perfect gezonde" patiënt plotseling overlijdt aan een nosocomiale infectie.
In de meeste gevallen, nosocomiale infectie is een complicatie en niet de hoofdoorzaak van het overlijden van de patiënt. In 2006 startte het Robert Koch Institute verschillende grote onderzoeken om te bepalen hoeveel ziekenhuisinfecties er elk jaar zijn. De resultaten na tellen en schatten lieten de volgende gegevens zien: In totaal worden 400,000-600,000 ziekenhuisinfecties per jaar verondersteld, waarvan 14,000 het gevolg zijn van MRSA.
Ongeveer 10-000. 15 patiënten stierven aan nosocomiale infecties.
Wetenschappers schatten de huidige cijfers hoger in, maar deze vage schattingen zijn niet betrouwbaar. Een onderzoek uit 2016, waarbij het Robert Koch Instituut betrokken was, laat bijvoorbeeld naar schatting 90,000 sterfgevallen zien als gevolg van ziekenhuisinfecties. Afhankelijk van de criteria waarop een dergelijk onderzoek is gebaseerd, kunnen de cijfers meer of minder hoog zijn. Het is echter belangrijk op te merken dat het Robert Koch Institute al vroeg aanbevelingen deed met betrekking tot de preventie van ziekenhuisinfecties als gevolg en dat deze aanbevelingen regelmatig worden bijgewerkt.
Welke nosocomiale infectie komt het meest voor?
De meest voorkomende ziekteverwekkers zijn Escherichia coli, Staphylococcus aureus, Clostridium difficileEnterococcus faecalis en Enterococcus faecium. Een studie van het Robert Koch Instituut in 2012 toonde het volgende aan: De meest voorkomende nosocomiale ziekten zijn (in aflopende volgorde) wondinfecties (24.7%), urineweginfecties (22.4%) en longontsteking or luchtwegen infecties (21.5%).
Hoe kan nosocomiale infectie worden voorkomen?
Nosocomiale infecties kunnen in principe worden voorkomen door de ziekte die ze veroorzaakt zo goed mogelijk te genezen of te behandelen. Hygiënische maatregelen en een kritische beoordeling van wanneer welke medische maatregelen genomen moeten worden, kunnen ziekenhuisverblijven verkorten en ziekenhuisinfecties voorkomen. In het geval van nosocomiaal longontsteking (longontsteking), professionele hand- en apparaatdesinfectie (o.a. van inademing apparaten) moeten worden uitgevoerd.
Inademing van maagsap, speeksel of voedsel moet worden voorkomen. Dit kan worden gedaan door de secretie met speciale sondes en tijdig op te zuigen intubatie (dwz het invoegen van een ademhaling buis) in het geval van slikproblemen. Met behulp van arbeids- en fysiotherapie kan ook worden getraind om correct te (her) leren slikken of het ophoesten uit de longen te vergemakkelijken.
Nosocomiale urineweginfecties kunnen worden voorkomen door geen verblijfskatheter in te brengen. Er zijn ook speciale hygiënevoorschriften voor het inbrengen en verwisselen van permanente katheters. Het verplegende personeel dient gesloten urinewegafvoersystemen te gebruiken met een reflux klep en een prik-vrij opvangsysteem.
In het geval van een vermoeden Urineweginfectiekan een klein urinemonster schoon worden afgenomen om de therapie in een vroeg stadium te kunnen starten. een urinezak dient altijd zo te worden geplaatst dat deze zich onder het niveau van de blaas, zodat de urine niet zomaar terug kan stromen. In het beste geval mag de afvoerslang ook niet in lussen liggen, zodat urine zich niet in de buis kan verzamelen en de groei van bacteriën. Voor patiënten die langer dan 3 dagen een katheter moeten hebben, is een verblijfskatheter geen optimale oplossing.
Een zogenaamde suprapubische katheter, die rechtstreeks door de buikwand in de blaas, zou beter zijn. Soms is het in het dagelijkse ziekenhuisleven echter niet te voorzien of een patiënt langer dan 3 dagen een katheter nodig heeft. Er worden ook pogingen gedaan om de patiënt zonder katheter te ontladen in plaats van hem of haar katheter afhankelijk te maken.
Daarom worden er helaas nog steeds te veel permanente katheters gebruikt in de klinische routine. Wondhygiëne speelt een belangrijke rol bij nosocomiale wondinfecties. Patiënten mogen het verband niet zelf verwijderen of verwisselen als de wonden nog open zijn (dwz zonder littekens).
Bij het aanbrengen van pleisters en verband gelden strikte regels en procedures. Verpleegkundig en medisch personeel leren deze regels in een vroeg stadium en volgen ze meestal in overeenstemming met hun taken. Een veel groter risico op armen wond genezen wordt veroorzaakt door risicofactoren zoals ouderdom en ziekten zoals suikerziekte mellitus.
Een verzwakte immuunsysteem speelt ook hier weer een essentiële rol. Het aangetaste deel van het lichaam (bijv. De been) mag alleen worden verhoogd door geschoold personeel. Patiënten kunnen er zelf voor zorgen dat huilverbanden onmiddellijk worden vervangen.
Vochtigheid verwijst naar overmatige wondsecretie. In het geval van etterende insluitsels, de pus moet door incisies kunnen wegvloeien. Verwijderen is ook mogelijk pus of overtollige wondsecretie uit de wond door toepassing van een zogenaamde spoeling of drainage.
Op deze manier wordt het proces van wond genezen kan ook exact worden gecontroleerd, doordat de hoeveelheid opgevangen vloeistof wordt geregistreerd. Antiseptische oplossingen zoals Octenisept moeten worden gebruikt om een wond te irrigeren en te reinigen. Als er tekenen zijn van bloed vergiftiging, kan antibiotische therapie worden gebruikt, wat een effect heeft op het hele lichaamssysteem.
Bovendien kunnen bezoekers en patiënten zelf ook bijdragen aan verbeterde hygiënemaatregelen door gebruik te maken van de handdesinfectieservice, die in elk ziekenhuis en elke afdeling beschikbaar is. entree. Inmiddels zijn de toiletten ook voorzien van gedetailleerde instructies voor een correcte handdesinfectie. Sommige ziekenhuizen hebben ook een verbod op het schudden van handen ingevoerd. Enkele ziekenhuizen zijn ook begonnen met het controleren van kledingwissels door medisch personeel via wasmachines voor het ophalen en inleveren van wasgoed. Er zijn ook ziekenhuizen waar doktoren niet langer de jasachtige japon mogen dragen, maar kasaks met korte mouwen.
Alle artikelen in deze serie:
