Introductie
Bloedarmoede is wanneer de bloed waarden van hemoglobine, erytrocytentelling en / of hematocriet komen niet overeen met de standaardwaarden. Dit resulteert in een verminderde zuurstoftoevoer naar het lichaam, die bij de aangedane persoon voelbaar kan zijn in de vorm van vermoeidheid en uitputting. De meest voorkomende oorzaak van bloedarmoede is ijzertekort. Echter, bloed verlies of versnelde afbraak van rode bloedcellen kan ook de oorzaak zijn van bloedarmoede.
Deze behandelingsopties zijn beschikbaar
De therapie van bloedarmoede hangt af van de onderliggende oorzaak. Als bloed De vorming wordt belemmerd door een gebrek aan substraten, deze moeten worden vervangen. De meest voorkomende is ijzertekort, Maar foliumzuur or vitamine B12-tekort kan ook aanwezig zijn.
Alle drie de componenten zijn nodig voor bloedvorming. Als ze niet in voldoende hoeveelheden beschikbaar zijn, leidt dit tot bloedarmoede, die kan worden tegengegaan door de componenten aan te voeren. en foliumzuur bloedarmoede door een tekort Sommige medicijnen, zoals cytostatica die worden gebruikt in kanker therapie, kan ook bloedarmoede veroorzaken.
In dit geval, de bloedbeeld kan weer normaal worden na het stoppen van deze medicijnen. Als bloedverlies, bijvoorbeeld in de loop van een maagbloeding, is de oorzaak van bloedarmoede, moet borstvoeding worden gegeven. Afhankelijk van waar de bloeding vandaan komt en de omvang van de bloeding, kan deze worden gestopt door endoscopische chirurgie of chirurgie.
Als het bloedverlies enorm is, a bloedtransfusie kan worden uitgevoerd om het bloedreservoir snel aan te vullen en zo de bloedsomloop te behouden. Bloedarmoede veroorzaakt door ijzertekort is de meest voorkomende vorm van bloedarmoede. Vooral vrouwen in de vruchtbare leeftijd hebben er last van vanwege het bloedverlies tijdens menstruatie.
Als de ijzeropname niet voldoende is voor bloedvorming, moet ijzer aan het lichaam worden toegevoerd. Dit kan worden bereikt door een verhoogde inname van ijzerhoudende voedingsmiddelen of door medicamenteuze behandeling, bijvoorbeeld door middel van ijzertabletten of infusie. De oorzaak moet echter eerst worden opgehelderd, omdat bloeding of verminderde opname van ijzer in de darm ook de reden kan zijn voor ijzertekort.
IJzer kan worden toegediend in de vorm van ijzertabletten, capsules of druppels. Deze moeten dan op een lege plaats worden ingenomen maag om maximale absorptie te bereiken. Ze kunnen echter leiden tot pijn in de buik, constipatie en een zwarte kleur van de ontlasting.
Om de ijzervoorraden aan te vullen, dient de inname plaats te vinden over een periode van drie tot zes maanden. Als de orale inname van ijzer niet wordt verdragen, of als er bijvoorbeeld een darmziekte is die ijzeropname verhindert, kan het ijzer ook als infuus worden toegediend. Hierdoor wordt de doorgang door de darm vermeden en komt het ijzer rechtstreeks in de bloedbaan.
Omdat een ijzeren infusie echter kan leiden tot intolerantiereacties en ernstige bijwerkingen zoals anafylactische shock, mag het alleen onder medisch toezicht worden toegediend. Het voordeel van ijzerinfusie is dat het ijzerreservoir sneller wordt aangevuld dan door ijzer oraal in te nemen. Zoals hierboven beschreven, kan bloedarmoede worden tegengegaan door bepaalde medicijnen.
Als de darmpassage intact is, kunnen componenten die nodig zijn voor bloedvorming oraal worden toegediend. Afhankelijk van de oorzaak van de bloedarmoede, ijzer, foliumzuur or vitamine B12-preparaten kan worden overwogen. Wanneer deze elementen extern worden aangevoerd, moet erop worden gelet dat ze correct worden ingenomen om een optimale opname in de bloedbaan mogelijk te maken.
IJzer wordt bijvoorbeeld het beste opgenomen als het op een lege plek wordt ingenomen maag. Echter, ijzer supplementen worden dan minder goed verdragen. De optimale opname moet individueel worden gewogen.
Erytropoëtine is een endogeen hormoon dat de bloedvorming in de beenmerg. Het wordt meestal in grotere mate door het lichaam gesynthetiseerd in geval van bloedarmoede om de bloedvorming te stimuleren en zo bloedarmoede te compenseren. Erytropoëtine wordt voornamelijk in de nieren geproduceerd.
Als er een ziekte is van de nier waardoor er onvoldoende erytropoëtine wordt aangemaakt, het resultaat is bloedarmoede. Dit kan dan worden tegengegaan door externe toevoer van erytropoëtine. In uithoudingsvermogen sport erytropoëtine wordt gebruikt als een doping middel.
Afhankelijk van de oorzaak van de bloedarmoede, kan worden geprobeerd deze tegen te gaan door bepaalde huismiddeltjes te gebruiken. Desalniettemin moet de oorzaak altijd door een arts worden opgehelderd om ernstige oorzaken van bloedarmoede uit te sluiten. Naast voeding, geneeskrachtige kruiden en geneeskrachtige planten evenals etherische oliën kunnen worden gebruikt, waarvan wordt gezegd dat ze een positief effect hebben op de bloedproductie.
De effectiviteit van deze stoffen is echter niet wetenschappelijk bewezen. Zo kunnen de planten andorn, kweepeer of verbena worden gebruikt. Kamille, tijm of knoflook olie kan ook een positief effect hebben.
Wie aan bloedarmoede lijdt, kan dit tegengaan met een gerichte aanvoer van bepaalde voedingsmiddelen. Dit geldt uiteraard alleen als een tekort aan hematopoëtische componenten de oorzaak is van de bloedarmoede. IJzertekort is de meest voorkomende oorzaak van bloedarmoede.
Om ijzertekort te voorkomen, moet ervoor worden gezorgd dat er voldoende voedsel wordt ingenomen dat ijzer bevat. Om ervoor te zorgen dat het ijzer optimaal door het lichaam wordt opgenomen, moet ook voldoende vitamine C worden aangevoerd, omdat dit het ijzergebruik ondersteunt. Citrusvruchten zoals citroenen, sinaasappels of grapefruits bevatten bijzonder veel vitamine C. Voedingsmiddelen die veel ijzer bevatten zijn bijvoorbeeld rood vlees, spinazie, bulgur, cantharellen of aardpeer.
Een dagelijkse dosis van 10 mg voor mannen en 15 mg voor vrouwen wordt aanbevolen. Een foliumzuur of vitamine B12-tekort kan ook bloedarmoede veroorzaken. De volgende voedingsmiddelen bevatten bijvoorbeeld een hoog foliumzuurgehalte: rundvlees lever, tarwekiemvlokken, peterselie of tuinkers.
Vitamine B12 komt vrijwel uitsluitend voor in dierlijke producten zoals vlees, kaas, melk, eieren en kaas. Het wordt aanbevolen om ca. 400 μg foliumzuur en 3 μg vitamine B12 per dag.
