Hartritme is de complete herhaalde reeks hartslagen, inclusief elektrische excitatie en hart- spier contracties Bij mensen met gezonde cardiovasculaire systemen trekken de boezems het eerst samen, pompen bloed in de ventrikels, die dan samentrekken en hun bloed in het grote systeem duwen circulatie en in de pulmonale circulatie Normaal gesproken bewegen de volledige hartslagreeksen in een frequentieband van 60 tot 80 Hz zonder fysiek spanning.
Wat is het hartritme?
Hartritme is de complete repetitieve reeks van hartslag inclusief elektrische excitatie en hart- spier contracties. De hart- heeft vier holtes, twee atria (ventrikels) en twee ventrikels (atria). Om zijn taak te vervullen om de lichaamsweefsels constant van zuurstof te voorzien bloed, de atria en de ventrikels samentrekken en ontspannen afwisselend in een bepaalde volgorde, in een bepaald ritme. De "juiste" volgorde van een complete slagcyclus wordt elektrisch geregeld. Het hart heeft, om zo te zeggen, zijn eigen hart gangmaker, de zogenoemde sinusknoop, dat zich bevindt in het rechter atrium nabij de kruising van de meerdere vena Cava. De sinusknoop is het primaire excitatiecentrum en bepaalt het tempo. Door de elektrische impuls die het afgeeft, trekken de atria samen terwijl de ventrikels ontspannen (diastole) en overnemen bloed vanuit de boezems in hun holtes wanneer de klepbladkleppen open zijn. De elektrische impuls afkomstig van de sinusknoop wordt vervolgens opgepikt door het atrioventriculaire (AV) knooppunt, het secundaire gangmaker, die het doorgeeft aan de twee kamers in een complex geleidingssysteem. De twee kamers trekken dan samen (systole) en persen hun bloed in het grote systeem circulatie en pulmonale circulatie, Respectievelijk.
Functie en doel
De belangrijkste taak en functie van het hart ritme is om de opeenvolging van slagen tussen de atria en ventrikels aan te passen aan de respectieve vraag tijdens verschillende lichaamsbelasting. Dit zorgt voor een langdurig optimaal zuurstof levering aan de lichaamsweefsels. Tegelijkertijd past het hartritme zich aan het prestatievermogen van de hartspier (myocard) om ze gezond te houden en schade door langdurige overbelasting te voorkomen. De sinusknoop in de rechter atrium nabij de samenvloeiing van de meerdere vena Cava is primair verantwoordelijk voor het handhaven en aanpassen van de optimale slagvolgorde en slagfrequentie. Het is samengesteld uit een netwerk van zenuwen en genereert de eerste elektrische stimulus, die wordt verspreid naar de gladde spiercellen van de atria en ervoor zorgt dat ze samentrekken. De samentrekkingsprikkel, en dus de samentrekking zelf, verloopt van boven naar beneden en pompt bloed door de open klepbladkleppen in de ventrikels. Vervolgens de AV-knooppunt focust de elektrische impuls en is verantwoordelijk voor het overbrengen en distribueren van de elektrische slagimpuls naar de ventriculaire spieren via de septa. Hier verloopt de contractiestimulus en dus de contractie van beneden naar boven omdat de uitgangen van de ventrikels zich elk bovenaan bevinden, nabij de septa naar de boezems. De samentrekkingsvolgorde in de atria en de ventrikels is enigszins vergelijkbaar met de slikreflex, die zorgt voor een bepaalde samentrekkingsvolgorde van de slokdarm waardoor voedsel wordt getransporteerd van de keelholte naar de maag op een ordelijke manier. Hoewel de resulterende opeenvolging van kloppen, het hartritme, grotendeels autonoom is, moet het ook worden gereguleerd door de autonome zenuwstelsel, vooral om de slagfrequentie, de slagkracht en de bloeddruk aan de momentane vereiste. De sympathieke zenuwstelsel kan daarom de sinusknoop, atria, AV-knooppunt en de ventrikels en drijven het hart naar topprestaties via de neurotransmitters noradrenaline en epinefrine, die een stimulerend effect hebben. De tegenhanger is de nervus vagus, die, als onderdeel van het parasympathische zenuwstelsel, beïnvloedt de sinusknoop, atria en AV-knooppunt, maar niet de ventrikels. De nervus vagus kan de neurotransmitter acetylcholine, wat een kalmerend effect heeft op het hartritme en bloeddruk In extreme gevallen kan het zelfs leiden tot instorting van de bloedsomloop.
Ziekten en kwalen
De complexe interactie van de herzeigen-excitatiecentra met de fysieke vereisten van het hart en de invloed van het autonome zenuwstelsel kan worden verstoord en leiden op typische symptomen en klachten. Naast een relatief zeldzame abnormaal hoge hartslag (tachycardie), wat niet optreedt als gevolg van verhoogde fysieke eisen en een abnormaal lage hartslag (bradycardie), aritmie, a hartritmestoornissen, kan zich ontwikkelen. Het betreft een verstoring in de volgorde van het normale hartritme en wordt veroorzaakt door een disfunctie van de elektrische excitatievorming of geleiding in het hart. Verreweg de meest voorkomende vorm van aritmie is boezemfibrilleren, die wordt geassocieerd met ongeordend en snel contracties van de atria met een frequentie die gewoonlijk hoger is dan 140 Hz. in tegenstelling tot ventriculaire fibrillatie, boezemfibrilleren is niet direct levensbedreigend, maar kan gepaard gaan met merkbaar en onaangenaam prestatieverlies. Als de sinusknoop faalt als de primaire gangmaker, treedt het AV-knooppunt in als de secundaire pacemaker en klokgenerator. echter, de hartslag is 40-60 slagen per minuut, wat lager is dan de frequentie van de sinusknoop. Dit zorgt ervoor dat de sinusknoop normaal de AV-knoop als een pacemaker 'overruled' en dat twee onafhankelijke contractiestimuli niet naast elkaar bestaan. Als de AV-knoop ook als pacemaker faalt, kunnen de myocardcellen van de ventrikels zichzelf depolariseren (exciteren) met een lage frequentie van 20-40 Hz, zodat een anders dreigend overlijdensgevaar aanvankelijk wordt overwonnen. Aritmie veroorzaakt door zogenaamde ventriculaire fibrillatie bij een frequentie boven 300 Hz veroorzaakt een vermindering van de bloedstroom volume dat neigt naar nul, waardoor een onmiddellijk levensbedreigende situatie ontstaat.
