Haarverlies bij kinderen

Introductie

Haaruitval verwijst naar overmatig haarverlies, meestal op de hoofdhuid. Een speciale vorm is alopecia, waarbij een volledige haarloosheid van een bepaald gebied optreedt. Allereerst moet men zich ervan bewust zijn dat er een aantal oorzaken voor kunnen zijn haaruitval bij kinderen.

Bij baby's haaruitval voordat permanente haargroei iets volkomen normaal kan zijn. Vaak, haar verlies kan optreden door simpelweg op een deel van de hoofd veel te lang. Echter, eenmaal permanent haar de groei is begonnen, moet het haarverlies worden opgehelderd als het aanhoudt. De vormen van haarverlies zijn grofweg onder te verdelen in de volgende punten:

• Omschreven (haarverlies beperkt tot een bepaald gebied)
• Gegeneraliseerd (haaruitval komt diffuus over het hele hoofd voor)
• littekens
• Geen littekens

Oorzaken van haarverlies bij kinderen

In het volgende de belangrijkste oorzaken van haaruitval bij kinderen worden vermeld en vervolgens in detail besproken. Opgemerkt moet worden dat vooral in de kindertijd een verhoogd verlies van haar is gedeeltelijk normaal. Littekens, haaruitval bij oudere kinderen of zelfs in individuele gebieden moeten echter worden opgehelderd.

• Haaruitval door vitaminegebrek
• IJzergebrek bij het kind
• Vanwege ziekten van de schildklier
• Door ziekteverwekkers
• Auto-immuunziekten zoals Alopecia areata
• Zelfopgewekt haarverlies

Een vitamine- of nutriëntentekort treedt enerzijds op in gebieden met hongersnood, maar ook door ziekte. Dit kunnen ziekten zijn met wormen of andere darmaandoeningen zoals De ziekte van Crohn or colitis ulcerosa, waarbij de opname van voedingsstoffen wordt verminderd. Eetstoornissen zoals anorexia kan ook de oorzaak zijn.

essentieel vitaminen voor haargroei zijn biotine en de vitamine B-complex. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de volgende soorten vitaminegebrek: Een andere profylactische maatregel is voldoende zonlicht op de huid. Zonlicht is essentieel voor de productie van vitamine D door de huid.

Er moet echter worden opgemerkt dat zonlicht soms niet voldoende is om de vitamine D inhoud. Dit geldt vooral in de wintermaanden. Daarom wordt aanbevolen dat kinderen dagelijks innemen vitamine D dosis van 400IE.

• Vitamine B-tekort: het is erg moeilijk om dit te compenseren vitamine B-complex tekort. De volgende producten zijn nuttig: vlees, melk, lever, peulvruchten, volkorenproducten, tarwekiemen.
• Vitamine C-tekort: Een vitamine C-tekort kan in sommige gevallen ook tot haaruitval leiden. Dit wordt veroorzaakt door een ijzertekortbloeden en verhoorning van het follikelgebied.

  Als voedingsaanbeveling wordt de volgende vitamine C-bevattende voeding aanbevolen: Kool, koolrabi, radijs, fruit, citroenen.

• Vitamine A-tekort: Een vitamine A-tekort maar ook een teveel kan haaruitval veroorzaken. Vitamine A-bevattende producten zijn: boter, kaas, lever, broccoli, spinazie, wortelen, boerenkool. Het is belangrijk dat de producten worden gekookt, geplet en voldoende vet bevatten bij consumptie.
• Vitamine D-deficiëntie: Een vitamine D-tekort kan de typische haarcycli weggooien evenwicht, wat kan leiden tot haaruitval.

  Sommige fasen kunnen worden verkort of verlengd. Om het vitamine D-gehalte te behouden, a dieet van vis, melk, eigeel, kabeljauw lever olie, lever, margarine, rundvlees en champignons wordt aanbevolen.

• Biotinedeficiëntie: Een biotinedeficiëntie kan worden veroorzaakt door kunstmatige voeding en een zeer hoge consumptie van rauwe eieren met gelijktijdige inname van antibiotica. Om een ​​evenwichtig biotinegehalte te bereiken, kan men verschillende producten consumeren, zoals lever, gist, noten, melk, peulvruchten, tarwekiemen of vervangende preparaten.

IJzergebrek kan ook de oorzaak zijn van haaruitval.

An ijzertekort kan worden veroorzaakt door bloed verlies en menstruatie, na operaties of verschillende gastro-intestinale aandoeningen. Een strikt vegetarische of veganistische dieet kan ook ijzertekort bevorderen. Vooral bij kinderen kunnen de groeifasen leiden tot een tekort aan ijzer.

Voor een evenwichtige aanvoer van ijzer moet regelmatig vis, vlees en voedingsmiddelen met een hoog vitamine C-gehalte worden gegeten, aangezien dit de opname van ijzer bevordert. Het is ook belangrijk om de consumptie van melkproducten, koffie en thee binnen de perken te houden, aangezien deze producten het ijzertekort kunnen vergroten. Therapeutisch kan men altijd een orale ijzerinname overwegen als het ijzertekort te ernstig is.

Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de ijzertabletten een vitamine C-bevattende drank bevatten, zoals sinaasappelsap, die in lege toestand moet worden ingenomen. Er zijn veel oorzaken van ijzertekort. Bij kinderen kan een reden de verhoogde ijzerbehoefte tijdens de groei zijn.

Andere oorzaken zijn een onevenwichtigheid dieet bij kinderen met weinig groenten en vlees. Daarnaast kunnen andere gastro-intestinale aandoeningen zoals darminfecties, inflammatoire darmaandoeningen of na een operatie leiden tot een verstoorde ijzeropname en dus tot ijzertekort. en ijzertekort bij kinderen Schildklieraandoeningen kunnen ook een rol spelen bij de haargroei.

In de regel is de schildklier produceert twee hormonen T3 (L-triiodidtyhronine) en T4 (L-tetraiodothyronine). De hormonen zijn verantwoordelijk voor belangrijke groeifuncties en ook voor de stofwisseling. Als het schildklier is onderactief, deze hormonen worden niet langer in voldoende hoeveelheden geproduceerd.

Naast vermoeidheid, lusteloosheid, constipatie, droge huid en de gevolgen van haaruitval. Het haar wordt dof en broos en de haardichtheid wordt steeds minder. De overfunctie van de schildklier, aan de andere kant, uit zich in een overproductie van schildklierhormonen.

Naast symptomen zoals hartkloppingen, toegenomen zweten, gewichtsverlies en diarree, hebben patiënten ook een versnelde haargroei. Dit betekent echter dat het haar sneller groeit, maar het wordt broos en dun en bereikt meestal maar een korte lengte. Vanwege de andere symptomen en de invloed van hormonen op het metabolisme en de groei van het kind, wordt behandeling door een endocrinologische internist sterk aanbevolen.

Haaruitval kan ook worden veroorzaakt door ziekteverwekkers zoals virussen, bacteriën en schimmels. De meest voorkomende oorzaak van haarverlies is echter een infectie met schimmels. Over het algemeen manifesteren schimmelinfecties van de hoofdhuid zich in een schilferige, omschreven, inflammatoire vorm van haarverlies.

Afhankelijk van het type schimmel valt haar op dat niet wordt afgebroken of afgebroken. De meest voorkomende schimmelinfectie is tinea-capitis. Dit wordt veroorzaakt door trichophyton-schimmels.

Kenmerkend voor tinea-capitis is het verschijnen van ringvormige, schilferige gebieden, met de schubben aan de randen en afgebroken haren of zwarte vlekachtige haren zichtbaar in het ronde gebied. Daarnaast kan het ook leiden tot een aantasting van wimpers en wenkbrauwen. De schimmel dringt oppervlakkig de hoofdhuid binnen en tast de haarschacht aan.

De schimmel is besmettelijk en verspreidt zich meestal snel kleuterschool. Daarom is het belangrijk dat er geen kussens, petten of borstels worden verwisseld. Het exacte schimmeltype kan worden geïdentificeerd door een uitstrijkje en een celkweek.

Meestal zijn de schimmels de schimmels van Microsporum of Trichophyton. Er zijn speciale medicijnen die tegen schimmels kunnen worden gebruikt, de zogenaamde antimycotica. In eerste instantie probeert men het gebied lokaal in te smeren antimycotica (Imidazol, Ciclopirox).

Als dit geen effect heeft, moeten systemisch effectieve geneesmiddelen (itroconazol, ketoconazol, griseofulvine) worden gebruikt. Men moet er echter op letten dat ketoconazol pas vanaf 2 jaar mag worden gebruikt en itraconazol pas vanaf 18 jaar. De klassieke circulair haarverlies treedt meestal op bij de ziekte die Alopecia areata wordt genoemd.

De frequentie van deze ziekte is ongeveer 0.03-0.1%. Meisjes en jongens worden even vaak getroffen. Deze vorm van haaruitval treedt meestal 's nachts plotseling op en wordt rondomschreven en niet met littekens.

Bovendien is de huid volledig glad zonder schubben of gebroken haar. Alopecia areata is een auto-immuunziekte. Het wordt veroorzaakt door het lichaam immuunsysteem zich tegen zijn eigen lichaam keren, bijvoorbeeld door te produceren antilichamen tegen de lichaamseigen stoffen.

In het geval van Alopecia areata, de immuunsysteem van het eigen lichaam is nu gericht tegen de haarwortels. Ze beschouwen de haarwortel als lichaamsvreemd. Dit heeft tot gevolg dat de aanval van de immuuncellen een ontstekingsreactie veroorzaakt, wat de oorzaak is van haaruitval.

Het is echter nog steeds onduidelijk waarom slechts enkele delen van de hoofdhuid worden aangetast. De auto-immuunziekte is genetisch bepaald. De ziekte kan herhaaldelijk voorkomen en ook leiden tot permanent haarverlies.

Om de ziekte uit te breken, zijn verschillende triggers nodig. Een daarvan is een ontsteking in het lichaam. In de loop van de ziekte kan bij terugval haaruitval optreden.

Bovendien kan een deegachtige, samendrukbare zwelling van het gebied worden waargenomen, maar deze is niet ontstoken. Aan de randen zijn zogenaamde kommaharen of uitroeptekenharen te zien. Dit zijn korte, afgebroken haren die taps toelopen.

Bij 30% van de patiënten gaat haaruitval gepaard met veranderingen in de nagels. Identiteitsproblemen en problemen met groepslidmaatschap als gevolg van haaruitval mogen niet worden onderschat, vooral vanaf de basisschoolleeftijd. Er zijn 2 vormen van alopecia areata: Alopecia areata circumscripta is een enkel omschreven gebied van circulair haarverlies. Hoofd haar, wimpers, wenkbrauwen, maar ook alle andere lichaamsharen kunnen worden aangetast.

In het geval van Alopecia areata totalis komt het meestal tot een volledig haarverlies op de hoofd. De extreme vorm van haaruitval treft iedereen lichaamshaar en wordt ook wel Alopecia universalis genoemd. Andere manifestaties van de ziekte zijn zwelling van de weefselvocht knooppunten, veranderingen in de nagels en het nagelbed (schuurpapiernagels, gevlekte nagels, roodachtige spijkermaan).

Bij 10-20% van de kinderen is er ook een overgevoeligheid voor intoleranties en allergieën. Bovendien komen witte huidaandoeningen met 1-4% (vitiligo) en schildklieraandoeningen met 1-2% vaker voor. Gelukkig ervaren veel kinderen in 30-40% van de gevallen een spontane genezing van de ziekte binnen de eerste 6 maanden.

Helaas is er een hoog terugvalpercentage van de ziekte. Risicofactoren voor de ziekte zijn:

• Voorkomen vóór de puberteit
• Nagel modificatie
• Overgevoeligheid / allergieën
• auto-immuunziekten
• Haaruitval in de nek
• Alopecia areata omgeschreven
• Alopecia areata totalis

Dit is meestal haaruitval, wat ertoe leidt dat de patiënten om psychologische redenen haarverlies veroorzaken. Dit is vooral het geval tijdens de puberteit of adolescentie.

• Trichotillomanie: in de vorm van trichotillomanie proberen patiënten hun eigen haar uit te trekken. Dit kan door te plukken, trekken, draaien of wrijven. Opgemerkt kan worden dat deze vorm vaker voorkomt bij meisjes in de adolescentie, maar vaker bij jongens in jeugd.

  Kenmerkend zijn hier onbegrensde gebieden met verschillende lengtes van het gebroken of uitgescheurde haar. Bovendien is een pluktest negatief en kan huidbloeding onder de microscoop worden gedetecteerd, hoewel er geen ontsteking aanwezig is. De oorzaak wordt beschouwd als stress en angst bij het kind of het verlies van een dierbare of de scheiding van de ouders.

• Trichtemnomania: Een andere vorm van zelf toegebracht haarverlies is trichtemnomanie.

  Hier knippen de patiënten hun eigen haar af.

• Alopecia tractie: Een heel bijzondere vorm van haarverlies bij kinderen is alopecia tractie. Dit komt vooral voor bij kinderen met "paardenstaarthaar", waarbij een trek aan het voorste haargedeelte wordt geactiveerd. Daarom treedt haaruitval op bij de haarlijn aan de voorkant. Verdere mechanische irritatie van het haar wordt veroorzaakt door overmatig kammen en vlechten. Bovendien kunnen haarshampoos of te warm föhnen van het haar ook haaruitval bevorderen.