Diagnostiek
In het kader van diagnostiek is het vooral belangrijk om de betrokkene te interviewen (anamnese), wat belangrijke aanwijzingen moet opleveren. Allereerst moet de arts nagaan hoelang de symptomen bestaan en of er overmatig wordt gesport en of het pijn treedt op tijdens inspanning of in rust. Bovendien kunnen mogelijke algemene symptomen zoals koorts, wat op een ontsteking kan duiden, moet worden gevraagd.
De verdere procedure omvat de inspectie en het onderzoek van de getroffenen been. Dit omvat palpatie van het scheenbeen, wat pijnlijk zal zijn in het geval van periosteitis. Bovendien is de been wordt onderzocht op roodheid, zwelling en, indien nodig, waterretentie (oedeem).
De patiënt wordt ook gevraagd om enkele bewegingen uit te voeren. In het geval van chronisch periostitis, wat meestal verraderlijker is, een Röntgenstraal van het scheenbeen kan verdere aanwijzingen geven. Hier is het scheenbeen verdikt door een ontsteking en kunnen kleine botaanhechtingen, die tekenen zijn van een compenserende reactie van het bot, zichtbaar zijn. EEN bloed test kan ook indicaties van periosteitis bevatten. In het geval van periostitis, bijvoorbeeld de typische tekenen van ontsteking in de bloed aantal (CRP en leukocyten) zal worden verhoogd.
Preventieve maatregelen
Er zijn tal van mogelijkheden om te voorkomen periostitis. Vooral tijdens sportactiviteiten moet overbelasting worden vermeden en moet een consistent opwarmprogramma worden gevolgd. Bovendien moeten orthopedische afwijkingen, zoals knikkende knieën of boogpoten, worden gecompenseerd door middel van inlegzolen, omdat deze anders tot onjuiste belasting kunnen leiden.
Ter voorkoming van periostale ontsteking veroorzaakt door een invasie van bacteriëner moet voor worden gezorgd dat de huid in het gebied boven het scheenbeen intact is en, in het geval van wonden, dat de wond adequaat wordt gedesinfecteerd en steriel wordt bedekt om de kiembelasting zo veel mogelijk te beperken. Er zijn risicofactoren voor de ontwikkeling van periosteitis van het scheenbeen. Deze omvatten onjuist schoeisel, onjuiste bewegingspatronen en harde oppervlakken, zoals wegdekken, wanneer jogging.
A loopband analyse met individuele aanpassing van de jogging schoenen kunnen toekomstige periostitis bij atleten helpen voorkomen. Naast montage lopend schoenen, inlegzolen kunnen een nuttige maatregel zijn om scheenbeenspalken te voorkomen. Orthopedische inlegzolen moeten compatibel zijn met de sportschoen die wordt gedragen.
In een orthopedische schoenenwinkel worden inlegzolen individueel aangepast en kunnen eventuele voetafwijkingen worden gecorrigeerd. Patiënten moeten de lopend schoenen bij zich en laat ze zien aan geschoold personeel. Bij acute periostitis moet het weefsel worden gespaard.
In het verdere verloop en als een toekomstige preventieve maatregel, de been spieren moeten voor en na de training grondig worden gestrekt. Dit bevat stretching oefeningen van de volledige spieren van het achterbeen, vooral de kuiten en de spieren van het voorbeen. Adhesieve fasciae bevorderen de ontwikkeling van periosteitis van het scheenbeen.
Specifieke fasciale therapie kan scheenbeenspalken helpen voorkomen. Het doel is om verklevingen van de bindweefsel omhulsels en spanningen. Fasciale behandeling met fasciale rollen, zoals de Blackroll®, is populair. Er zijn verschillende oefeningen om de benen te ontlasten bij deze vorm vanmassage.
