Dit zijn de oorzaken van een stofwisselingsstoornis
Omdat het scala aan stofwisselingsstoornissen zeer breed is, zijn de oorzaken ook zeer divers en verschillend. Sommige stofwisselingsstoornissen, zoals taaislijmziekte, zijn aangeboren en dus genetisch bepaald. In dit geval betekent dit dat het kind ziek is geworden door de overerving van een bepaald defect in het DNA.
Om dergelijke aangeboren stofwisselingsstoornissen in een vroeg stadium op te sporen, worden tijdens zwangerschap en kort na de geboorte. Voeding speelt ook een belangrijke rol. Als een onevenwichtige voedingsinname of het afzien van bepaalde voedingsmiddelen wordt gegeven, kunnen stofwisselingsstoornissen ook worden veroorzaakt door de tekortkomingen.
Bijvoorbeeld een tekort aan bepaalde vitaminen of een gebrek aan ijzer kan optreden. Sommige stofwisselingsstoornissen worden veroorzaakt door een interactie van verschillende risicofactoren. Bijvoorbeeld de ontwikkeling van suikerziekte mellitus type 2 wordt begunstigd door te zwaar, een gebrek aan lichaamsbeweging en een onevenwichtigheid dieet.
Er zijn vaak meerdere mogelijke oorzaken voor een stofwisselingsstoornis. In jicht, de overmatige ophoping van urinezuur in de bloed is het probleem. Dit wordt meestal veroorzaakt door een storing in nier functie. Zowel aangeboren afwijkingen als een aandoening veroorzaakt door suikerziekte mellitus kan hiervoor verantwoordelijk zijn.
Kan een stofwisselingsstoornis worden veroorzaakt door stress?
Stress beïnvloedt bijna alle processen in het lichaam. Er worden verhoogde cortisol en adrenaline geproduceerd, die ook de bloed suikerniveau, bijvoorbeeld. Bovendien kan een langdurig stressniveau leiden tot een toename van de afbraak van vitaminen.
De reden hiervoor is dat voornamelijk B vitaminen zijn nodig voor de productie van hormonen, zoals norepinephrine en serotonine. Ze zijn dus nodig om te produceren hormonen die een rol spelen bij psychologische processen of bij de regulering van bloed druk. Zo kan stress leiden tot een tekort aan vitamine B als het niet voldoende via de voeding wordt opgenomen.
Aan deze symptomen herkent men een stofwisselingsstoornis
Aangezien het scala aan stofwisselingsstoornissen zeer groot is en een grote verscheidenheid aan organen of orgaansystemen kan aantasten, zijn de symptomen van de ziekte dienovereenkomstig zeer verschillend. Er zijn echter enkele meer algemene symptomen die gepaard gaan met verschillende stofwisselingsstoornissen. Er moet echter ook rekening mee worden gehouden dat deze symptomen vaak ook wijzen op andere, minder ernstige ziekten.
Voor opheldering dient daarom een arts te worden geraadpleegd. Een gewichtsverandering kan gepaard gaan met een stofwisselingsstoornis. Als er bijvoorbeeld een onderactief is schildkliergaat dit meestal gepaard met een toename van het gewicht.
Daarom wordt gewichtsverlies vaak geassocieerd met hyperthyreoïdie. Problemen met het maagdarmkanaal kunnen ook wijzen op een stofwisselingsstoornis. Als pijn in de buik, misselijkheid, braken or diarree komen regelmatig voor na het eten, dit kan te wijten zijn aan het feit dat de spijsverteringskanaal een bepaalde voedingsstof niet goed kunnen gebruiken.
Andere mogelijke symptomen van een stofwisselingsstoornis kunnen duizeligheid of fluctuaties in bloeddruk, zoals vaak het geval is met suikerziekte mellitus, bijvoorbeeld. Gewichtsveranderingen zijn typerend voor een stofwisselingsstoornis van de schildklier. Underfunction, ook wel bekend als hypothyreoïdie, resulteert in gewichtstoename en overfunctioneren, hyperthyreoïdie, in gewichtsverlies. Het is natuurlijk moeilijk om te concluderen uit een verandering in gewicht tot een stofwisselingsstoornis.
Er kunnen echter een paar tekenen zijn waarmee u rekening moet houden als u een stofwisselingsstoornis vermoedt. De gewichtsverandering bij een stofwisselingsstoornis vindt doorgaans plaats zonder enige verandering in de hoeveelheid voedsel. Als dit onduidelijk is, kan het nodig zijn om te documenteren hoeveel er per dag wordt gegeten en om tegelijkertijd het gewichtsverloop te observeren.
Daarnaast bijvoorbeeld in het geval van hypothyreoïdie, er is ook een vermindering van de drive. De getroffenen voelen zich vaak moe en uitgeput. In het geval van hyperthyreoïdieAnderzijds zijn nervositeit en lichte prikkelbaarheid typische bijwerkingen waarmee rekening moet worden gehouden.
