Welke tests zijn beschikbaar voor stofwisselingsstoornissen?
Bij verdenking van een stofwisselingsstoornis geldt in principe a bloed test moet altijd worden uitgevoerd door een bloedmonster te nemen. De bloed bevat de meeste stoffen die belangrijk zijn in de verschillende stofwisselingscycli. Als een van deze stoffen sterk wordt verhoogd of verlaagd, kan de exacte locatie van de aandoening in de bloedsomloop worden bepaald.
Afhankelijk van het type stofwisselingsstoornis zijn er ook verschillende tests die kunnen helpen om de stoornis en de omvang ervan op te sporen. Om te detecteren suikerziekte bloed niveaus voor en na de toediening van suiker kunnen worden bepaald. Aan de hand van bepaalde waarden kan vervolgens worden gecontroleerd of het lichaam de suiker kan afbreken. De meest voorkomende aangeboren stofwisselingsstoornissen worden standaard bij elke pasgeboren baby onderzocht.
Hiervoor wordt een kleine hoeveelheid bloed afgenomen, dat vervolgens met speciale genetische tests op verschillende ziekten wordt getest. Deze omvatten bijvoorbeeld adrenogenitaal syndroom, fenylketonurie en, in de afgelopen jaren, taaislijmziekte Als het resultaat van de genetische test positief is voor de laatste ziekte, wordt een zweettest uitgevoerd om het zoutgehalte te onderzoeken. Dit wordt meestal verhoogd in taaislijmziekte.
Hoe diagnosticeert de alternatieve geneesheer een stofwisselingsstoornis?
Bij een alternatieve behandelaar worden verschillende methoden gebruikt om een stofwisselingsstoornis te diagnosticeren. Een methode is het onderzoek van de urine, ook wel urinediagnostiek genoemd. Hierbij wordt een urinemonster onderzocht aan de hand van verschillende criteria, zoals kleur of neerslag.
Hierdoor kunnen conclusies worden getrokken over stofwisselingsstoornissen. Veel alternatieve beoefenaars gebruiken ook de methode van iris diagnose om stofwisselingsstoornissen te diagnosticeren. Iris diagnose is gebaseerd op de aanname dat de organen van het lichaam zijn verbonden met de iris.
Ze zijn vertegenwoordigd op de iris op verschillende secties. Het gedeelte van de iris bevindt zich bijvoorbeeld op de neus- weerspiegelt de schildklier Op basis van deze aanname worden, als er veranderingen in de iris zijn, zoals opheldering of kleurveranderingen, conclusies getrokken over het betreffende orgaan. Metabole stoornissen kunnen dus ook worden opgespoord door irisdiagnose. Hoe en of een irisdiagnose echt werkt, leest u in ons betreffende artikel: Irisdiagnose - werkt het echt?
