Diagnose
Afhankelijk van de oorzaak kunnen verschillende diagnosemiddelen worden gebruikt. In de meeste gevallen zijn dat echter de klassieke methoden ultrageluid (echografie), MRI tijdens zwangerschap (= magnetische resonantie beeldvorming) en CT (= computertomografie). Zeker gezien de stralingsblootstelling van het ongeboren kind zijn alle procedures die tot een diagnose leiden goed in balans.
Alleen MRI kan worden uitgevoerd tijdens zwangerschap zonder blootstelling aan straling. Maar zelfs hier zijn er strikte beperkingen: Röntgenstraal diagnostiek is de methode van eerste keuze voor zwangerschaps-pelveopathie. Cytologie en colposcopie spelen een belangrijke rol als baarmoederhalskanker wordt vermoed.
Deze omvatten het nemen van een uitstrijkje van de epitheel van de hals en het inspecteren van de baarmoederhals met een colposcoop. Niet te vergeten is een goed anamnese-interview met de patiënt, om alvast mogelijke oorzaken voor stuitbeen pijn gedurende zwangerschap. De pijn geschiedenis omvat de locatie, het type, de frequentie en de intensiteit van pijn. Bovendien is het relevant om te weten sinds wanneer het stuitbeen pijn heeft bestaan, of de pijn uitstraalt en of de patiënt de pijn in een oorzakelijk verband kan plaatsen (bijvoorbeeld een val op de stuitbeenTen slotte moet de behandelende arts vragen of er al maatregelen zijn genomen om pijn te verlichten, zo ja, welke en of er houdingen zijn waarin de pijn in het stuitbeen sterker of zwakker is.
Welke arts behandelt stuitbeenpijn tijdens de zwangerschap?
Het eerste aanspreekpunt aangaande pijn tijdens de zwangerschap zou de gynaecoloog moeten zijn. Over het algemeen komt pijn in het stuitbeen veel voor tijdens de zwangerschap en is het geen reden tot bezorgdheid. Desalniettemin kan in enkele gevallen een andere oorzaak van pijn in het stuitbeen mogelijk zijn. Om een mogelijke onnatuurlijke oorzaak van uw stuitbeenpijn uit te sluiten, dient u uw gynaecoloog te raadplegen. Uw gynaecoloog kan u dan doorverwijzen naar een orthopedisch chirurg of fysiotherapeut, die de pijn in het stuitbeen gericht kan behandelen.
Therapie
Ook hier hangt het type therapie mede af van de oorzaak van de pijn in het stuitbeen. De eerste prioriteit is het verlichten van de symptomen, dwz het behandelen van de pijn. Dit kan gedaan worden met pijnstillers (pijnstillers) zoals paracetamol.
In tegenstelling tot ASA, paracetamol kan ook tijdens de zwangerschap worden ingenomen. De werkzame stof acetylsalicylzuur (ASA) heeft nog een andere bijwerking, namelijk een vroege sluiting van de ductus botalli, een speciale verbinding tussen de aorta en de pulmonale stam (longslagaders) in de bloedbaan van het kind. Bovendien remt ASA bloed stolling, zodat het alleen mag worden ingenomen tot het einde van de 37e week van de zwangerschap, of helemaal niet, anders is er een verhoogd risico op bloeding tijdens de geboorte.
paracetamol is daarom de pijnstiller bij voorkeur tijdens de zwangerschap. Naast medicamenteuze behandeling zijn er andere nuttige therapeutische maatregelen. Vooral tijdens de zwangerschap kan pijn in het stuitbeen worden verlicht door een zitkussen of heupgordel te gebruiken.
Een belangrijk uitgangspunt van de therapie is het spierstelsel. Als de pijn in het stuitbeen het gevolg is van spierspanning, warmte therapie is nuttig (bijvoorbeeld bij warmtepleisters zoals ThermaCare®). Over het algemeen is het ook handig om te kiezen voor een spierontspannende maar ook voor spieropbouwende therapie.
Gespannen spieren kunnen worden losgemaakt door massage of fysiotherapie, zodat de pijn in het stuitbeen in de loop van de tijd minder ernstig wordt. De achtergrond van spieropbouw is om zowel de rug als de bekkenbodem spieren om een betere stabiliteit te bereiken. Als de pijn in het stuitbeen te wijten is aan beknelling van de zenuwen, acupunctuur als therapeutisch hulpmiddel de symptomen kunnen verlichten.
In de regel zijn alle bovengenoemde conservatieve therapeutische benaderingen voldoende om pijn in het stuitbeen te bestrijden. Alleen in het geval van een stuitbeen breuk is er mogelijk een indicatie voor een operatie, waarbij resectie, dat wil zeggen verwijdering van het botdeel, wordt uitgevoerd. Aangezien het stuitbeen de onderste botstructuur is, is verwijdering relatief probleemloos.
Helaas is het niet mogelijk om in algemene termen te zeggen dat de pijn in het stuitbeen na de zwangerschap weer zal verbeteren. In sommige gevallen wordt de pijn in het stuitbeen alleen veroorzaakt door het geboorteproces en treedt daarom pas op na de geboorte. Oefeningen om pijn in het stuitbeen te behandelen zijn vooral nuttig als er een spieroorzaak is.
In dit geval, naast meer bewegen en het gebruik van een stuitkussen, het trainen van de bekkenbodem en rugspieren helpen meestal.
- Oefening 1: Uitgangshouding: viervoetig staan (op de grond rusten met beide handpalmen, knieën en schenen) -Het bekken moet tijdens deze oefening naar boven worden gekanteld. Wervel voor wervel, vorm langzaam een boog met de wervelkolom.
Wanneer een maximale gebogen positie is bereikt, wordt deze enkele seconden vastgehouden. Ten slotte wordt het bekken naar beneden gekanteld en wordt de kromming langzaam opgelost.
- Oefening 2: Uitgangshouding: op je rug liggen, armen ontspannen en opzij gelegd, voeten opgetild op een afstand van ongeveer twintig centimeter. De bilspieren moeten volledig aangespannen zijn (tijdens de hele oefening!)
en de billen en buik moeten naar het plafond worden opgetild. De knieën mogen elkaar niet raken en de afstand tussen hen moet gelijk blijven. De positie wordt dan een paar seconden vastgehouden.
Leg dan langzaam de billen weer op de grond. De schouders mogen nooit van de vloer komen.
- Oefening 3: Uitgangshouding: Kleermakerszit, rechte rug. Bij deze oefening wordt de spanning van de bekkenbodem spieren moeten actief worden waargenomen.
Span de spieren sterk aan en voel hoe de bekkenbodem omhoog gaat. De positie en spanning moeten een paar seconden worden vastgehouden. De oefening kan zo vaak als gewenst worden herhaald met short ontspanning fasen.
De zitring is een zitkussen met een gat in het midden. Deze zitring is meestal gemaakt van een opblaasbaar plastic of schuim.
Zo'n zittingring kan handig zijn in het geval van pijn in het stuitbeen, na operaties of zelfs tijdens en na de zwangerschap. Zitten op een zittingring is bedoeld om een holle zitting te creëren die het stuitbeen, het anale gebied en de wervelkolom ontlast. De zachte materialen zorgen ervoor dat de gebruiker lang zonder nieuw op de zitring kan zitten spanningen.
Als gevolg hiervan moet een pijnloos, comfortabel zitten worden gegarandeerd. Voor pijn in het stuitbeen in het algemeen of vooral tijdens de zwangerschap, zogenaamd kinesiologie tapes kunnen naast fysiotherapie helpen. Het is echter algemeen aanvaard dat "tapen" gebruikt moet worden als een ondersteunende en overbruggende maatregel tot aan fysiotherapie, en niet als enige therapie.
Het belangrijkste effect van "Taping" is waarschijnlijk pijnverlichting. Dit wordt bereikt door de spanning- en drukprikkels die de tape op het huidoppervlak produceert. De spanning en druk activeren zenuwuiteinden onder het huidoppervlak, die op hun beurt signalen kunnen overbrengen naar de spinal cord. Een kettingreactie kan dus de spierspanning en spierspanning verminderen, wat resulteert in waargenomen pijnverlichting. Om de tape correct op de rug aan te brengen, moet u een getraind persoon raadplegen.
