Depressie in topsport heeft uiterlijk na de zelfmoord van doelman Robert Enke media-aandacht getrokken. Desalniettemin is het onderwerp nog niet voldoende behandeld. Hoewel de ziekte allang in de samenleving is aangekomen, is er nog geen brug naar topsport, ondanks veel geroep om hulp van atleten en verantwoordelijken. Integendeel, er moet worden aangenomen dat het onderwerp nog steeds taboe is, ondanks prominente patiënten en wijdverbreide verspreiding. Naast deze mantel van stilte moet hieraan worden toegevoegd dat ondanks de alarmerende cijfers van de Duitse Sporthulp (9.3% van de ondervraagde atleten lijdt aan een depressieve ziekte), er maar weinig initiatief is genomen om het probleem tegen te gaan. Het taboe en de schaamte van de getroffenen blijkt ook uit het onderzoek van het Federal Institute for Sports Science. Hoewel 49.8 procent zei niet depressief te zijn, onthield nog eens 40.9 procent zich van de vraag. Dit toont aan dat het onderwerp in de sport nog steeds taboe is.
Wat is een depressie?
Schematische weergave van triggers en precipitanten voor Depressie in competitieve sporten. Om het onderwerp adequaat te presenteren, is het eerst nodig om uit te leggen wat Depressie staat op de eerste plaats en welke symptomen kunnen optreden. Definitie: “Depressies zijn psychologische stoornissen waarbij karakteristieke symptoompatronen met uitgesproken stemmingswisselingen, vooral neerslachtigheid, vreugdeloosheid, emotionele leegte, gebrek aan interesse en verlies van drive gedurende langere tijd bestaan. Daaraan gekoppeld komen vaak veel lichamelijke klachten voor. ” (Bron: Instituut en polikliniek voor medische psychologie - Universtitätsklinikum Hamburg-Eppendorf).
Allereerst worden in een hoofdstuk de oorzaken uitgelegd die depressie kunnen veroorzaken. Hier vooral spanning, te hoge eisen, blessures en het daarmee gepaard gaande gebrek aan de vereiste prestatie moeten worden vermeld. Een ander punt is het ervaren en verwerken van mislukkingen als oorzaak van depressie. Hoofdstuk twee behandelt voornamelijk het preventieve maatregelen die zijn vastgesteld in geïsoleerde gevallen na de dood van Enke. Hoofdstuk drie beschrijft enkele prominente gevallen. Dit is niet alleen met betrekking tot de brede verspreiding van de ziekte, maar eerder met betrekking tot het heersende taboe en de schaamte van atleten om zich vanwege de ziekte tot het publiek te wenden. Het laatste hoofdstuk omvat de resultaten. Daarnaast wordt een vooruitblik gewaagd. Is het doorbreken van het taboe realistisch en hoe gaat de samenleving in de toekomst met de ziekte om? Welke ontwikkeling is te verwachten? Dit zijn de centrale vragen die tot slot moeten worden beantwoord.
Oorzaken
Sporters worden grotendeels beoordeeld op hun prestaties. Een speler die zichzelf bovendien definieert door zijn prestatie, is overgeleverd aan aanzienlijke druk en is bijzonder vatbaar voor depressies als de prestatie uitblijft. Bovendien omvatten de triggers van depressie verschillende factoren. Enerzijds biologische redenen, dwz spanning hormonen en neurotransmitters in de hersenen zijn doorslaggevend. Deze neurotransmitters verzenden informatie tussen synapsen en beïnvloeden het dagelijkse leven. Aan de andere kant spelen sommige psychologische factoren een doorslaggevende rol. Permanente overbelasting op het werk of stressvolle levensgebeurtenissen zijn situaties die depressie kunnen veroorzaken. Toegepast op het gebied van topsport kunnen de volgende triggers worden genoemd.
Symptomen, klachten en tekenen
Depressie bij een topsporter is meestal erg moeilijk te diagnosticeren, omdat de omgeving vaak niet de nodige aandacht heeft. Desalniettemin is het een veel voorkomend ziektebeeld dat kan worden veroorzaakt door prestatiedruk en succes in combinatie met twijfel aan zichzelf en soms tegenslagen. De meeste patiënten proberen hun ziekte en de bijbehorende emotionele fluctuaties zo goed mogelijk te verbergen en ontwikkelen daarbij vaak een grote vaardigheid. De symptomen zijn echter net zo ernstig als bij elke andere depressie: de vreugde in het eigen leven neemt af, lethargie treedt op en leidt tot een gebrek aan motivatie en een gebrek aan drive. Dit heeft een negatief effect op het trainingsgedrag en de trainingseffecten. Naast de prestatiedruk staat de getroffen persoon nu ook onder druk om zijn gebrek aan prestatie en de ziekte, die hij zelf vaak niet herkent, te verbergen. Als gevolg van de onderdrukking verschijnen er nog meer symptomen, deze kunnen variëren van verlies van eetlust en slapeloosheid voor psychosomatische ziekten. Heel vaak is er ook sprake van een verstoord eetgedrag, problemen met de spijsvertering en symptomen die ten onrechte worden geclassificeerd op het gebied van allergieën. Bij voortschrijdende, niet-herkende en onbehandelde depressie ontwikkelt het ziektebeeld zich zodanig dat de patiënt vroeg of laat zijn sport niet meer op prestatieniveau kan beoefenen.
Trigger of triggers
Spanning: veel atleten noemen de enorme stress die op atleten rust. Er wordt onderscheid gemaakt tussen wedstrijdgerelateerde en alledaagse stressfactoren. Hierbij zijn vooral faalangst en conflicten met coaches, partners of het gezin het vermelden waard. Dat hebben de sportpsycholoog Nixdorf en haar collega's Beckmann en Hautzinger beschreven voorwaarde in hun publicatie: “Prevalentie van depressieve symptomen en correlerende variabelen onder Duitse topsporters: eerste inzicht. J Clin Sport Psychol ”, pasten ze het toe op topsport en zochten ze een verband tussen chronische stress en depressie. Andere sportpsychologen stellen echter dat psychologische stress niet voldoende is als enige trigger. Overmatige eisen: De fysieke belasting waaraan een atleet wordt blootgesteld, is een andere reden voor het ontstaan van depressie. Deze hoge niveaus van stress zijn nodig om de prestaties te verbeteren. De eisen die aan de atleet worden gesteld, worden steeds groter en hij of zij kan niet meer aan de verwachtingen voldoen zonder blijvende prestatieverhogingen. Het probleem, in dergelijke gevallen wordt de herstelfase vaak genegeerd. Zodra de relatie tussen belasting en herstel over een langere periode uit balans raakt, bestaat het risico om in een staat van overtraining stijgt. Dit kenmerkt zich door 피로, gewichtsverlies, verlies van eetlust, emotionele labiliteit en slaapstoornissen. Een vergelijking met conventionele depressie toont de gelijkenis van symptomen aan en illustreert verder hoe snel de atleet in deze val kan trappen. Verwondingen: een ernstig letsel is een andere trigger die kan leiden tot depressie. Verwondingen zoals een gescheurd kruisband of een gebroken scheenbeen of kuitbeen kan atleten enkele maanden buiten werking stellen. Niet iedereen heeft het geduld en de motivatie om zich terug te vechten in de gelederen van topsporters. Als het herstel bovendien niet naar wens van de sporter verloopt, maar langdurig aanhoudt en de sporter zijn of haar oude prestatieniveau niet meer kan bereiken, neemt de kans op een depressieve ziekte toe. In dergelijke gevallen voldoet de atleet niet aan zijn of haar eigen verwachtingen, maar ook aan die van fans en supporters. In dit artikel leest u wat de mogelijkheden zijn om deze blessures te voorkomen. Volgens dit artikel worden de drie belangrijkste aspecten van preventie vaak buiten beschouwing gelaten. Juiste opwarming, stretching en afkoeling moet worden genomen hart- door elke atleet bij hogere inspanning. Uit het onderzoek van de Duitse Sports Aid kwam ook naar voren dat met name vrouwelijke atleten na een blessure last hebben van depressies. Dit werd ook bevestigd door de psychologen Appaneal, Levine, Perna en Roh in 2009 in hun publicatie: "Measuring post-blessure depressie bij mannelijke en vrouwelijke competitieve atleten". Uit het onderzoek van Sporthilfe blijkt ook dat ongeveer 10 tot 20 procent van de geblesseerde topsporters aan een depressie lijdt. Het aantal niet-gemelde gevallen is echter erg hoog, dus het werkelijke aantal is nogal speculatief. Mislukkingen: het gebrek aan verwerking van vaak voorkomende mislukkingen is een andere trigger voor depressie. Bovendien zijn professionele sporten een belangrijke economische factor geworden. Vooral het advertentiegeld dat jaarlijks stroomt is immens. Sporters die als adverteerder optreden, zijn meestal ook de beste presteerders en staan vooral in de belangstelling. Het wordt van cruciaal belang wanneer met name deze spelers te maken krijgen met frequente mislukkingen. Enerzijds omdat ze veel media-aandacht genieten en daarom regelmatig te zien zijn, en anderzijds omdat supporters en fans van de teams eerder geneigd zijn de 'leidende wolven' ter verantwoording te roepen dan degenen die minder in de schijnwerper.
het Uiterlijk
Volgens studies bereikt een atleet de bovengenoemde staat van overtraining minstens één keer in zijn of haar carrière. Dit gaat gepaard met depressieve symptomen, die in het ergste geval kunnen uitmonden in een depressie. Maar hoe wordt dit merkbaar? Enkele van de symptomen zijn al genoemd. In wezen is depressie niet alleen merkbaar door verdriet. Dit gerucht doet de ronde in de samenleving, wat bewijst hoe weinig deze ziekte wordt weerspiegeld in de bevolking. Dit komt doordat de symptomen van depressie zijn veelzijdig. Naast toegenomen pessimisme is er ook een verlies van seksuele interesse. Dit kan uitmonden in zelfmoordgedachten. Bovendien laat depressie zich voelen concentratie stoornissen en het onvermogen om beslissingen te nemen. Fysiek symptomen zoals een beklemming in de borst Gebied, diarree net zoals constipatie kan ook worden vermeld.
Complicaties
In het ergste geval kan depressie bij topsport dat wel leiden aan zelfmoordgedachten en uiteindelijk zelfmoord. In de meeste gevallen wordt aan zelfmoord voorafgegaan door lange periodes van verdriet en depressie. De psychische symptomen hebben een sterk negatief effect op sociale contacten en ook op atletische prestaties. De patiënt voelt zich vaak verdrietig en zwak en verliest de zin van het leven. Vaak zijn er ook gevoelens van schaamte en minderwaardigheidscomplexen, die de psychische klachten en depressie verder kunnen verergeren. Vaak veroorzaakt depressie bij topsport ook lichamelijke klachten en complicaties, zoals duizeligheid, hoofdpijn en braken Met diarree. Concentratie en waarnemingsstoornissen komen ook voor. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten aan angst lijden en niet langer de volledige controle over hun leven hebben. In de meeste gevallen wordt de behandeling uitgevoerd door een psycholoog. In ernstige gevallen of in het geval van zelfbeschadiging voorwaardekan opname in een gesloten ziekenhuis nodig zijn. In de meeste gevallen verstrijkt er een lange tijd voordat de behandeling van depressie bij topsport effectief is en de patiënt zich bewust wordt van zijn of haar voorwaarde De behandeling leidt vaak tot succes en er treden geen verdere complicaties op. Het risico bestaat echter dat de patiënt terugvalt.
Wanneer moet je naar een dokter?
Topsporters lijden heel vaak onder de emotionele druk die ze tijdens hun carrière voelen. Zodra ze een lusteloosheid waarnemen die enkele dagen aanhoudt, moeten ze overwegen om op een ondersteunende manier met een therapeut samen te werken. Omdat depressie zich langzaam ontwikkelt, wordt tijdig contact aanbevolen. Als er meerdere voordelen optreden als secundaire plaatsing, neemt in de meeste gevallen het gevoel van mislukking toe en ontstaat er twijfel over de eigen capaciteiten. Daarom is het raadzaam om de innerlijke waarnemingen na een wedstrijd altijd met een arts te bespreken. Deze persoon kan neutraal beoordelen of er nog meer hulp nodig is. Als de getroffen persoon het gevoel heeft dat zijn functioneren niet overeenkomt met zijn mogelijkheden, zal een arts of therapeut helpen om een oplossing te vinden. Als de atleet voelt dat hij niet wordt begrepen door zijn coach of teamleden, heeft hij iemand nodig die hij kan vertrouwen. Dit kan hij vaak buiten de clubleden vinden bij een therapeut. Als het plezier en plezier van de sport verloren gaat, moeten de oorzaken worden onderzocht. Als, ondanks een gevoel van prestatie en het winnen van wedstrijden, gevoelens van geluk herhaaldelijk uitblijven, moet een therapeut worden geraadpleegd. Bij zelfmoordgedachten of een aanhoudend gebrek aan drive heeft de topsporter hulp en emotionele steun nodig van een psycholoog of psychotherapeut.
Behandelingspaden
Sporters die deze symptomen meerdere keren op zichzelf ervaren, dienen een arts te raadplegen. Het is raadzaam om eerst de huisarts te bezoeken voor een eerste objectieve beoordeling, adviseert dr.Frank Schneider, specialist in psychiatrie, psychotherapie en psychologisch psychotherapeut. Als de huisarts een depressie mogelijk acht, wordt de getroffen sporter verwezen naar een specialist in psychiatrie en psychotherapie Er zijn verschillende psychiatrisch-psychotherapeutische behandelingsdiensten die niet alleen preventief proberen atleten en zorgverleners te sensibiliseren, maar ook vroegtijdig kunnen ingrijpen in geval van nood.
Psychotherapie
Om depressieve denkpatronen en symptomen te verlichten, psychotherapie is onderverdeeld in drie stappen. De eerste is het opbouwen van een normale dagelijkse structuur. Dit betekent dat de patiënt enerzijds bewust plezierige bezigheden moet verrichten, maar anderzijds ook het hoofd moet bieden aan taken in het dagelijks leven. De tweede stap betreft het verminderen van negatieve denkpatronen. De patiënt dient zich te realiseren dat de eenzijdige, negatieve denkpatronen zeker vanuit een ander perspectief kunnen worden bekeken, mogelijk leidend tot een positievere conclusie. Het derde aspect is het trainen van sociale vaardigheden. Dit is met name van belang omdat depressieve mensen enerzijds moeten leren contact te leggen met andere mensen en anderzijds hun eigen opvattingen met zelfvertrouwen moeten uitdragen.
Behandeling met geneesmiddelen
Het is niet ongebruikelijk om zijn toevlucht te nemen tot antidepressiva voor depressie. Voor atleten betekent dit dat de medicatie getoetst moet worden aan de World Anti-doping Agentschap lijst. Dit komt doordat verschillende stoffen worden aangegeven als doping agenten en verboden in professionele sporten. Dit verdere informatie helpt om erachter te komen welke stoffen in professionele sporten verboden zijn. Om deze reden is het belangrijk om het voorgeschreven te controleren drugs tegen de lijst. In principe echter antidepressiva staan niet op de lijst, maar er moet wel rekening gehouden worden met de richtlijnen.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van depressie bij topsport is individueel en hangt af van verschillende factoren. Het beloop is ongunstig zodra er nieuwe psychische aandoeningen optreden. Deze vereisen vaak meerdere jaren intensieve training therapie De prognose verbetert met een open benadering van de ziekte en een begripvolle sociale omgeving. Veel sporters ervaren dit als een verademing. Ook nuttig voor een goede prognose is de combinatie van psychotherapie met de administratie van medicatie. Sinds de drugs zijn onderworpen aan strikte sportieve richtlijnen van de Anti doping Keuzevrijheid, er moet speciale aandacht worden besteed. Als alternatief kan gebruik worden gemaakt van natuurlijke remedies. Topsporters staan onder bijzondere aandacht en publieke belangstelling. Dit vormt een uitdaging bij de behandeling van depressie die moet worden aangepakt. Omdat de privé-activiteiten van de topsporter vaak door de pers worden geobserveerd en aan het publiek worden doorgegeven, wordt de privacy van de sporter geschonden. Dit heeft een negatieve invloed op de prognose van veel getroffen individuen en kan het risico op een hernieuwde depressieve fase vergroten. Bij afwezigheid van sportief succes bestaat ook het risico van een negatieve impact op de volksgezondheid van de topsporter. Als de patiënt erin slaagt een gevoel van prestatie op te bouwen buiten de sport om, verbetert het welzijn normaal gesproken.
Preventieve maatregelen
De leerstoel Sportpsychologie aan de Technische Universiteit van München heeft een reeks preventieve suggesties gedaan maatregelen om zowel atleten als degenen die verantwoordelijk zijn in clubs te helpen bij het bestrijden van depressieve symptomen. Met name coaches en trainers dienen hier genoemd te worden, aangezien zij in een goede positie verkeren om het gedrag van spelers objectief te beoordelen en zo de ziekte in een vroeg stadium op te sporen. Preventief maatregelen onder meer het aanpassen van de trainingsbelasting, omdat de conditie van overtraining is een permanent gevaar in competitiesporten. Bovendien moet regeneratie worden bevorderd. Gevarieerde herstelfasen helpen sporters om stress tegen te gaan. De stressfactor zou sowieso meer aandacht moeten krijgen in wedstrijdsporten, want als een sporter het aankan, verkleint hij of zij de kans op depressieve symptomen. Bovendien helpt het omgaan met deze situaties bij het omgaan met mislukkingen. Sommige atleten die de mislukkingen niet kunnen verwerken, lopen het risico te breken door blijvende mislukkingen. Daarnaast is het belangrijk dat atleten een omgeving krijgen waarin ze te allen tijde toegang hebben tot hulp als ze symptomen ervaren en, indien nodig, voldoende aandacht krijgen tijdens training en wedstrijd.
Nazorg
Depressie bij topsport is een veel voorkomend maar vooral taboe-fenomeen. Uit deze zin komt het probleem van de nazorg al naar voren. Als de sportwereld dit onderwerp openlijk zou behandelen, zou elke depressieve wedstrijdsporter overdag en in het openbaar naar een therapeut kunnen gaan. Hij of zij zou een adequate acute behandeling en nazorg kunnen krijgen om ervoor te zorgen dat hij of zij daarna psychisch stabiel blijft. Het probleem is dat veel topsporters met burn-out, eet stoornissen, Angst stoornissen, slaapstoornissen of depressie moeten hun lijden verbergen. Sommige topsporters gaan stiekem naar een psychiater of een gespecialiseerde kliniek onder een valse naam. Anderen blijven zonder enige behandeling uit angst voor hun reputatie. Onder dergelijke omstandigheden is nazorg moeilijk uitvoerbaar. Bovendien worden ziekenhuisverblijven vaak gezien als verwondingsgerelateerd ziekenhuisverblijf. Dit om elk vermoeden van geestesziekte Psychiatrische nazorg zou vooral nuttig zijn bij wedstrijdsporters. De meeste depressieve topsporters blijven actief in topsport. Ze worden dus nog steeds blootgesteld aan stress, druk om te slagen en druk om te presteren. Bovendien nemen sommigen van hen antidepressiva Sommigen van hen vervangen of aanvullen ze met kalmerende middelen en dergelijke. Om deze reden zouden topsporters met een depressie medisch gevolgd moeten worden - en niet alleen op hun fysieke conditie. Preventieve maatregelen zouden voor sportverenigingen net zo nodig zijn als nazorg van depressieve topsporters door getrainde specialisten.
Overleg met een sportpsycholoog.
Atleten en clubs dienen een sportpsycholoog in dienst te nemen als adviseur. De psychologische afdeling van de Duitse voetbalbond zorgt voor zowel spelers als coaches van nationale teams. Hans-Dieter Hermann is tien jaar psycholoog geweest bij het nationale herenteam en bevestigt de bevindingen die tot nu toe in onderzoek zijn gepubliceerd. Het feit dat nationale spelers zowel op het veld moeten presteren als hun gedrag buiten het veld altijd wordt beoordeeld, kan de mentale prestaties van atleten beïnvloeden. Verder mag niet worden vergeten dat topsporters ook een privéleven hebben waarin het af en toe mis kan gaan. De sportpsycholoog fungeert dan ook niet per se alleen als sporttherapeut, maar ook als aanspreekpunt als het privéleven uit de hand loopt. Er moet echter altijd aan worden herinnerd dat de sportpsycholoog in dienst is van de "werkgever". Vooral als het gaat om het taboe-onderwerp van depressie, moet worden bedacht dat de atleet zichzelf naar zijn club “uitliep”. Zelfstandige therapeuten of psychologen zijn daarom een ander alternatief als het onderwerp niet de nodige aandacht krijgt binnen de club.
Reacties van de federaties en clubs
Robert Enke (2008)
De zelfmoord van Robert Enke vijf jaar geleden maakte niet alleen het publiek wakker, maar ook de clubs en verenigingen. De Duitse voetbalcompetitie (DFL) heeft de clubs nu verplicht een psycholoog in te huren. Volgens een bericht in het nieuwsmagazine Focus is de scène echter nog steeds niet voldoende gesensibiliseerd. Maximilian Türk van de DFL bevestigde dat de clubs daartoe verplicht waren. De focus, zei hij, lag vooral op het voorbereiden van met name jonge spelers op de zware business van het profvoetbal. In de fankampen tellen de initiatieven van de clubs echter relatief weinig mee. Hier telt alleen succes en als dit niet uitkomt, moeten individuele spelers de scheldpartijen en fluittonen onder ogen zien.
De Robert Enke Foundation
Na de zelfmoord van de doelman hebben zowel de Duitse voetbalbond, de League Association als de Bundesliga-club Hannover 96 een liefdadigheidsinstelling opgericht om het bewustzijn van depressie als een ziekte te vergroten. De Robert Enke Foundation informeert zowel de sport als het grote publiek over de ziekte door middel van studies en discussies. Het initiatief geniet daarbij een grote populariteit. Zo werd onlangs een speciale tentoonstelling van vijf dagen gehouden in Hannover, Duitsland, zowel om de doelman te herdenken als om mensen een idee te geven van hoe depressie kan 'aanvoelen'. Dit werd gepresenteerd in een aparte ruimte door middel van verschillende akoestische, sociale en visuele prikkels. Daarnaast biedt de stichting een begeleidingsdienst aan voor mensen die ook aan deze ziekte lijden.
Bekende voorbeelden
Sebastiaan Deisler
De voormalig profvoetballer maakte in 2003 zijn ziekte openbaar. Hiermee doorbrak hij een taboe in de topsport. Destijds was de spelmaker van het nationale team slechts 23 jaar oud. Vier jaar later beëindigde hij officieel zijn carrière nadat hij verschillende therapieën had ondergaan. In totaal moest Deisler tijdens zijn carrière zeven knie- en liesoperaties ondergaan. Hoewel hij begrip kreeg voor zijn verhuizing, werd hij door sommigen in de scene ook wel een 'care case' genoemd.
Gianluigi Buffon
Een atleet die de ziekte wist te verslaan en later in zijn leven bleef concurreren als professionele doelman, is Gianluigi Buffon. “De problemen deden zich precies op een kruispunt in mijn leven voor. In de overgangsperiode tussen jeugd en opgroeien. In mijn hoofdzijn er veel dingen veranderd. Nu gaat het weer goed, ”zei Buffon, die een depressie binnen zes maanden kon overwinnen.
Robert Enke
Enke's dood in 2009 was een schokken moment voor Duits voetbal. Voor zijn zelfmoord ging de doelman door een handschoen van professioneel voetbal. Aanvankelijk gevierd als een absoluut talent in de jeugdselecties en een Bundesliga-doelman bij Borussia Mönchengladbach en later bij Hannover 96, maakte Enke ondertussen verschillende ups en downs door, die hem vormden maar hem ook in een depressie stortten. Voor de Duitse beroepssport betekende de zelfmoord een caesuur, pas vanaf dat moment werden de eerste initiatieven genomen om de ziekte in de sport te bestrijden.
Conclusie
Wat is er in de publieke sfeer gebeurd met betrekking tot de ziekte van depressie in professionele sporten? Deze vraag is niet eenvoudig te beantwoorden. De initiatieven die enerzijds door de DFL zijn gelanceerd, en anderzijds de stichtingen die zich met het onderwerp bezighouden, verdienen zeker een positieve vermelding. Bovendien moet worden erkend dat een groot aantal studies het onderwerp vanuit een breed scala van invalshoeken onderzoeken. Representatief hierbij is de studie van de Duitse Sports Aid, die de urgentie heeft aangetoond door middel van een anonieme enquête in de topsport.
Taboes doorbreken
De aan het begin naar voren gebrachte stelling dat depressie in de topsport een taboe blijft, kan niet geheel worden weerlegd. Hoewel enkele prominente voorbeelden hebben aangetoond dat de ziekte enerzijds een hoog suïcidaal risico inhoudt, maar anderzijds zeker kan worden overwonnen door professionele therapeutische maatregelen, is er nog steeds weinig publieke kennis van atleten die worstelen met depressie.
Outlook
Het is daarom erg moeilijk om een visie op dit gevoelige onderwerp te wagen. Feit is echter dat zolang de maatschappelijke opvatting over de ziekte niet verandert, de topsport het onderwerp taboe zal blijven maken. Vooral de fankampen worden nog steeds gekenmerkt door onwetende neigingen die niet zullen veranderen, tenzij de algemene indruk over de ziekte in de samenleving verandert.
Hier is wat u zelf kunt doen
De ziekte depressie kan een negatieve invloed hebben op het leven en het succes van topsporters. Iedereen die aan een depressie lijdt, moet onmiddellijk een specialist raadplegen in de vorm van een psychiater of psychotherapeut. Naast medische behandeling kunnen ook tal van zelfhulptips een positief effect hebben op het ziektebeeld van depressie. Omdat topsporters doorgaans onder grote prestatiedruk staan, is het belangrijk om voldoende te ontspannen. Naast periodes van spanning moeten er ook voldoende zijn ontspanning periodes in de dagelijkse routine van de atleet. Atleten moeten hun innerlijke stem volgen en vaker activiteiten ondernemen die hen goed doen - of het nu gaat om een warm bad, een goed boek, ontspannende muziek of een rustige wandeling. Iedereen is anders en heeft individuele voorkeuren en hobby's. Ontspanning technieken zoals autogene training of progressieve spier ontspanning kan ook de fysieke en mentale spanning verminderen en zo de tevredenheid en het welzijn van atleten verhogen. Bovendien moeten atleten altijd aandacht besteden aan een evenwichtige dieet dat is aangepast aan de verhoogde fysieke activiteit. Een goede dieet voorziet het lichaam van alle voedingsstoffen die nodig zijn voor een soepele werking. Omdat hoge prestatiedruk meestal deel uitmaakt van het leven van een topsporter, moeten atleten altijd werken aan hun zelfrespect en mentale sterkte.
