Hashimoto's thyroïditis: symptomen en diagnose

Bijna altijd is de ontsteking begint verraderlijk - niets doet pijn, er zijn geen klachten. Na enige tijd is de schildklier kan langzaam groter worden, maar dit wordt vaak niet eens opgemerkt door de aangedane persoon. Af en toe, tijdens acute "ontstekingsaanvallen", schildklier hormonen worden plotseling vrijgegeven in de bloed, veroorzaakt symptomen van hyperthyreoïdie​ Pas later tekenen van hypothyreoïdie geleidelijk verschijnen.

Symptomen van thyroïditis van Hashimoto.

Deze symptomen kenmerken de thyroïditis van Hashimoto:

  • Tekenen van hyperthyreoïdie: een snelle en onregelmatige pols, trillen van de handen, gevoeligheid voor warmte en neiging tot zweten zijn typisch. De huid is warm en vochtig, stoelgang is frequent en zacht, er is gewichtsverlies ondanks verhoogde eetlust, en haaruitval​ Spieren kunnen pijn doen en vrouwen ervaren vaak onregelmatige menstruaties. Lijders zijn nerveus en prikkelbaar en hebben er last van slapeloosheid.
  • Tekenen van hypothyreoïdie: het ontbreken van schildklier hormonen leidt tot gevoeligheid voor koud, vertraagde pols en hart- vergroting, verminderde eetlust en gewichtstoename. Huid is koel en droog, nagels bros, haar wordt dun en ruig, stem hees en ruw. Getroffen personen lijken vaak traag en lusteloos of depressief, en het libido is verminderd. Menstruele onregelmatigheden kunnen ook voorkomen. Vaak zijn de cholesterol niveaus in de bloed worden verhoogd.

Diverse antilichamen en het verstoorde hormoon evenwicht wel leiden tot een verminderd zwangerschap tarief en verhoogd risico op miskraam bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Naast de medische geschiedenis en palpatiebevindingen van de schildklier bloed test is de focus van het diagnostische proces. Dit kan hormoonveranderingen detecteren en het specifieke bepalen antilichamen tegen schildklierweefsel. De hormoonwaarden komen echter niet noodzakelijk overeen met de huidige symptomen, en de antilichamen zijn niet altijd aanwezig of zijn in wisselende aantallen aanwezig. Echografie kan worden gebruikt om de grootte en structuur van de schildklier.