Denkstoornissen: oorzaken, behandeling en hulp

Denkstoornissen kunnen worden onderverdeeld in formele en inhoudelijke denkstoornissen. Ze vertegenwoordigen geen onafhankelijke ziekten, maar komen voor in de context van psychische stoornissen, neurologische ziekten of individuele syndromen. De therapie van de denkstoornis hangt af van de onderliggende ziekte.

Wat zijn gedachtestoornissen?

Denkstoornissen vertegenwoordigen mentale afwijkingen die kunnen optreden in de context van verschillende psychische stoornissen, syndromen en neurologische aandoeningen. De "Association for Methodology and Documentation in Psychiatry" (AMDP) maakt onderscheid tussen formele en inhoudelijke denkstoornissen. Formele denkstoornissen zijn beperkingen van het denkproces. De AMDP-beoordeling evalueert het cognitief functioneren van een patiënt aan de hand van de volgende criteria, zoals langzaam denken, remming van het denken, vernauwd denken, doorzettingsvermogen, herkauwen en vlucht van ideeën. De andere categorie van denkstoornissen, inhoudelijke denkstoornissen, bestaat voornamelijk uit verschillende waanideeën, maar ook uit dwanghandelingen en overgewaardeerde ideeën. Afhankelijk van waar het waanidee op gericht is, verdelen de AMDP-bevindingen stoornissen in het denken in de inhoud in de volgende categorieën:

Waanvoorstellingen, waanvoorstellingen, waanvoorstellingen in relaties, waanvoorstellingen met beperkingen, waanvoorstellingen bij vervolging, waanvoorstellingen van jaloezie en schuldwaanideeën. Waanvoorstellingen van verarming en hypochondrische wanen kunnen echter ook voorkomen.

Oorzaken

Gedachte stoornissen komen voor in de context van verschillende psychische stoornissen; symptomen die kenmerkend zijn voor hen kunnen zich ook manifesteren als gevolg van verschillende fysieke oorzaken, zoals vergiftiging, hersenen schade, beroerte, en anderen. Een voorbeeld van een formele denkstoornis is geremd denken, dat vaak te wijten is aan 'Depressie”Of een andere psychische stoornis. Getroffen individuen ervaren hun eigen denken, of het denkproces, als vertraagd of geblokkeerd. Sommige patiënten hebben het gevoel te moeten “denken” tegen een innerlijke weerstand, die hen verhindert een heldere gedachte tot het einde na te streven. Dit is een typisch cognitief effect van Depressie, wat een affectieve stoornis is, dat wil zeggen een stoornis van emotioneel gevoel. De belangrijkste kenmerken van Depressie het merendeel van de dagen - gedurende een periode van twee weken of langer - depressief zijn en verlies van plezier en / of interesse in (bijna) alles. Geremd denken kan echter ook voorkomen in de context van tal van andere aandoeningen en syndromen. Een voorbeeld van een inhoudelijk denkende stoornis is vervolgingswaanzin, die vooral bekend staat als paranoia waarmee wordt geassocieerd schizofrenie. Schizofrenie is een psychotische stoornis die zich vaak volledig manifesteert aan het begin van het derde decennium van het leven. Schizofrenie kan ook waanideeën omvatten hallucinaties, die elke modaliteit kunnen beïnvloeden, maar voornamelijk voorkomen als visuele, auditieve of tactiele hallucinaties. Psychologie en psychiatrie noemen deze symptomen positieve symptomen; mogelijke negatieve symptomen omvatten daarentegen afvlakking van het affect: getroffen individuen ervaren een beperkt scala aan emoties.

Ziekten met dit symptoom

  • autisme
  • Hersenschudding
  • Schizofrenie
  • Vergiftiging
  • Stroke
  • Hersentumor
  • Ziekte van Alzheimer
  • Paranoia
  • Dementia
  • Affectieve aandoeningen
  • Creutzfeldt-Jakob ziekte
  • Obsessieve-compulsieve stoornis
  • Psychose
  • hallucinaties
  • Depressieve stemming

Diagnose en verloop van de ziekte

Stoornissen in formeel en inhoudelijk denken vertegenwoordigen meestal slechts een deel van de bevindingen en zijn op zichzelf geen ziekten. Artsen, psychologen en therapeuten diagnosticeren denkstoornissen gedeeltelijk op basis van AMDP-richtlijnen. De AMDP geeft checklists uit die de behandelende arts tijdens een consult met de patiënt kan doornemen, of die de patiënt na een sessie kan invullen. In dit proces beoordeelt de behandelaar de patiënt op basis van verschillende criteria die overeenkomen met elk van de formele en inhoudelijke denkstoornissen. Omdat gedachtenstoornissen meestal de gespreksvaardigheden beïnvloeden, is observatie meestal voldoende. Bovendien kunnen gestandaardiseerde cognitieve tests inzicht geven in de huidige prestaties van de patiënt Bepaalde tests, zoals de kloktest of de CERAD-testbatterij, zijn mogelijk nuttig om een ​​verschil te vinden tussen dementie-gerelateerde stoornissen en prestatiestoornissen die het gevolg zijn van andere mentale en neurologische syndromen, stoornissen of ziekten. Het ziekteverloop van een denkstoornis hangt af van de specifieke oorzaak die eraan ten grondslag ligt. Veel denkstoornissen zijn te behandelen. Een vroege diagnose is van groot belang en kan het succes van de behandeling aanzienlijk beïnvloeden.

Complicaties

De onderliggende indeling in stoornissen in formeel en inhoudelijk denken scheidt de gebieden van complicaties ook in psychische stoornissen, neurologische aandoeningen en individuele syndromen. Bij formele denkstoornissen zijn complicaties merkbaar door ongebruikelijke observaties, zoals veranderde spraakpatronen en de inhoud van wat er wordt gezegd. Een plotselinge breuk in de gedachtegang of onduidelijke spraak zijn tekenen van mogelijke achteruitgang. Getroffen personen kunnen mogelijk helemaal niet praten of kunnen plotseling vloeiend spreken. Personen geven onbegrijpelijke, onsamenhangende antwoorden, geheugen inhoud is soms niet toegankelijk. Gedachten bestaan ​​soms alleen uit fragmenten van één woord. Complicaties van inhoudsgerelateerde denkstoornissen komen vaak tot uiting in terugkerende bedreigende obsessieve gedachten en impulsieve fantasieën. Een vertekende perceptie en verkeerde interpretatie van werkelijke omstandigheden kenmerken de aandoeningen die gewoonlijk gepaard gaan met enorm ongemak. Een intense emotionaliteit bij de vorming van de wil beïnvloedt de getroffen personen die zo overtuigd zijn van een leidende gedachte. Dit leidt tot verwaarlozing van de activiteiten van het dagelijks leven. De persoon is slechts gedeeltelijk toegankelijk voor bezwaren. De realisatie van de eigen overtuigingen tegen sociale normen wordt het doel van het leven. Religieuze fundamentalisten of politieke fanatici zijn hier te vinden en staan ​​dicht bij waanvoorstellingen en obsessief-compulsieve stoornissen. Een veel voorkomende complicatie van depressie zijn zelfmoordpogingen. Triggers kunnen extreem zijn spanning situaties die in het geval van vervolging of waanvoorstellingen in een relatie bovendien een gevaar voor anderen opleveren.

Wanneer moet je naar een dokter?

Tijdelijke denkstoornissen zijn meestal niet problematisch. Een arts moet worden geraadpleegd als de symptomen plotseling en zonder duidelijke oorzaak optreden, verergeren naarmate ze vorderen, of het normaal functioneren in het dagelijks leven moeilijk of zelfs onmogelijk maken vanwege hun intensiteit en voorkomen. Daarnaast moet een arts worden geraadpleegd als er andere begeleidende klachten zijn zoals hoofdpijnangstaanvallen of depressieve episodes. In de meeste gevallen treden denkstoornissen op tijdens stressvolle levensfasen en dus leiden tot een toename van spanning​ Getroffenen die zich in moeilijke levensomstandigheden bevinden, moeten daarom snel een specialist raadplegen en de symptomen laten verhelderen. Door snelle behandeling kunnen de denkstoornissen meestal snel worden verholpen. Als de symptomen optreden als gevolg van drugsgebruik of in het kader van behandeling met medicatie, dan vereist dit ook professionele opheldering door de arts. Concentratie Tekortkomingen en gestoord denken nemen gewoonlijk toe met de leeftijd - een bezoek aan de dokter is aan te raden als dit boven het normale niveau gebeurt of als andere begeleidende symptomen kunnen worden waargenomen. Onderpulsen en 피로 kan aangeven nier zwakte of hypotensie en borst benauwdheid kan duiden arteriosclerose​ Bij kinderen en zuigelingen die aan denkstoornissen lijden of de indruk wekken van een verminderd mentaal vermogen, dient altijd een arts te worden geraadpleegd.

Behandeling en therapie

De therapie van een denkstoornis hangt af van de oorzaak. In principe kunnen zowel psychologische / psychotherapeutische als psychiatrische / farmacologische behandelingen worden overwogen. Denkstoornissen die te wijten zijn aan een neurologische of andere fysieke oorzaak, vereisen een passende medische behandeling van de onderliggende oorzaak voorwaarde​ Met name psychologische en farmacologische therapieën sluiten elkaar geenszins uit, maar kunnen gelijktijdig en opeenvolgend worden toegepast. Bij ernstige depressies en psychotische stoornissen is bijvoorbeeld vaak ook medicamenteuze behandeling nodig. Als patiënten (tijdelijk) niet meer voor zichzelf kunnen zorgen als gevolg van de huidige denkstoornis en mogelijke andere ziekteverschijnselen, kan intramurale behandeling aangewezen zijn. therapie noodzakelijk, bijvoorbeeld in het geval van zelfmoordpogingen, zeer urgente en indringende gedachten aan de dood, ernstig zelfverwonding en andere. Daarnaast kunnen denkstoornissen, met name inhoudsgerelateerde denkstoornissen, gevaar opleveren voor anderen, bijvoorbeeld vervolging of waanvoorstellingen in relaties. De keuze van de geschikte therapeutische methode hangt niet alleen af ​​van de onderliggende oorzaak, maar ook van individuele factoren, dus generalisatie is niet mogelijk.

Vooruitzichten en prognose

Bij een denkstoornis is er meestal geen uitzicht op genezing zonder het gebruik van medicatie of uitgebreide medische en psychologische behandeling. Een denkstoornis is vaak aanwezig jeugd en verschijnt niet plotseling. Uitzonderingen hierop zijn ongevallen, waarna iemand mogelijk denkstoornissen heeft. De prognose voor behandeling varieert sterk en is nauwelijks universeel te voorspellen. Vaak is daarbij de eigen wil van de patiënt van groot belang. Dit kan ook ondersteund worden door vrienden en familie, zodat het denkproces weer normaal wordt en de denkstoornissen verdwijnen. In de meeste gevallen, in het geval van denkstoornissen, a psychiater of er wordt een psycholoog geraadpleegd, die de patiënt via verschillende spelletjes op taken behandelt en hem zo helpt met het probleem. De aandoening kan echter ook leiden tot agressie en wangedrag als de denkstoornissen ernstig zijn en niet worden behandeld. De patiënt mag in geen geval geïsoleerd worden en moet leren om op de juiste manier met het probleem om te gaan. In het geval van stoornissen in het inhoudelijk denken is het niet ongebruikelijk dat medicatie voor psychische stoornissen moet worden ingenomen om het symptoom te elimineren.

het voorkomen

Specifieke preventie van denkstoornissen is niet mogelijk omdat ze niet geïsoleerd voorkomen, maar in de context van andere ziekten, aandoeningen of syndromen. Als de onderliggende ziekte bekend is, kunnen patiënten terugval tot op zekere hoogte voorkomen door hun voorgeschreven medicijnen in te nemen en ze niet per ongeluk te stoppen. Vooral (maar niet uitsluitend) bij psychotische stoornissen vormt deze omstandigheid een veel voorkomende reden voor terugval. Bovendien kunnen algemene copingstrategieën helpen om extreme stressvolle situaties te vermijden die een terugval kunnen veroorzaken. Deze maatregelen zijn slechts algemene preventie; Afhankelijk van de onderliggende aandoening kunnen patiënten aanvullende maatregelen nemen.

Hier is wat u zelf kunt doen

Denkstoornissen kunnen een grote impact hebben op het leven van mensen met de stoornis en hun kwaliteit van leven verminderen. Er zijn meestal niet veel opties voor zelfhulp, aangezien denkstoornissen vooral op oudere leeftijd voorkomen en verband houden met het gebruikelijke verouderingsproces. Iemand met denkstoornissen is vaak afhankelijk van hulp van andere mensen. Dit omvat allereerst de eigen familie van de persoon, evenals vrienden en familieleden. Als het moeilijk is om voor de persoon te zorgen, kan ook de hulp van een verpleeginrichting worden geaccepteerd. Daar staat de persoon onder de hoede van geschoolde professionals en vooral in veiligheid. Dit komt omdat het vaak voorkomt dat mensen met denkstoornissen zichzelf in gevaar brengen of andere mensen verwonden. De denkstoornissen kunnen in enkele gevallen ook worden omgezet in psychopathische gedachten, als deze stoornissen onder invloed van geweld ontstaan. In dergelijke gevallen moet dringend een psycholoog worden geraadpleegd, die de persoon in therapie zal behandelen. Zo kunnen verdere mogelijke conflicten worden vermeden. Ook in dit geval is behandeling met medicatie mogelijk. Als de storingen betrekking hebben op het geheugen, dan oefeningen voor geheugentraining kan hier worden gebruikt. Daarnaast is een motivatie voor de persoon zelf belangrijk, zodat het niet meer aankomt op denkstoornissen.