Wat is schildklierscintigrafie?
Schildklierscintigrafie is een onderzoeksmethode die de activiteit van de schildklier zichtbaar maakt. Zo kunnen bijvoorbeeld tumoren worden opgespoord.
De tracer is structureel vergelijkbaar met jodium, dat wordt opgenomen in de schildklier voor de productie van schildklierhormonen. Daarom hoopt het zich ook op in de schildklier. Hoe actiever de schildkliercellen (thyrocyten) zijn, hoe meer jodium of tracer ze absorberen.
MIBI-scintigrafie en mIBG-scintigrafie
In bepaalde gevallen gebruikt de arts ook andere radioactieve tracers.
Bij MIBI-scintigrafie krijgt de patiënt via een ader methoxy-isobutyl-isonitril gelabeld met technetium toegediend. Hiermee kunnen bijvoorbeeld “koude” schildklierknobbeltjes nauwkeuriger worden opgehelderd, dat wil zeggen weefselgebieden die nauwelijks of geen schildklierhormonen produceren. Soms zijn deze knobbeltjes kwaadaardig.
Beide varianten van scintigrafie (MIBI- en mIBG-scintigrafie) worden niet alleen gebruikt voor nucleair geneeskundig onderzoek van de schildklier, maar ook voor onderzoek van andere delen van het lichaam.
Onderdrukkingsscintigrafie
Wanneer schildklierscintigrafie uitvoeren?
Schildklierscintigrafie kan worden gebruikt om de activiteit van schildklierweefsel in beeld te brengen. Er kunnen bijvoorbeeld goedaardige en kwaadaardige tumoren en autonomieën worden gedetecteerd. In deze context spreekt men ook van koude, warme en hete knobbeltjes:
Koude knoop
Warme knobbel
Een warme knobbel slaat de tracer iets meer op dan de rest van het schildklierweefsel. Het kan een goedaardige knobbel zijn (zelden kwaadaardig).
Hete knobbel
De hete knobbel is een deel van de schildklier waar de tracer intensief wordt opgeslagen. Dit duidt op een goedaardige tumor die aan de normale controle van het lichaam is ontsnapt en schildklierhormonen produceert die volledig onafhankelijk zijn van de huidige vraag (schildklierautonomie).
Schildklierscintigrafie kan zittend of liggend worden uitgevoerd. Tijdens het maken van de beelden dient u hoofdbewegingen en slikken te vermijden (beide kunnen de beeldkwaliteit negatief beïnvloeden). Het onderzoek is geheel pijnloos.
De duur van het onderzoek is afhankelijk van de gebruikte tracer: bij technetiumpertechnetaat kunnen de beelden ongeveer vijf tot 25 minuten na de injectie worden gemaakt. Met natriumjodide moet je twee tot vier uur wachten.
Schildklierscintigrafie mag niet worden uitgevoerd tijdens zwangerschap en borstvoeding. Als het onderzoek tijdens de borstvoeding absoluut noodzakelijk is, moet de borstvoeding worden onderbroken.
De stralingsblootstelling waaraan patiënten worden blootgesteld tijdens schildklierscintigrafie is laag.
