De ziekte van Pomarino, of persistent voorvoet gang, is een loopafwijking die voorkomt bij ongeveer 5% van de kleuters. Het wordt vaak ontdekt tijdens reguliere screeningsonderzoeken; het bewustzijn van het probleem kan echter nog niet bij alle kinderartsen worden verondersteld. In ongeveer de helft van de gevallen "groeit" de ziekte van Pomarino uit naar schoolgaande leeftijd. Niettemin, vroege behandeling met orthesen en fysiotherapie is nuttig.
Wat is de ziekte van Pomarino?
Pomarino-ziekte, of gewoonte voorvoet of teen-tot-teen gang, is genoemd naar David Pomarino, een in Hamburg gevestigde fysiotherapeut en ergotherapeut die de loopstoornis Voor meerdere jaren. Getroffen personen zitten tijdens het lopen alleen op het voorste deel van de bal en de tenen. De rollende fase is grotendeels afwezig. Typerend voor de ziekte van Pomarino is verder de ontwikkeling van een naar beneden taps toelopende hiel (zogenaamde spitse hiel), een uitgesproken holle voet en een verbreed voorvoet met padding voor de voorvoet en vaak een holle rug. Afhankelijk van het ziektebeeld kunnen drie typen worden onderscheiden. Type I komt voor bij 36% van de teenlopers, hier is de loopafwijking het gevolg van een aangeboren spierverkorting. Stand op het hele voetoppervlak is meestal niet mogelijk voor de getroffenen, en hun evenwicht wordt vaak aangetast. In type II teenlopers (52% van de gevallen), de loopstoornis loopt in gezinnen. Patiënten kunnen op het gehele voetoppervlak staan en lopen in hielgang, maar alleen met externe rotatie van de heup. Type III is de zogenaamde situationele teengang. In dit geval is het lopen van de hiel ook zonder meer mogelijk, en de getroffenen vallen alleen in stressvolle situaties in het lopen van teen tot teen. Bij type III-patiënten omvat de ziekte van Pomarino soms ook concentratie stoornissen en gedragsproblemen; er is hier geen familiale clustering.
Oorzaken
De oorzaken van de ziekte van Pomarino zijn grotendeels onverklaard. Type I wordt veroorzaakt door een aangeboren verkorting van de kuitspier (gastrocnemius-spier). Type II lijkt ook gebaseerd te zijn op een genetische aanleg. Bij type III wordt het lopen van teen tot teen vaak geassocieerd met sensorische disfunctie, spiertonusstoornissen en algemene ontwikkelingsstoornissen. Heupdysplasie kan een andere oorzaak zijn van de ziekte van Pomarino. Er zijn aanwijzingen voor een verband met longontsteking ervaren vóór het begin van lopend Psychiatrische stoornissen, orthopedische oorzaken of uitgesproken neuromusculaire stoornissen liggen niet ten grondslag aan het gewone tikken!
Symptomen, klachten en tekenen
De ziekte van Pomarino is voornamelijk te herkennen aan de karakteristieke loopafwijkingen. Getroffen kinderen slepen de voet als gevolg van de afwijking en rollen de zool niet goed. De gang van de voorvoet wordt meestal geassocieerd met een holle rug, die op zijn beurt ernstige gevolgen heeft pijn en spanning. Op de lange termijn leidt een holle rug tot houdingsafwijkingen en chronisch pijn. Als gevolg van de loopstoornis, patiënten lijden aan knie en heup pijn net zoals evenwicht aandoeningen. Daarnaast kunnen er psychische klachten ontstaan, bijvoorbeeld depressieve stemmingen of minderwaardigheidsgevoelens als gevolg van pesten en plagen op school en kleuterschool Bij ongeveer 50 procent van alle getroffen kinderen verdwijnen de symptomen van de ziekte van Pomarino spontaan. De getroffen kinderen vervangen dan de verkeerde gang door een normale hielgang, waarbij de pijn na verloop van tijd ook afneemt. Dit proces kan worden ondersteund door uitgebreide therapie Sommige kinderen hebben tot de volwassenheid last van loopafwijkingen. De symptomen kunnen dan alleen langdurig worden behandeld therapie Uiterlijk wordt de ziekte van Pomarino voornamelijk herkend door de loopstoornis zelf. Andere tekenen kunnen misvormingen zijn in het gebied van de voet. Afhankelijk van de oorzaak kan er ook sprake zijn van roodheid of kraakbeen vorming.
Diagnose en progressie
De ziekte van Pomarino wordt in eerste instantie gediagnosticeerd op basis van het typische looppatroon. Onderzoek van de anatomie van de voet en kuit evenals de mobiliteit van de enkel en heup, een rotatie en evenwicht test, en een accuraat ganganalyse zijn essentieel om de drie typen te onderscheiden. Verder zijn elektromyografische onderzoeken van de voetliftspier (Musculus tibialis anterior) noodzakelijk. Ze dienen ook om de typen te onderscheiden en om ze te onderscheiden van neuromusculaire aandoeningen en spastische verlamming, spierdystrofie en autistisch gedrag, die ook worden geassocieerd met teengang. In ongeveer 50% van de gevallen geneest de ziekte van Pomarino spontaan en wordt de teen-tot-teen-gang vervangen door de hiel-gang. Als de loopafwijking tot in de volwassenheid aanhoudt, manifesteert dit zich meestal als een wankelend looppatroon met holle voeten en verbrede voorvoeten. Vaak treden rug- of kniepijn en heupproblemen op vanwege het niet-fysiologische spanning op het skelet en de spieren. De ziekte van Pomarino type III heeft een bijzonder hoog spontaan herstelpercentage. De prognose voor type I en II is echter ook uitstekend als de aandoening wordt behandeld vóór de leeftijd van 5 jaar. Meer dan 90% van de patiënten geneest binnen een jaar en late complicaties treden niet op. Als de behandeling later begint, is dit meestal duurder, maar het belooft ook goed succes.
Complicaties
Door de ziekte van Pomarino ervaart de patiënt aanzienlijke beperkingen in het dagelijks leven en dus een sterke vermindering van de kwaliteit van leven. In de meeste gevallen leidt deze ziekte tot bewegingsbeperkingen en verder tot ernstige loopstoornissen. Patiënten lijden aan loopinstabiliteit en ook aan verstoringen in concentratie en coördinatie Tijdens het lopen wordt vooral de voorvoet belast, wat kan leiden tot gevolgschade op latere leeftijd. Het is ook niet ongebruikelijk dat getroffenen last hebben van een zogenaamde holle rug, wat kan leiden aan aanzienlijke beperkingen en ook aan pijn in het dagelijks leven. Bovendien kan de ziekte van Pomarino dat wel leiden tot verlamming en verdere verstoringen van de gevoeligheid. Evenzo neemt de veerkracht van de patiënt significant af en komt autistisch gedrag van de patiënt vaak voor. De knieën kunnen pijn doen, wat kan leiden tot prikkelbaarheid van de getroffen persoon. Met behulp van steunzolen kan de ziekte van Pomarino aanzienlijk worden beperkt en relatief goed worden behandeld. Complicaties komen meestal niet voor. Psychische klachten kunnen worden behandeld door een psycholoog. De ziekte van Pomarino vermindert of beperkt in de regel de levensverwachting van de patiënt niet. De behandeling duurt meestal tussen één en twee jaar.
Wanneer moet je naar een dokter?
Wanneer een loopafwijking genaamd de ziekte van Pomarino optreedt bij kleuters, is de voorwaarde wordt meestal ontdekt tijdens een van de routine-examens met een kinderarts of schoolarts. De gang van teen tot teen of voorvoet verdwijnt vaak vanzelf als de kinderen groeien Desalniettemin wordt aanbevolen om een fysiotherapeutische behandeling te overwegen. De reden kan zijn spierverkorting, die de gangafwijking bij de ziekte van Pomarino type 1 veroorzaakt. De effecten van een dergelijke spierverkorting kunnen worden gecorrigeerd of verzacht. De evenwichtsproblemen die af en toe met de ziekte gepaard gaan, kunnen ook worden behandeld. Bij de ziekte van Pomarino type 2 en 3 is de situatie enigszins anders. Bij de ziekte van Pomarino type 3 wordt de arts meestal geraadpleegd vanwege de loopafwijking. In dit geval gaat het gepaard met ontwikkelingsstoornissen, sensorische stoornissen of spiertonusstoornissen. Meestal brengen ouders hun kinderen niet naar de dokter vanwege een loopafwijking. Loopafwijkingen veroorzaken vaak geen andere symptomen. Daarom zijn de meeste ouders niet op de hoogte van een ziekte die de ziekte van Pomarino wordt genoemd. Desalniettemin moet voor de zekerheid een orthopedist worden geraadpleegd in geval van loopafwijkingen. In de loop van de ziekte van Pomarino kunnen knie- of heupproblemen of een uitgesproken holle rug optreden. Als de ziekte van Pomarino type 3 aanwezig is, zijn ook andere symptomen te verwachten. Daarom is opheldering van de oorzaken van loopafwijkingen nuttig.
Behandeling en therapie
Vroeg therapie van de ziekte van Pomarino bestaat volgens Pomarino voornamelijk uit het plaatsen van speciale piramidale inlegzolen. In type I, extra fysiotherapie wordt vaak gebruikt om te promoten stretching van de achillespees Ook als andere problemen zoals een holle rug of beperkte mobiliteit van de enkel gewrichten zijn al aanwezig, ondersteunend fysiotherapie behandeling is voorgeschreven. In de regel is de behandeling na 6 tot 24 maanden voltooid. Als er weinig of geen verbetering is, kan de normale positie van de voet worden geforceerd door orthesen, gipsverband of nachtspalken, meestal in combinatie met verlamming van de kuitspier door injectie van botulinumtoxine Chirurgische correctie van de achillespees pezen wordt alleen gebruikt als alle andere therapeutische methoden zijn uitgeput. Bij type III wordt het verloop meestal afwachtend geobserveerd concentratie problemen en gedragsafwijkingen treden gelijktijdig op met de loopafwijking, ergotherapie kan worden aangegeven.
Vooruitzichten en prognose
Loopafwijking bij de ziekte van Pomarino biedt een goede prognose. De voorwaarde kan goed worden gecorrigeerd met fysiotherapie en medicamenteuze behandeling. Spontaan herstel treedt op in 50 procent van de gevallen, waarbij de teengang wordt vervangen door de hielgang. Een chronische loopafwijking veroorzaakt pijn en leidt tot verkeerde posities, zoals de typische wankele gang. Dit gaat soms gepaard met ernstig lichamelijk ongemak en een beperkt gevoel van welzijn voor de getroffenen. Behandeling is ook mogelijk voor gevorderde ziekten. De vooruitzichten zijn vooral goed als de aandoening op vijfjarige leeftijd wordt gediagnosticeerd en behandeld. In dit geval kan 90 procent van de patiënten binnen een jaar worden genezen. Late effecten zijn onwaarschijnlijk als de ziekte van Pomarino wordt genezen. Schade die al is opgetreden aan het gewrichten en botten kan operatief of met medicatie worden behandeld. Als alternatief kunnen de symptomen aanzienlijk worden verminderd met behulp van inlegzolen. Psychische bijwerkingen worden behandeld in het kader van therapie. De levensverwachting wordt niet beperkt door de ziekte van Pomarino. De behandeling duurt tussen de twaalf en 24 maanden, afhankelijk van het tijdstip van diagnose en de ernst van de aandoening voorwaarde.
het voorkomen
Het voorkomen van de ziekte van Pomarino is niet mogelijk. De loopafwijking treedt op tijdens de eerste pogingen om te lopen. Tijdige therapie met orthesen zorgt er echter voor dat de aandoening geneest zonder late effecten. Algemene voet volksgezondheid maatregelen zoals goed passende schoenen en veelvuldig lopen op blote voeten verbeteren ook de prognose bij de ziekte van Pomarino.
Nazorg
De ziekte van Pomarino vereist niet altijd behandeling. Tiptoeing gaat soms vanzelf achteruit of is mild en veroorzaakt geen symptomen. Nazorg is gebaseerd op of therapie maatregelen zijn uitgevoerd en, zo ja, welke. De specialist controleert de gang en kan indien nodig een hervatting van fysiotherapie of suggereren maatregelen die de patiënt kan gebruiken om thuis zijn tenen te corrigeren. Bij de nazorg voor de ernstige ziekte van Pomarino is ook de podoloog betrokken. De specialist controleert of gewrichtsschade, verkeerde standen en andere typische secundaire symptomen van het lopen op de tenen zijn genezen. Na een chirurgische ingreep moet als onderdeel van de nazorg een uitgebreid onderzoek van de voeten en, indien nodig, de wervelkolom worden uitgevoerd. Nazorg omvat ook een patiëntgesprek. Deze anamnese dient om eventuele latere klachten van de therapie in een vroeg stadium te signaleren en te behandelen. Bovendien kunnen open vragen van het kind worden verduidelijkt. De behandeling wordt gevolgd door therapie voor de veroorzakende aandoening, zoals ADHD or autisme In ieder geval moet het getroffen kind goed worden geobserveerd, zodat er snel gereageerd kan worden als het tikkende gangwerk terugkeert.
Wat u zelf kunt doen
De aandoening komt vooral voor bij kinderen. Deze zijn van nature in een proces van groei en ontwikkeling. Gedurende deze tijd moet ervoor worden gezorgd dat u geschikt schoeisel draagt. Het mag niet te klein en niet te groot zijn, zodat er geen slechte houding wordt geactiveerd. Bovendien moeten kinderen voor de voortbeweging gesloten schoenen dragen die geen hoge hakken hebben. Overgewicht moet worden vermeden, omdat dit leidt tot een toename van de symptomen. Het aanbevolen gewicht kan worden ontleend aan de BMI. Gewichtstoename wordt vermeden met een evenwichtig en gezond dieet Daarnaast worden voldoende fysieke activiteiten aanbevolen als compensatie. Overmatige inspanning of overmatige belasting van het organisme en vooral van het skelet moet worden vermeden. De activiteiten en eisen van het kind moeten worden aangepast aan de beschikbare mogelijkheden, zodat er geen sprake is van overbelasting. In het dagelijks leven moeten voldoende rust- en herstelfasen worden opgenomen. Zodra pijn optreedt of de eerste problemen met de gewrichten ontstaan, moeten de eisen worden verminderd. Sportactiviteiten moeten worden aangepast aan fysieke capaciteiten. Extreme sporten moeten worden vermeden. Het ongemak kan psychologisch veroorzaken spanning Om het welzijn van het kind te stabiliseren en te versterken, is het raadzaam om samen met het kind activiteiten te ondernemen die levensvreugde bevorderen en zelfvertrouwen opbouwen.
