De behandeling
De therapie van a neurodermitis ziekte is aangepast aan het beloop van de ziekte en de ernst van de symptomen. Ter oriëntatie kan men een stappenplan volgen dat individueel moet worden aangepast. De eerste fase van de therapie wordt toegepast in droge huid en bestaat uit een basis huidverzorging die de barrièrefunctie van de huid stabiliseert en bedoeld is om de huid minder gevoelig te maken voor irritaties en allergenen.
Bovendien nemen provocatiefactoren toe neurodermitis moet zoveel mogelijk worden vermeden. Indien mild eczeem optreedt, kunnen aanvullende externe actieve ingrediënten worden gebruikt als een tweede therapiefase. Veel gebruikte zalfadditieven zijn onder meer teunisbloem olie, Sint-janskruid extract, dexpanthenol of zink.
Antiseptische actieve ingrediënten kunnen ook verlichting bieden in het geval van neurodermitis, vooral als er sprake is van overmatige kolonisatie van de huid bacteriën of schimmels. Omdat neurodermitis vaak gepaard gaat met hevige jeuk, omvat de tweede behandelingsfase ook de behandeling van jeuk, wat bijvoorbeeld kan worden gedaan met bruiningsmiddelen. Zogenaamd antihistaminica kan ook een verzachtende werking hebben bij jeuk.
Als er sterkere ontstekingssymptomen optreden, worden zalven met ontstekingsremmende actieve ingrediënten gebruikt, maar meestal met de groep van actieve ingrediënten die bekend staat als glucocorticoïden (cortisone). De glucocorticoïden zijn effectief tegen jeuk en ontsteking van de huid en verlichten ernstige episodes van neurodermitis. Afhankelijk van het type en de ernst van de symptomen worden verschillende actieve ingrediënten gebruikt.
Voor de tweede fase van neurodermitis-therapie zijn zwak of matig effectieve glucocorticoïde preparaten voldoende. In het geval van ernstige aanvallen, sterk glucocorticoïden kan ook extern worden toegepast in de derde fase als het matig is eczeem treedt op. Bestraling met een hoge dosis UV-licht kan een ontstekingsremmend effect hebben op de aangetaste huidgebieden en tijdelijke genezing mogelijk maken.
Langdurig of ernstig eczeem naast de reeds genoemde behandelingsopties systemische therapie nodig (stadium 4). In deze gevallen intern gebruik van cortisone kan worden overwogen. De meest ernstige vormen van neurodermitis worden behandeld met het medicijn cyclosporine A. Cyclosporine A zorgt er vaak voor dat atopisch eczeem snel verdwijnt, maar het heeft ook ernstige ongewenste bijwerkingen en daarom wordt het in principe niet aanbevolen.
Cyclosporine A kan bijvoorbeeld leiden tot een toename van bloed druk, nier schade of tandvleesgroei en kan het optreden van kwaadaardige tumoren bevorderen. cortisone wordt gebruikt bij neurodermitis, vooral in de acute ontstekingsfase. Cortison wordt voornamelijk rechtstreeks op de huid aangebracht door middel van een crème.
Het verlicht zo de ontsteking en helpt ook tegen jeuk. Meestal verdwijnt de jeuk binnen een paar uur, de roodheid verdwijnt meestal binnen een paar dagen. Omdat cortison de huid dunner maakt, ook wel atrofie van de huid genoemd, mag cortison niet te vaak worden gebruikt. Het kan ook leiden tot wond genezen aandoeningen, aangezien cortison de immuunsysteem.
Bij ernstige huidinfecties is cortisontherapie in tabletvorm ook mogelijk. Dit kan echter leiden tot ernstige bijwerkingen zoals hoge bloeddruk, waterretentie of osteoporose. De aanvraag mag daarom alleen worden uitgevoerd in overleg met een arts.
Een neurodermitisziekte gaat gepaard met zeer droge huid. Het is logisch om dit te behandelen droge huid met een zachte huidverzorgingscrème. Voor dit doel kunnen zalven, crèmes en lotions worden gebruikt, die een hoog percentage olie en vocht bevatten.
Deze dagelijkse basisverzorging moet regelmatig worden gebruikt om de barrièrefunctie van de huid te stabiliseren. De huidverzorging moet ook de gevoeligheid van de huid voor allergenen en irritaties verminderen. De samenstelling van crèmes tegen neurodermitis is afhankelijk van de stroming voorwaarde van de huid.
In de regel worden olie-in-water-emulsies gebruikt; in het geval van een zeer droge huid kunnen ook water-in-olie-emulsies worden gebruikt. E Omdat een door neurodermitis aangetaste huid een zeer lage concentratie heeft van ureumkunnen crèmes met ureum de kenmerkende droogheid van de huid helpen verminderen. De toepassing van ureum op de huid in het geval van reeds geïrriteerde of gebarsten huid kan leiden tot verdere irritatie of pijnlijk brandend wanneer toegepast.
Veel andere toevoegingen in crèmes tegen neurodermitis zouden het vermogen van de huid om vocht vast te houden of het genezingsproces verbeteren. Specifieke actieve ingrediënten zoals teunisbloem olie, Sint-janskruid extract, zink of dexpanthenol worden aan de crèmes toegevoegd om de huid te verzorgen. Multilind® Healing Zalf, dat zinkoxide als actief ingrediënt bevat, kan worden gebruikt als huidverzorgingsproduct voor bijvoorbeeld neurodermitis.
Een crème tegen neurodermitis kan ook antiseptische actieve ingrediënten bevatten. Als de huid overmatig wordt gekoloniseerd door bacteriën of schimmels, triclosan, chloorhexidine or antibiotica kan bijvoorbeeld extern worden gebruikt. Aanvullende behandeling met verdund chloorbleekmiddel (natrium hypochlorietoplossing) kan ook de huid verbeteren voorwaarde als het wordt gekoloniseerd door de bacterie Staphylococcus aureus.
Indien de huiduitslag nat is, zijn crèmes met looistoffen verkrijgbaar. Deze hebben een uitdrogende, jeukbestendige en licht ontstekingsremmende werking. Sterkere episodes van neurodermitis worden behandeld met crèmes die immunosuppressiva bevatten, meestal cortison.
Crèmes die cortison bevatten, kunnen in verschillende concentraties en zalfbases worden gebruikt. Voor milde symptomen of op het gezicht zijn hydrocortisoncrèmes vaak voldoende. Aangezien cortisone veel bijwerkingen heeft, moet de indicatie voor het gebruik van crèmes die cortison bevatten individueel door een specialist worden bepaald.
Er zijn veel verschillende huismiddeltjes die kunnen worden gebruikt voor neurodermitis. Omdat niet alle huismiddeltjes hetzelfde effect hebben op elke getroffen persoon, moeten de getroffenen individueel testen wat helpt en wat niet. Enerzijds dienen huismiddeltjes om het vochtgehalte van de huid te verhogen.
Aan de andere kant kunnen huismiddeltjes worden gebruikt in acute fasen van ontsteking en jeuk om het gebruik van cortison te vertragen. Aloe vera gel kan jeuk verlichten, bijvoorbeeld door zijn verkoelende en huidverzachtende werking. Appelazijn verdund met water (verhouding 9: 1) kan ook op de huid worden aangebracht.
Apple cider azijn heeft een ontstekingsremmende werking en kan ook gebruikt worden tegen roodheid en jeuk. Op de huid aangebrachte yoghurt of kwark heeft een verkoelend en dus jeukwerend effect. De yoghurt of kwark wordt na het drogen gewoon weggewassen.
Sint-janskruid olie kan ook de huid kalmeren die is aangetast door neurodermitis. Hyaluronzuur gel kan worden aangebracht om droge huidgebieden van meer vocht te voorzien. Kokosolie is ook een huishoudelijk middel dat de symptomen van acute huiduitslag kan verminderen.
Het zorgt ook voor extra vocht. De olie mag echter niet rechtstreeks op de huid worden aangebracht, maar moet vooraf worden gemengd met een huidvriendelijke basiscrème (verhouding tussen basiscrème en kokosolie 9: 1). Als dit mengsel in de koelkast wordt bewaard, kan het jeuk bij acute ontstekingen extra verminderen door het verkoelende effect.
