Chronische vermoeidheid syndroom (CSF), ook wel bekend als het chronisch vermoeidheidssyndroom of chronisch vermoeidheidssyndroom, is een chronische ziekte met een veelzijdig ziektebeeld. De belangrijkste symptomen manifesteren zich door aanhoudende mentale en fysieke 피로, die zelfs met rust en rust niet verdwijnt.
Wat is chronisch vermoeidheidssyndroom (CSF)?
Chronische vermoeidheid syndroom is een voorwaarde waarin zelfs vandaag de dag veel in het rijk van het onbekende is. Er zijn nog geen universeel aanvaarde normen vastgesteld voor de oorzaken of de juiste therapie. Chronische vermoeidheid syndroom (CSF) wordt gekenmerkt door blijvende mentale en fysieke uitputting, die gepaard gaat met vermoeidheid en andere fysieke klachten. De symptomen kunnen niet worden weggenomen, zelfs niet door voldoende rust en ontspanning De vele en aanhoudende klachten gaan in de meeste gevallen gepaard met soms ernstige Depressie Veel over deze ziekte is wetenschappelijk nog niet duidelijk opgehelderd. Volgens schattingen lijdt ongeveer een op de driehonderd mensen in Duitsland aan chronische aandoeningen 피로 syndroom.
Oorzaken
Tot op heden de exacte oorzaken van chronisch 피로 syndroom zijn onbekend. Er zijn nog geen definitieve, noch aantoonbare oorzaken gevonden. Wetenschappers zijn het er niet over eens of immuundefecten of disfuncties, hormonale stoornissen of virussen kan mogelijk het syndroom veroorzaken. Schimmels, psychologische factoren, langdurig spanning en zelfs milieutoxines worden ook besproken als mogelijke oorzaken. De onderzoekers vermoeden dat de vermoeidheid die optreedt in het chronisch vermoeidheidssyndroom kan worden veroorzaakt door een verzwakking of chronische activering van de immuunsysteem, evenals een onbalans van hersenen boodschappers. Een disfunctie van het autonome zenuwstelsel wordt ook verdacht als een trigger van het chronisch vermoeidheidssyndroom.
Symptomen, klachten en tekenen
Het probleem met chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) is dat de symptomen die optreden aanvankelijk niet-specifiek lijken en daarom niet gerelateerd zijn. Ze kunnen ook op andere ziekten duiden. Opvallend is echter dat de symptomen van CVS abrupt optreden. Massaal verminderde prestaties en een ernstige ineenstorting van het eerder ervaren energiepotentieel zijn de belangrijkste kenmerken van CVS. Dit belangrijkste symptoom kan jaren aanhouden. Het onderscheidt zich van gewone uitputting door zijn aanhoudende massaliteit. Voor een definitieve diagnose moet dit leidende symptoom meer dan zes maanden aanhouden. Het moet abrupt zijn opgetreden en mag niet het gevolg zijn van acute overbelasting. Bovendien moet de uitputting niet in verhouding staan tot wat de persoon eerder heeft gedaan. Bovendien moeten typische maar niet-specifieke begeleidende symptomen zich gedurende een even lange periode hebben voorgedaan. Chronisch vermoeidheidssyndroom leidt niet alleen tot uitputting maar ook tot [[concentratie stoornissen | concentratieproblemen] en geheugen aandoeningen. Keelpijn, spier en gewrichtspijn, verhoogde drukgevoeligheid van de weefselvocht knooppunten onder de oksels en in de nek gebied, evenals hoofdpijn en slaap die geen rust meer geeft, zijn andere begeleidende symptomen. Als naast vermoeidheid ten minste vier van de bovenstaande symptomen aanwezig zijn, wordt CVS als bevestigd beschouwd. Toch voorzichtig differentiële diagnose moet worden uitgevoerd om de mogelijkheid uit te sluiten dat de huidige symptomologie het gevolg is van andere aandoeningen dan chronische vermoeidheidssyndroom.
Diagnose en verloop
Chronisch vermoeidheidssyndroom is buitengewoon moeilijk te diagnosticeren. In veel gevallen wordt het niet herkend omdat er geen specifieke tests zijn die het voorwaarde Noch laboratoriumtests, noch andere conventionele medische onderzoeken kunnen een diagnose garanderen. Een definitief vermoeden van CVS bestaat alleen als de getroffenen al minstens zes maanden aan de symptomen lijden zonder dat er een andere oorzaak wordt gevonden. Om überhaupt CVS te kunnen diagnosticeren, is het belangrijk om alle andere ziekten uit te sluiten die verantwoordelijk kunnen zijn voor de getoonde symptomen. Hiervoor is in ieder geval een nauwkeurige anamnese, dat wil zeggen de bepaling van de symptomen, nodig. Naast een beoordeling van de slijmvliezen en een onderzoek van spierspanning en reflexen, bloed tests en, indien nodig, ultrageluid er worden ook examens afgenomen. Burnout syndroom en depressieve stemmingen moeten ook worden uitgesloten, aangezien ze kunnen worden beschouwd als differentiële diagnoses. Al deze onderzoeken worden uitgevoerd om andere oorzaken van de klachten uit te sluiten. Als er geen andere oorzaken worden gevonden, is het vermoeden van chronisch vermoeidheidssyndroom daarmee onderbouwd.
Complicaties
Chronisch vermoeidheidssyndroom leidt tot een verscheidenheid aan complicaties die het dagelijks leven en werk kunnen beïnvloeden. Concentratie en geheugen problemen hebben vaak een nadelige invloed op de prestaties. Als gevolg hiervan zijn conflicten op de werkplek mogelijk; in sommige gevallen leidt chronisch vermoeidheidssyndroom tot tijdelijke invaliditeit. Zonder een juiste diagnose bestaat ook het risico dat de werkgever de getroffen persoon zal beëindigen als de symptomen ten onrechte worden toegeschreven aan persoonlijk falen. Voor leerlingen, stagiaires en studenten bestaat ook het risico dat ze niet slagen voor examens of een lager cijfer krijgen als de symptomen niet worden behandeld. Zonder behandeling of medische diagnose bestaat ook het risico dat het chronisch vermoeidheidssyndroom niet wordt herkend. Zelfdiagnose is in dit geval erg cruciaal, omdat de symptomen van het syndroom ook aan een andere ziekte kunnen worden toegeschreven. Een andere mogelijke complicatie zijn slaapstoornissen. Deze komen vaak voor wanneer mensen met het chronisch vermoeidheidssyndroom overdag rusten en dus niet voldoende moe zijn bij het slapengaan. Zowel moeilijk in slaap vallen als moeilijk in slaap blijven zijn mogelijk. Deze slaapstoornissen gaan verder dan niet-herstellende slaap, die op zichzelf ook deel uitmaakt van het chronisch vermoeidheidssyndroom. Zelfs bij behandeling kunnen verschillende complicaties optreden. Er ontstaan vaak veel problemen in therapie omdat het chronisch vermoeidheidssyndroom niet goed wordt herkend. Voor de getroffenen is de weg naar diagnose daarom vaak erg moeilijk.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Van een chronisch vermoeidheidssyndroom wordt gesproken vanaf een periode van 6 maanden, als de symptomen niet verbeteren. Wie de symptomen van het chronisch vermoeidheidssyndroom bij zichzelf opmerkt, kan eerst proberen zichzelf te helpen. Dit is vooral handig als de symptomen kunnen worden toegeschreven aan een specifieke gebeurtenis en de uitputting het gevolg is van stroom spanning Het is dan raadzaam om jezelf wat rust en herstel te gunnen, misschien om een hobby te beoefenen of andere bezigheden die plezier brengen. Als u echter voortdurend aan uitputting lijdt zonder schijnbaar geen reden, moet u overwegen om naar een arts te gaan. Een bezoek aan de dokter is ook aan te raden als het moeilijk is om uit te schakelen, er geen innerlijke rust is en geen activiteit leuk meer is. Hetzelfde geldt voor massaal geheugen en concentratie problemen en lichamelijke symptomen zoals zere keel, gezwollen weefselvocht knooppunten, spieren en gewrichtspijn, hoofdpijn en onrustige slaap. Degenen die onevenredig veel tijd nodig hebben om te herstellen van inspanning, moeten ook alert zijn.
Behandeling en therapie
Behandeling van chronisch vermoeidheidssyndroom blijkt ook buitengewoon moeilijk te zijn. Voor veel patiënten, psychotherapie kan de symptomen verlichten. Dit is helaas niet altijd het geval. Zolang er nog zoveel gespeculeerd wordt over de oorzaken van de ziekte, is een algemeen behandeltraject voor CVS buitengewoon moeilijk. Een voldoende lang gedragstherapie, specifiek afgestemd op mensen met chronisch vermoeidheidssyndroom, is tot dusver het enige behandeltraject dat redelijk zeker is. In principe is het bij elke behandeling van CVS de bedoeling om de patiënt zoveel mogelijk activiteit en inspanning te geven, maar zoveel mogelijk rust en ontspanning als nodig. Naast psychotherapeutische behandeling wordt getracht de belangrijkste begeleidende symptomen met geschikte medicatie te behandelen. Als gewrichtspijn or hoofdpijn optreden, worden ze gecontroleerd door gepast pijnstillers. Bij patiënten met Depressie, antidepressiva kan worden gebruikt. De combinatie van individuele behandelingsopties hangt altijd af van het specifieke geval van de patiënt met chronisch vermoeidheidssyndroom.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van chronisch vermoeidheidssyndroom is individueel en kan niet vooraf worden ingeschat. Spontaan herstel is op elk moment mogelijk. Bij veel patiënten begint de ziekte onverwacht en plotseling. Als gevolg hiervan kan de getroffen persoon het huis niet meer verlaten en kunnen zijn of haar dagelijkse taken niet meer worden vervuld. Statistisch bewezen is het vaker voorkomen van liquor na een infectie. Toch is het niet de enige oorzaak. De complicerende factor is dat de exacte oorzaken onduidelijk zijn. De ziekte kan maanden tot jaren na het begin onverminderd aanhouden. Hoewel er een volledige genezing kan zijn, is terugval van de ziekte ook op elk moment mogelijk. Het terugvalpercentage is erg hoog. Er is een bijzonder risico in het geval van een hernieuwde infectie of een verhoogde infectie spanning in het dagelijkse leven. Door de omstandigheden is het verloop van de ziekte en daarmee het vooruitzicht op genezing van liquor onvoorspelbaar. Ze zijn niet direct gerelateerd aan de leeftijd van de patiënt, volksgezondheid status of algemene levensstijl. Medische professionals kunnen in het geval van een genezing niet met zekerheid zeggen of deze op therapeutische wijze is geactiveerd maatregelen genomen, door een verandering in cognitieve attitudes, of door medische behandeling. Door het gebrek aan kennis is het moeilijk om bij herhaling de noodzakelijke behandelstappen te kiezen.
het voorkomen
De mate waarin preventief maatregelen kan worden genomen tegen het chronisch vermoeidheidssyndroom is grotendeels onduidelijk totdat de werkelijke oorzaken duidelijk zijn vastgesteld. In het algemeen moet echter aandacht worden besteed aan voldoende lichaamsbeweging en andere activiteiten, evenals aan voldoende rust- en herstelperioden in het dagelijks leven. Stress moet ook zoveel mogelijk worden vermeden. Het is echter nog onduidelijk of deze maatregelen zijn eigenlijk voldoende. Een evenwichtige en evenwichtige levensstijl is, althans op dit moment, de enige maatregel om zich zoveel mogelijk te beschermen tegen het chronisch vermoeidheidssyndroom.
Nazorg
Degenen bij wie het chronisch vermoeidheidssyndroom (CSF) is vastgesteld, zullen meestal geen nazorg krijgen. Het zou echter logisch zijn. In de regel behandelt de conventionele geneeskunde deze multisysteemaandoening nogal halfslachtig. De reden is dat er nog geen duidelijke triggers voor het ontstaan ervan zijn gevonden. Bovendien zijn het vaak vrouwen die getroffen worden. Dit leidt er vaak toe dat artsen vermoeden dat ze psychologisch onstabiel zijn. Daarom vindt de behandeling vaak plaats in psychosomatische klinieken. Het is meestal gebaseerd op valse premissen en blijft ondoeltreffend. Volgens de huidige kennis kan deze multi-systeemziekte worden genezen door middel van een gecombineerd therapie Zinvolle behandeling en nazorg van het chronisch vermoeidheidssyndroom wordt op zijn best verzorgd door alternatieve behandelaars en gespecialiseerde klinieken waar het vermoeidheidssyndroom wordt behandeld. Het is echter onwaarschijnlijk dat alle patiënten de optimale behandeling zullen krijgen. Daarom moet worden aangenomen dat nazorg ook tekortschiet. Volgens sommige specialisten is dit een chronische muti-infectie. Dit vraagt om interdisciplinaire behandelconcepten. Omdat de ziekte verschillende vitale systemen in het organisme verstoort en aantast, is nazorg zinvol. Mogelijke gevolgschade van CVS moet worden uitgesloten door regelmatige vervolgonderzoeken. Bovendien kan het raadzaam zijn om een deel van de behandeling levenslang aan te houden nadat verbetering is opgetreden. Zonder medische follow-up bestaat het risico dat verdere infecties de toestand van uitputting herstellen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Het is nuttig voor het eigen welzijn als de getroffen persoon zijn eigen emotionele en fysieke behoeften kent. Bovendien moet hij zijn grenzen kennen en deze op tijd kunnen inschatten. Het is niet altijd mogelijk om stressvolle situaties ruim van tevoren in te schatten, en vaak beseft men pas achteraf dat ze overbelast zijn. Daarom is een goede zelfreflectie en de moed om taken uit handen te geven, nuttig om de eigen opluchting te ervaren. Als depressieve stemmingen aanhouden en rust en slaap geen verbetering brengen, is het raadzaam de hulp in te roepen van een therapeut. De slaapomstandigheden moeten worden gecontroleerd en geoptimaliseerd. Ook de eigen levensstijl dient kritisch te worden onderzocht en indien nodig geherstructureerd. Soms ontbreekt de moed om uit een stressvolle situatie te stappen. In deze situaties kan de getroffen persoon hulp zoeken bij het vinden van alternatieven. Het uitputtingsyndroom kan optreden tijdens fasen van gebrek aan perspectief. Het kost moeite om veranderingen te proberen of door te voeren. Het veranderen van iemands gedrag kan echter als zeer nuttig en versterkend voor het zelfrespect worden ervaren. Bovendien moeten bij het nemen van medicijnen de bijwerkingen worden gecontroleerd en moet een arts worden geraadpleegd. Sommige kunnen een impact hebben op iemands drive en plezier in het leven.
