Quinoa, amarant en boekweit zijn de bekendste vertegenwoordigers van de zogenaamde pseudogranen, omdat ze zetmeelrijke granen vormen die lijken op granen​ Hun zaden kunnen worden verwerkt als graankorrels, zodat ze als bijgerecht kunnen worden gegeten, zoals bijvoorbeeld rijst. Ze kunnen ook worden gebruikt voor bakken brood, maar alleen samen met tarwe-, rogge- of speltmeel, omdat ze ontbreken gluten, een gluteneiwit dat belangrijk is voor het losmaken van deeg. Dit maakt de pseudogranen echter interessant voor patiënten met coeliakie ziekte. Gelijkwaardig aan Quinoa, wordt amarant gekenmerkt door een hoog gehalte aan eiwitten, mineralen, vitaminen en vezels. De biologische waarde van de eiwitten in amarant overtreft zelfs die van melk.
Veeleisende boekweit
Boekweit is tegenwoordig populair, vooral in de hele keuken. Het behoort tot de duizendknoopfamilie en heeft een nootachtige smaak. Het wordt verwerkt tot gries, griesmeel of als bloem voor hartige pannenkoeken en flatbreads, naast het dienen als ingrediënt in soepen of als ingrediënt in gefrituurd voedsel.
Boekweit: teelt in het moeras
Hoe boekweit in de 14e eeuw vanuit Centraal-Azië in Centraal-Europa terechtkwam, kan niet precies worden bewezen, maar dat het zich snel vestigde als een zuinige plant, wordt gedocumenteerd door talloze dorpskronieken, vooral uit Noord-Duitsland. De arme boeren konden het hoogveen niet gemakkelijk bewerken omdat de grond arm aan voedingsstoffen en zuur was. Het belangrijkste middel om de heidegrond voor te bereiden was 'vuurcultuur'. In het voorjaar staken de boeren de drooggelegde oppervlakken in brand, die meestal begroeid waren met heide. In de nog warme as zaaiden ze boekweit. Boekweit gedijt als een van de weinige granen op zure heidegrond. Het rijpt in slechts tien tot twaalf weken. Maar het bouwland in vuurcultuur was maar ongeveer zes jaar bruikbaar, waarna de grond was uitgeput en pas na 30 jaar weer bebouwd kon worden.
Amarant en quinoa als krachtbron
Fabrikanten van natuurvoeding brachten Quinoa en amarant op de Duitse markt, wordt het "wondergraan uit de Andes" steeds populairder. Als een van de oudste nuttige planten van de mensheid behoort amarant tot de vossenstaartfamilie. Duizenden jaren geleden diende het als hoofdvoedsel in Zuid-Amerika en was het ook een offer aan goden. Lange tijd werd de amarantplant als heilig beschouwd. Inca's en Azteken geloofden dat ze daarin de bron van grote macht hadden gevonden. Maar toen kwamen de Spaanse conquistadores: onder hun heerschappij werd de teelt verboden, velden werden vernietigd, omdat de inheemse bevolking hun energiebron zou worden ontnomen.
Amarant levert belangrijke ingrediënten
Amarant is rijk aan vitaminen B.
1
en B
2
en in mineralen. in calcium, magnesium en ijzer, het is de leider onder granen, en in kalium het bezet de tweede plaats. Ten slotte heeft het grotere hoeveelheden onverzadigd vetzuren.
Quinoa: nootachtige pseudo-granen.
Het ganzenvoetgewas quinoa (spreek uit als 'kienwa') wordt ook wel 'Inca-tarwe' genoemd: het levert hoogwaardige eiwitten en bevat veel ijzer, zink en magnesium, evenals een grote hoeveelheid onverzadigde vetzuren. Tussen allergie patiënten, wordt het beschouwd als een alternatief voor conventionele granen. De parelvormige, kleine, lichtgele korrels smaak licht nootachtig. Met 15 procent bevatten ze aanzienlijk meer eiwitten dan binnenlandse granen, waaronder veel essentiële aminozuren zoals lysine, tryptofaan en cystine​ Bovendien zijn de granen gluten-vrij. Daarom zijn ze geschikt voor mensen die hier last van hebben coeliakie ziekte of spruw, dwz allergisch voor het eiwit gluten in tarwe, rogge en andere granen.
Gevaarlijke ingrediënten in pseudogranen
Het onderzoeksinstituut voor kindervoeding in Dortmund, Duitsland, wijst op enkele gevaarlijke eigenschappen in pseudogranen. Wat velen niet weten: amarant - en gierst trouwens - bevatten bepaalde tannines die verantwoordelijk zijn voor het moeilijker maken voor het menselijk organisme om te absorberen vitaminen en mineralen​ Bovendien remmen ze de spijsvertering enzymen en het moeilijker maken om eiwitten uit voedsel te gebruiken. Bij boekweit is het rode pigment van de vruchtenschil (‘fagopyrine’) problematisch: als je het bij je eten eet, huid wordt gevoeliger voor zonlicht - dit is niet langer het geval met gepelde boekweit.
Saponinen in quinoa kunnen schadelijk zijn
Quinoa beschermt zichzelf tegen ongedierte met een bittere smaak saponinen gevonden in de zaadvacht. Saponinen kan beschadigen bloed cellen en irriteren de darm slijmvliesHierdoor kunnen schadelijke stoffen en allergenen via de darmwand in de bloed​ Bij jonge kinderen is de spijsvertering nog niet volledig ontwikkeld, dus de saponinen zijn bijzonder problematisch voor hen. In het geval van intestinaal ontsteking, kunnen ze ook gevaarlijk zijn voor volwassenen: in sommige gevallen komen ze in de bloed, vernietig rode bloedcellen en beschadig de lever.
Is quinoa schadelijk voor de gezondheid?
Het tijdschrift Ökotest schrijft: “In de handel verkrijgbare quinoa wordt gewassen of geschild en dus ontdaan. Of en hoeveel saponinen deze procedure overleven, is echter niet bekend. Iedereen die quinoa verhit, kan zo ongeveer een derde van de saponinen die mogelijk overblijven onschadelijk maken. " De Duitse Voedingsvereniging (DGE) raadt in het algemeen quinoavoedsel af voor kinderen jonger dan twee jaar. Ondanks reiniging kan niet worden uitgesloten dat de saponinen "nog steeds in sporen aanwezig zijn". Voor oudere kinderen en voor volwassenen zijn de beperkingen echter niet van toepassing. Toch moet quinoa onder gewassen worden lopend water.
