Introductie
Met betrekking tot artrose van de duim zadelgewrichtzijn er verschillende therapievormen die kunnen worden toegepast. In principe wordt onderscheid gemaakt tussen welke therapievorm individueel moet worden overwogen, hangt af van de ernst van de ziekte en kan van patiënt tot patiënt verschillen. In veel gevallen worden meestal conservatieve therapiemethoden gestart en wordt meestal alleen een operatie overwogen als de patiënt niet of slechts in geringe mate op conservatieve therapie reageert. - conservatief en
- Chirurgische therapie
De chirurgische therapie
Meer geavanceerde vormen van duim zadelgewricht artrose tart vaak conservatieve therapie. Als het pijn aanhoudt of zelfs toeneemt ondanks een dergelijke vorm van therapie, moet chirurgische therapie worden overwogen. Inmiddels zijn er ook verschillende mogelijke benaderingen op het gebied van chirurgische therapie.
Chirurgische therapie betekent tegenwoordig dus niet automatisch dat het gewricht verstijfd is. Dit is nu slechts de uitzondering. Het is niet mogelijk om een algemene beslissing te nemen over welke vorm van chirurgische therapie voor u geschikt is.
Elke procedure - conservatief of chirurgisch - moet afzonderlijk worden overwogen. In principe zijn de volgende operatieve therapievormen beschikbaar: De 1e straal (= duim) zit op het os trapezium, het grote polygonale bot. Rondom dit trapezium ontstaat slijtage, het zogenaamde duim zadelgewricht artrose.
- De resectie-artroplastiek
- De resectie van het trapezium
In eenvoudige bewoordingen impliceert deze chirurgische procedure het openen van de gezamenlijke capsule en het verwijderen van het trapezium, en daarmee het verwijderen van eventuele tekenen van slijtage. eindelijk, de gezamenlijke capsule wordt weer zorgvuldig gesloten. Resectie is een relatief eenvoudige procedure waarbij de mobiliteit als zodanig behouden blijft.
Het nadeel is dat de duimstraal aanzienlijk wordt verkort, waardoor de spieren uiteindelijk aan kracht verliezen. In de regel is het krachtverlies echter beduidend minder dan het krachtverlies dat voorafgaand aan de operatie door ziekte aanwezig was. Misschien is het beter om te spreken van krachtverlies in relatie tot de toestand vóór de ziekte!
Het wegsnijden van het trapezium in combinatie met een tussenpositie wordt in vakkringen ook wel Epping plasty genoemd. Deze chirurgische ingreep bestaat in principe uit twee deelstappen, waarbij de eerste deelstap gelijk is aan de resectie van het trapezium (a). Daarnaast wordt echter een sectie in de vorm van een gespleten peesstrip verwijderd uit het lichaamseigen peesweefsel, dat wordt ingebracht in de holte die ontstaat door het verwijderen van het trapezium door het door een boorgat in de duim te trekken.
Het doel van dit inbrengen is om te voorkomen dat de 1e straal (= duim) in de holte zakt. Het voordeel ten opzichte van de “eenvoudige” resectie van het trapezium is dat er een iets kleinere verkorting van de duimbundel wordt bereikt. Er moet echter extra peesweefsel worden verwijderd en ook hier kan krachtvermindering optreden.
Een alternatief voor het tussenplaatsen van uw eigen peesweefsel is het plaatsen van een implantaat. Dit implantaat bestaat uit een siliconen-rubbermengsel en wordt een zogenaamd "Swanson-implantaat" (Silastik-Spacer) genoemd. Hoewel de twee bovenste chirurgische methoden vaak een verkorting van de duimbundel en een verminderde krachtoverdracht laten zien, kan dit door het implantaat worden vermeden.
Het nadeel van het implantaat is momenteel echter nog steeds de aard van het materiaal. De wetenschap is er nog niet helemaal in geslaagd materialen te ontwikkelen die geen tekenen van slijtage vertonen. Daarom kan het "Swanson-implantaat" ook worden aangetast door materiaalslijtage.
Er moet ook rekening worden gehouden met breuken en bijbehorende vervangingshandelingen. Evenzo het optreden van synovitis (= ontsteking van het slijmvlies) en / of cystische veranderingen in het botgebied. Ten slotte is ook een subluxatie van het implantaat mogelijk.
Een artrodese is een verstijving van het gewricht. In het algemeen mogen artrodese van het zadelgewricht alleen worden uitgevoerd als wordt gegarandeerd dat het metacarpofalangeale gewricht ongewijzigd en zonder beperkingen is. Dit is belangrijk, aangezien dit gewricht door de verstijving van het zadelgewricht ontwijkende bewegingen moet overnemen en daardoor veeleisender is.
Het belangrijkste nadeel van deze operatie is dat de duim aanzienlijk beperkt is in zijn mobiliteit. Er zijn verschillende modellen die de endoprothetische vervanging van het duimzadelgewricht mogelijk maken. Voordat u een endoprothese gebruikt, moet u ervoor zorgen dat de andere gewrichten van de hand geen veranderingen vertonen (artrose).
Het gebruik van vreemd materiaal kan altijd een vervangende operatie vereisen, maar met het gebruik van een prothese wordt meestal het chirurgische doel bereikt (vrijheid van pijn) sneller. Elke operatie brengt risico's met zich mee. Voorafgaand aan de operatie wordt u individueel geïnformeerd over mogelijke risico's.
Naast de algemene risico's zijn er altijd individuele risico's gerelateerd aan uw huidige fysieke voorwaarde. Om deze reden zijn de hieronder vermelde chirurgische risico's van algemene aard en dienen ze alleen als richtlijn. De lijst met chirurgische risico's beweert op geen enkele manier volledig te zijn!
Infecties of stoornissen van wond genezen kan tijdens operaties in het algemeen nooit worden uitgesloten. Als er een ernstige infectie is, moet het gewricht mogelijk operatief worden geopend en moet de infectie worden behandeld. - Omdat de hand veel huid heeft zenuwen In vergelijking met andere delen van het lichaam kunnen huidzenuwen door de chirurgische huidopening worden gesneden.
Dit kan leiden tot permanent verlies van gevoel in de duim en plaatselijk pijn op de plaats van het letsel. - Infecties of storingen in wond genezen kan tijdens operaties in de regel nooit worden uitgesloten. Als er een ernstige infectie is, moet het gewricht mogelijk operatief worden geopend en moet de infectie worden behandeld. - Afwijkingen van de boete bloed circulatie in de hand komt minder vaak voor, maar kan een ernstig effect hebben op het bewegingsvermogen van de hand. Doorbloedingsstoornissen gaan meestal gepaard met pijn en zwelling van de huid.
