Apicaal parodontitis is de term die wordt gebruikt om te beschrijven ontsteking van de tandwortel top. Het is een van de odontogene infecties.
Wat is apicale parodontitis?
Apicaal parodontitis is een bacteriële infectie die optreedt aan het uiteinde van de tandwortel Het wordt ook wel de root-tip genoemd ontstekingapicale ostitis of apicaal parodontitis Het is geclassificeerd als een odontogene infectie. Apicale parodontitis treedt op als het schadelijk is bacteriën bereiken de worteltip via een ontstoken wortelkanaal. Evenzo is het kiemen kan via tandvleeszakken diep in de tand doordringen en deze aantasten. Het is niet ongebruikelijk dat het vruchtvlees van de aangetaste tand al is afgestorven. Tandartsen spreken dan van een dode of gedevitaliseerde tand. Apicale parodontitis komt zowel acuut als chronisch voor.
Oorzaken
Apicale parodontitis wordt meestal veroorzaakt door tandbederf De resulterende tandlaesies bieden toegang voor bacteriën in de tand. Vaak wordt apicale parodontitis voorafgegaan door ontsteking van de tandpulp (pulpitis). De getroffen persoon voelt niet altijd pijn in het proces. Andere redenen voor het optreden van apicale parodontitis kunnen trauma zijn veroorzaakt door tandheelkundige behandelingen of breuken van de tand. In sommige gevallen resulteert het slijpen van de tand dus in pijnlijke pulpitis. echter, de ontsteking kan ook een bijna pijnloze cursus volgen. Naarmate het vordert, sterft het vruchtvlees geleidelijk af. In het proces, het schadelijke kiemen verspreidt zich steeds verder binnen het wortelkanaalsysteem. Ten slotte kunnen ze doordringen in het naburige kaakbeen. De immuunsysteem reageert door het slecht doorbloede bot af te breken en te vervangen door granulatieweefsel, dat beter is bloed circulatie In zeldzame gevallen is de oorzaak van apicale parodontitis niet bacterieel, maar wordt deze veroorzaakt door chemische irritatie. Hun bedenkers zijn meestal medicinale wortelinzetstukken of wortelvullingen.
Symptomen, klachten en tekenen
De symptomen van apicale parodontitis variëren. Een acute ontsteking van de worteltip vertoont bijvoorbeeld vaak symptomen zoals pijn bij het bijten of tikken op de tand. Evenzo is gelijktijdige ontsteking van de pulpa mogelijk, waarbij de patiënt ten onrechte het gevoel heeft dat de aangetaste tand langwerpig is. Als de worteltopontsteking een chronisch beloop heeft, wordt dit primaire chronische apicale parodontitis genoemd. In de meeste gevallen is er geen pijn Het risico bestaat echter dat de ontsteking verandert in een chronische vorm en vervolgens pijn veroorzaakt. Zonder de juiste behandeling van apicale parodontitis, dreigt het de kaakbeen Tandartsen noemen dit apicaal granuloom of apicaal abces. In sommige gevallen een fistel vormt ook. Verder is apicale drukdolentie denkbaar, die gepaard gaat met zwelling en roodheid. Het is niet ongebruikelijk dat de tand gevoelig is voor het aanraken van de tong Als er een pulpomateuze tand aanwezig is, bestaat het risico dat deze verdere ziekten kan veroorzaken. Dit kunnen neuralgieën, herhaalde ontsteking van organen, reumatische aandoeningen of allergieën zijn.
Diagnose en verloop
Apicale parodontitis kan worden gediagnosticeerd met behulp van een Röntgenstraal examen. Het typische bleken, wat een zeker teken is van een ontstoken worteltip, kan echter pas na enkele weken worden opgemerkt. De eerste indicatie is een grotere peridontale kloof. Of er veranderingen in botdichtheid aanwezig zijn kan alleen worden bepaald aan de hand van de röntgenfoto's als het bot al 30 procent van zijn mineraalgehalte heeft verloren, maar dit duurt een periode van enkele dagen of weken. Als de symptomen slechts mild zijn en de röntgenstraal geeft niet voldoende informatie, dan moet na drie maanden nog een röntgenfoto worden gemaakt. Om een diagnose te stellen van een dode tandwordt een vitaliteitstest uitgevoerd. Als de tand erop reageert koudwordt dit beschouwd als een indicatie dat de zenuw nog niet is afgestorven. Bovendien een dode tand kan overgevoelig zijn voor een kloptest. Als er nog geen uitgebreide loslating van de tand is, verloopt apicale parodontitis meestal positief na een passende tandheelkundige behandeling. Als de loslating echter erg uitgesproken is, gaat de tand verloren, maar door een uit te voeren apicoectomiekan de aangetaste tand in de meeste gevallen worden bewaard.
Complicaties
Omdat apicale parodontitis gewoonlijk chronisch is, zich over vele jaren ontwikkelt en slechts in zeldzame gevallen ook pijnlijk is, blijft het vaak lange tijd onopgemerkt. Op een gegeven moment beginnen de tanden echter te wiebelen en vallen ze uit. Daarom hangt een goede prognose af van een vroege start van therapie Zelfs als het juiste onderhoud maatregelen worden gestart, ervaart een tiende van de patiënten ernstig weefselverlies en botafbraak. Dit is een vuurvaste vorm waarbij vooral de kiezen zijn aangetast. Naast het daaropvolgende tandverlies kunnen andere algemene medische aandoeningen optreden. Abcessen ontwikkelen zich en vergroten het lijden verder. Het risico van hart- aanval of schade aan interne organen stijgt. Mensen met ernstige reeds bestaande ziekten zijn voorbestemd voor apicale parodontitis. Een negatieve interactie is te zien in suikerziekte mellitus en apicale parodontitis. Diabetes mellitus kan vatbaar maken voor de ontwikkeling van parodontitis. Parodontitis vermindert op zijn beurt de anders goede vooruitzichten voor een mild beloop van chronische verhoging van bloed glucose niveaus. Apicale parodontitis kan ook riskant worden voor zwangere vrouwen, waardoor de kans op abortus or miskraam.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als u ernstige tandpijn ervaart, vooral wanneer u op de tand bijt of op de tand tikt, moet u een tandarts raadplegen. Symptomen duiden op een ernstige tand voorwaarde die onmiddellijke behandeling nodig heeft. Of het nu gaat om apicale parodontitis of om een andere aandoening van de mond- of tandholte, de arts kan bepalen door middel van een Röntgenstraal onderzoek en een medische geschiedenis Bovendien kan hij zwelling, roodheid en fistels detecteren en zo concluderen dat apicale parodontitis aanwezig is. Andere waarschuwingssignalen die medische verduidelijking vereisen, zijn tanden die gevoelig zijn voor aanraking en het gevoel dat de aangetaste tand is gegroeid. Vaak, slechte adem en abcessen zijn ook aanwezig, die op zichzelf zouden moeten worden opgehelderd. In minder ernstige gevallen verloopt apicale parodontitis langzaam en zonder grote complicaties. Als er nog geen symptomen zijn opgetreden, moeten de tanden om de drie maanden worden onderzocht. De arts kan op het juiste moment een behandeling voorstellen en op betrouwbare wijze verdere complicaties van apicale parodontitis voorkomen.
Behandeling en therapie
Om apicale parodontitis effectief te behandelen, wortelkanaalbehandeling moet uitgevoerd worden. Omdat pijn ook uitstraalt naar aangrenzende tanden, is het niet altijd eenvoudig om de locatie van de veroorzakende tand te bepalen. Als er naast apicale parodontitis ook pulpitis is, wordt deze tegelijkertijd behandeld. Als alternatief voor wortelkanaalbehandelingkan ook worden overwogen om de tand te trekken. Dit geldt vooral als er sprake is van uitgebreid marginaal botverlies of als het tand kroon is zwaar verwoest door cariës Soms komt apicale parodontitis ook voor bij tanden die hebben ondergaan wortelkanaalbehandeling een lange tijd geleden. Dan heeft het een nieuwe nodig wortel vulling of resectie van de worteltip (WSR). Bij deze procedure verwijdert de tandarts de punt van de tandwortel Hierin zitten vaak secundaire kanalen die vanwege hun kleine formaat niet te behandelen zijn. Ongeveer een jaar na de wortelkanaalbehandeling controleert de tandarts de genezing van de worteltipontsteking door middel van röntgenonderzoek. Zonder een succesvol genezingsproces, a resectie van de worteltip moet uitgevoerd worden.
Vooruitzichten en prognose
Apicale parodontitis heeft een progressief ziekteverloop zonder medische zorg en tandheelkundige behandeling. Dit eindigt uiteindelijk in het verlies van de tand. Het algemene welzijn wordt verzwakt en de bacteriën kan andere tanden in de mond Als de getroffen persoon zelfs dan geen medische behandeling zoekt, kan verder tandverlies en ontstekingsprocessen in de mond optreden. Het verloop van de ziekte verloopt geleidelijk en duurt vele jaren. Het kan echter niet worden gestopt door natuurlijke middelen en zelfgenezing. Bij medische zorg heeft de patiënt een goede prognose. Vanwege de huidige medische mogelijkheden vindt, afhankelijk van de ernst van de ziekte, een tandheelkundige behandeling met of zonder daaropvolgende tandvervanging plaats. Bij sommige patiënten wordt het getroffen gebied met medicijnen behandeld en vindt verwijdering van het zieke deel van de tand plaats. Als deze significant zijn, wordt de verwijderde tand opnieuw opgebouwd met vervangende preparaten. Bovendien is de verspreiding van kiemen wordt gestopt met medicatie. De patiënt kan binnen korte tijd uit de behandeling worden ontslagen als genezen. Vervolgens worden regelmatig controles uitgevoerd om herhaling van bacteriële infecties te voorkomen. Als de patiënt zich hieraan houdt en bijdraagt aan het onderhoud van zijn gebit volksgezondheid door een uitgebreide dagelijkse mondhygiëne blijft hij blijvend klachtenvrij.
het voorkomen
Tandheelkunde gedenkplaat is de oorzaak van tandziekten zoals cariës en de resulterende apicale parodontitis. Dus om ongemak in de eerste plaats te voorkomen, regelmatig verwijderen van gedenkplaat is buitengewoon belangrijk. Bovendien moeten de tanden meerdere keren per dag grondig worden gereinigd.
Nazorg
Apicale parodontitis is een ziekte waarvan de behandeling in handen van de tandarts hoort. Volgens de therapieis niet alleen de tandarts verantwoordelijk voor de nazorg, die wordt gerealiseerd door middel van regelmatige controleafspraken. Ook bij de nazorg wordt de patiënt betrokken door actieve medewerking in het dagelijks leven. Mond- en mondhygiëne zijn hierbij erg belangrijk. Aangezien apicale parodontitis een door bacteriën veroorzaakte ziekte is, is het cruciaal om geen oppervlak voor de bacteriën in de mond aanvallen. Dus, schaal is zowel te vermijden als zacht gedenkplaat waardoor parodontale processen opnieuw kunnen opduiken. Poetsen is altijd noodzakelijk en de juiste poetstechnieken kunnen bij de tandarts worden geleerd. Professionele gebitsreiniging (PZR) bij de tandarts verwijdert harde en zachte tandplak en kan daar ook het juiste moment voor zijn leren de juiste poetstechniek. Een wortelbehandelde tand is vaak erg gevoelig en kan enkele dagen worden bespaard van kauwen. Het belangrijkste bij parodontale nazorg is echter om hiervan af te zien roken. Nicotine en parodontitis zijn nauw met elkaar verwant, wat duidelijk bewezen wil worden. Nicotine heeft zelfs de eigenschap om een bestaande parodontitis soms in zijn symptomen te maskeren, wat de vroege opsporing van de ziekte belemmert en dus een tijdige behandeling vertraagt.
Dit is wat u zelf kunt doen
Apicale parodontitis vereist in ieder geval medische behandeling. De conventionele medische methoden kunnen echter door sommigen worden geoptimaliseerd maatregelen en zelfhulp tips voor het dagelijks leven. Allereerst een verandering in dieet is aanbevolen. Omdat de tanden en de mondholte kan extreem gevoelig zijn tijdens de ziekte, vooral pittig, heet of irriterend voedsel moet van het menu worden verwijderd. Hetzelfde geldt voor zure en sterk gesuikerde voedingsmiddelen, evenals voor diverse genotmiddelen en medicijnen die de kaak en tanden kunnen beschadigen. Tandbeschadigende producten kunnen het beste worden vervangen door een gezond en evenwichtig product dieet In de acute fase zijn lichte soepen, zacht gekookt fruit en groenten en babyvoeding bijzonder geschikt. Om het gebit te beschermen is regelmatige en uitgebreide tandheelkundige zorg ook belangrijk. Mensen met apicale parodontitis moeten hun tanden meerdere keren per dag poetsen met een tandenborstel en tandzijde Zachte verzorgingsproducten moeten worden gebruikt om verdere irritatie van de ontstoken gebieden te voorkomen. In het algemeen geldt het bovenstaande maatregelen kunnen het beste samen met de arts worden uitgewerkt. Op deze manier kunnen alledaagse maatregelen de conventionele medische behandeling optimaal aanvullen zonder complicaties te veroorzaken.
