Viooltjes kan worden gevonden in tal van landschappen in Duitsland. Ze bloeien overal in Europa in tuinen of in weilanden en velden. Hoewel ze bekend staan als sierbloem, zijn hun genezende eigenschappen grotendeels vergeten.
Voorkomen en teelt van het wilde viooltje.
De bloemen van het wild viooltje zijn wit, geel of paars. De naam viooltje werd door de volkstaal aan de bloem gegeven. Een andere naam van het wild viooltje is de term veldviooltje. De Latijnse naam is Viola tricolor Het woord geeft al informatie over het uiterlijk van de plant. Driekleur betekent driekleurig. De bloemen van het wilde viooltje zijn wit, geel of paars. De naam viooltje werd in de volksmond aan de bloem gegeven. Het verwijst naar de structuur van de bloemen. Terwijl de bovenste bloemen worden beschouwd als een symbool van stoelen, zoals de stiefmoeder beweert, zijn de bloemen aan de zijkant van hun eigen dochters. De stiefdochters moeten daarentegen op de laagste stoelen zitten. Het wilde viooltje is overal in Europa te vinden. De enige uitzonderingen zijn de meest zuidelijke en noordelijke plaatsen. Viola tricolor geeft de voorkeur aan zure bodems en is vooral vaak te vinden in velden ernaast granen. Granen hebben bepaalde stoffen die via de wortels worden uitgescheiden en die een positief effect hebben op de groei van het wilde viooltje. Tijdens de groei gaat de plant uit van een maximale hoogte van ongeveer 30 centimeter. De bloeiperiode is tussen mei en oktober en produceert bloemblaadjes die paars, geel en violet of driekleurig zijn.
Effect en gebruik
Verschillende delen van de plant kunnen voor medicinale doeleinden worden gebruikt. Deze omvatten zowel de bloemen, wortels als het kruid. Hoewel het kruid tussen maart en augustus moet worden verzameld, wordt de periode van augustus tot september aanbevolen voor de wortel. Wildviooltje wordt vooral vaak gebruikt om de stofwisseling te stimuleren. Door zijn eigenschappen kan het echter ook een verzachtend effect hebben op sommige andere aandoeningen. De toepassing van de plant kan intern of extern zijn. Vaak wordt er thee gemaakt met de plant voor interne en externe aandoeningen. Dit kan een koud extract of een infuus. In de koud extract, worden de ingrediënten met koude overgoten water Om te voorkomen dat de etherische oliën ontsnappen, moet de beker worden afgedekt en een nacht in de koelkast worden bewaard. In de ochtend kunnen de bladeren worden verwijderd en wordt de vloeistof langzaam opgewarmd. Op deze manier wordt gegarandeerd dat de ingrediënten van het wilde viooltje behouden blijven. Bij de infusie daarentegen worden de gedroogde delen van de plant direct met koken doordrenkt water en laat ongeveer 10 minuten trekken. Bladeren, stengels en bloemen worden als kruid gecombineerd. Na het oogsten moeten de componenten eerst worden gedroogd. Aan de kwaliteit van de medicinale plant worden eisen gesteld, die afkomstig zijn uit de Europese Farmacopee. Bepalend voor de medicinale werking van het wilde viooltje zijn de ingrediënten. Dit zijn voornamelijk flavonoïden, die goed zijn voor ongeveer 0.2 tot 0.4 procent. Bovendien heeft de plant een hoog percentage slijmstoffen, fenolisch carbonzurenBijvoorbeeld salicylzuur, tannines en hydroxycoumarines. De ingrediënten geven de plant antibacterieel, ontstekingsremmend, diuretisch, slijmoplossend, pijnstillende en krampstillende eigenschappen. Dienovereenkomstig worden ze bijvoorbeeld gebruikt voor hoesten, astma, reumatiek, ontsteking, eczeem, nier zwakte of jicht Vooral bij uitwendige ontstekingen is de toepassing aan te raden. De ingrediënten werken enerzijds tegen de pathogenen, aan de andere kant remmen ze het ontstekingsproces. Precies waarom wild viooltje helpt tegen jeuk, acne en roos is nog niet volledig onderzocht. Het vermoeden ligt bij het ingrediënt salicylzuur.
Gezondheidsbelang, behandeling en preventie.
Het effect van het wilde viooltje wordt als officieel bewezen beschouwd. Artsen raden het gebruik ervan vooral aan voor kinderen die last hebben van schilferende korsten. De medicinale plant is dus in de eerste plaats een behandelingsmaatregel. Ter preventie zijn de componenten beperkt geschikt, maar worden op deze manier minder vaak gebruikt. Wild viooltje kan ook worden gebruikt voor slapeloosheid en nervositeit, het heeft een kalmerend effect op de zenuwstelsel Binnen dit kader kan hij mogelijke gevolgen voorkomen, zoals gebrek aan concentratie Bovendien zou de medicinale plant verminderen hart- problemen. Behandeling met alleen de bloem wordt echter niet aanbevolen. Het wilde viooltje mag alleen worden beschouwd als een aanvullen op een medisch aangepaste medicatie. Op deze manier kan het echter verder ongemak helpen voorkomen. Voor het belangrijkste doel, het stimuleren van het metabolisme, is regelmatig gebruik noodzakelijk. Hetzelfde geldt voor de verlichting van reumatiek en jicht Zo kan de thee dagelijks worden gedronken zonder bijwerkingen te verwachten. Vooral hier profiteert het wilde viooltje in vergelijking met chemicaliën drugs In de regel zijn er geen negatieve bijwerkingen waar te nemen. Vanwege de goede tolerantie wordt wild viooltje ook als medicinale plant voor kinderen beschouwd. Desalniettemin dient de aanvraag bij bestaande onduidelijkheden eerst te worden besproken met een arts of apotheker. Bij tijdelijke klachten, zoals problemen met de urinewegen of een koudis een beperkte behandeling voldoende totdat de symptomen verdwijnen. De mucolytische en diuretische eigenschappen zijn in dit geval effectief. Tegelijkertijd kunnen bestaande ontstekingen worden verlicht. Het wilde viooltje vertegenwoordigt dus niet alleen een sierlijke plant, het is ook in staat om te verlichten volksgezondheid problemen.
