Definitie
Indien de bindweefsel kan om bepaalde redenen zijn functie als ondersteunend en vasthoudend apparaat niet meer vervullen of verliest zijn elasticiteit, dit wordt zwakte van het bindweefsel genoemd. Dit komt veel vaker voor dan men zou denken en treft vooral het vrouwelijk geslacht. de zwakkere bindweefsel het glijden en het verschuiven van de organen tegen elkaar niet meer kunnen ondersteunen, maar de zwakte van het bindweefsel is ook van buitenaf zichtbaar: de huid verliest elasticiteit, oogt slapper en striae zichtbaar kan worden.
In de volksmond wordt dit ook wel “cellulite” en kan vrouwen op zeer jonge leeftijd treffen. Wanneer er een intern krachtverlies is in de bindweefsel (vooral een verlies van het gehalte aan strakke, collagene vezels), “zinkprocessen” van organen (bijvoorbeeld de baarmoeder) kan intern optreden. De bloed schepen aangetast door een zwakker bindweefsel vormen verwijdingen, die in het uiterste geval aan de buitenkant zichtbaar kunnen worden als spataderen.
Oorzaken
Maar hoe ontstaat zo'n zwakte van het bindweefsel? Over het algemeen is de aanleg voor een zwak of verzwakkend bindweefsel genetisch bepaald. Dit is de basis van het genetische materiaal dat codeert voor de vorming van collageen vezels.
Bij het ouder worden neemt bij ieder mens de sterkte van het bindweefsel af. Ook de hormoonstatus van de vrouw is bepalend voor het bepalen of ze sterk of zwak bindweefsel heeft. Sinds het vrouwelijk geslacht hormonen oestrogeen en progesteron een belangrijke rol spelen bij het versterken van het bindweefsel, worden vrouwen ook vaker getroffen dan mannen.
In fasen waarin het hormoon evenwicht veranderingen bijzonder sterk, zoals tijdens de menopauze, wanneer er een scherpe daling is in oestrogeen en progesteron niveaus, is het bindweefsel veel vatbaarder en neemt het in sterkte af. Dus, striae worden tijdens deze fasen steeds meer gevormd, die tot het einde van het leven zichtbaar kunnen blijven als littekens. Het bindweefsel is echter ook gevoeliger en zwakker wanneer er sterke schommelingen zijn in de hormoonstatus, bijv. tijdens zwangerschap of puberteit.
Dit is hoe de zogenaamde striae ontwikkelen tijdens zwangerschap of striae bij snelgroeiende, puberale meisjes. Er zijn echter verschillende factoren die de structuur van het bindweefsel beïnvloeden, onafhankelijk van de hormoonstatus. Bijvoorbeeld levensstijlen zoals een extreem vetrijke dieet, erge, ernstige te zwaar, gebrek aan lichaamsbeweging en roken hebben een gunstig effect op zwakte van het bindweefsel.
Het bindweefsel dient voor de uitwisseling van stoffen binnen organen en stoffen kunnen tijdelijk worden opgeslagen. Als deze tussenopslag gevuld is met veel gifstoffen door een ongezonde dieetDit kan leiden tot oververzuring van het weefsel en uiteindelijk tot functieverlies van het bindweefsel. Omdat regelmatige lichaamsbeweging en sport een ontgiftende werking hebben op het lichaam, kan voldoende en regelmatige lichaamsbeweging de zwakte van het bindweefsel tegengaan.
Geneesmiddelen die een dergelijke oververzuring van het weefsel veroorzaken, leiden uiteindelijk ook tot functieverlies van het bindweefsel. Een genetische aandoening die niet veel voorkomt, maar toch het vermelden waard is, die leidt tot zwak bindweefsel, is de aangeboren “Marfan-syndroom“. De getroffenen hebben een zeer uitgesproken zwakte van het bindweefsel.
Ze hebben dus ernstige problemen met vaak uitstekende, overrekbare gewrichten en vallen op door hun uitgesproken botgroei. Ze zijn meestal erg groot en hebben lange, dunne vingers. Naast de uiterlijk zichtbare symptomen, hebben ze vaak ziekten van de cardiovasculair systeem en het oog.
Deze ziekte is echter zeer zeldzaam en is meestal al merkbaar in de jeugd vanwege de symptomen die optreden naast de zwakte van het bindweefsel. Omdat het bindweefsel in het menselijk lichaam zoveel verschillende en belangrijke taken moet vervullen, is een zwakte van het bindweefsel merkbaar door verschillende symptomen - afhankelijk van welk deel van de functies niet meer door het bindweefsel kan worden vervuld. Door de reeds genoemde oorzaken kan een zwakte van het bindweefsel leiden tot het verlies van de stevigheid van de huid en dus tot het beeld van “cellulite'.
Daarnaast kunnen striae en striae ontstaan, die vaak zichtbaar zijn op de maag of aan de binnenkant van de dijen. Deze uiterlijk zichtbare symptomen zijn meestal de eerste tekenen van een zwakte van het bindweefsel en kunnen ook de enige symptomen blijven. Bij een uitgesproken zwakte van het bindweefsel kan het bindweefsel van de interne organen kan ook worden beïnvloed, wat leidt tot verdere symptomen.
Bijvoorbeeld de zogenaamde "spataderen” op de benen van de getroffenen worden steeds beter zichtbaar. Dit zijn kleine, oppervlakkige aderen met veel vertakkingen. In ergere gevallen is de zwakte van het bindweefsel ook te zien in de grotere veneuze schepen op de been. Daar verliezen de veneuze kleppen hun functie en de bloed hoopt zich op in de oppervlakkige aderen omdat het niet meer goed terug kan stromen naar de hart- via het diepere veneuze systeem.
Het gebrek aan beweging heeft hier ook een versterkend of gunstig effect op. Een hernia (verzakking), die kan leiden tot aanzienlijke pijn en bewegingsbeperkingen, kunnen ook het symptoom zijn van zwak bindweefsel. Dan de tussenwervelschijf kan uit zijn oorspronkelijke vorm "uitpuilen" en in het ergste geval op de exit drukken zenuwen van de spinal cord, resulterend in de bovengenoemde symptomen.
Een ander symptoom van zwakte van het bindweefsel kan de zogenaamde ‘liesbreuk” (ook wel “hernia” genoemd). In dit geval verliest het bindweefsel van de buikwand zijn kracht en kunnen darmlussen doorbreken in het lieskanaal. De getroffen persoon lijdt vaak aan ernstige pijn in de buik en wanneer de inwendige buikdruk wordt verhoogd (bijvoorbeeld veroorzaakt door hoesten) wordt de hernia voelbaar.
Hernia's in de diafragma of ter hoogte van de buik zijn ook mogelijk. Als de zwakte van het bindweefsel zeer uitgesproken is en het ondersteunende apparaat van de interne organen, het kan leiden tot verzakkingsprocessen van sommige organen, tot een verzakking. Bijvoorbeeld de baarmoeder is vaak verzakt.
