Als een elastisch hol orgaan, de primaire functie van de urinewegen blaas is om urine op te slaan totdat deze wordt geleegd via de urinebuis De urinewegen blaas kan worden beïnvloed door veel verschillende stoornissen van psychologische en / of somatische oorsprong.
Wat is de urineblaas?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de urinewegen blaas Klik om te vergroten. De urineblaas (vesica urinaria) is de naam die wordt gegeven aan een uitzetbaar hol spierorgaan dat rust op de bekkenbodem in het kleine bekken direct achter de schaambeen (OS pubis) en dient om urine op te vangen en tijdelijk op te slaan. Wanneer deze leeg is, wordt de urineblaas als een slappe zak samengedrukt door de ingewanden in de buik. Als de vesica urinaria zich langzaam vult met urine, die uit de nierbekken in het blaaslichaam van het holle orgaan via de twee urineleiders, het expandeert in een bolvorm als de volume vult. Bij vrouwen grenst de urineblaas aan de baarmoeder (baarmoeder) aan de achterkant van het bekken, terwijl het bij mannen sluit naar de rectum (rectum).
Anatomie en structuur
De urineblaas bevindt zich in het kleine bekken, waar hij zich hecht aan de symphysis pubica en zich naar boven uitstrekt tot aan de bovenrand van het bekken. Het kan worden onderverdeeld in verschillende gebieden. Het craniale (opwaartse) gebied heeft een peritoneale bedekking (serosa of buikvlies) en wordt ook wel de apex vesicae genoemd. Het eigenlijke blaaslichaam (corpus vesicae), waarin de urine die uit de nieren komt tijdelijk wordt opgeslagen, ligt direct daaronder en wordt naar beneden begrensd door de onderkant van de blaas (fundus vesicae). Aan de onderkant is er ook de hals vesicae (blaas nek), die trechtervormig naar de urinebuis De openingen van de gepaarde urineleiders en de uitgang van de urinebuis vormen de zogenaamde trigonum vesicae (blaas driehoek). In het gebied van de urethrale opening heeft de urineblaas een interne en externe sluitspier (sluitspier), waarbij alleen de externe dwarsgestreepte urethralis-spier onderhevig is aan bewuste controle door de mens. De urineblaas is verder verankerd aan de bekkenbodem door verschillende ligamenteuze serosa-duplicaties (peritoneale plooien). Van binnenuit is de urineblaas bekleed met een laag slijm als bescherming tegen urine. De buitenste laag van de urineblaas is daarentegen samengesteld uit gladde spieren (detrusor).
Functies en taken
Als hol orgaan is de primaire functie van de urineblaas het bieden van tussentijdse opslag voor secundaire urine uit de nier totdat het wordt geleegd via de urethra. De uitzetbaarheid van de urineblaas zorgt ervoor dat deze tussen 900 en 1500 ml urine kan bevatten, met de drang om te plassen voorkomend bij een volwassene van ongeveer 300 tot 500 ml. Tijdens het legen (mictie) trekken de gladde spieren (detrusor) van de urineblaas samen, terwijl de sluitspieren aan de basis van de blaas ontspannen, waardoor de urine via de urethra uit het lumen wordt gedrukt. Hoewel de nieren continu via de urineleiders urine in de blaas afvoeren, wordt van tijd tot tijd voor vrijwillige lediging gezorgd door de externe sfincter, die onder bewuste controle van het individu staat, hoewel de bijbehorende processen reflexief zijn. Met toenemende vulling volume, de blaaswand rekt en gespannen, wat wordt waargenomen door de streksensoren in de wand, die de zogenaamde mictiereflex activeren in de parasympathische centra van de spinal cord Deze veroorzaken op hun beurt samentrekking van de gladde spieren van de blaaswand (Musculus detrusor), die tegelijkertijd ontspanning van de externe dwarsgestreepte sluitspier, leidt tot uitstroom van urine via de urethra. Dit proces wordt verder ondersteund door samentrekking van de buik- en bekkenspieren.
Ziekten
De urineblaas kan worden aangetast door een verscheidenheid aan verworven of genetische beperkingen. Een van de meest voorkomende blaasaandoeningen is cystitis of blaasontsteking, die meestal het gevolg is van een infectie die opstijgt via de urethra. Vooral vrouwen worden erdoor getroffen cystitis vanwege hun kortere urethra. Een storing van het sluitmechanisme kan dit veroorzaken urine-incontinentie (onvrijwillig urineverlies), wat kan worden veroorzaakt door psychologische (spanning) of fysiologische factoren zoals paraplegie, detrusor-sluitspier dyssynergie of Parkinson Een cystocele is een uitsteeksel van de urineblaas in de voorste vaginale wand bij vrouwen. bekkenbodem zwakte, meestal gecombineerd met een verlaging van de vagina. Urineretentie vanwege prostaathyperplasie kan leiden overmatige uitzetting van de blaas (vesica gigantea) en onvolledige lediging van de blaas (resturine). Klinisch relevante resturine is ook een symptoom van stricturen, stenosen of goedaardige hyperplasie of kwaadaardige prostaat carcinoom. Tumorziekten van de blaas komen veel voor in Duitsland en behoren tot de meest voorkomende tumortypen, waarbij urotheelcarcinomen (kwaadaardige tumoren van het slijmvlies van de blaas) 95 procent van alle gevallen uitmaken. Als er sprake is van een blijvende staat van irritatie, bijvoorbeeld als gevolg van hypothermiespreken we van een prikkelbare blaas, waarbij zelfs kleine hoeveelheden vulling de mictiereflex veroorzaken. Bovendien een bars-Achtig hypertrofie (verdikking) van de blaasspieren (zogenaamde bars blaas) leidt tot verminderde samentrekbaarheid, wat kan leiden tot achterblijvende urinevorming en urineweginfecties. Extern trauma (kracht), naast bekken breuk, kan leiden scheuren van de urineblaas (urineblaasruptuur) met symptomen zoals lagere pijn in de buik en aandrang om gelijktijdig te micteren urineretentie.
Typische en veel voorkomende blaasaandoeningen
- Blaasontsteking
- Incontinentie (urine-incontinentie)
- Nachtelijk urineren (nocturie)
- Zwakte van de blaas
