Vlooien of een vlooienbeet treedt meestal op met zeer sterke jeuk. Kleine puisten zijn te zien op de getroffen gebieden, vaak veel. De beten van deze parasieten zijn in onze breitengraden niet gevaarlijk, maar buitengewoon onaangenaam. Door passend te nemen maatregelen, kunt u uzelf hiertegen beschermen.
Wat is een vlooienbeet?
Een plaag van vlooien is meestal heel gemakkelijk te herkennen: op de huid er zijn veel kleine puisten, die vaak zeer sterke jeuk veroorzaken. Deze puisten zijn helderrood, iets verhoogd en hebben ongeveer een centimeter groot. Het individu huid roodheid komt meestal voor in groepen of zelfs in een rij. Om secundaire infectie te voorkomen, worden de getroffenen huid gebieden mogen niet worden opengekrast. Anders pathogenen kan de huid binnendringen en veroorzaken ontsteking. De vlooien kan tot verschillende geslachten behoren. Hoewel de mensenvlo in ons land zeer zeldzaam is, is het vaker de katten- of hondenvlo die ook mensen bijt. Daarnaast zijn er nog andere soorten vlooien, zoals egel- of kippenvlooien.
Oorzaken
De oorzaak van vlooien kan verschillen. Terwijl de menselijke vlo voornamelijk bij mensen leeft, is het in onze regio meestal een "zwerfvlo", wanneer een persoon vlooienbeten heeft gekregen. Heel vaak is het de kattenvlo. Dit kan ons overal tegenkomen: buitenshuis, in openbare instellingen of ons eigen huisdier heeft de parasieten in huis gehaald. Voor vlooien, de bloed van zoogdieren is van vitaal belang, het is het enige voedsel. Daarom neemt een vlo meestal zijn bloed maaltijd eenmaal per dag. Een volwassen vlo kan echter tot 2 maanden zonder voedsel gaan. Daarom is het bestrijden van vlooien door ze “uit te hongeren” niet echt een goede methode. Overigens wordt er niets gevoeld tijdens de vlooienbeet, want de vlo scheidt met de beet een pijnstillende afscheiding af. De jeuk treedt pas op als de vlo klaar is met eten.
Symptomen, klachten en tekenen
Vlooienbeten zijn vooral te herkennen aan de roodachtige verkleuring van de huid. De bijt jeuk intens en veroorzaken papels of zwelling op de huid. De eigenlijke vlooienbeet heeft een roodachtige kleur die naar het midden toe toeneemt. Meestal komen twee of meer beten tegelijkertijd voor, waardoor het karakteristieke uiterlijk van vlooienbeten ontstaat. Na 12 tot 24 uur ontwikkelen zich soms huidblaren of etterende puisten in het gebied rond de beet, die gepaard gaan met intense jeuk. In het verdere verloop neemt de roodheid af en krijgen de beten een bijna huidkleurig uiterlijk. Als er geen behandeling is, ontwikkelen zich meestal nieuwe vlooienbeten, vaak op verschillende delen van het lichaam. Vlooienbeten komen vooral voor op de benen en vooral op de voeten. Vlooien nestelen ook op de heupen, knieën en ellebogen en oksels. De bovenstaande symptomen houden gewoonlijk een tot twee weken aan en verdwijnen daarna met de juiste behandeling. Als de beten worden opengekrast, kan er een wondinfectie ontstaan. Infectie manifesteert zich door toenemende jeuk, roodheid en, in sommige gevallen, bloeding. Littekens kan ook worden achtergelaten.
Diagnose en verloop
De diagnose van vlooien is vrij eenvoudig. De beste manier is om de uitwerpselen van de dieren te identificeren: aangezien vlooien het graag warm en donker hebben, blijven ze meestal in de vacht of haar De vacht moet over een wit papier worden uitgekamd. Vervolgens worden de uitgekamde delen vochtig gemaakt. Als zwarte kruimels rood worden, is dit vlooienuitwerpselen en kan een besmetting met relatieve zekerheid worden vastgesteld. Deze kleurtest werkt omdat vlooien de bloed pigment van de ingenomen maaltijden weer. Opgedroogd bloed is zwart en is na bevochtiging weer herkenbaar als bloed. De diagnose kan ook worden gesteld aan de hand van de huidletsels Hoe minder de puisten tot dusver door krabben zijn aangetast, hoe beter de identificatie kan plaatsvinden. Als er vlooien worden vermoed bij het huisdier, moet een bezoek aan de dierenarts volgen. Als er geen huisdieren aanwezig zijn en er toch een dringend vermoeden is van een vlooienplaag en niet alleen van een zwerfvlo, kan de huisarts helpen. In beide gevallen kunnen gerichte behandelingen en methoden de vlooienplaag en de bijbehorende symptomen elimineren.
Complicaties
Een vlooienbeet is op het eerste gezicht geen zorgelijke gebeurtenis, maar er kunnen ook verschillende complicaties optreden. De beet zelf zal de getroffen persoon absoluut geen pijn doen. Een allergische reactie kan achteraf optreden. In de regel treedt al een paar minuten na de beet een sterke jeuk op, die ook visueel merkbaar is door een rode vlek. Herhaalde jeuk kan er onder bepaalde omstandigheden ook voor zorgen dat de beet ontstoken raakt. Het is niet ongebruikelijk voor een open wond te ontwikkelen, die zeker moet worden beschermd tegen bacteriën en andere verontreinigingen. Anders kan een infectie zeer snel ontstaan, zodat pus kan zelfs vormen. Zo'n complicatie moet beslist door een arts worden behandeld. Echter, ontsteking kan zeer snel en effectief worden behandeld met de juiste medicatie. Het speelt natuurlijk ook een rol in de mate waarin de beten voorkomen. Als de vlooienplaag extreem ernstig is, kunnen medemensen ook door de bovengenoemde complicaties worden getroffen. Alvorens te nemen maatregelen tegen de beten is het noodzakelijk om eerst de vlooien te elimineren. Met betrekking tot overdraagbare ziekten hoeft u zich binnen de Bondsrepubliek Duitsland absoluut geen zorgen te maken.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als je jeukende, rode vlekken op de huid opmerkt, zijn dit waarschijnlijk vlooienbeten. Als de zichtbare huidvlekken uiterlijk na een week niet zijn verdwenen, moet een arts worden geraadpleegd. Als er zwelling of bloeding van de huid optreedt, moet de betrokken persoon dezelfde dag medisch advies inwinnen. Als vlooien vroeg worden ontdekt, kunnen ze snel en effectief worden behandeld. Als de insectenplaag echter onbehandeld blijft, kunnen er ernstige complicaties optreden. Infectie is zo'n complicatie en moet onmiddellijk worden behandeld. Uiterlijk als andere familieleden of collega's tekenen van vlooienbesmetting vertonen, is een bezoek aan de huisarts aangewezen. Kinderen, ouderen, allergische personen en zwangere vrouwen dienen bij symptomen van vlooienbesmetting onmiddellijk een specialist te raadplegen. Als zich pijnlijke witte puisten op de huid vormen, duidt dit op een allergische reactie of vergevorderde besmetting. Een arts moet de huidgebieden onderzoeken en een geschikt medicijn voorschrijven voor de getroffen persoon. Een paar dagen na de behandeling moet de getroffen persoon opnieuw op vlooien worden onderzocht.
Behandeling en therapie
Behandeling van een vlooienbeet omvat zowel symptoom- als oorzaakcontrole. Mechanische krassen moeten in ieder geval zoveel mogelijk worden vermeden. Dit irriteert niet alleen de huid verder, het kan ook leiden tot littekens en, in het ergste geval, tot ernstig ontsteking omdat pathogenen zijn doorgedrongen in de open gebieden. De therapie van de symptomen hangt af van de bestaande omvang. Als de huid al ernstig ontstoken is door overmatig krabben, zalven bevattende antibiotica kan worden gebruikt. Als de getroffen persoon allergisch is voor de vlooienbeten, cortisone zorgt voor een goede verlichting van de symptomen. Koeling crèmes of huidkompressen zijn voldoende om de jeuk van de puisten te verlichten. Een vlooienbeet geneest meestal binnen 2 weken volledig. Als de oorzaak van vlooien een huisdier is, moet het dier dienovereenkomstig worden behandeld. Dierenartsen hebben een verscheidenheid aan preparaten beschikbaar die vlooien effectief bestrijden. Kom hier vaak zo. Zoek ons naar het werk of medische poeders, die in de vacht worden verwerkt en zo de vlooien bestrijden. Maar ook het milieu mag niet worden verwaarloosd. Hondendekens en ander textiel waarmee de vlooien mogelijk in contact zijn gekomen, moeten op de hoogst mogelijke temperatuur worden gewassen. Daarnaast wordt aangeraden om de gehele woonruimte grondig te stofzuigen.
Vooruitzichten en prognose
Vlooienbesmetting is tegenwoordig geen groot probleem, dankzij goede medische zorg en sociale veranderingen in de vorige eeuw. Normaal gesproken wordt de patiënt bij het zoeken naar medische behandeling binnen 1-2 weken als symptoomvrij beschouwd. Omdat er talloze soorten vlooien zijn en ze op alle openbare en privé-plaatsen kunnen voorkomen, is er een snelle verspreiding van de kleine dieren. Met voldoende hygiënisch maatregelen, medicamenteuze behandeling en specifieke voorzorgsmaatregelen, kan de verspreiding snel worden gestopt. Voor sommige getroffen mensen en een zeer klein aantal vlooienbeten is geen dokter nodig. Vaak zijn mensen slechts een tussengastheer en is de vlo al binnen een paar uur zelfstandig naar een andere gastheer verhuisd. Bovendien genezen vlooienbeten meestal na korte tijd volledig. Indien open wonden optreden, kan het genezingsproces worden vertraagd. In sommige gevallen, pathogenen voer het organisme binnen via de wonden en complicaties veroorzaken. Naast het uitbreken van andere ziekten is er een risico op bloed vergiftiging Als er geen vroege medische zorg plaatsvindt, wordt de patiënt tijdens dit ziekteverloop met de dood bedreigd. Als de vlooienbesmetting tot psychische stoornissen leidt, kunnen ook complicaties optreden. Naast angst, paniekaanvallen zijn mogelijke gevolgen die bijdragen aan een verslechtering van het welzijn.
het voorkomen
Preventie tegen vlooien is niet 100% mogelijk. Aangezien vlooienbeten overal kunnen voorkomen, is een echte bescherming niet mogelijk. Eigenaren van gezelschapsdieren moeten echter regelmatig controleren of hun huisdier is besmet met vlooien. Veel middelen tegen teken, die sowieso worden toegepast, voorkomen ook vlooienbesmetting. Ondanks deze maatregelen kunnen er echter nog steeds vlooienbeten optreden.
Nazorg
In de regel verloopt een ziekte zonder complicaties. Binnen twee weken zijn er geen klachten meer. Het is eerder belangrijk om herhaalde vlooien te voorkomen. Dit wordt het meest effectief gedaan door preventieve maatregelen, die onder de verantwoordelijkheid van de patiënt vallen. Omdat huisdieren vaak de bron van overdracht zijn, moeten ze regelmatig worden onderzocht. Hygiënemaatregelen moeten in het dagelijks leven worden geïntegreerd. Stof moet vaker worden afgeveegd en vloeren moeten schoon worden gehouden. Preventie is gericht op het identificeren en elimineren van infectiebronnen. Soms zal het infecteren van het slaapgedeelte de vlooienplaag niet bevatten. Patiënten bouwen overigens geen immuniteit op tegen de vlooienbeet. Infectie is altijd weer mogelijk. Vlooienbesmetting gaat gepaard met huidletsels Deze zijn meestal met het blote oog zichtbaar. Bovendien ondersteunen de typische symptomen, zoals jeuk, een diagnose. In het geval van herhaling, therapie hangt af van de intensiteit van de symptomen. Een gevorderde ziekte vereist een langere behandeling. Als er een ontsteking is, zalven bevattende antibiotica verlichting bieden. Als een ziekte wordt geassocieerd met een allergische reactie, cortisone belooft genezing.
Wat u zelf kunt doen
Bij een bestaande vlooienplaag kunnen getroffenen zelf een aantal dingen doen om de oorzaken en symptomen te verhelpen. Eerst moet de omgeving worden gecontroleerd op een mogelijke vlooienbesmetting. Vaak brengen huisdieren de vlooien in de menselijke omgeving. Als de huisdieren vrij zijn van vlooien of als ze worden behandeld, moet alle textiel ook op de hoogst mogelijke temperatuur worden gewassen. De eigen kleding, hand- en beddengoed moeten ook worden schoongemaakt. Om de symptomen te bestrijden, jeuk-verlichtend zalven of gel kan worden aangebracht. Het sap van aloe vera is verkrijgbaar als gel in apotheken en koelt op natuurlijke wijze. Kokosolie heeft een even zachte werking als een huidverzorgingsproduct. Daarnaast heeft de olie een desinfecterende eigenschap. Mechanische irritatie van de huid door veelvuldig krabben vormt een risico op infectie en moet daarom worden vermeden. Antiseptische zalven worden gebruikt als er al huidbeschadiging en infectieuze ontstekingen zijn. Antibioticum Ook in dit verband is behandeling niet uit te sluiten. Sommige patiënten hebben er ook baat bij cortisone behandeling. Er moeten ook speciale hygiënemaatregelen in acht worden genomen. Kamers moeten vaker worden gestofzuigd en oppervlakken moeten steeds meer stofvrij worden gemaakt. Daaropvolgende reiniging van oppervlakken met een mengsel van water en citronella-olie verdrijft de bugs. Geraniumolie en azijn hou ook niet van vlooien.
