Verschillen tussen mannen en vrouwen | Bar

Verschillen tussen mannen en vrouwen

De structuren van de lies verschillen slechts gedeeltelijk tussen mannen en vrouwen. Belangrijk zenuwen en bloed schepen, die de schaamstreek voeden, lopen door de liesstreek, vooral door het inguinale kanaal. Dit betekent ook dat de functies verschillen tussen mannen en vrouwen.

Als een zenuw bij een vrouw de vleien gevoelig, bij een man is het voornamelijk verantwoordelijk voor de huid van het scrotum​ De belangrijkste structuur van de man, die zich in het lieskanaal bevindt, is de zaadstreng. Tijdens geslachtsgemeenschap draagt ​​het de sperma van het testikels in de urinebuis en moet schuin door de buikwand gaan. Bij vrouwen is dit waar het moederband ligt, dat bestaat uit bindweefsel​ Het beweegt van de eierstok naar de vleien majora en vormt het anatomische equivalent van de zaadstreng.

Ziekten van de lies

An liesbreuk is een hernia in de liesstreek. Het is verreweg de meest voorkomende hernia en komt vaker voor bij mannen. Het wordt veroorzaakt door hoge druk in de buikholte en een bestaande zwakte van de bindweefsel.

In het gebied van het lieskanaal bevinden zich de buitenste en binnenste inguinale ring, die een natuurlijk zwak punt zijn. In het geval van een liesbreukwordt de darm meestal in een herniazak geduwd via een zogenaamde hernia-opening door de voorste buikwand in het liesgebied. Het uit de darm duwen kan deels worden uitgelokt door een persmanoeuvre of hoesten.

Bij het liggen kan de inhoud van de hernia vaak terug in de buikholte worden gedrukt. Er wordt onderscheid gemaakt tussen indirecte en directe liesbreuken. Klachten bij een liesbreuk zijn meestal een gezicht Een liesbreuk moet door een arts worden onderzocht.

In de meeste gevallen wordt een chirurgische herpositionering van de darm, die zich in de hernia bevindt, aanbevolen. Als de hernia niet op tijd wordt geopereerd, kan de darm bekneld raken en afsterven. Een liesbreuk moet door een arts worden onderzocht.

In de meeste gevallen is een chirurgische herpositionering van de darm, die zich in de hernia bevindt, redelijk. Als de hernia niet op tijd wordt geopereerd, kan de darm bekneld raken en afsterven. Inguinale schimmels, zoals veel andere schimmels of bacteriën, groeien graag op warme en vochtige plaatsen.

De lies is daarom een ​​geschikte plek voor schimmelgroei. Een liesschimmel is meestal een ringworm en wordt ook wel “Tinea cruris” of “Tinea inguinalis” genoemd. Het komt vaak voor bij mannen van middelbare leeftijd.

Naast de lies kan het zich ook ontwikkelen op de dij en billen. Roos in ring- of halvemaanvormige patronen in deze regio's kan een aanwijzing zijn voor schimmelgroei. Meestal jeuk, roodheid of een brandend pijn gebeurt op hetzelfde moment.

Bovendien kunnen blaasjes aan de buitenrand van de roodheid zichtbaar zijn. Naar het midden toe kan de huid er wat bleker en bruinachtig uitzien. Als dergelijke symptomen optreden, moet een arts worden geraadpleegd voor opheldering en moet het exacte type schimmel worden bepaald door middel van een uitstrijkje.

In het geval van een liesschimmel moet ervoor worden gezorgd dat de regio zo droog mogelijk blijft. Er zijn ook verschillende shampoos of schimmelwerende zalven waarmee het gebied kan worden behandeld. Pijn in de lies kan in het midden voorkomen, aan één of beide zijden.

Ze kunnen dof, aanhoudend zijn of lijken te trekken of steken. Afhankelijk van de oorzaak en sterkte zijn ze permanent aanwezig of kunnen ze worden geactiveerd door druk of beweging. De oorzaken van pijn in de lies kan bij mannen en vrouwen verschillen.

Als de pijn alleen aan de rechterkant optreedt, appendicitis is vaak aanwezig. De pijn kan specifiek worden verergerd of veroorzaakt door druk op de rechter liesstreek. Spierspanning, zenuwontsteking, reumatische aandoeningen of een hernia kunnen ook aanwezig zijn.

Vooral bij mannen is het altijd nodig om aan een hernia te denken, aangezien het niet zeldzaam is en in 80% van de gevallen bij mannen voorkomt. Als de pijn aan de linkerkant zit, is de liesbreuk zelfs de meest voorkomende oorzaak, maar er kunnen ook andere oorzaken zijn. Ontsteking van de lies veroorzaakt door de ziekteverwekker kan aan beide kanten pijn veroorzaken.

Ziekten van de botten en gewrichten van de heup en lumbale wervelkolom kan ook pijn veroorzaken die zich uitstrekt tot in de lies. Bij vrouwen bestaat in zeldzame gevallen de mogelijkheid dat de pijn wordt veroorzaakt door ziekten van de inwendige geslachtsorganen. Zelfs dan komen ze in de regel maar aan één kant voor.

Evenzo kan een letsel aan de testikels bij mannen kan acute of langdurige pijn veroorzaken die uitstraalt in de lies. Aangezien de meeste ziekten in de liesstreek behandeling vereisen, moet een arts worden geraadpleegd voor opheldering als de pijn aanhoudt. Een lieskneuzing kan worden veroorzaakt door een stomp trauma, bijvoorbeeld een trap, val of klap in de liesstreek.

In de meeste gevallen treedt pijn op in dit gebied, die wordt versterkt door beweging. Bovendien een blauwe plek wordt vaak gezien. De klachten kunnen worden verlicht door te koelen.

Ook is het belangrijk om de regio te ontlasten. Indien nodig kunnen verhoging en externe druk ook de pijn verminderen. Er moet onderscheid worden gemaakt tussen liescontusie en liesbelasting, die wordt veroorzaakt door overbelasting tijdens het sporten.

Bij een ernstige kneuzing kan het raadzaam zijn om een ​​arts te raadplegen om inwendige verwondingen en bloedingen uit te sluiten. Een verrekte lies beschrijft het overstrekken van spieren in de liesstreek. In de lies zijn er verschillende spiergroepen die verantwoordelijk zijn voor bewegingen in de romp en benen.

Sterk en snel been bewegingen, zoals gebruikelijk bij veel sporten, vormen een risico liesbelasting​ De belasting wordt veroorzaakt door plotselinge zijwaartse bewegingen, wat zelfs kan resulteren in individuele spiervezelscheuren. Afhankelijk van de omvang van de schade en de pijn, wordt de belasting verdeeld in drie graden.

Het meest getroffen is de zogenaamde "adductorgroep", die verantwoordelijk is voor het omhoog trekken van de benen. De liesbelasting kan erg pijnlijk zijn en gepaard gaan met blauwe plekken. Als er een spanning optreedt, is het belangrijk om onmiddellijk maatregelen te nemen om erger te voorkomen.

Sport of lichaamsbeweging moet onmiddellijk worden stopgezet. De spieren van de been moeten worden ontlast door ze op te hangen en vervolgens af te koelen en samen te drukken. Door het been, voorkomt men blauwe plekken en zwellingen.

Als er sprake is van een ernstige, zeer pijnlijke stam, moet een arts beslissen of de behandeling moet worden gestart. In de regel kan de langzame genezing van de pees worden ondersteund en bevorderd door fysiotherapie of warmtebehandelingen. In sommige gevallen adviseert de arts de patiënt om bepaalde medicijnen te nemen die het genezingsproces kunnen vergemakkelijken.

Verdere behandelingen zijn meestal niet nodig. Het duurt even voordat de pees volledig is hersteld en hersteld. Gedurende deze tijd, verder stretching van de aangetaste spier moet worden onthouden, omdat anders de genezing wordt vertraagd.

Omdat de genezingstijd van persoon tot persoon verschilt, moet uw arts, rekening houdend met de pijn, beslissen wanneer de sport weer kan worden beoefend. Te vaak komt willekeurige sportbeoefening voor met slechts zwakke symptomen, wat leidt tot een verslechtering en vervolgens een aanzienlijke verlenging van het genezingsproces. Ons hele lichaam is doorzeefd weefselvocht knooppunten, met grote lymfeklieren op bepaalde plaatsen.

Bijzonder groot weefselvocht knooppunten bevinden zich in de lies. Deze inguinal weefselvocht knooppunten (Nodi lymphatici inguinales) kunnen weer worden onderverdeeld in diep en oppervlakkig lymfeklieren​ De diepte lymfeklieren in de lies omvat ook de zogenaamde Rosenmüller-lymfeklier, de grootste lymfeklier in deze regio.

De inguinale lymfeklieren ontvangen lymfe van beide benen, de geslachtsorganen en de lymfe van de onderbuikwand. De lymfeklieren in de lies maken integraal deel uit van het klinisch onderzoek en worden meestal gepalpeerd. Bij een gezond persoon zijn lymfeklieren niet of nauwelijks merkbaar, beweegbaar en pijnloos.

Als de lymfeklieren gezwollen en pijnlijk zijn, is dit een teken van infectie. Niet alleen de lymfeklieren in de liesstreek, maar ook die onder de oksels en rond de nek worden vergroot. Lymfeklieren worden groter als het lichaam immuunsysteem boosts om mogelijke ziekteverwekkers te bestrijden, zoals virussen.

Lymfeklieren zijn dus een goede en betrouwbare indicator van een systemische infectie van het lichaam. Jeuk in de liesstreek is erg onaangenaam voor de patiënt. Patiënten met deze symptomen schamen zich vaak om een ​​arts te raadplegen omdat ze bang zijn om als onhygiënisch te worden beschouwd. Een jeukende lies heeft echter niet altijd iets te maken met een slechte persoonlijke hygiëne.

Controleer allereerst of er recent een nieuwe douchegel of bodylotion is gebruikt. Er kan een allergische reactie naar het nieuwe product. In ernstigere gevallen kan er ook een infectie met een huidschimmel optreden.

Dit wordt gediagnosticeerd door een uitstrijkje dat de arts maakt en naar het laboratorium stuurt. Een schimmelinfectie met draadschimmels in de liesstreek wordt tinea inguinalis genoemd. Een andere veel voorkomende groep schimmels is de Candida-groep.

Tot deze familie van schimmels behoren verschillende gistzwammen, die een zogenaamde candidose veroorzaken. De strip is vooral geschikt voor schimmels, omdat het daar donker en vochtig is door het dragen van kleding. In sommige gevallen verspreidt de huidschimmel zich naar het genitale gebied, wat een extra belasting is voor de patiënt.

Het jeukende gevoel wordt versterkt door het wrijven van kleding tegen de huid. Een huidschimmel wordt meestal behandeld met een zalf die is gericht tegen schimmels. Dit wordt gedurende een langere periode plaatselijk op het jeukende gebied aangebracht.

Een zachte lies wordt ook wel de lies van een atleet genoemd, zoals dit meestal voorkomt bij wedstrijdsporters. Typisch getroffen atleten zijn atletiek atleten, voetballers en ook tennis spelers. Bij deze sporten worden de spieren van de benen en het bekken extra belast, wat kan leiden tot een zachte lies.

De zachte lies is een voorstadium van een echte liesbreuk en wordt gekenmerkt door pijn in de liesstreek die kan uitstralen naar het been. In tegenstelling tot een echte liesbreuk is er geen uitstulping van de buikorganen door de buikwand heen. Dit maakt de lies van een atleet moeilijk te diagnosticeren.

Naast palpatie door een arts kan een ultrageluid wordt vaak uitgevoerd om de diagnose te bevestigen. Dit type inguinale hernia kan genetisch worden veroorzaakt door zwakte bindweefsel of door overbelasting van de corresponderende spieren. Meestal de schuine buikspieren of de buikfascia zijn aangetast.

In de meeste gevallen wordt een zachte lies behandeld door een kleine chirurgische ingreep. Het lieskanaal wordt hersteld en het liesgebied wordt gestabiliseerd. De patiënt moet deze procedure zo snel mogelijk laten uitvoeren om de daaropvolgende schade, zoals irritatie van het Ischiaszenuw​ In de daaropvolgende weken dient de patiënt zich te onthouden van sporten en inspannende bewegingen.