Oorzaken | Burnout syndroom

Oorzaken

Aangenomen wordt dat de oorzaak van een burn-out een jarenlange vicieuze cirkel van overwerk en buitensporige eisen is. Tijdens deze chronische stressfase treedt een burn-out op door interactie op twee niveaus. Je kunt je een burn-out syndroom heel goed voorstellen als het eindpunt van een neerwaartse spiraal.

Aan het einde is er een volledige instorting. Volgens Johannes Siegrist zijn de oorzaken van de Burnout syndroom liggen in de onbalans tussen iemands behoeften en middelen. Om deze reden ontwikkelde de medisch-socioloog een vragenlijst om professionele beloningscrises vast te leggen.

Het punt “eisen” omvat uitspraken als: “Ik heb een permanente tijdsdruk. “Ik heb veel verantwoordelijkheid. “Ik word vaak gestoord op het werk.

“De afgelopen jaren zijn mijn taken steeds veeleisender geworden. ​ Voorbeelden van verklaringen van middelen zijn: “Ik word niet behandeld met het respect dat mij toekomt door mijn meerderen. ​

“Ik krijg onvoldoende ondersteuning bij moeilijkheden. ”“ Ik word vaak oneerlijk behandeld. ”“ Mijn professionele toekomst is onzeker. ​

Vaak wordt de onbalans tussen eisen en middelen verergerd door een overdreven gevoel van verplichting en slaapstoornissen. Het andere model dat de oorzaken van burn-out tracht te beschrijven, is het requirements control model van Karasek en Theorell. Personen die constant last hebben van stress op het werk en tegelijkertijd een beperkte beslissingsruimte hebben, hebben vaker last van burn-out.

Voorbeelden zijn supermarktverkopers, lopende bandmedewerkers, enz. Met behulp van de twee modellen kunnen bepaalde risicofactoren worden geformuleerd die burn-out kunnen bevorderen: veel stress op het werk, gebrek aan positieve feedback, geen grenzen tussen werk en privé, te hoog verwachtingen en eigen doelen, buitensporige eisen in de baan, dreigend verlies van werk, laag inkomen, perfectionisme, angst voor afwijzing, kritiek en mislukking, etc. - Het eerste niveau wordt gekenmerkt door externe stressfactoren, dwz lange werktijden, ongunstige werktijden die het individuele bioritme verwaarlozen, stress / ergernis / conflicten met collega's, familieleden of de partner, een sterke hiërarchische structuur op de werkplek, hoge prestatie- of tijdsdruk, angst voor het werk, weinig positieve feedback, etc.

Burn-out kan ook het gevolg zijn van pesten. Niet iedereen die werkt of leeft onder zulke externe stressfactoren zal noodzakelijkerwijs ziek worden met een burn-out. - Op het tweede niveau zijn er ook interne persoonlijkheidsfactoren, zoals perfectionisme, hoge ambitie, onrealistische verwachtingen van de baan en zichzelf, de moeilijkheid om 'nee' te zeggen, de neiging om de eigen regeneratiebehoeften te negeren, wantrouwen in de capaciteiten van anderen en overschatting van de eigen prestaties.

Symptomen

De symptomen van burn-out zijn van invloed op zowel de psyche als het lichaam van de persoon. In de meeste gevallen begint een burn-out verraderlijk met niet-specifieke symptomen zoals aanhoudend vermoeidheid en uitputting. Vaak worden deze symptomen genegeerd en afgedaan als een normale prestatieonderbreking.

Op dit moment zou het nuttig zijn om na te denken en een stap terug te doen. In plaats daarvan verleggen veel van de getroffenen steeds meer hun prestatielimieten. Ze beginnen de sociale contacten en rustpauzes te verminderen ten gunste van werk en gaan ook talloze overuren maken.

In fase II van het ontstaan ​​van een burn-out stuiten getroffenen steeds meer op onbegrip en kritiek van hun familie en vrienden, aangezien deze nu het sterkst worden verwaarloosd. Vaak zien getroffen mensen dit niet als een waarschuwing, maar veel meer als jaloezie en wrok. Dit leidt op zijn beurt tot een nog sterkere terugtrekking en een grotere val op het werk.

Getroffen personen beginnen zichzelf steeds meer als eenzame strijders te zien en succes te hebben zonder de steun van anderen. Typische symptomen zijn nu dat prestatie en concentratie steeds meer afnemen, getroffen personen fouten gaan maken en prikkelbaarder worden in de omgang met klanten en collega's. Vaak zoeken getroffen personen nu de schuld voor hun eigen mislukkingen bij anderen en isoleren ze zich nog meer.

Ten slotte fysieke symptomen zoals rug pijn, nek pijn en hoofdpijn zijn toegevoegd. Getroffen mensen beginnen te nemen pijnstillers of alcohol drinken. Dit leidt weer tot schadelijk middelengebruik, slaapstoornissen en paniekaanvallen.

In fase III van een burn-out vindt uiteindelijk overgave plaats. Lichaam en geest werken al tot het uiterste. De getroffenen merken toenemende uitputting, zwakte en zwakte.

Aanhoudende stress leidt tot verhoogde cortisolspiegels, wat op zijn beurt slaapstoornissen, meer zweten en een verhoogde vatbaarheid voor infecties bevordert. Daarnaast komen ook maagdarmklachten voor. Buikpijn, constipatie en maag zweren zijn typische symptomen van burn-out.

Hart ritmestoornissen, zogenaamde hartkloppingen (hartstilstand) en tachycardie komen ook vaak voor. Het risico op vaatziekten, zoals coronair hart- ziekte, circulatiestoornissen en hart- aanvallen nemen ook toe. Chronisch bestaande spier spanningen, terug pijn en hoofdpijn optreden.

Niets lijkt de getroffenen meer plezier te geven. Ze voelen zich uitgeput, moe en hebben geen drive. De getroffenen merken een verlies van interesse in alles wat hen vroeger plezier schonk.

Broeden en een depressieve basishouding worden steeds duidelijker. De burn-out is nu omgeslagen Depressie​ Op dit moment hebben veel mensen met een burn-out maar een paar mensen om mee om te gaan, die een laatste stop voor hen zijn.

Als de betrokkene deze persoon uiteindelijk verliest, belanden velen van hen in een diep gat, waar veel dingen hopeloos lijken en de getroffenen een sterke innerlijke leegte voelen. Velen proberen deze ongevoeligheid te vullen met alcohol excessen of iets dergelijks, maar moeten beseffen dat zelfs dit hun situatie niet zal verbeteren. Uit deze wanhoop denken veel mensen met een burn-out voor het eerst aan zelfmoord.

Uiterlijk op dit punt dient dringend een arts, psychotherapeut of adviescentrum te worden geraadpleegd. Specifieke symptomen ademnood en burn-out: ademnood, ook wel bekend als dyspneu door de medische wereld, is een subjectief gevoel van de getroffenen dat ze niet genoeg lucht krijgen. Dit kan vele oorzaken hebben.

Voorbeelden van oorzaken zijn onder meer hartaandoeningen (hartinsufficiëntie, coronaire hartziekte, hartklepaandoeningen); long ziekten (astma, COPD, longontsteking, long kanker) of psychologisch (hyperventilatie bij angst). Vooral bij burn-out wordt ademnood vaak geassocieerd met plotselinge klachten paniekaanvallen en angst. Echter, zoals veel getroffen mensen leiden ook een zeer ongezonde levensstijl vanwege hun werk, met sigaretten roken, alcohol, vette en ongezonde voeding, en gebrek aan rust, hart- en vaatziekten of zelfs long ziekten (long kanker) zijn niet atypisch.

Een medische verduidelijking wordt aanbevolen. Diarree: een ongezonde levensstijl met constante stress, gebrek aan ontspanning fasen en onregelmatig eten kunnen vaak leiden tot spijsverteringsstoornissen met diarree, constipatie en maag zweren. Hoge bloeddruk: Hoge bloeddruk is de druk die het bloed uitoefent op de wanden van het bloed schepen.

Normaal bloed de druk is systolisch bij 120 mmHg en diastolisch bij 60-70 mmHg. Te veel stress op de werkvloer kan leiden tot een blijvende toename van bloed druk, die in het begin vaak onopgemerkt blijft, maar veel bijwerkingen heeft. Bij 9 op de 10 mensen met hoge bloeddruk er zijn geen concrete oorzaken, het is zogezegd idiopathisch; Studies hebben echter aangetoond dat vooral een permanente overbelasting op het werk of thuis kan leiden tot een langdurige hoge bloeddruk.

Men spreekt van hoge bloeddruk wanneer de systolische waarde hoger is dan 140 mmHg en de diastolische waarde hoger is dan 80 mmHg. De gevolgen van high bloed druk kan vasculaire veranderingen zijn met circulatiestoornissen in alle organen. Dit kan resulteren in hartaanval, beroerte of nier mislukking.

Vooral burn-outpatiënten hebben vaak last van high bloeddruk en de fysieke gevolgen ervan vanwege hun ongezonde levensstijl en de hoge overbelasting. Therapeutisch zou het doel moeten zijn stress te verminderen op het werk en in het dagelijks leven, uithoudingsvermogen sport en een gezond dieet. Ontspanning technieken zoals autogene training zijn gemakkelijk te leren en kunnen nuttig zijn.

Als een verandering in levensstijl geen zichtbaar succes laat zien, kan de bloeddruk moet worden aangepast met medicatie door de huisarts of cardioloog. Hartritmestoornissen: Een hartritmestoornis is een verstoring van de normale hartslagsequentie die wordt veroorzaakt door een stoornis in de vorming van opwinding of een stoornis in de geleiding van opwinding. Ze kunnen zowel bij gezonde als zieke mensen voorkomen.

Bij gezonde mensen hebben hartritmestoornissen zelden een pathologische waarde - iedereen kent het gevoel van plotselinge hartkloppingen of zelfs een korte hartstilstand, die plotseling optreedt en meestal vanzelf verdwijnt. Bij hartpatiënten kan hartritmestoornis echter levensbedreigend zijn en leiden tot ziekten zoals beroerte, hartaanval en hartinsufficiëntie. Vooral bij burn-out is hartritmestoornis, zoals hartstilstand of hartkloppingen, een typisch vroegtijdig waarschuwingssymptoom.

Zweten: aanhoudende stress en een gebrek aan herstel, zelfs 's nachts, leiden tot permanent verhoogde stresshormoonspiegels in het bloed van de getroffenen. Dit leidt vaak tot slaapstoornissen, hevig zweten (nachtelijk zweten) en nachtmerries. Ook nadenken over wat er nog moet gebeuren of dat een vroegtijdig ontslag op handen zou kunnen zijn; veroorzaken bij veel getroffen mensen angsten en nachtmerries, die op hun beurt gepaard gaan met uitbraken van zweten en paniekaanvallen.

Goede behandelmethoden zouden hier zijn ontspanning methoden, slaaphygiëne en psychotherapie​ Het gebruik van medicatie kan ook helpen. Paniekaanvallen: tijdelijke angsten en zorgen zorgen ervoor dat veel mensen zweet en paniek uitbreken.

Deze verdwijnen echter zodra het probleem is opgelost. Soms kan angst echter pathologisch worden en het leven van de getroffen persoon gaan overnemen. Dergelijke pathologische angsten en paniekaanvallen worden vaak geassocieerd met Depressie.

Paniekaanvallen zijn plotselinge, plotselinge angstaanvallen die vaak gepaard gaan met vegetatieve (dwz fysieke) reacties zoals hartkloppingen, kortademigheid en zweten. Deze angsten kunnen gericht of diffuus (doelloos) zijn en kunnen in de loop van de tijd leiden tot angst voor verdere paniekaanvallen, een zogenaamde angst voor angst (fobofobie). Door de aanhoudende stress en het onvermogen om 'uit te schakelen', krijgen veel mensen met burn-out in de loop van de ziekte een paniekaanval.

Depressie: Zoals hierboven vermeld, kan burn-out altijd in een depressie veranderen vanwege tal van factoren zoals frustratie en sociaal isolement. Een burn-out op zich vertegenwoordigt alleen een fysieke en mentale toestand van uitputting, waarbij de kleinste dingen van het dagelijks leven steeds moeilijker lijken te zijn en de getroffenen zich opgebrand en uitgeput voelen. Veel getroffen mensen lijken cynisch, impulsief agressief of zelfs vastberaden, onverschillig.

Depressie daarentegen wordt gekenmerkt door een depressieve stemming, verlies van interesse en een enorm gebrek aan drive. Verder ook door: Slaapstoornissen, gedachtencirkels, zelfmoordgedachten en lichamelijke klachten (maag pijn, hartkloppingen enz.). In de laatste fase van een burn-out is er bijna altijd sprake van depressie.

Spraakstoornis:

Een permanente overbelasting van het lichaam leidt uiteindelijk tot stoornissen in concentratie en cognitie (denk- en waarnemingsprocessen). Dit kan zich uiteindelijk uiten in een spraakstoornis of een woordvindingsstoornis. De getroffenen vinden het bijvoorbeeld moeilijk om een ​​redelijke zin te formuleren, woorden komen niet meer voor of woordlettergrepen en letters worden door elkaar gehaald.

Veel getroffen mensen hebben ook moeite met het onthouden van dingen of vreemde talen die vroeger als een moeder waren tong naar hen. Sinds spraakstoornissen kan ook typerend zijn voor beginnende circulatiestoornissen van de hersenen en van een beroerte, initieel spraakstoornissen moet voor de zekerheid worden verduidelijkt. Spraakstoornis: Een permanente overbelasting van het lichaam leidt uiteindelijk tot stoornissen van concentratie en cognitie (denk- en waarnemingsprocessen).

Dit kan zich uiteindelijk uiten in een spraakstoornis of een woordvindingsstoornis. De getroffenen vinden het bijvoorbeeld moeilijk om een ​​redelijke zin te formuleren, woorden komen niet meer voor of woordlettergrepen en letters worden door elkaar gehaald. Veel getroffen mensen hebben ook moeite met het onthouden van dingen of vreemde talen die vroeger als een moeder waren tong naar hen. Sinds spraakstoornissen kan ook typerend zijn voor beginnende stoornissen in de bloedsomloop van de hersenen en van een beroerte, moeten aanvankelijke spraakstoornissen voor de zekerheid worden opgehelderd.