Trombose en embolie
Gedurende zwangerschap en in de kraamtijd de kans om een been ader trombose is aanzienlijk toegenomen. De oorzaak ligt in de veranderingen in de bloedsomloop tijdens zwangerschap zich aanpassen aan de geboorte.
Postpartum koorts
postpartum koorts, ook bekend als kraamvrouwenkoorts, wordt veroorzaakt door een ontsteking in het genitale gebied van de vrouw na de geboorte. Tijdens de bevalling treden er kleine verwondingen op in het geboortekanaal, wat een gemakkelijke toegang tot bacteriën. De hals, die na de geboorte nog steeds breed is, ondersteunt ook de beklimming van bacteriën van de buitenste vagina naar de baarmoeder.
Meestal wel bacteriën van de groepen stafylokokken, streptokokken, E. coli of Neisseria gonorroe die verantwoordelijk zijn voor postpartum koorts. Als er een infectie aanwezig is, postpartum koorts wordt meestal veroorzaakt door koorts, een slechte algemene voorwaarde, pijn in de onderbuik en een stinkende postpartumstroom. Bloeden en misselijkheid or braken kan ook voorkomen.
Schok symptomen zijn vaak aanwezig, wat betekent dat er een lage bloed druk naast een vasten hart- tarief en versneld ademhaling. Postpartum koorts moet snel worden behandeld antibiotica, omdat de ontsteking zich kan verspreiden naar de buikvlies. Dan is er een groot risico op ontwikkeling bloed vergiftiging.
Het zogenaamde Sheehan Syndroom treedt op bij een groot verlies van bloed tijdens of na de geboorte, wat leidt tot een verminderde toevoer (ischemie) van bloed naar de hypofyse (voorkwab van de hypofyse = adenohypophysis). Dit leidt tot necrose (weefselsterfte) van de voorste hypofyse en, als resultaat, tot een verminderde productie of een gebrek aan productie van de hormonen daar geproduceerd. Een tekort aan het hormoon prolactine leidt tot een gebrek aan melkproductie (lactatie) en borstvoeding wordt onmogelijk hormonen FSH (follikel stimulerend hormoon) en LH (luteïniserend hormoon) veroorzaakt een onvoldoende vrijlating van seks hormonen.
Een gebrek aan geslachtshormonen leidt tot het uitblijven van menstruatiebloedingen (secundaire amenorroe), tot op zekere hoogte tot regressie van de borstontwikkeling (hypotrofie van de mammae) en de baarmoeder (supervolutio uterii) en deels aan het verlies van secundair haar (schaamhaar en okselhaar (schaamhaar en okselhaar). Bovendien kan er een desinteresse in geslachtsgemeenschap optreden (verlies van libido). Een tekort aan het hormoon TSH (schildklierstimulerend hormoon) leidt tot een slechte werking van het schildklier (hypothyreoïdie).
Verlaagde concentraties van het hormoon ACTH (adrenocorticotroop hormoon) in het bloed leiden tot een hypofunctie van de bijnierschors. Symptomen hiervan zijn laag bloed suiker niveaus (hypoglykemie), laag bloeddruk (hypotensie) en traagheid (adynamie). Tegenwoordig kunnen alle ontbrekende hormonen worden aangemaakt en vervangen (vervangen).
