Lumboischialgie kan zowel conservatief als chirurgisch worden behandeld. Conservatieve therapie heeft de voorkeur boven chirurgische behandeling, zolang er geen neurologische gebreken of verlamming optreden. De conservatieve therapie van lumboischialgie is gebaseerd op een multimodaal therapieconcept.
Dit betekent dat de therapie bestaat uit verschillende uitgangspunten en verschillende benaderingen omvat. Deze omvatten de
- Drugs therapie
- Anesthesie
- Fysiotherapie of fysiotherapie, evenals de
- Back school om de rugspieren te vergroten
Voor de juiste keuze van medicatie in lumboischialgie, een grondige fysiek onderzoek door de dokter is vereist. Op basis van medicijnen pijn therapie, de aanbevelingen van de wereld Gezondheid Organisatie wordt gevolgd.
Dit is grofweg verdeeld in drie fasen met de mogelijkheid om andere medicijnen te combineren. De ene begint met de minst krachtige pijnstillers, zoals ibuprofen, paracetamol or novalgin De volgende fase wordt gevolgd door minder krachtig opioïden en de derde fase vormt sterke opioïden.
Deze pijnstillers kan altijd gecombineerd worden met medicijnen zoals cortisoneantidepressiva of spierverslappers In lumboischialgia, bijvoorbeeld cortisone kan als injecties worden gegeven direct nabij het punt waar de zenuw het lichaam verlaat. Het is belangrijk dat de pijn therapie wordt aangepast aan de behoeften van de patiënt.
Bij het thuis innemen van medicatie dient ervoor gezorgd te worden dat de pijn medicatie wordt met regelmatige tussenpozen ingenomen zoals voorgeschreven. Op deze manier wordt een bepaald niveau van de medicatie in de bloed wordt bereikt en pijnpieken worden voorkomen. De medicamenteuze therapie van lumboischialgie bestaat uit de toediening van pijnstillers (NSAID's) of spierverslappers.
In sommige gevallen zijn de niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) niet voldoende om relevante pijnverlichting te bieden. In dergelijke gevallen moeten mogelijk centraal werkende geneesmiddelen worden gebruikt, in sommige gevallen zelfs morfine Om de maag tijdens het gebruik van pijnstillers moet in ieder geval maagbescherming worden genomen.
spierverslappers worden gebruikt als de rugspieren verkrampen door de ontlastende houding en tot extra pijn leiden. Een andere mogelijkheid bij de behandeling van lumboischialgie is de directe injectie van lokale anesthetica en ontstekingsremmende medicijnen. Dit omvat het doorboren van de ontstekingsplaats met een kleine naald.
Vervolgens worden de verdovende plaatselijke verdoving en de ontstekingsremmende medicatie ingespoten. De plaatselijke verdoving verlicht direct de pijn. Door middel van het ontstekingsremmende medicijn kan de pijn ook permanent worden behandeld.
De werking van de medicijnen neemt echter weer af, zodat dagelijkse injecties moeten worden gemaakt voor effectieve pijnbestrijding en causale therapie. Zodra de acute pijnsymptomen zijn verdwenen, wordt fysiotherapie en fysiotherapie uitgevoerd om de rugspieren te versterken. De fysieke maatregelen omvatten warmte- en koudetherapie, manuele therapie in de zin van massage, liggend op een getrapt bed en therapie met ultrageluid golven.
Bedrust en verhoogd been positionering totdat de symptomen zijn verlicht, wordt ook aanbevolen. Om een hernieuwde lumboischialgie te voorkomen, is de versterking van de rugspieren is aanbevolen. Dit kan in het kader van een terug school, bijvoorbeeld in een geschiktheid studio.
Tijdens de training moeten niet alleen de rugspieren worden versterkt, maar ook de juiste houding en beweging in het dagelijks leven worden geleerd. Dit kan in veel gevallen een hernieuwde lumboischialgie voorkomen. Bij een caudasyndroom en het optreden van verlamming (pareses) is er een absolute indicatie voor een operatie.
Ook in het geval van incontinentie of therapieresistente pijn als gevolg van lumboischialgie, wordt een operatie aanbevolen. Er zijn verschillende procedures om uit te kiezen:
- Microdiscectomie omvat het verwijderen van het betrokken deel van het wervelbot of tussenwervelschijf Dit gebeurt onder microchirurgische techniek, zodat er geen groot toegangspad hoeft te worden geopend om het overeenkomstige te bereiken tussenwervelschijf.
De daaropvolgende revalidatie en genezing verlopen vaak snel en zonder verdere complicaties.
- Foraminotomie is ook een relatief kleine ingreep, die wordt uitgevoerd in buikligging, waarbij alleen het kleine deel van het uitstekende weefsel (sequester) wordt verwijderd. De tussenwervelschijf blijft behouden en de stabiliteit van de Vertebrale lichaam wordt niet verder aangetast. Er hoeft dus geen tijdelijke aanduiding te worden geplaatst in plaats van de eigenlijke tussenwervelschijf.
Deze procedure is echter alleen mogelijk voor kleine hernia's.
- Zodra een groter deel van de schijf in de wervelkanaal, het moet volledig worden verwijderd (laminectomie). Tijdens deze procedure wordt het wervelboog en processus spinosus worden verwijderd om de tussenwervelschijf te bereiken en te verwijderen. De wervelkolom verliest echter stabiliteit in het proces, zodat een tijdelijke aanduiding of spondylodese moet altijd worden uitgevoerd.
- Om deze reden is in sommige gevallen slechts een deel van de Vertebrale lichaam wordt verwijderd (hemilamectomie) om reststabiliteit te bereiken.
We proberen altijd de zachtste en kleinste chirurgische methode te kiezen om de stabiliteit van de wervelkolom te behouden. Bovendien is de toegangsweg voor een laminectomie beduidend groter dan voor een micoreconstructieve operatie, aangezien er een grote incisie over de wervelkolom moet worden gemaakt. In sommige gevallen is microchirurgische chirurgie echter niet voldoende om de symptomen van lumboischialgie te verlichten.
